LOGINShare
Chapter 6
Last Updated:
2025-11-04 01:00:30Chapter 6
สองสัปดาห์มานี้ปรางค์รวีคลายความอึดอัดลงมาก เมื่อเขาไม่เคยล่วงเกินเธอเกินกว่าการจับมือถือแขน วิตโตริโอให้เกียรติอย่างที่หญิงสาวคาดไม่ถึง ทำให้เธอกล้าพูดคุยหยอกล้อกับเขามากขึ้น หากแต่ปรางค์รวียังคงระวังตัวกลัวจะเผลอไผลไปกับสัมผัสรัญจวนเช่นครั้งนั้น ทว่าเธอลืมระวังหัวใจไม่ให้หลวมตัวรักเขา
และตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา หัวใจของเธอก็กำลังจะพ่ายแพ้ต่อเสน่ห์อันเหลือล้นของเขา ที่มาพร้อมกับความเอาใจสารพัด พูดจาอ่อนหวานระคนนุ่มหู พาไปทานอาหารกลางวัน ไปรับไปส่งทุกเช้าและเย็น เขาทำหน้าที่มากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง ความรู้สึกดีเริ่มก่อเกิดในจิตใจ ดอกรักค่อยๆ เบ่งบานในหัวใจที่ไม่เคยสัมผัสคำว่าความรัก แต่ถึงกระนั้นปรางค์รวีก็ยังไม่เปิดใจรับเขาเต็มที่ เพราะคิดว่าคนอย่างเขาคงไม่ปักใจรักหญิงสาวธรรมดาเช่นเธอ เพราะในสังคมของเขามีสตรีที่เทียบเทียมกับเขามากเหลือเกิน
“ปรางค์ วันนี้เพื่อนฉันเปิดผับใหม่เป็นวันแรก ฉันกะว่าจะไปเปิดงานให้เสียหน่อย ปรางค์ไปกับฉันนะ” เขาเอ่ยชวน ปรางค์รวีมีท่าทางลังเล เพราะเธอไม่เคยเที่ยวยามราตรีมาก่อน อีกข้อหนึ่งมารดาของปรางค์รวีป่วยกระเซาะกระแซะมาหลายวันแล้ว หากเธอไปก็จะไม่มีคนดูแลมารดา
“ปรางค์คงไปกับคุณเสือไม่ได้หรอกค่ะ พอดีแม่ปรางค์ไม่ค่อยสบาย”
เธอให้เหตุผลแล้วหวังว่าชายหนุ่มจะเข้าใจ สีหน้าของวิตโตริโอหมองลงเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ทำให้คนที่มองเห็นอดรู้สึกผิดไม่ได้ แต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
“แย่จังที่ปรางค์ไม่ไป ฉันอุตส่าห์บอกเพื่อนๆ ไว้ว่าจะพาแฟนไปแนะนำให้รู้จัก งานนี้ฉันต้องโดนเพื่อนต่อว่าแน่เลย แต่ไม่เป็นไรหรอกฉันทนได้ ก็แม่ปรางค์ไม่สบายนี่ ต้องสำคัญกว่าฉันอยู่แล้ว”
วิตโตริโอแสร้งพูดเสียงเศร้า หวังให้ปรางค์รวีหลงกล คนที่ได้รับฟังหัวใจพองโตเมื่อได้ยินเขาบอกว่าจะพาเธอไปในฐานะของคนรัก เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยพูดตรงๆ เช่นนี้ พูดบ่อยครั้งว่าเธอคือคนสำคัญคนหนึ่ง แต่ไม่พูดเต็มปากเต็มคำว่าเป็นคนรัก และด้วยถ้อยคำที่เธอรอคอยนี่เอง ทำให้ความตั้งใจของตนเปลี่ยนไป
“คุณเสือจะพาปรางค์ไปในฐานะแฟนจริงๆ หรือคะ” เธอเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ เขายิ้มเมื่อเห็นเหยื่อหลงกลเข้าแล้ว
“จริงสิตลอดสองอาทิตย์ ฉันไม่เคยล่วงเกินปรางค์เลย นอกจากจับมือ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นป่านนี้เสร็จฉันไปนานแล้ว แต่ปรางค์เป็นผู้หญิงที่พิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่น ฉันถึงไม่ทำกับปรางค์เหมือนผู้หญิงพวกนั้นไง ถ้าจะให้พูดตรงๆ ก็คือ ฉันรักปรางค์ ได้ยินไหมว่าฉันรักปรางค์”
ปรางค์รวีอายม้วนกับคำพูดพกลมของวิตโตริโอ
“ถ้าปรางค์ไปผับของเพื่อนคุณเสือ จะกลับดึกหรือเปล่าคะ”
“ไม่หรอก ฉันกะว่าจะอยู่ถึงแค่เที่ยงคืนเท่านั้น ก็จะกลับ”
ปรางค์รวีทำสีหน้าครุ่นคิดก่อนจะตอบรับคำชวนของเขา โดยไม่รู้ว่าเธอกำลังตกเป็นเหยื่อของเสือร้ายตนนี้
“ก็ได้ค่ะ ปรางค์ไปกับคุณเสือก็ได้ เดี๋ยวปรางค์จะไปบอกให้เกี๊ยะไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ของปรางค์ค่ะ”
“ฉันดีใจที่สุดเลยที่ปรางค์ไปกับฉัน คราวนี้เพื่อนของฉันจะได้เห็นแฟนของฉันเสียทีว่าสวยมากแค่ไหน” หญิงสาวเขินอายกับคำพูดของเขายิ่งนัก รู้สึกตื้นตันใจ เอิบอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก ความรักที่ไกลเกินมือเอื้อมมาหยุดอยู่ตรงหน้ารอให้เธอไขว่คว้ามาครอบครอง
เสือร้ายซ่อนรอยยิ้มไว้เมื่อเห็นทีท่าเคลิ้มฝันของหญิงสาว อย่างเขานะหรือจะคว้าผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเหมาะสมกับตนมาเป็นคนรัก ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน อย่างมากปรางค์รวีก็เป็นได้แค่เพียงอาหารจานหนึ่งที่กินแก้ขัด รอให้เขาเจออาหารเลิศรสเสียก่อน เขาจะสลัดเธอทิ้งอย่างไม่ใยดี
วิตโตริโอและปรางค์รวีมาถึงผับชื่อดังย่านสุขุมวิท ในเวลาเกือบสามทุ่ม เนื่องจากเขาต้องเดินทางไปทานอาหารกับลูกค้าตามที่นัดหมายไว้แล้วจึงมาที่ผับแห่งนี้ ทั้งสองเดินเข้ามาภายในผับตรงไปยังโต๊ะที่เพื่อนของวิตโตริโอสามคนนั่งรออยู่ก่อนหน้า
“ว่าไงวะไอ้เสือไม่เจอตั้งนานหายเงียบไปเลยนะ”
ธีรยุทธ์เจ้าของผับทักทายเพื่อนสนิทอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะปรายตาไปมองหญิงสาวที่นั่งเคียงข้างเพื่อนสนิท
“พอดีงานยุ่งนิดหน่อย”
“ว่าแต่ใครวะที่นายพามาด้วย” คำถามนี้ธีรยุทธ์เอ่ยถามข้างๆ หูของวิตโตริโอ เพื่อไม่ให้หญิงสาวที่อยู่ข้างกายเพื่อนรักได้ยิน
“ก็รู้อยู่ยังจะมาถามอีก” วิตโตริโอตอบพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก ธีรยุทธ์ยิ้มกับคำตอบของเพื่อน มีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่าผู้หญิงหน้าตาใสซื่อคนนี้เป็นอาหารหวานของวิตโตริโอเหมือนกับหญิงสาวที่ผ่านมา
หลังจากที่มากันครบองค์ประชุม การสังสรรค์ระหว่างเพื่อนสนิทก็เกิดขึ้นทันที วิตโตริโอกับผองเพื่อนนั่งดื่มนั่งสนทนากันอย่างออกรส ราวกับว่าไม่ได้เจอกันมานานแสนนาน และบางครั้งการพูดคุยบางช่วงพวกเขาก็สนทนากันเป็นภาษาอิตาเลี่ยน ราวกับว่าไม่ต้องการให้ปรางค์รวีรับรู้เรื่องที่คุยกัน
สตรีหนึ่งเดียวในโต๊ะได้แต่นั่งมองเพื่อนสนิทของวิตโตริโอไปมาทีละคน โดยที่เธอไม่ได้พูดอะไรกับใครเลยสักคำ ไม่มีการแนะนำตัวว่าเธอเป็นคนรักอย่างที่เขาบอก นอกจากดื่มน้ำส้มที่เขาสั่งให้เธอดื่ม ฟังเสียงเพลงที่บรรเลงเคล้าคลอเท่านั้น บางครั้งเพื่อนของเขาหันมามองเธอด้วยสายตาแปลกๆ ดูเหมือนเยาะเย้ย ถากถางดูแคลน หยาบโลน
Latest chapter
ทัณฑ์รักอสูรร้าย Chapter 7
Chapter 7“คุณเสือคะปรางค์ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ” ปรางค์รวีตัดสินใจพูด หญิงสาวรู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมากที่นั่งเป็นอาหารตาของเพื่อนของเขา โดยที่วิตโตริโอไม่มีทีท่าว่าจะปกป้องเลยแม้แต่นิดเดียว“อืมไปสิ” เขาหันมาพูดกับเธอ ก่อนจะสนทนากับเพื่อนต่อไป“วิโตรู้สึกว่านายจะกินอาหารจานนี้เกินกว่าจานอื่นๆ นะ”บุรินทร์ผู้ชายที่มีนิสัยเจ้าชู้ เอ่ยถามวิตโตริโอทันทีที่ร่างของปรางค์รวีเดินออกไปจากโต๊ะ“ใครว่ากินนาน ฉันยังไม่ได้กินต่างหาก” เขาตอบเพื่อนสนิท สีหน้าของบรรดาเพื่อนๆ ที่อยู่ร่วมโต๊ะ ไม่เชื่อคำพูดของเขา ไม่คาดคิดว่าเพลย์บอยแห่งยุคจะปล่อยให้อาหารหวานลอยนวลได้นานขนาดนี้“เป็นไปได้ยังไงวะอย่างนายเนี่ยเหรอยังไม่ได้กินอาหารหวานจานนี้ ฉันนึกว่าเสร็จนายไปนานแล้วเสียอีก” ธีรยุทธ์พูดเสียงสูงอย่างไม่อยากเชื่อ เนื่องจากผู้หญิงที่อยู่ใกล้วิตโตริโอ ไม่เกินหนึ่งวันผู้หญิงคนนั้นต้องกรายมาเป็นอาหารหวานของหนุ่มลูกครึ่งคนนี้ทุกราย“อาหารจานนี้ฉันอยากจะพิถีพิถันในการกินมากกว่าจานอื่นๆ ค่อยๆ กินทีละนิดๆ มันถึงจะอร่อยและเร้าใจ บุ่มบ่ามกินอย่างตะกละตะกลามมันจะไปอร่อยอะไร กินไม่กี่ครั้งก็เบื่อพวกนายว่าจริงไหม” น้ำ
ทัณฑ์รักอสูรร้าย Chapter 6
Chapter 6สองสัปดาห์มานี้ปรางค์รวีคลายความอึดอัดลงมาก เมื่อเขาไม่เคยล่วงเกินเธอเกินกว่าการจับมือถือแขน วิตโตริโอให้เกียรติอย่างที่หญิงสาวคาดไม่ถึง ทำให้เธอกล้าพูดคุยหยอกล้อกับเขามากขึ้น หากแต่ปรางค์รวียังคงระวังตัวกลัวจะเผลอไผลไปกับสัมผัสรัญจวนเช่นครั้งนั้น ทว่าเธอลืมระวังหัวใจไม่ให้หลวมตัวรักเขาและตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา หัวใจของเธอก็กำลังจะพ่ายแพ้ต่อเสน่ห์อันเหลือล้นของเขา ที่มาพร้อมกับความเอาใจสารพัด พูดจาอ่อนหวานระคนนุ่มหู พาไปทานอาหารกลางวัน ไปรับไปส่งทุกเช้าและเย็น เขาทำหน้าที่มากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง ความรู้สึกดีเริ่มก่อเกิดในจิตใจ ดอกรักค่อยๆ เบ่งบานในหัวใจที่ไม่เคยสัมผัสคำว่าความรัก แต่ถึงกระนั้นปรางค์รวีก็ยังไม่เปิดใจรับเขาเต็มที่ เพราะคิดว่าคนอย่างเขาคงไม่ปักใจรักหญิงสาวธรรมดาเช่นเธอ เพราะในสังคมของเขามีสตรีที่เทียบเทียมกับเขามากเหลือเกิน“ปรางค์ วันนี้เพื่อนฉันเปิดผับใหม่เป็นวันแรก ฉันกะว่าจะไปเปิดงานให้เสียหน่อย ปรางค์ไปกับฉันนะ” เขาเอ่ยชวน ปรางค์รวีมีท่าทางลังเล เพราะเธอไม่เคยเที่ยวยามราตรีมาก่อน อีกข้อหนึ่งมารดาของปรางค์รวีป่วยกระเซาะกระแซะมาหลายวันแล้ว หากเธอไปก็จะไม่ม
ทัณฑ์รักอสูรร้าย Chapter 5
Chapter 5“ปรางค์มีเพื่อนอีกคนที่เค้าฝึกงานที่นี่ พาเพื่อนของปรางค์ไปด้วยได้หรือเปล่าคะ”“ได้สิจ้ะ ทำไมจะไม่ได้ ว่าแต่เพื่อนของปรางค์ฝึกงานที่บริษัทไหนล่ะ”“บริษัทประกันชีวิตค่ะ” โสภาพยักหน้ารับรู้ก่อนจะยิ้มให้และลงมือทำงานต่อไปก่อนเวลาอาหารรับประทานอาหารกลางวันห้านาที เสียงโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะของโสภาดังขึ้น“ค่ะท่านประธาน” เธอกรอกสายผ่านเครื่องโทรศัพท์ การสนทนาเกิดขึ้นไม่นานนักก็ยุติลง หลังจากที่โสภาวางโทรศัทพ์ลงที่แป้นเธอก็หันมามองปรางค์รวีที่นั่งทำงานอยู่อย่างขะมักเขม้น ความสงสารสงสารและเห็นใจปรางค์รวีท่วมท้นจิตใจ ภาวนาให้ผู้หญิงบอบบางคนนี้รอดพ้นจากเจ้านายหนุ่ม ที่เปรียบเสมือนเสือคอยตะปบเหยื่อสาวๆ สวยๆ ตลอดเวลา ถ้าเธอไม่แต่งงานมีสามีและมีลูก เธอคงหนีไม่พ้นเป็นดอกไม้ประดับแจกันของเขาแน่นอน และอีกข้อถือว่าเป็นความดีที่เจ้านายหนุ่มมี คือจะไม่ยุ่งกับพนักงานสาวในบริษัท แม้ว่าหลายคนจะทอดสะพานรอไว้ให้เขาเดินข้ามาก็ตาม แต่งานนี้เห็นทีวิตโตริโอจะแหกกฎเหล็กเสียแล้ว“ปรางค์ท่านประธานให้เข้าไปพบ” ปรางค์รวีเงยหน้ามองผู้พูด หัวใจของเธอเต้นเร็ว มือที่จับปากกาอยู่เริ่มสั่น เขาจะเรียกเธอไปพบทำไม
ทัณฑ์รักอสูรร้าย Chapter 4
Chapter 4“แค่จูบนิดเดียว ใจเสาะเป็นลมซะแล้ว ถ้าทำอย่างอื่นมีหวังได้หัวใจวายแน่ๆ” เขาพูดกับร่างที่หลับใหล เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง นั่งทำงานอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทอดสายตามองนางแมวยั่วสวาทเป็นระยะ ร่างกายของเขาร้อนขึ้นมาทุกครั้งที่มองมาที่เธอ กระโปรงนักศึกษาที่สั้นเหนือเข่า ร่นขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ เผยให้เห็นเรียวขาสวย ทรวงอกที่ดันเสื้อออกมาทำให้เขาหายใจติดขัดไม่ทั่วท้อง ไม่มีสมาธิทำงาน อย่างจะทำอย่างอื่นมากกว่า วิตโตริโอตัดสินใจคว้าสูทของเขา เดินมาหานางแมวยั่วสวาทคลุมร่างกายของเธอให้มิดชิดกว่านี้ ก่อนที่เขาจะทนไม่ไหว หลังจากนั้นเขาเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง และก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างเดียวหนึ่งชั่วโมงผ่านไปไม่ขาดไม่เกิน ร่างอรชรเริ่มขยับตัว ดวงตาทั้งสองข้างค่อยๆ ลืมขึ้นอย่างเชื่องช้า มองเพดานสูงชั่วครู่เพราะรู้สึกมึนงงจากนั้นจึงขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใบหน้าของปรางค์รวีแดงขึ้นเรื่อยๆ มือบางยกขึ้นแตะที่ริมฝีปากของตัวเธองอย่างเผลอไผล รสชาติของการจูบที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน มันช่างวาบหวิวเสียจนหัวใจของเธอสั่นยามเมื่อคนที่จูบตนแล้วเมื่อนึกถึงวิตโตริโอ ที
ทัณฑ์รักอสูรร้าย Chapter 3
Chapter 3“ฉันชื่อวิตโตริโอ ดิมาร์ชี หรือว่าคุณเสือ ผู้ชายที่เธอวิจารณ์ในลิฟต์ไง” เขาพูดเป็นภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำ ไม่แปลกที่เขาจะพูดภาษานี้ได้เพราะมารดาของเขาเป็นคนไทย น้าของเขาทั้งสองก็เป็นคนไทย เพราะฉะนั้นที่บ้านจึงพูดอยู่สองภาษาคือภาษาไทยและภาษาอิตาเลี่ยนปรางค์รวีไม่มีเวลาคิดว่า เหตุใดเขาถึงได้พูดภาษาไทยได้ชัดไม่แพ้คนไทย เนื่องจากกำลังสั่นผวากับความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของตน จนอยากจะเป็นลมหรือไม่ก็กลายเป็นสายลมพัดหายออกไปจากห้องนี้ คราวนี้เธอต้องตายแน่ๆ ยังไม่ทันได้เริ่มทำงานต้องโดนไล่ออกเสียแล้ว“ปรางค์ขอโทษค่ะ ปรางค์ไม่ได้ตั้งใจจะพูดออกไปอย่างนั้น พอดีปรางค์ไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน ปรางค์ขอโทษจริงๆ นะคะ”หญิงสาวพนมมือไหว้ขอโทษเป็นการใหญ่ เขาเดินเข้ามาหาเธอราวกับว่าเขาเป็นเสือจ้องตระคลุบเหยื่อ ปรางค์รวีเริ่มหน้ามืด เหงื่อตกมือไม้สั่น เหมือนกับร่างกายที่สั่นตามแรงจังหวะหายใจที่ไม่สม่ำเสมอ ใบหน้าของเขาดูเรียบไม่แสดงออกทางอารมณ์ ดวงตาของเขานั้นเล่าที่เธอมองเห็น มันลุกวาวโชติช่วงด้วยเปลวแห่งไฟ ผสมผสานกับความร้อนจากดวงตะวัน เหมือนกับอสูรร้ายก็ไม่ปาน ทำให้ร่างกายเธอร้อนๆ หนาวๆ คล้ายจะจับไข้ทั
ทัณฑ์รักอสูรร้าย Chapter 2
Chapter 2“ปรางค์ มีคนพูดกับฉันหลายคนนะว่าเจ้าของบริษัทที่เธอจะไปฝึกงานด้วย ชื่อเสือ ชื่อดุน่าดูเลย ปรางค์ว่าเขาจะหน้าตาเป็นยังไง”เจ้าของดวงตาสีเขียวมรกตสะดุดชื่อเล่นที่สองสาวกล่าวถึง เพราะชื่อเสือ เป็นชื่อเล่นของเขาเช่นกัน คราแรกเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะใช่ตนเองหรือไม่ แต่พอมาวิเคราะห์อะไรหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นชั้นที่คนถูกถามไปนั้นก็เป็นชั้นที่ตั้งบริษัทของตน เขาคิดว่า เสือ ที่ทั้งคู่พูดถึงนั้นคือตนแน่นอนวิตโตริโอเลือกที่จะเงียบและโบกมือให้รังสรรค์ที่กำลังจะอ้าปากพูดให้หุบปาก เพราะต้องการรู้ว่า คำตอบที่กำลังจะถูกขับออกมาจากปากของสาวสวยร่างเล็กว่าเป็นอย่างไรปรางค์รวีทำท่าคิดได้น่ารัก ใสซื่อจนคนที่มองดูเธออยู่ถึงกับเคลิ้ม เขาไม่เคยพบผู้หญิงคนไหนยิ้มได้สวยอย่างนี้มาก่อนเลย เวลาเธอยิ้มทำให้ดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา คืนชีพได้อย่างไม่น่าเชื่อ“อืม อายุก็คงหกสิบกว่าๆ อ้วนลงพุง หน้าตาดุๆ เหมือนกับชื่อกระมัง อ้อ...มีเขี้ยวสองข้างด้วย เอาไว้คอยขย้ำลูกน้องที่ทำงานไม่ได้ดั่งใจ” ปรางค์รวีตอบเพื่อนด้วยการคาดเดา เธอคาดคะเนจากหลายประการ บริษัทแห่งนี้เติบโตมากกว่า 34 ปี เพราะฉะนั้นเจ้าของบริษัทน่าจะอายุประมาณหก
You may also like
คู่หมั้นทายาทมาเฟีย
มายาตรี4.0K viewsคู่หมั้นมาเฟีย
มดตัวจี๊ด4.4K viewsป้าน่ะเมียผมนะ
ศานิชล5.7K viewsBAD PRISON ขังรัก
อยู่ในตะเกียงแก้ว3.9K viewsเมียแต่งที่ไร้รัก
ธัญญ์ตะวัน244 viewsซาตานพันธนาการร้าย
อิแย้ม449 viewsLOVE POSITIONS พิษสวาท
อยู่ในตะเกียงแก้ว5.9K viewsมาเฟียเถื่อนเมียเด็ก
หนูแดงอินดี้33.1K views
