ตอนที่ 32 สัมพันธ์ทางกาย...มีผลต่อใจ

[ฮาเร็มฮาซีฟ]

          “คุณเซริก็แค่บอกท่านฮาซีฟไปว่า นางทั้งสามหนีไปได้สิเจ้าคะ จะได้ไม่มีปัญหา ข้าออกตามหาทั่วคฤหาสน์แล้ว ก็เหลือแต่ห้องของนายท่านคาริสเจ้าค่ะ เพราะสาวรับใช้คอยสกัดข้าไว้ เกือบหลุดไปแล้ว ดีนะข้าอ้างว่ามาตาหาท่านเซริ ไม่งั้นคงแย่เป็นแน่แท้...ส่วนห้องของนายท่านอิลยาสก็มีคุณราเนียอยู่ในนั้นด้วย ก็คงไม่มีอะไรเจ้าค่ะ”

          “ข้าจะบอกนายท่านฮาซีฟอย่างที่เจ้าแนะนำได้อย่างไรโบอา เจ้าก็รู้นี่ว่านายท่านฮาซีฟพึงพอใจนางสาวคนไทยคนนั้นมากแค่ไหน”

เซริจะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไร นายท่านอาจไม่พอใจเพราะเธอทำงานไม่สำเร็จ

          “แต่ข้าไม่คิดแบบคุณเซรินะเจ้าคะ ข้าว่านางสาวคนไทยที่ชื่อโมนานั่น น่าจะทำให้นายท่านฮาซีฟพึงพอใจอยู่ไม่น้อยเลยนะเจ้าคะ ข้าว่านางมีเสน่ห์แพรวพราวและทำให้นายท่านฮาซีฟอยู่หมัด คุณเซริสังเกตไหม ว่านายท่านฮาซีฟจะอารมณ์เย็นทันที เมื่อเจอคุณโมนาคนนั้นออดอ้อนเอาใจ”

          “ก็จริงอย่างที่เจ้าพูดนะโบอา แต่ข้าก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี ถ้าเกิดนายท่านคาริสรู้เรื่องนี้ล่ะเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน เพราะนายคาริสเคยมาบุกค้นที่ฮาเร็มนี่แล้ว แต่นายท่านฮาซีฟปฏิเสธไปทุกทาง ข้าว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาแน่”

          “ใจเย็นๆ นะเจ้าคะคุณเซริ เราทำตามหน้าที่หมดแล้ว พวกนายท่านเขาไม่สนเรื่องพวกนี้นานหรอกเจ้าค่ะ นายท่านร่ำรวยมหาศาลกันขนาดนี้ ข้าคิดว่ามีสาวงามเป็นร้อยเป็นพันให้นายท่านเลือกเยอะแยะ อีกหน่อยก็ลืมและไม่สนใจเรื่องนี้หรอกเจ้าค่ะ”

          “อืม...ข้าก็หวังว่าอย่างนั้นนะ”

          [ห้อง...คาริส]

          มรสุมรักผ่านพ้นไป ร่างระหงนอนระทวยไร้เรี่ยวแรง ดวงตากลมโตปิดสนิทลมหายใจยังคงสม่ำเสมอ เมื่อความร้อนในร่างกายลดลง บทรักนับครั้งไม่ถ้วนที่เขาและเธอบรรเลงด้วยกัน ความอ่อนล้าจากพายุรักทำให้ร่างบางหลับสนิท...

          คาริสมองร่างหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอคือสตรีแปลกหน้า แต่ทว่าตอนนี้เธอกลับมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเขา คาริสมั่นใจว่าเขาเองก็ไม่ได้คิดเอาเปรียบเธอเลยในเรื่องนี้ แต่เนื่องจากสถานการณ์ทุกอย่างมันทำให้เขาไม่อาจควบคุมตัวเองได้ ความเย้ายวนเสน่หาที่ตราตรึงเขาตั้งแต่แรกเห็นนั้น เป็นแรงผลักดันให้เขาไม่อาจปฏิเสธเธออย่างที่ควรจะเป็น ส่วนลึกในใจของเขานั้นพึงพอใจเธอเป็นอย่างมาก...คาริสไม่อยากผละจากเธอไป กลัวเมื่อเธอตื่นขึ้นมาแล้วและเธออาจจะหนีไป เขาเลยต้องผิดนัดงานเลี้ยงสำคัญของค่ำคืนนี้ไป ‘นายท่านมีอะไรขอรับ หรือว่าไม่สบายขอรับ’ บาซาร์เอ่ยถามด้วยความสงสัย เมื่อคาริสโทรไปหาลูกน้องคนสนิทให้จัดการเรื่องงานเลี้ยงนั้น ‘ใช่...ข้าไม่สบาย’ คาริสบอกลูกน้องไปอย่างนั้น

“อืม

“เจ้าควรจะตื่น เพื่อมาเจรจากันเสียก่อน” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับมือหนาแตะไปที่ใบหน้าอันงดงามเบาๆ

“...” ร่างบางรู้สึกตัวเมื่อมีบางอย่างมาสะกิดเธอ

“อุ้ย!” รินลดาตกใจเมื่อเธอลืมตาและก็พบว่ากำลังถูกจ้องมองและที่สำคัญเธอยังอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกด้วย รินลดาพยายามเบี่ยงร่างของตัวเองออกจากเขา แต่ทว่าอ้อมแขนอันแข็งแกร่งนั้นกลับกระชับขึ้นไปอีก

“ข้ารู้ว่าเจ้าตกใจ แต่ข้าก็อยากที่จะเจรจากับเจ้าก่อน เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ร่างกายของเจ้าปกติดีหรือไม่”

ปลายเสียงของชายหนุ่มนั้นดูอ่อนโยน คาริสไม่เคยคิดว่าบทรักเพียงชั่วคืนกับหญิงแปลกหน้านั้น จะทำให้เขารู้สึกเต็มตื้นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเป็นสตรีอื่นเขาคงไม่ได้สนใจขนาดนี้ แต่นี่เป็นเธอ...คนที่ตราตรึงอยู่ในใจของเขาโดยไม่รู้ตัวตั้งแต่แรกเจอ

“เอ่อ...คุณปล่อยก่อนได้ไหมคะ”

“อืม...” ชีคหนุ่มยอมปล่อยเธอแต่โดยดี

“ฉันอยากกลับบ้านแล้วค่ะ รับรองนะคะว่าฉันจะไม่แจ้งความจับพี่ชายของคุณ แต่ขอแค่คุณพาฉันไปส่งที่โรงแรมที่ทีมงานฉันรออยู่ก็พอค่ะ ฉันสัญญานะคะว่าจะไม่เอาความกับพี่ชายของคุณค่ะ”

รินลดาพูดแบบรัวๆ เพื่อพยายามโน้มนาวเขา เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอประสบพบเจอนั้นมันร้ายแรงสำหรับเธอที่สุด แต่รินลดาก็คิดว่าดีแค่ไหนแล้วที่เธอยังมีชีวิตรอดมาได้

“ข้าไม่ได้ห่วงว่าเจ้าจะเอาความพี่ชายข้าเลย แต่สิ่งที่ข้าอยากคุยกับเจ้าก็คือ เจ้าเป็นของข้าแล้ว และข้าก็คิดว่าข้าคือคนแรกของเจ้า สิ่งที่ข้าอยากจะเจรจากับเจ้าก็คือ ข้าจะรับผิดชอบเจ้า...อืม...เจ้ามีนามว่าอย่างไร ขอข้าทราบชื่อของเจ้าได้ไหม ข้าเองมีนามว่า ‘คาริส’ เป็นน้องชายของท่านพี่ฮาซีฟ คนที่พาตัวเจ้ามา และข้าก็เป็นเจ้าของงานที่เจ้ามาเดินแบบให้”

“อะ-อะไรนะคะ! คุณคือเจ้าของงานหรือคะ ละ-แล้วคุณ”

“ข้าไม่มีส่วนรู้เห็นจากการกระทำของพี่ชายข้าเลย เจ้าอย่าเข้าใจผิด ข้าออกตามหาเจ้าทุกที่แม้กระทั่งฮาเร็มของท่านพี่ ข้าก็ยังออกค้นหาเจ้า ทางทีมงานของเจ้าก็ทุกข์ใจและออกตามหาเจ้าเช่นกัน ในขณะนี้พวกเขาก็ยังพักอยู่ที่เดิม ไม่ได้กลับประเทศไทยแต่อย่างใด”

“จริงหรือคะ งั้นคุณช่วยฉันตามหาเพื่อนอีกสองคนได้ไหมคะ แล้วพาดิฉันกลับไปหาพวกเขาหน่อยค่ะ”

แววตาแห่งความยินดีเผยออกมาอย่างชัดเจน จนลืมอะไรบางอย่างไป

“เพื่อนของเจ้าข้าจะช่วยตามหา แต่ว่าตอนนี้ข้าอยากจะคุยกับเจ้า เรื่องของเรา คือ ข้ากับเจ้า”

 คาริสพยายามจะอธิบายให้เธอเข้าใจ แน่นอนว่าเขากับเธอผ่านบทรักมามากมายนับสิบครั้ง โดยที่เขาไม่เคยคิดที่จะป้องกันเลย สิ่งที่จะตามมาไม่น่าจะพลาดเลยในความคิดของคาริส

“ฉะ-ฉันไม่เอาความคุณหรอกค่ะ ฉันรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ มันไม่ได้เกิดจากคุณซะทีเดียวหรอกค่ะ ฉันขอให้คุณช่วย เอ่อ ฉันก็ไม่รู้ว่าอาจเป็นเพราะฉันดื่มน้ำที่สาวใช้ให้ฉันดื่มหรือเปล่า มันเลยทำให้ฉันเป็นแบบนั้น”

รินลดาอธิบายอย่างเขินอาย จะไม่ให้เธอรู้สึกแบบนั้นได้อย่างไร ในเมื่อเธอกับเขา เราไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ เหตุการณ์ที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นในชีวิตของรินลดา จะเรียกว่าอุบัติเหตุก็เห็นจะใช่