ตอนที่ 9 เลยตามเลย

ตอนที่ 9 เลยตามเลย

“แม่มินอยากให้มินแต่งงานกับเขา เพราะว่าเขาพร้อมมากกว่าพี่ใช่มั้ย” กฤติดนัยต่อว่าด้วยความโมโหที่ถูกหญิงสาวผลักไส

“เมื่อก่อนอาจจะใช่ค่ะ แต่ตอนนี้แม่มินติดหนี้เค้าเยอะ มินขอร้องเถอะนะพี่ พี่อย่าทำให้มินลำบากใจอีกเลย”

“ลำบากใจอะไรกัน อย่ามาพูดมากหน่อยเลย พี่ขอแค่ครั้งเดียวเอง อย่าดื้อสิ!!!”

“ปล่อยมินนะ....พี่ตั้ม อื้มมมม!!!” มินตราหลบใบหน้าสวยหวานจากใบหน้าที่หื่นกระหายของกฤติดนัย ก่อนจะถูกล็อกใบหน้าสวยให้รับจูบจากเขาอย่างเร่าร้อนจนเธอรับรู้ได้ว่ากําลังเขาต้องการอะไรบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่านั้น ก่อนจะรีบห้ามเขาอีกครั้ง

“พี่ตั้ม!!!! ยังไงเรื่องของเราก็เป็นไปไม่ได้ พี่ปล่อยมินไปเถอะนะ” หญิงสาวรีบบอกถึงแม้ตัวเธอจะมีความต้องการอยู่ก็ตาม แต่ก็ต้องยอมตัดใจเลือกสิ่งที่ดีกว่า กฤษดนัยนั้นมีแต่ตัว เทียบไม่ได้เลยกับภูริภัทรที่มีทุกอย่าง และเพื่อนของเธอก็เป็นคนพูดให้เธอตาสว่าง

“พี่รู้แล้ว...อีกไม่กี่วันพี่ก็จะไปต่างประเทศแล้วไง เรามาหาความสุขกันครั้งสุดท้ายไม่ได้เหรอ”

“อย่า!!!!..ปล่อยมินนะ อื้อๆ ”

“ปล่อยมิน ฮื้อ ๆ ๆ” เสียงหวานครางเบาๆ ในปาก เขาจูบตอบหล่อนราวกับคนกระหายน้ำ และไม่ยอมละริมฝีปากบางก่อนจะพยายามแทรกปลายลิ้นสากเข้ามากระหวัดเสียจนร่างบางอ่อนปวกเปียก

กฤษดนัยยื่นมือถือออกไปในมุมที่ดีที่สุดก่อนจะกดปุ่มบันทึกวิดีโอเอาไว้ เสร็จเรียบร้อยเขาก็ขยับตัวเลื่อนมา มินตราจึงเอ่ยถาม

“พี่จะถ่ายวิดีโอทำไม!!!”

“มินจ๋า พี่จะไปเมืองแล้ว พี่อยากจะเก็บวิดีโอของเราไว้ดู..เผื่อว่าคิดถึงมินไง”

“ไม่เอาพี่!!!”

“เถอะน่า!!!..มันไม่เห็นหน้ามินสักหน่อย พี่จะเอาไว้ดูคนเดียวจริง ๆ อย่างน้อย ๆ ก็เป็นความทรงจำดี ๆ นะครับ ๆ พี่ขอร้องเถอะ” เขาอ้อนวอนจนเธอยอมใจอ่อน ก่อนจะที่ริมฝีปากหนาจะประกบปากบางอย่างแผ่วเบา มินตราซ่านหวิวกับสัมผัสที่เขามอบให้ ลิ้นร้อนฉกชิมความหวานไปทั่วโพรงปากนุ่มอย่างคุ้นเคย

มือหนาเริ่มรุกหนักขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะเปลี่ยนจากการจับเอวคอดกิ่วมาเป็นการโอบกอดและล้วงเข้าไปในเสื้อของเธอทางด้านหลังเพื่อลูบไล้สะโพกอวบกลมกลึงอย่างเมามัน ส่วนมืออีกข้างก็ประคองศีรษะของเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนีรสจูบที่มอบให้อย่างดูดดื่ม

กฤษดนัยคบหากับมินตรามาตั้งแต่เรียนมหาลัยด้วยกัน แต่คุณนายทองสุขมารดาของมินตราไม่ชอบที่กฤษดนัยมาจากบ้านเด็กกำพร้า พูดง่าย ๆ ว่าไม่อยากให้ลูกสาวไปคบกับคนจน ๆ นั่นแหละ

จูบที่เนิ่นนานทำเอาคนอดอยากปากแห้งอย่างมินตราหายใจไม่ทัน แข็งขาอ่อนแรงจนแทบทรุดไปกองกับพื้น กฤษดนัยกระตุกยิ้มอย่างพอใจที่หญิงสาวชอบพอกับรสสวาทที่เขามอบให้เหมือนเช่นทุกครั้ง

มินตรารู้สึกวาบหวามอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่ว่าไม่เคยจูบกับเขา แต่เพียงแค่ครั้งนี้มันเป็นการจูบแบบสั่งลา หญิงสาวอ่อนระทวยจนถูกเขาประคองไปที่เตียงนอนกว้าง ก่อนจะเห็นเขาหยิบมือถือตามมาถ่ายเรือนร่างของเธออย่างซึ่งหน้า

“พี่สัญญาอะไรกับมินอย่างหนึ่งได้มั้ย”

“อะไรครับ”

“พี่ห้ามเอาคลิปของเราไปเผยแพร่ที่ไหน..แล้วก็ห้ามเอาไปให้ใครดูด้วย”

“รับรองเลย...พี่ไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน” สิ้นเสียงกฤษดนัยก็ลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียน ก่อนจะซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอขาวและดูดกลืนเบา ๆ แต่กลิ่นหอมจากเรือนกายของเธอก็ช่างยั่วยวนจนเขาต้องออกแรงดูดกลืนอย่างหื่นกระหายด้วยความอาลัยอาวรณ์

“พี่ตั้มอย่าดูดแรงสิ! เดี๋ยวก็เป็นรอยหรอก” เมื่อได้ยินเสียงครางของคนตัวเล็กที่ออกปากห้ามอย่างชัดเจน เขาก็รีบเบาแรงดูดกัดลง ทั้งที่ตัวเองก็รุ่มร้อนไม่แพ้กัน จนเลือดในกายมันสูบฉีดไปทั่วร่าง โดยเฉพาะแก่นกายที่ร้อนจนเป็นไฟและแทบจะปะทุออกมาเสียให้ได้

กฤษดนัยประกบปากจูบเธออีกครั้ง มือหนาพลางดันร่างเล็กให้นอนหงายลงไปอย่างช้า ๆ บนเตียงกว้าง ก่อนจะพลางเหลือบมองวิดีโอผ่านกระจก จนเห็นว่าภาพทุกอย่างยังคงถูกไปบันทึกไปเรื่อย ๆ เขาลอบยิ้มขึ้นมาอย่างสะใจ แล้วหันมาที่คนตัวเล็กที่ไม่ได้สนใจว่าเขาจะทำอะไรอีกต่อไปแล้ว