Ep.12 จัดการคนทรยศ (2/2)

 “หึ ผมชักจะไม่สนุกแล้วสิ จับตัวง่ายอย่างงี้ ธาม!!” สายตาคมดุจ้องมองคันจิอย่างท้าทาย ก่อนที่ธามเลขาของเขาจะหยิบเอกสารแจกจ่ายผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน

         “ นีเป็นเอกสารการยักยอกเงินทั้งหมด หนึ่งในนั้นมีรายการโอนเงินเข้าบัญชี คุณคันจิกับคุณเคนชิน” คันจิกับเคนชินนั่งแทบไม่ติดเมื่อได้เห็นเอกสารดังกล่าวที่ธามได้แจ้งรายละเอียดไว้

         “จริงเหรอครับท่านคันจิ” หนึ่งในผู้เป็นหุ้นส่วนเอ่ยถามคันจิอย่างไม่เชื่อในสายตาตัวเอง

         “ไม่จริงครับ เอกสารแบบนี้เป็นใครมันก็ทำขึ้นมาได้” คันจิตอบกลับอออกไปอย่างแก้ตัว

         “ผมกะจะแค่ปล่อยเอกสารแค่นี้แท้ๆ คุณก็ยังไม่ยอมรับอีก คงต้องมาทั้งรูปและเสียงสินะ ธาม” รอยยิ้มนึกสนุกเผยออกมา ร่างสูงหันไปสั่งเลขา ธามกดเปิดรีโมตฉายภาพวีดีโอ ที่มีชายวัยกลางคนนั่งกอดสาวๆ กลางผับแห่งนึงคุยสนทนาอย่างสนุกสนาน

         “ท่านคันจิคิดว่ามันจะจับเราได้ไหมครับ” 

         “ฮ่าฮ่า ไอเด็กเมื่อวานซืนแบบนั้นมันจะทำอะไรเราได้ มันก็แค่เด็กโง่เล่นสนุกสนานคนหนึ่งเท่านั้นแหละ” สายตาที่สื่อถึงความดูถูกเมื่อพูดถึงทะเล

         “นั้นสินะครับ ขนาดเราเอาข้อมูลมันไปขายให้กับคู่แข่งมันยังไม่รู้เลยฮ่าฮ่าฮ่า” 

         “ผมโอนเงินให้ท่านแล้วนะครับ” 

         “ดีได้เงินฟรีใช้สบายนี่มันดีจริง หรือต้องเรียกว่ายักยอกมากกว่า หึ ไอโง่เอ๊ย” ชายไว้กลางคนคุยกันต่ออย่างสนุกสนานโดยหารู้ไม่ว่าได้มีกล้องขนาดเล็กตั้งอยู่

         “หึ คมชัดพอไหมครับ” ทะเลเยียดยิ้มเอ่ยถามคันจิ

         “ทะ ท่านประธานครับผมไม่รู้เรื่องนะครับ ผมโดนท่านคันจิบังคับครับ ยกโทษให้ผมนะครับ” เคนชินคุกเข่าจับขาร่างสูงอ้อนวอน

         “ไอ้เคนชินมึงงงง” คันจิหน้าแดงหน้าดำโกรธที่ตัวเองโดนหักหลัง

         “เอามันออกจากตัวกู” ซีสะบัดขาถีบเคนชินออกจากตัวอย่างรำคาญ

         “ปล่อย ปล่อยกู”

         “อย่ามาจับ กูไม่ได้ทำอะไรผิด ท่านประธานครับยกโทษให้ผมเถอะนะครับ จะให้ผมทำอะไรก็ยอม” เคนชินยกมือไหว้ทะเลทั้งน้ำตา

         “ผะ ผมด้วยครับ ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับท่านประธาน อย่าเอาผมเข้าคุกเลยนะครับ” เมื่อเห็นดังนั้นคันจิจึงคุกเข่ายกมือไหว้ซีขอร้องอ้อนวอนด้วย

         “ไอผมก็ไม่ได้อะไรนะ ผมมีทางเลือกให้พวกคุณสองทาง สนใจไหมครับ” ร่างสูงนั่งไขว่ห้างต่อหน้าคันจิและเคนชินที่คุกเข่ายกมือไหว้เขาอยู่นั้น

         “สะ… สนใจครับผมสนใจ”

         “งั้นฟังผมดีๆ นะ” ทะเลก้มหน้ามองชายกลางคนอย่างสมเพช

         “หนึ่ง ไปวิ่งเล่นในนรก สอง เข้าคุกแต่ชื่อ แต่ได้อิสระอยู่-ใน -นรก เป็นไงครับเลือกข้อไหนดี” ร่างวันกลางคนทั้งสองมีถอดสีหน้าสายไปมาน้ำตาหนองหน้า

         “ไม่ครับท่าน ผะ ผม…” 

         “เอามันออกไป” เสียงทุ้มอันทรงพลังเอ่ยขึ้นเสียงดังฟังชัด พร้อมกับบอดี้การ์ดลากตัวคันจิและเคนชินออกไป

         “หวังว่านี่จะเป็นบทเรียนให้พวกคุณดูเป็นตัวอย่างนะครับ เลิกประชุม” ร่างสูงลุกขึ้นยืนกระชับสูทและเดินออกจากห้องประชุมทันที

         “เฮ้อออ~” ผมเดินเข้ามาในห้องอย่างเหนื่อยหน่ายบวกกับการที่ไม่ได้นอนเลยเพราะติดต่อโลมาไม่ได้ ห้องก็ไม่กลับ

         “เรื่องที่กูให้ไปตามได้เรื่องหรือยัง” 

         “ยังครับนาย ตอนนี้สัญญาญจีพีเอสยังตามไม่ได้ น่าจะเป็นเพราะว่าปิดเครื่องโทรศัพท์ครับ” 

         “แม่งเอ๊ย!!! ทำไมแค่คนคนเดียวถึงตามไม่ได้กันวะ พวกมึงทำงานกันยังไง” 

         “ท่านประธานใจเย็นๆ ก่อนนะครับ “ ธามที่เห็นว่าท่าจะไม่ดีเลยเข้ามาช่วยห้ามไว้ก่อน ผมหลับตาสงบสติอารมณ์ไว้ไม่ให้ใจร้อนมากกว่านี้

         “20 นาที ถ้ายังไม่เจอตัว พวกมึงเตรียมตัวรองรับอารมณ์กูได้เลย ออกไปได้แล้ว” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นก่อนจะหลับตาพักสายตา

         “ซีมึงรู้ตัวไหมว่ามึงแปลกไป” ธามผู้เป็นเลขาหรืออีกสถานะหนึ่งคือเพื่อนของผมเอ่ยถาม ใช่ผมแปลกไป ผมไม่เคยฟิวส์ขาดขนาดนี้มากก่อน ผมยังตกใจตัวเองเลยไม่คิดว่าโลมาจะมีอิทธิพลกับผมขนาดนี้มาก่อน

         “ใครวะ คนที่มึงตามตัวอยู่” ผมมองหน้ามันนิ่งๆ

         (-_-) 

         “โอเค กูไม่ควรเสือก ไม่ต้องด่ากูในใจก็ได้” มันยิ้มเจื่อนๆ ให้ผมก่อนจะเดินออกไปจากห้อง 

         “นายครับได้เรื่องแล้วครับ” สักทีสิน่ะ

         “ว่ามา” ลูกน้องของผมหยิบไอแพดส่งให้ผมที่ตอนนี้หน้าจอแสดงจีพีเอสการเคลื่อนไหวของโลมา แต่กลับทำให้ผมขมวดคิ้วงงอีกครั้งที่ตำแหน่งมันกลับอยู่สถานที่เดียวกับผม

         “ใช่ครับ คนที่นายให้ตามหาตอนนี้อยู่บริษัทเราครับ” 

 

         ก็อก ก็อก ก็อก

 

         “ท่านประธานครับ คุณฉลามมาแล้วครับ” ธามเคาะประตูห้องก่อนจะเปิดให้ร่างสูงโปร่ง ที่มีใบหน้าหล่อเหลาเปร่งประกายเหมือนนายแบบเดินเข้ามา แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจมากกว่านั้นกลับเป็นร่างบางที่เขาตามหาอยู่ทั้งคืน ตอนนี้กลับมาปรากฏตัวตรงหน้าเขา 

 

         มากับชายอื่น!