Share
บทที่ 30
Related chapter
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 31
ฟิลิปขมวดคิ้วให้กับไอเดน ด้านอีกฝ่ายก็จ้องกลับอย่างโกรธจัดมาที่เขาพร้อมกับยิ้มเยาะ “แค่งานมาส่งภาพวาดง่าย ๆ นายก็ยังมาสายอีกงั้นเหรอ? ทำแบบนี้มันจะไม่เป็นการไม่ให้เกียรติลุงจอห์นสตันมากไปหน่อยงั้นเหรอ?”เพี๊ยะ! ชาร์ลส์เดินเข้ามาด้วยอารมณ์เดือดดาลก่อนจะตบหน้าฟิลิปอย่างแรง พร้อมกับตะโกนขึ้นมา “ทำไมฉันถึงมีลูกเขยที่ไม่ได้เรื่องอย่างแกแบบนี้? แกนี่มันช่างหน้าขายหน้านัก!” เสียงตบที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนในห้องจัดแสดงนิทรรศการถึงกับตกตะลึง แต่ก็ไม่มีใครแสดงท่าทีเห็นใจออกมาแม้แต่น้อยเมื่อมองชาร์ลส์ที่ตบหน้าฟิลิปต่อหน้าผู้คนมากมาย ไอเดนพอใจเป็นอย่างมาก ตบได้ดี! ขยะไร้ค่าอย่างเขาควรจะถูกตบให้มากกว่านี้เสียด้วยซ้ำแววตาของฟิลิปเย็นยะเยือกขึ้นมาแต่เขาก็ข่มมันเอาไว้ ฟิลิปก้มหน้าลงก่อนจะพูดขึ้น “ขอโทษครับพ่อ ผมมาช้าไปหน่อย” “ฮึ่ม!” ชาร์ลส์พ่นลมหายใจอย่างเย็นชาออกมา เขาหยิบภาพวาดไป ปรับอารมณ์ให้กลับมาคงที่ก่อนจะหมุนตัวกลับ ยิ้มออกมาและเดินจากไป “มา มา นี่เป็นภาพวาดสหายสองคนบนภูเขาฤดูใบไม้ผลิ ของ ทัง โบฮู เชียวนะ”ไอเดนยืนวางท่าอยู่ต่อหน้าฟิลิปผู้ที่เพิ่งถูกหวดมา เขาจัดเสื้อสูทของเข
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 32
เมื่อคิดไปถึงเรื่องนั้น ชาร์ลส์จ้องไปที่ฟิลิปที่ยืนอยู่เฉย ๆ ตรงมุมห้อง เขาพ่นลมหายใจออกมา ด้วยความหงุดหงิดก่อนจะพึมพำขึ้น “ช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!”ฟิลิปสังเกตุเห็นว่าพ่อตาจ้องมาที่เขา เขาจึงยิ้มกว้างให้แต่ชายแก่กลับกลอกตาใส่เขา ก็ได้ ดูเหมือนว่าพ่อตาของเขาจะไม่เห็นหัวเขาเลยสินะในตอนนั้นเองที่ด้านนอกของซีวิล แกลลอรี่ รถเบนท์ลีย์คันหรูก็มาจอดที่ประตูทางเข้า พนักงานต้อนรับหญิงสาวสองสามคนรีบวิ่งออกมารอที่ด้านนอกรัสเซล ฟีลด์ ตั้งใจมาที่ซีวิล แกลลอรี่แห่งนี้ เมื่อเขาได้ยินว่าจะมีภาพวาดที่เป็นสมบัติจากสมัยราชวงศ์หมิงมาจัดแสดงโชว์ในวันนี้ และยังเป็นภาพวาดของแท้ของ ทัง โบฮู อีกด้วย! เขายิ่งสนใจมากขึ้นอีก ชายหนุ่มเป็นนักสะสมชื่อดังของประเทศ ดังนั้น เมื่อได้ยินว่าจะมีภาพวาดที่หายากจัดแสดงในวันนี้ แน่นอนว่าเขาต้องมาดูให้เห็นด้วยตาของเขาเอง!เมื่อเขาก้าวลงมาจากรถและเดินเข้าแกลลอรี่ เมื่อทุกคนเห็นว่ารัสเซลมาที่นี่ก็ต่างส่งเสียงฮือฮา“โอโห้! นั่นมันท่านประธานฟีลด์ จากซีวิลเทรดดิ้งกรุ๊ปไม่ใช่เหรอ?”“เจ้าพ่อแห่งวงการนักสะสมก็มาที่นี่ด้วย!”“นี่มันน่าตกใจมากนะ ภาพวาดของชาร์ลส์ทำให้คนดังระดับ
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 33
เพียงแค่มองแวบเดียว รัสเซลก็สามารถบอกได้ว่านี่ไม่ใช่ภาพวาดที่เขามอบให้มิสเตอร์คลาร์ค นี่มันของปลอม แล้วใครกันที่มอบภาพวาดนี้ให้กับชาร์ลส์และยังนำมาจัดแสดงในซีวิล แกลลอรี่อีกด้วยและดูเหมือนทุกคนก็คิดว่าภาพว่าชิ้นนี้เป็นของแท้ในขณะที่รัสเซลกำลังจมอยู่กับความคิด ชาร์ลส์ก็พูดถึงภาพวาดขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่หยุดหย่อน พร้อมกับอธิบายถึงที่มาที่ไปอีกด้วย “ท่านรัสเซลครับ ภาพวาดภาพนี้ผมได้รับเป็นของขวัญวันเกิดจากแอดดี้ มันเป็นภาพที่ประเมินค่าไม่ได้คุณอยากจะตีราคามันดูไหมครับ?” แอดดี้? ไอเดน? รัสเซลจ้องไปที่ไอเดนผู้ที่ฉีกยิ้มจนตาหยีด้วยท่าทีแปลก ๆ อีกฝ่ายดูจะคิดว่าตัวเองมีดีมากเสียเหลือเกิน นี่คือชายที่แสดงกิริยาหยาบคายต่อมิสเตอร์คลาร์กก่อนหน้านี้!ด้วยเหตุนี้ รัสเซลจึงวางแผนที่จะจัดการไอเดน แกตายแน่! ฉันจะให้บทเรียนแกแทนมิสเตอร์คลาร์คเอง! รัสเซลเดินเข้าไปใกล้ตู้กระจก จ้องมองและพินิจพิเคราะห์ภาพวาดนั้น ทุกคนรู้สึกว่าบรรยากาศรอบ ๆ เริ่มอึดอัดขึ้นอีกทั้งยังดูน่าพิศวงอีกด้วย ในขณะที่พวกเขาเฝ้ามองรัสเซล แต่นี่คือท่านรัสเซล นักสะสมที่มีชื่อเสียงในริเวอร์เดลแห่งนี้ ถ้าเขาชื่นชมภาพวาดนี้ขนาดนี้ มั
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 34
ของปลอม! ผู้คนต่างพากันแตกตื่น มันเป็นของปลอม!“เป็นไปไม่ได้! มันจะเป็นของปลอมได้ยังไง? พวกเราทุกคนก็เคยเห็นกันมาก่อนว่ามันเป็นภาพของแท้” ชาร์ลส์รีบอธิบาย “ถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่คนดังอย่างท่านรัสเซล แต่ผมก็สามารถบอกได้ว่าภาพนี้เป็นของแท้มันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร?”รัสเซลรู้ว่าชาร์ลส์จะต้องปฏิเสธอย่างแน่นอนเขาจึงวิเคราะห์ภาพวาดแต่ละจุดให้ฟัง “ภาพวาดนี้สามารถถูกเข้าใจผิดว่าเป็นของแท้ได้ง่าย จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกคุณจะไม่สามารถแยกออกได้ ถ้าคุณดูให้ดีคุณจะเห็นลายเส้นบนงานบางเส้นที่ไม่สมบูรณ์แบบนัก มีการไล่ระดับสีบนลายเส้นและสีสันอย่างชัดเจน นี่เป็นข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นจากการใช้เครื่องจักรและมันก็เป็นเพียงจุดเล็ก ๆ จึงทำให้หลายคนไม่สามารถบอกได้…”ในขณะที่ผู้คนฟังรัสเซลอธิบาย พวกเขาจึงมองออกและได้รู้ความจริง“งั้นมันก็เป็นของปลอม! ชาร์ลส์ จอห์นสตัน นายนี่จะเกินไปแล้วนะ!”“ใช่! หลังจากสงสัยอยู่นานทั้งวัน สุดท้ายนายก็เอาของปลอมมาให้พวกเราดูงั้นเหรอ? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เพียงแค่ชั่วพริบตา ผู้คนก็ต่างพากันส่งเสียงแสดงความไม่พอใจออกมา ชาร์ลส์กระวนกระวายใจและขายหน้ามาก นี่มันจะเป็นขอ
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 35
“แน่นอนครับ” ไอเดนพูดอย่างภาคภูมิใจรัสเซลรู้อยู่แล้วว่าไอเดนจะต้องพูดเช่นนี้ แอบซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ เขาถามต่อ “ผมขอทราบได้ไหมว่าเพื่อนที่มิสเตอร์แกรนท์ซื้อภาพต่อมาจากเขานั้นคือใคร?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของไอเดนก็ยิ่งปลาบปลื้มมากขึ้น นี่รัสเซลอยากจะรู้จักกับเพื่อนของเขาอย่างนั้นเหรอ? เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะได้เป็นเพื่อนกับรัสเซล “ท่านประธานฟีลด์ ชื่อของเขาคือเดวิด ไวท์ เป็นเจ้าของตลาดของเก่าที่มีชื่อเสียง ผมจะโทรหาเขาตอนนี้เลย” ไอเดนยิ้ม“ไม่ต้องหรอก” รัสเซลโบกมือห้าม ก่อนจะหยิบมือถือของเขาออกมา พร้อมกับพูดยิ้ม ๆ “ผมรู้จักกับเดวิด ไวท์”แน่นอนว่ารัสเซลรู้จักเดวิด ไวท์ ชายคนนี้เป็นเจ้าของตลาดของเก่าที่มีชื่อเสียงแต่ในขณะเดียวกันเขาก็มีชื่อเสียงในทางที่ไม่ดีในหมู่แวดวงนักสะสมด้วย เหตุผลก็คือเดวิด ไวท์ ช่ำชองในการขายภาพปลอมและภาพย้อมแมว เขามักจะขายให้ของปลอมให้กับผู้คนที่ไม่รู้จักงานศิลปะดี และดูเหมือนว่าครั้งนี้เดวิดก็ได้หลอกไอเดนเช่นกันอย่างไรก็ตาม รัสเซลไม่ได้รู้สึกเสียใจกับเขาเลยสักนิดเขากดโทรศัพท์และโทรออก “มิสเตอร์ไวท์ สบายดีรึเปล่า?”อีกด้านของปลายสาย เสียงนิ่งของชา
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 36
“ท่านรัสเซลครับ ได้โปรดให้ผมได้อธิบายก่อน” เดวิดตื่นกลัวจนถึงขั้นที่เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลย้อยลงมายังหน้าผากของเขาไอเดนรู้สึกสับสนจึงถามขึ้น “มิสเตอร์ไวท์ คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”เดวิดงานเข้าเสียแล้ว ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมรัสเซลถึงโทรเรียกเขามาที่นี่ เขาจึงรีบพูดกับไอเดน “มิสเตอร์แกรนท์ ผมต้องขอโทษด้วย ภาพวาดที่ผมขายให้กับคุณคราวที่แล้วมันเป็นของปลอม ผมจะคืนเงินให้คุณทั้งหมดโดยเร็วที่สุดเมื่อผมกลับไปที่ร้าน”“ของปลอม?” ไอเดนเสียงสั่น ฝูงชนที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาต่างพากันอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ โดยเฉพาะชาร์ลส์ที่ตกตะลึงไปจนถึงขั้นพูดไม่ออก“มิสเตอร์ไวท์คุณหมายความว่ายังไง? คุณหมายความว่ายังไงที่ว่ามันเป็น ‘ของปลอม’? ผมจ่ายเงินไปกว่าสองล้านเพื่อซื้อมันมาเชียวนะ!” ไอเดนรู้สึกเดือดดาล ร่างการของเขาร้อน ๆ หนาว ๆ “และท่านรัสเซลก็ได้พูดเองว่าภาพชิ้นนี้เป็นของจริง นี่คุณเมาอย่างนั้นเหรอ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้นเดวิดก็เบิกบานขึ้นมาในทันที เมื่อได้ยินคำว่า ‘เป็นภาพของจริง’ เขารีบตรงไปที่ตู้โชว์กระจกและตั้งใจดูภาพนั้นอย่างดีก่อนจะอุทานออกมา “นี่มัน...นี่ไม่ใช่ภาพที่ผมขายให้กับคุณ!”แน่นอนว่ามันไ
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 37
ข่าวที่ได้ยินราวกับสายฟ้าฟาด! ฟิลิปตกตะลึงไปสองสามวินาทีก่อนที่เขาจะรู้ว่าลินน์พูดอะไร น้ำเสียงของเขาสูงขึ้นหลายเดซิเบล “มิล่าหายตัวไป? เธออยู่ที่ไหน?”นี่เป็นเรื่องด่วน! ฟิลิปรู้สึกราวกับโดนใครสักคนถีบเข้าที่กลางหน้าอก แผ่นหลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ“พี่เขย ฉันอยู่ที่สวนสนุกมิลเลนเนียม ฉันแค่…” เสียงของลินน์ที่ผ่านปลายสายมาติด ๆ ขัด ๆ เสียงผู้คนจอแจอย่างสนุกสนานอยู่ด้านหลังลอดผ่านสายเข้ามาด้วยด้านหลังของเขารัสเซลเรียกชื่อเขาสองสามครั้งแต่ฟิลิปไม่ได้ตอบรับ ชาร์ลส์พูดถากถางเขาว่าฟิลิปไม่มีมารยาทเขาคงอยากจะตายแล้วเป็นแน่ฟิลิปไม่กล้าที่จะบอกชาร์ลส์ว่ามิล่าหายไป ด้วยคิดว่าเขาคงไม่สนใจเรื่องความปลอดภัยของมิล่าอยู่แล้ว สำหรับพวกเขาการที่มิล่าเกิดมาทำให้ตระกูลจอห์นสตันต้องอับอายขายหน้า เพราะฟิลิปและวินน์ให้กำเนิดเธอก่อนที่พวกเขาทั้งคู่จะแต่งงานกัน เหตุการณ์นี้ทำให้ตระกูลจอห์นสตันเสื่อมเสีย ทำให้ชาร์ลส์ต้องอับอายและทำให้ชื่อเสียงของวินน์ถูกทำลายขณะที่กำลังเดินออกจากแกลลอรี่ ฟิลิปเจอเข้ากับธีโอที่กำลังยืนรออยู่ด้านนอก ฟิลิปพูดขึ้นอย่างกระวนกระวายใจ “ไปที่สวนสนุกมิลเลนเนียมเดี๋ยวนี้!
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 38
ลินน์ จ้องไปที่เพื่อนของเธอด้วยสีหน้าโศกเศร้าก่อนจะพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก “ฉัน...ฉันเผอิญ… ทิ้งเธอไว้คนเดียว ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะเธอเอาแต่บ่นว่าอยากกลับบ้านและเที่ยววิ่งไปทั่ว ฉันก็เลยสั่งสอนเธอ ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ?” ท่าทีของลินน์ดูเศร้าด้วยความเสียใจในตอนแรกแต่หลังจากที่เธอพูดขึ้นมา เธอกลับดูกระวนกระวายราวกับว่าเธอไม่ต้องการที่จะยอมรับว่านี่เป็นความผิดของเธอ“มากไปกว่านั้น มิล่าเป็นลูกสาวของนายไม่ใช่ของฉันทำไมฉันต้องดูแลเธอด้วย? ถ้าเธอหายไปมันก็เป็นความผิดของเธอเอง” ลินน์ปฏิเสธที่จะแสดงความรับผิดชอบ นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย มันเป็นความผิดของมิล่าทั้งหมดเป็นเพราะนังเด็กบ้านั่นที่เกิดมาก็ทำให้ตระกูลต้องอับอาย เป็นตราบาปของตระกูลฟิลิปเดือดดาล เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าลินน์จะเป็นคนที่ไร้สามัญสำนึกขนาดนี้ แต่เธอก็ยังดูภาคภูมิใจกับตัวเองเสียเหลือเกิน “ลินน์ จอห์นสตัน ฉันขอเตือนเธอไว้ก่อนนะถ้ามิล่าหายไปในวันนี้ ฉันจะทำให้เธอรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิตของเธอ!” ฟิลิปชี้หน้าลินน์อย่างเอาเรื่อง เขาเดือดดาลไปด้วยความโกรธ ถ้าลินน์ไม่ได้เป็นลูกพี่ลูกน้องของวินน์เขาก็คงจะตบหน้าเธอไปสองสามครั้งแล้ว!
Latest chapter
