로그인공유
บทที่ 3 Red Rose
최신 업데이트:
2025-02-08 13:06:59“ฉันก็บอกรายละเอียดทั้งหมดไปแล้วไง คุณจะมาเอาอะไรอีก” เสียงที่เต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธเอ่ยใส่ปลายสายทางโทรศัพท์ เธอบอกข้อมูลที่ฝั่งนั่นต้องการทั้งหมดแล้ว แล้วจะมาเอาอะไรกับเธออีก
“เธอมีสิทธิ์มาถามด้วยเหรอ” เสียงปลายสายส่งเสียงเยือกเย็นออกมา ร่างเล็กได้แต่สะดุ้งด้วยความตกใจ
“ชื่อของคุณฉันยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไร พี่ฉันอยู่ที่นั่นก็ไม่รู้ว่าจะปลอดภัยไหม นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วขอให้ฉันได้คุยกับพี่หน่อยเถอะ”
“ถ้าถึงเวลานั้นเมื่อไรฉันจะให้เธอได้เจอกับพี่สาวของเธอเอง”
“แล้วต้องการข้อมูลอะไรอีก วันนี้ฉันก็บอกแล้วว่าได้ยินว่าเขาคนนั้นไปสืบทอดอะไรไม่รู้ วันนี้เขาไม่เข้ามา”
“หาทางเข้าห้องทำงานของมันให้ได้”
“ที่นี่มันเป็นแค่ผับ มันจะไปมีอะไร”
“เธอคิดว่ามันทำงานแค่ในผับที่แห่งนั้นเหรอนานา ถ้าไม่อยากให้พี่สาวเธอตายรีบหาข้อมูลมาซะ จะกี่เดือนกี่ปีฉันก็ไม่สนแค่เอามาให้ฉันให้ได้มากที่สุด แล้ววันนั้นพี่สาวของเธอจะเป็นอิสระ”
ปลายสายพูดเสร็จและก็ตัดสายทิ้งไป เธออยากจะถามคำถามตั้งมากมายแต่ก็ไม่ได้ถามเพราะอีกฝั่งปิดทางเธอทั้งหมด
ร่างเล็กนอนบนเตียงและเอามือเกยหน้าผากไปด้วยความคิดไม่ตก เพราะนี่ผ่านมาหลายเดือนแล้วเธอยังไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย จะมีก็แต่คนที่ทำงานไว้วางใจเธอ และเริ่มให้ทำงานโดยไม่จับตามองเธอเหมือนกับที่ผ่านมา
“ทำยังไงดีว่ะ แล้วจะไปเข้าห้องทำงานเขาได้ยังไง ลูกน้องก็เฝ้าตั้งหลายสิบคนแบบนั้น”
เธอบ่นพึมพำและดูนาฬิกาข้อมือที่ใกล้เวลาเริ่มงานแล้วจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำด้วยความขี้เกียจ และไม่รู้ว่าต้องทนกับสถานการณ์นี้ไปอีกนานแค่ไหน
มือเรียวหยิบบัตรประชาชนใบจริงของตัวเองเก็บเข้าลิ้นชักซ้อนไว้อย่างดี และหยิบบัตรปลอมที่คนที่จับตัวพี่สาวเธอไปส่งมาให้ที่ได้ปลอมแปลงอายุและสถานที่เกิดให้เธอพร้อมกับชื่อจริงที่ได้เปลี่ยนแปลงให้
ตามจริงเธออายุเพียงแค่ 18 ปี เท่านั้น จึงไม่สามารถเข้าไปทำงานสถานที่แห่งนั้นได้ ฝั่งที่ส่งให้เธอมาสืบข้อมูลจึงได้ปลอมแปลงข้อมูลเท็จให้เธอหลายอย่าง มีแค่ชื่อเล่นเท่านั้นที่เธอไม่เปลี่ยน เพราะไม่อยากโดนจับได้ว่าใช้ชื่อเล่นปลอมเวลาคนเรียกเธอจะได้รู้ตัว ขืนใช้ชื่อเล่นปลอมแล้วเธอไม่หันคงได้เกิดเรื่อง มีแต่ชื่อจริงสถานที่เกิดและอายุเท่านั้นที่ปลอม เธอจึงไม่ต้องกังวลอะไรถ้าอีกฝ่ายจับเธอได้ขึ้นมาก็แค่หนีออกไปให้ทันก็แค่นั้น
“ฮู่ว~~เป็นอีกวันแล้วสินะ เธอต้องทำได้นานา เธอไม่ใช่เด็กแต่เธอคือนานาอายุ 20 ปี ที่สวยและมั่นใจ ฉีกยิ้มโง่ ๆ เข้าไว้” เธอคุยกับตัวเองในกระจกและยิ้มกว้างแบบที่พยายามหัดทำมาหลายเดือนนี้
Red Rose
“นานา!” สาวร่างสวยเซ็กซี่เดินเข้ามาหาพร้อมกับรอยยิ้มในมือถือชุดมาด้วย “เดี๋ยวใส่ชุดนี้นะ”
“หืม? เปลี่ยนยูนิฟอร์มใหม่เหรอคะพี่ก้อย” เธอมองชุดอย่างแปลกใจที่ดีเทลมันสวยแปลกตากว่าชุดที่เคยสวมใส่
“เปล่าหรอก แต่เธอได้ขึ้นไปทำชั้น 2 แทน”
“ชั้น 2 เหรอคะ” นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รู้ว่าที่นี่ไม่ได้มีแค่ชั้นเดียว
“ใช่ที่นี่มีทั้งหมด 3 ชั้น ชั้นแรกเรียกว่าผับ ชั้นสองเป็นคลับ ส่วนชั้นสามเป็นเลานจ์”
“เออ..แล้วมันแตกต่างกันยังไงอะพี่” เพราะเธอไม่เคยเข้าสถานที่แบบนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่ว่าต้องมาสืบข้อมูลเธอคงไม่เหยียบเข้ามา จะมาเรียกผับ เรียกคลับ หรือเลานจ์เธอไม่รู้หรอกแค่เรียกตามคนอื่นไป
“ขึ้นไปเดี๋ยวเราก็รู้เองแหละ ชั้นสองต้องเป็นคนที่มีสมาชิกเท่านั้นถึงจะสามารถขึ้นไปได้ ส่วนชั้นสามบอสจะอยู่ข้างบนเป็นส่วนใหญ่เฉพาะ vip ที่บอสเชิญมาเท่านั้นถึงจะขึ้นไปเหยียบได้”
“แล้วทำไมนานาได้ขึ้นไปทำชั้น 2 ละค่ะ”
“พี่ยื่นเรื่องให้เองแหละ เห็นเราสวยและทำงานคล่องขึ้นไปทำข้างบนดีกว่าข้างล่างเยอะ ข้างล่างมีแต่คนไม่ได้คัดเกรด”
นานายืนคิดตามข้างล่างไม่ได้คัดเกรดแต่ที่เธอเห็นแต่ละคนหน้าตาดีและรวย ๆ กันทั้งนั้น ถ้าข้างบนคัดแล้วมันจะขนาดไหนได้อีก คนรวยทำให้เธอประหลาดใจจริง ๆ
เมื่อเธอเปลี่ยนชุดอะไรเรียบร้อยเสร็จก็เดินตามก้อยเข้ามาที่อาสาขึ้นมาส่งเธอ
"แล้วทำไมพี่ไม่ขึ้นมาทำข้างบนเหมือนกันละคะพี่ก้อย”
“พี่ชอบทำข้างล่างมากกว่า ที่นี่แขกเป๋าหนักก็จริงแต่พี่ชอบข้างล่างเพราะมันสนุกกว่า ไม่ใช่อะไรหรอกพี่ไม่อยากเจอบอส ฮ่า ฮ่า” เธอหัวเราะแห้ง ๆ นานาจึงยิ้มกว้าง
“คือพี่ก้อยจะบอกว่าชั้นนี้บอสจะขึ้นมาดูบ่อยเหรอคะ”
“ใช่ พอบอสตรวจชั้นแรกเสร็จ บอสมักจะขึ้นมานั่งดื่มที่นี่”
“แต่ความคิดนานานะคะ ที่นี่ดูเหมือนใหญ่กว่าและเพลงดูน่าสนุกกว่าข้างล่างนะ คนก็เยอะด้วย ไหนจะคนที่อยู่บนฟอร์เต้นอีก นานาว่าที่นี่มันค่อนข้างจะดูเกินตัวนานาไปนะคะ” เธอพูดกับลอบมองหน้าอีกฝ่าย เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายคิดที่เธอถามข้อมูลมากมายเพราะสนใจบอสและที่แห่งนี้
“นานาทำได้แหละเชื่อพี่ ข้างล่างมีแต่คนโลคลาสที่นี่มีแต่ไฮโซ เชื่อพี่นานาต้องสนุกแน่ พี่ไปก่อนนะ” ก้อยยิ้มให้และเดินออกไป ส่วนเธอเดินเข้ามาในโซนพนักงานเห็นพนักงานหลายคนกำลังยืนบรีฟงานกันอยู่จึงเดินเข้าไปร่วมกลุ่มด้วยความเก้ ๆ กัง ๆ เล็กน้อย ที่ทุกคนต่างยืนมองเธอ
“เรานานาใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ”
“ใครอาสาจะเป็นคู่กับน้องนานาบ้าง”
“ผมเองครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ทางหญิงสาว
“โห~~น้องนานามาก็โชคดีได้โรมระดับซูเปอร์วีไอพี่ไปเป็นพี่เลี้ยงเลยนะ” รุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยขึ้นและยิ้มออกมาเล็กน้อย
“ใช่ ลองถามพนักงานคนอื่น ๆ ในนี่สิว่ามันเคยเป็นบัดดี้ให้ไหม”
“เออ...” ร่างบางไม่รู้จะพูดอะไรจึงได้แต่ยืนทำอะไรไม่ถูก เพราะทุกคนเอาแต่มองมาที่เธอ
“เราอายุเท่าไรเนี่ย ดูเด็กจัง” คนชื่อโรมเอ่ยถามและเดินเข้ามาใกล้
“เออ...20 ค่ะ” เธอเอ่ยพูดตะกุกตะกักเล็กน้อย เมื่อได้เห็นคนชื่อว่าโรมใกล้ ๆ คือเขาสูงมากและหล่อมากอีก และชุดที่เขาสวมใส่ก็ดูแตกต่างกับชุดของคนอื่น
คนอื่นสวมกั๊กแต่เขาไม่ต้องสวมอยู่ในชุดเสื้อเชิญสีขาวเปิดกระดุม 2-3 เม็ด จึงเผยให้เห็นหน้าอกที่ดูแล้วมีมัดกล้ามอยู่ไม่น้อย
“มองอะไร หึ” โรมหัวเราะ และดึงมือเรียวให้เข้ามารวมกลุ่ม
เธอแอบเหลือบมองเล็กน้อยจึงได้เห็นว่าผมเขาเป็นสีทองปนน้ำตาล มันยิ่งขับให้เขาดูขาวผ่องมากขึ้นเขาคงย้อมผมสินะแต่มันดูดีมากเลย
“หึ หึ” โรมหัวเราะในลำคอ ที่แอบเห็นว่าหญิงสาวแอบมองตน
----------------------------------------
นางเอกได้ขึ้นมาแล้วค่ะ แต่น้องไม่รู้เลยว่าหายนะมันรออยู่
최신 챕터
ทัณฑ์รักมาเฟียเถื่อน ตอนพิเศษ 6
เป็นเวลาหลายวันแล้วที่หญิงสาวทำตัวเหินห่าง ถ้าวันไหนเขาเดินออกจากห้องเธอมักจะกลับขึ้นไปบนห้องตัวเองแทน อาหารที่เธอมักทำให้ตอนนี้เธอก็ไม่ทำคงโกรธเกลียดเขามากสินะ“คุณแนน อย่าเพิ่งไปครับ”ขาเรียวหยุดอยู่กับที่เมื่อได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยเรียก ปกติเขามักจะส่งเสียงเย็นชาให้ได้ยิน แต่วันนี้กลับอ่อนลงให้เธอแปลก ๆ หรือเขารู้สึกผิดกับเธออย่างงั้นเหรอ“คุณได้กินยารึยัง”เหอะ! ฉันคิดเพ้อฝันอะไรอยู่ อยากได้ยินคำว่าขอโทษจากปากเขาว่างั้น ตอนแรกหลงคิดว่าเขาจะเอ่ยขอโทษ แต่กลับมาถามว่ากินยารึยัง สารเลวจริง ๆ“กินแล้ว คุณไม่ต้องกังวลหรอก เพราะฉันก็ไม่ได้โง่” เธอตอบกลับเสียงเย็นชาและเลือกเดินขึ้นห้องไป“เดี๋ยวก่อนครับ” เมธาวิ่งเข้ามาจับข้อมือเล็กให้เธอหันมาเผชิญหน้า และก็ได้เห็นน้ำตาที่ไหลออกมาจากบนหน้าสวยจนเขาทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่ถูกกับน้ำตาของผู้หญิง“มีอะไรอีก ฉันอยากจะขึ้นห้องแล้ว”“ผมขอโทษสำหรับเรื่องคืนนั้น” ร่างสูงเอ่ยออกมาอย่างสำนึกผิด อีกอย่างเขาเป็นคนแสดงออกไม่เป็น เขารู้สึกผิดจริง ๆ แต่หน้ากลับเย็นชาทำเป็นแต่หน้านิ่ง ไม่รู้เธอจะให้อภัยไหม และอีกอย่างตนไม่ใช่คนที่ทำอะไรผิดแล้วจะชิ่ง“ทำไมไม่ขอโทษ
ทัณฑ์รักมาเฟียเถื่อน ตอนพิเศษ 5 nc
“คุณปล่อยฉันนะ” ร่างเล็กเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระจึงร้องส่งเสียงให้เขาออกไป“อื้อ..” ร่างหนาไม่ฟังเขาเพียงปรือตาขึ้นมาเล็กน้อยอาจด้วยพิษไข้จึงทำอะไรโดยไม่รู้ตัว“คุณ นี่ฉันเองนะ ปล่อยได้แล้ว” แนนร้องตะโกนบอกพยายามดิ้นหนี แต่ยิ่งดิ้นเหมือนยิ่งไปกระตุ้นให้เขามีอารมณ์มากขึ้น เพราะรู้สึกได้ถึงตรงนั้นที่นู่นเด่นและแข็งกำลังทิ่มตรงหว่างขาของเธอมือแกร่งดั่งคีมเหล็กเข้ามากระชากชุดนอนของหญิงสาวออก เขากระชากและดึงออกอย่างแรงเมื่อคนตัวเล็กพยายามดิ้นหนีอีกครั้ง“ปล่อยฉันนะ คุณเมธาได้ยินฉันไหม นี่ฉันเอง”“หุบปากสักที รำคาญ” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้น และเข้ามาฉกริมฝีปากอวบอิ่มจูบอีกครั้งอย่างหื่นกระหายมือหนาหยาบกร้านเข้ามาสัมผัสผิวเรียบเนียนทีละจุดและมาหยุดที่อกอวบคู่สวย เขาไม่รอช้าบีบขยี้จนแทบแหลกคามือ และใช้ฟันกัดเบา ๆ ที่ปทุมถันที่เริ่มแข็งเป็นไต ลิ้นร้อนปาดเลียวนไปมาและดูดเข้าปากเหมือนเด็กน้อยที่หิวกระหาย“อือ อึก ไม่เอา อย่าทำฉันนะ” ด้วยแรงที่สู้เขาไม่ได้เลยอยู่ใต้อาณัติอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง เธอพยายามสู้กับแรงเขาแล้วแต่ไม่สามารถเอาชนะได้เลย และตอนนี้เขากำลังจับเธอแหกขาออกกว้าง“ไม่นะ เมธา ไม่”สวบ!
ทัณฑ์รักมาเฟียเถื่อน ตอนพิเศษ 4
“เมื่อคืนขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดยังงั้นออกไป”ทันทีที่เห็นชายหนุ่มเดินลงมาแนนจึงรีบพุ่งตัวเข้าไปหาและเอ่ยขอโทษออกมาอย่างสำนึกผิด เธอชงกาแฟดำและขนมปังปิ้งวางไว้ให้เขาตามด้วยไข่คนที่มีเบคอนทอดกรอบวางอยู่ด้านข้างส่งกลิ่นหอมฉุยออกมาเรียกน้ำลาย“อืม” ชายหนุ่มขานรับสั้น ๆ ในลำคอและจิบกาแฟดำเข้าปากพร้อมกับกัดขนมปังทานไปเงียบ ๆ และเอ่ยขอตัวไปทำงานแบบที่เขาทำเป็นประจำ“วันนี้ฉันจะทำกับข้าวรอนะคะ”เมธาหยุดเดินและหันมามองด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แต่เขาไม่พูดอะไรแค่มองแบบนั้นและเดินออกไป“เฮ้อ~~ สงสัยกลัวดอกพิกุลร่วงออกจากปาก พูดลากันสักคำก็ได้ ไม่ใช่เดินออกไปเฉย ๆ” เธอบ่นตามหลังเพราะไม่กล้าบ่นต่อหน้าเพราะเมื่อคืนสร้างวีรกรรมไว้แล้ว ถ้าจะสร้างต่อคงไม่ดี เพราะเธอยังอยากให้น้องปลอดภัยจากคนของโทมัสตกเย็นจวบจนถึงเวลาสี่ทุ่มเธอก็ยังไม่เห็นชายหนุ่มกลับมา ตั้งใจทำอาหารรอไว้อย่างดิบดีแต่กลับไม่เห็นเจ้าตัวกลับมาเสียที เธอตัดสินใจเก็บอาหารเข้าตู้เย็น พอเคลียร์อะไรเสร็จตั้งใจจะขึ้นห้องแต่ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจึงยืนอยู่รอ เผื่อเขายังไม่ได้ทานข้าวมาเธอจะเตรียมอุ่นให้“ทำไมสภาพคุณเป็นอย่างงั้นล่ะคะ”
ทัณฑ์รักมาเฟียเถื่อน ตอนพิเศษ 3
ร่างสูงกำยำบังคับหัวเรือเข้ามาจอดเทียบท่า สายตาคมมองไปในพื้นน้ำและท่ามกลางความมืด ตอนนี้แค่รอเวลาเพียงเท่านั้นปัง!ปัง!ปากหยักคลี่ยิ้มเมื่อทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผน เมธารีบเดินออกมาเมื่อได้ยินเหล่าลูกน้องส่งเสียงร้องโหวกเหวกโวยวาย“กูจัดการเอง” เสียงแข็งกระด้างและใหญ่เอ่ยบอกและชี้ให้เหล่าลูกหาบกระโดดลงไปเพื่อเอาชีวิตรอด“แล้วกัปตันล่ะ ถ้ามันยิงกัปตันขึ้นมาพวกเราจะทำยังไง”“พวกมันไม่ยิงหรอก พวกมึงหนีเอาชีวิตรอดก่อนเถอะ”“ครับ” เมื่อเห็นเหล่าลูกจ้างหนีออกไปกันจนหมดแล้วเขาก็เดินออกมาเพื่อเผชิญหน้ากับผู้ที่เข้ามาเยือน“นี่คือของทั้งหมดใช่ไหม” หนึ่งในแก๊งที่เข้ามาปล้นเอ่ยถามเสียงหยัน“เออ รีบ ๆ เข้าเถอะก่อนที่บอสใหญ่จะมา ถ้ามาตัวใครตัวมันก็แล้วกัน และถ้าใครโดนจับได้กูแนะนำให้พวกมึงฆ่าตัวตายซะถ้าไม่อยากทรมาน"“นี่เงินที่นายแบบนั้นสั่งให้เอามาให้ ครั้งหน้ามีงานอีกกูจะติดต่อไป” มือหนารับเงินปึกใหญ่ที่บรรจุอยู่ในซองกระดาษมาถือเอาไว้“อืม รีบเข้าเถอะก่อนที่ลูกเรือคนอื่นจะเห็น เมื่อกี้กูเพิ่งไล่ให้ไปอีกทางไม่รู้มันจะย้อนกลับมาไหม”“เออ เร่งมือเข้า เอาเรือมาเทียบท่าเร็ว” เพราะด้วยวันนี้ไม่มีเรื
ทัณฑ์รักมาเฟียเถื่อน ตอนพิเศษ 2
หลายเดือนมาแล้วที่เธอได้อยู่กับคนหน้านิ่งเหมือนเป็นคนไม่มีอารมณ์ใด ๆ ผ่านใบหน้า นอกจากความเย็นชา“หน้าผมมันมีอะไรติดรึไงครับถึงได้เอาแต่มอง”เสียงพูดติดรำคาญถามแต่ตายังคงมองไปข้างหน้า ที่ทั้งเขาและเธอออกมาห้างเพื่อซื้อของใช้จำเป็น และพวกอาหารสดและแห้ง ปกติเขาชอบซื้อกินมากกว่า แต่พอมีผู้หญิงคนนี้เข้ามากลับกลายเป็นต้องเลิกซื้ออาหารข้างนอกกิน เพราะเธอคนนี้จะทำอาหารไว้รอเขาตลอด จนมันกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว“ฉันมองเพราะหน้าคุณมันหล่อละมั้งค่ะ” แนนตอบกลับหน้าตาย ส่วนเมธาก็หน้าตายไม่แพ้กัน“เหอะ!!” เมธาหัวเราะออกมาเพราะรู้ว่าหญิงสาวประชด“ตอนนี้สถานการณ์อีกฝั่งยังไม่คลี่คลายดีเหรอคะ”“ทำไม”“ฉันอยากไปอยู่กับน้องแค่สองคนแล้วค่ะ มัวแต่อยู่กับคุณแบบนี้ฉันเกรงใจ”“เกรงใจหรืออึดอัดกันแน่”หึ รู้ดีอีก อุตส่าห์เก็บความรู้สึกเอาไว้อย่างดีแล้วแท้ ๆ“เกรงใจสิคะ จะมาอึดอัดอะไรล่ะ บ้านหลังตั้งใหญ่โต ข้าวก็ไม่ต้องซื้อกินสบายจะตาย ใช่ไหมละคะ”เหอะ! ยัยผู้หญิงหน้าด้านเมธาถอนหายใจและเดินมาหยุดตรงครีมอาบน้ำ กำลังจะหยิบครีมอาบน้ำที่ใช้เป็นประจำขึ้นมาสองขวด แต่มือเล็กขึ้นมาปัดมือของเขาออก“ฉันอยากเปลี่ยนครีม
ทัณฑ์รักมาเฟียเถื่อน ตอนพิเศษ 1
ผลัวะ! ผลัวะ! อั๊ก!!เสียงข้างนอกดังเอะอะโวยวายเข้ามา ร่างเล็กที่นอนคดอยู่บนฟูกเก่า ๆ ขยับตัวขึ้นและพยายามมองลอดผ่านช่องว่างของประตูออกไปว่าเกิดอะไรขึ้นผลัวะ!! ปัง!“กรี๊ด!!” เธอหวีดร้องออกมาอย่างตกใจที่ประตูเกือบกระแทกโดนหน้าของเธอเต็ม ๆ ดีที่กระโดดหลบออกมาได้ทัน“เธอใช่แนนไหม?” เสียงเย็นชาเอ่ยถามด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง และใช้มือที่มีแต่เลือดกระแทกท่อนเหล็กลงพื้นด้วยความหงุดหงิด “ตอบสิวะ” ชายหนุ่มทำหน้าหงุดหงิดและเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดเลือดที่มือออกและเดินดุ่ม ๆ เข้ามาที่หญิงสาว“จะทำอะไรฉัน ถ้าจะฆ่าฉันก็ปล่อยน้องสาวฉันไป” ร่างสูงมองเข้าไปที่ดวงตาดำขลับที่มองเขาอย่างไม่เกรงกลัว แต่ตัวของเธอกลับสั่นอย่างน่าขัน“ฉันถาม เธอใช่แนนไหม” เสียงเย็นชาเอ่ยถามอีกครั้ง และบีบเข้าที่คางเล็กจนผิวยุบไปตามแรง“ชะ ใช่ ฉันเจ็บนะ”“ถ้าไม่อยากให้น้องสาวเธอตายก็รีบตามมา”“ค่ะ” เธอรับอย่างว่าง่ายและเดินตามมาอย่างเชื่อฟังเมธาเหลือบมองร่างเล็กของหญิงสาวใบหน้าของเธอละม้ายคล้ายคลึงกับน้องสาวของเธอไม่มีผิด แต่คนนี้มีดวงตาสีดำและเส้นผมสีดำที่เงางามเหยียดตรงมากกว่า ต่างจากคนน้องที่ผมออกสีน้ำตาล“ออกรถ” เสียงแข็งกระ
