บทที่ 10

ฟิลิปจ้องไปทางพวกเขาอย่างใจเย็น สีหน้าไม่แสดงความรู้สึก

ไคล์มองมาที่ฟิลิปด้วยความไม่พอใจ ชายคนนี้ดูธรรมดามาก และเขายังใจเย็นขนาดนี้ได้ยังไงกัน? “น่าสนใจดีนี่!”

“พี่ชาย คุณสามารถจ่ายเงินสามแสนได้ไหม?” ไคล์ไม่ใช่พวกนักเลงที่จะได้เริ่มลงมือต่อยตีโดยที่ไม่ถามหาเหตุผล สามแสนเป็นเงินจำนวนมากสำหรับคนทั่วไป ไคล์รู้สึกว่าชายหนุ่มอย่างฟิลิป ไม่สามารถจ่ายเงินจำนวนนี้ได้อย่างแน่นอน แต่เขาก็ยังต้องถาม ต้องมีศิลปะทางการทูตเสียก่อนที่จะลงมือรุนแรง

“ฉันขอโทษด้วยนะ แต่เขาเป็นคนที่ฝ่าไฟแดงมา อย่างนั้นแล้วเขาก็ควรจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด อีกอย่างเราก็ไม่ได้ชนกันเสียหน่อย” ฟิลิปพูดอย่างใจเย็น

เจคอปชี้หน้าฟิลิป ก่อนจะคำรามออกมาด้วยความโกรธ “หมายความว่าแกจะไม่จ่ายยังงั้นเหรอ?”

ฟิลิปจ้องไปที่เขา เงียบไม่ตอบรับ

ไคล์ขมวดคิ้วเล็กน้อย หันหน้าไปมองทางรถฮาร์ลีย์ที่พังยับเยินอยู่บนพื้นถนนก่อนจะพูดขึ้น “พี่ชายสามแสนไม่มากเท่าไหร่หรอกนะ ก็แค่ขาข้างหนึ่ง”

นี่เป็นคำขู่ สายตาของฟิลิปเปลี่ยนเป็นเย็นชา แววตาของเขาส่องประกายวิบวับ

ในฐานะที่เป็นทายาทของตระกูลที่มั่งคั่ง เงินสามแสนเป็นปัญหาสำหรับเขาไหม? ก็ไม่เลย แต่เขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกเอาเปรียบเป็นอันขาด

“แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันไม่มีเงินล่ะ?” ฟิลิปตอบกลับ

เหล่าไบเกอร์หัวเราะเยาะฟิลิป ราวกับเขาเป็นคนโง่

ไคล์ถูจมูกของเขา ก่อนจะเอาแขนพาดที่ไหล่ของฟิลิป ส่งยิ้มอวดดีให้เขา “นี่ลุง ลุงรู้มั้ยว่าผมเป็นใคร? ผม ไคล์ ลียง เจ้าแห่งถนนทางเหนือ ทุกคนให้ความเคารพผมด้วยการเรียกผมว่า ‘ลูกพี่ไคล์’ มันคงจะเป็นเรื่องที่ฟังดูไม่ขึ้นถ้าคุณจะไม่ชดใช้อะไรเลยในวันนี้”

ไคล์รู้สึกขำ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับชายที่โง่เง่าขนาดนี้ หรือหัวของเขาทำจากเหล็กอย่างนั้นเหรอ? หรือเขาคิดว่าเขาเป็นตัวฮันนี่แบดเจอร์? น่าขำสิ้นดี!

“ลูกพี่ไคล์ แค่มองดูเสื้อผ้าของเขา ก็บอกได้แล้วว่าเขาจน”

“เจ้าคนโง่นี่คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรคือฮาร์ลีย์ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“ลุงรีบขอให้ใครสักคนเอาเงินมาให้ลุงซะ ลูกพี่ของเราไม่เคยยอมใครเรื่องต่อยตีหรอกนะ” กลุ่มไบเกอร์ยังคงพูดถากถางต่อไป เหล่าหญิงสาวต่างยืนกอดอกด้วยความไม่พอใจ ขณะที่หนุ่ม ๆ เอนตัวพิงรถมอเตอร์ไซต์พร้อมกับสูบบุหรี่

ลินน์ก็อยู่ในกลุ่มคนพวกนั้นด้วย เธอมองมาที่เขาอย่างเย็นชา เธอยืนพิงหญิงสาวคนหนึ่งที่ใส่กางเกงหนัง เสื้อเอวลอย

“เขาคือพี่เขยลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง เป็นขยะไร้ประโยชน์ ที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยเงินที่ลูกพี่ลูกน้องของฉันหามาได้” จู่ ๆ ลินน์ก็ขัดจังหวะขึ้นมา พูดเรื่องนี้ราวกับว่ามันจะทำให้เธอกลายเป็นคนดัง

“ห๊ะ! เป็นแมงดาอย่างนั้นเหรอ? ลุงฝีมือดีไม่เบานิ ทำไมไม่สอนเราหน่อยล่ะ?” ไบเกอร์สองสามคนหัวเราะเยาะออกมาอีกครั้ง

ไคล์กลั้นหัวเราะและส่ายหน้า เขาเกลียดผู้ชายที่หวังพึ่งแต่ผู้หญิงที่สุด “ว่าแต่จะตัดสินใจยังไงดีล่ะ ลุง?” ไคล์ถามขึ้นเขายิ้มเยาะ พร้อมที่จะลงมือ

ฟิลิปยังคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไรสักคำ เขานึกอยู่ในใจ คิดว่าถึงเวลาสักที

ในขณะนั้นเองม่านตาของฟิลิปก็หรี่ลง เมื่อเขาเห็นสกู๊ตเตอร์สีแดงจำนวนมากขับมาทางนี้จากไกล ๆ

“พวกพนักงานส่งอาหารมาทำอะไรที่นี่เยอะแยะ?” ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมาแต่ทุกคนก็หันหลังกลับไปดู

เมื่อพวกเขามองเห็นเหล่าสกู๊ตเตอร์สีแดง หมวกกันน็อกสีแดงและเสื้อแจ็คเก็ตสีแดง มันไม่ใช่แค่ 10 คัน แต่ทั้งถนนสี่แยกเต็มไปด้วยกลุ่มคนส่งอาหารจำนวนกว่า 50 คัน รถสกู๊ตเตอร์รายล้อมพื้นที่ไว้ทั้งหมดในทันที

“บ้าเอ๊ย! นี่มันอะไรกัน! พวกนั้นมันก็แค่สกู๊ตเตอร์ราคาถูก” เจคอปตะโกนออกมาก่อนที่เขาจะหันไปหาฟิลิป และถามขึ้น “นี่แกโทรเรียกพวกมันมาเหรอ?”

ฟิลิปพยักหน้า “ใช่”

ฮ่าฮ่าฮ่า! เสียงหัวเราะดังออกมา

“นี่แกคิดว่าโทรเรียกพนักงานส่งอาหารพวกนั้นมา จะช่วยอะไรได้อย่างนั้นเหรอ?” เจคอป หัวเราะ ออกมาพร้อมกับพูดดูถูก

ไคล์ขี้เกียจเกินกว่าที่จะถากถาง เขาทำเพียงสายหน้า ชายคนนี้โง่จริง ๆ สินะ ถึงได้ทำเรื่องน่าขายหน้าเช่นนี้ วิธีนี้กำลังเป็นที่นิยมหรือยังไงกัน? โทรเรียกพนักงานส่งอาหารเพื่อให้มาช่วยตัวเอง น่าขำเสียจริง!

ลินน์ที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มไบเกอร์เมื่อเธอเห็นเหตุการณ์ เธอไม่สามารถกลั้นหัวเราะไว้ได้ พี่เขยลูกพี่ลูกน้องคนนี้ของเธอช่างตลกเสียจริง ลูกพี่ลูกน้องของเธอตกหลุมรักผู้ชายอย่างนี้เหรอ? เขามันก็แค่ขยะ!

ในตอนนั้นเองท่ามกลางกลุ่มผู้ส่งอาหาร แอกเนสปรากฏตัวขึ้นในชุดสูทกระโปรงสีดำ ภายใต้แสงไฟหน้าที่ส่องออกมาจากสกู๊ตเตอร์ เธอเดินเข้ามาหาฟิลิป

ฟิลิปส่งสายตาให้เธอและแอกเนสก็เข้าใจทันที ฟิลิปเคยบอกเธอไว้ก่อนหน้านี้ว่าตัวตนของเขาจะต้องเป็นความลับ ชายคนนี้จะไม่ใช้ชีวิตให้เป็นจุดสนใจของผู้อื่น

แอกเนสหันกลับไปเผชิญหน้ากับไคล์ และกลุ่มของเขาพูดขึ้นด้วยท่าทีสบาย ๆ “ฉันเป็นผู้จัดการของฟิลิป ถ้าคุณมีปัญหาอะไรกับเขา ก็มาคุยกับฉันนี่”

สายตาของไคล์สำรวจแอกเนส ตั้งแต่หัวจรดเท้า ผู้หญิงคนนี้งดงามไร้ที่ติ เธอสวยยิ่งกว่าหญิงสาวรอบ ๆ กายเขา

“ก็ได้ผมจะคุยกับคุณแทน” ไคล์ตอบรับอย่างยินดี “สามแสน เมื่อพวกเราได้เงินเขาก็สามารถไปได้”

แอกเนสขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอมองไปที่ฮาลีย์ที่อยู่บนพื้นก่อนจะพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ได้ แต่เราจะจัดการเรื่องนี้ด้วยการแจ้งตำรวจ”

แจ้งตำรวจยังงั้นเหรอ? ไคล์ขมวดคิ้วในทันที

ตำรวจคือกลุ่มคนที่สร้างปัญหาให้กับเหล่าไบเกอร์มากที่สุด ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้ก็เป็นความผิดของเจคอป ถ้าพวกเขาแจ้งตำรวจเห็นท่าคงจะไม่ดีแน่ ๆ มากไปกว่านั้น ไคล์ไม่ได้เอาใบขับขี่ของเขามาด้วยในวันนี้

“ที่รัก การเจรจากันไม่ได้เป็นแบบนี้ นี่มันดูไม่จริงใจเกินไป” สีหน้าของไคล์เข้มขึ้น เหล่าไบเกอร์ข้างหลังเขาเริ่มหักข้อมือของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่พวกเขาก้าวเท้าออกมาข้างหน้าเหล่าพนักงานส่งอาหารที่อยู่ในเสื้อกั๊กรอบ ๆ พวกเขาต่างพากันถลกแขนเสื้อขึ้นด้วยความโกรธ พร้อมที่จะออกหมัด นี่พวกเขายังต้องตกลงอะไรกันอีก? นี่มัน 10 ต่อ 50 ไม่มีอะไรต้องพูดคุยกันแล้ว

ไคล์รู้ดีว่าสถานการณ์ไม่เข้าข้างเขา เขากัดฟันแน่น ก่อนจะพูดขึ้น “ก็ได้พวกคุณมีพวกเยอะกว่า ไปกันเถอะ” ไคล์เดินนำกลุ่มไบเกอร์กลับไปยังรถ ก่อนจะขับออกไป

ในขณะที่ยังสามารถมองเห็นได้ ไคล์ยกนิ้วกลางขึ้นให้กับฟิลิป ลินน์จ้องมาที่ฟิลิปด้วยสีหน้าเย็นชา เธอเกลียดเขามากยิ่งขึ้น ช่างอวดดีเสียจริง! แค่คนส่งอาหารยังต้องให้ผู้หญิงมาออกหน้าแทน สมแล้วที่เขาจะเป็นได้แค่ไอ้แมงดาตลอดชีวิต!

หลังจากที่กลุ่มไบเกอร์หลับตาไป แอกเนสก็ถอนหายใจออกมาในที่สุดเธอหันมาทางฟิลิปและถามขึ้นอย่างนอบน้อม “เจ้านาย คุณเป็นไรหรือเปล่า?”

กลุ่มพี่ชายน้องชายต่างพากันเข้ามาถามความเป็นไปของเขา

“ฉันไม่เป็นไร ฉันสบายดี ทุกคนกลับไปกันได้แล้ว” ฟิลิปพูดขึ้น

เมื่อเห็นว่าฟิลิปไม่เป็นไร แอกเนสจึงนำทีมกลับ

เหตุการณ์จบลงอย่างรวดเร็วเหมือนอย่างเช่นตอนที่มันเกิดขึ้น ฟิลิปขึ้นรถจักรยานของเขาและมุ่งหน้ากลับไปที่โรงพยาบาล วินน์มาที่โรงพยาบาลในคืนนั้นและเข้านอนพร้อมกับมิล่า หลังจากเปลี่ยนชุดเรียบร้อย ฟิลิปนั่งอยู่ที่ม้านั่งตัวยาวด้านนอกตึกในคืนนั้นเช่นกัน

***

วันนี้เป็นวันเกิดของพ่อตา ชาร์ลส์ จอห์นสตัน หลังจากที่คิดอยู่สักพัก ฟิลิปก็ตัดสินใจที่จะเดินทางไปที่นั่น และสำหรับของขวัญวันเกิด ฟิลิปนำภาพวาดที่รัสเซลมอบให้กับเขามาด้วย รัสเซลเป็นนักสะสมที่มีชื่อเสียงในประเทศ ดังนั้นภาพวาดจากเขาก็จะต้องเป็นของแท้แล้วก็สามารถทำเงินได้มากเป็นแน่

ถึงกระนั้น ฟิลิปก็รู้ดีว่าไม่ว่าเขาจะมอบของขวัญอะไรให้เขาก็จะต้องถูกตำหนิอยู่ดี แต่เขาก็ไม่สนใจ มันเป็นเพียงแค่ของแสดงน้ำใจเท่านั้น

ที่ประตูทางเข้าของ เวอร์เทียส คอร์ท สถานที่ที่วินน์บอกให้เขามาเจอกัน หญิงสาวแต่งกายสวยงามยืนอยู่ด้านข้างประตู มองออกว่าเธอกำลังกังวลใจ

วินน์ จอห์นสตัน สวมชุดเดรสยาวสีดำในวันนี้ ผมของเธอถูกรวบขึ้น เธอดูสวยและสง่างาม แต่กลับเย็นชากับฟิลิปเหลือเกิน

ฟิลิปเดินเข้าไปหาเธออย่างช้า ๆ ก่อนจะพูดหยอกล้อเธอ “เฮ้ คุณรอผมอยู่งั้นเหรอ?”

วินน์ขมวดคิ้วและส่งสายตาดูแคลนให้กับฟิลิป “คุณเอาของขวัญมาให้พ่อฉันไหม?”

ฟิลิปเอากล่องยาวในมือให้เธอดู “นี่ไง เอามาสิ”

วินน์ไม่ได้สนใจที่จะมองด้วยซ้ำ เธอหันหลังกลับรีบเดินเข้าไปในร้านอาหารด้วยส้นสูงของเธอ เธอต้องขอร้องพ่อของเธออยู่นานกว่าที่เขาจะยอมให้เธอพาฟิลิปมาด้วย

“พอเราเข้าไปด้านในอย่าพูดอะไรไร้สาระล่ะ สมาชิกในตระกูลของฉันและเพื่อนของพ่อฉันมาที่นี่ด้วยในวันนี้ ถ้าพวกเขาพูดอะไรเกี่ยวกับคุณให้อดทนไว้ จำไว้อย่างนึงว่าคุณมาที่นี่เพื่อขอโทษพ่อแม่ของฉัน ถ้าคุณทำได้ฉันจะไม่หย่ากับคุณ” วินน์พูดกระตุ้นเขา

ฟิลิปขำออกมา ไม่เก็บคำพูดของเธอมาใส่ใจ ถ้าพ่อตารู้ถึงฐานะของเขา คงจะตกใจลนลานออกมาต้อนรับเขาที่ด้านหน้าประตูเลยทีเดียวเชียวแหละ

เมื่อเห็นว่าฟิลิปเงียบไป วินน์หันไปจ้องเขาและถามขึ้นอย่างเคร่งเครียด “คุณเข้าใจหรือเปล่า?”

“เข้าใจแล้ว” ฟิลิปตอบ

เมื่อทั้งสองเข้ามายังห้องรับรองส่วนตัวคนในตระกูลจอห์นสตันและเพื่อนของชาร์ลส์ ต่างมาอยู่ที่นี่แล้วภายในห้องดูมีชีวิตชีวา

“ดูสิใครมา? สาวสวยแห่งจอห์นสตัน”

“วินน์ เธอมาช้านะดังนั้นจะต้องดื่มเพื่อเป็นการลงโทษ”

“พี่สาว มานั่งข้างฉันเร็ว”

พวกเขาต่างเข้ามาต้อนรับวินน์ และไม่สนใจฟิลิปที่เดินตามมาด้านหลังเธอติด ๆ เลยสักนิด เขารู้สึกผิดที่ตัดสินใจมาที่นี่

ถึงแม้ว่าฟิลิปจะเคยชินกับการที่สมาชิกในครอบครัวจอห์นสตันเย็นชาใส่เขา แต่การที่แสดงออกอย่างเปิดเผยเช่นนี้เป็นเรื่องน่าเศร้ายิ่งนัก

ชาร์ลส์ จอห์นสตันและภรรยาของเขา มาร์ธา เยทส์ นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะพูดคุยอย่างสนุกสนานกับผู้คนรอบตัวเขา เมื่อเขาเห็นฟิลิป ชาร์ลส์พ่นลมหายใจออกมาก่อนจะเมินเฉยเขาด้วยเช่นกัน

ลูกเขยคนนี้ช่างน่าขายหน้านัก! ไม่ใช่เพียงแค่คนในตระกูลเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ แต่เพื่อนเขาก็เช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะลูกสาวของเขา ชาร์ลส์จะไม่มีวันยอมให้ฟิลิปก้าวเท้าเข้ามาในนี้เด็ดขาด

ในขณะนั้นเองประตูห้องรับรองส่วนตัวก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง ชายหนุ่มที่แต่งกายภูมิฐานด้วยชุดสูทเต็มยศยืนอยู่ที่ประตู

ฟิลิปเคยเจอชายคนนี้ครั้งสองครั้งมาก่อน ชายหนุ่มมาจากครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย ตระกูลของเขามีประวัติที่ดีมาตลอด และเป็นผู้ทรงอิทธิพลในเมืองริเวอร์เดลแห่งนี้ ใช่คนนี้พยายามตามจีบวินน์มาเป็นเวลานานมากแล้ว