LOGINหนึ่งเดือนต่อมา...
“ใกล้สอบแล้ว...ลูกอย่ามัวแต่ทำงานเพลินจนลืมทบทวนบทเรียนนะมิลิน...”
ธีรยาพูดกับลูกสาวที่กำลังเตรียมตัวออกจากบ้านเพื่อไปทำงานที่ร้านอาหารอย่างเช่นเคย
“ค่ะแม่...หนูวางแผนตารางการอ่านหนังสือไว้แล้วค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ...แล้วนี่กายยังไม่กลับมาเหรอคะ”
ปุณณดาถามถึงน้องชาย ตั้งแต่วันนั้น...กันต์ธีได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดของเธอ น้องชายของเธอเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก นิ่งเฉยไม่ค่อยพูด ปุณณดารู้ว่ากันต์ธีแค้นถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เธอก็ได้แต่คอยบอกน้องชายว่าเธอไม่เป็นอะไร ปุณณดายังคงเข้มแข็ง เรื่องราววันนั้นปุณณดาถือซะว่ามันคือฝันร้ายในคืนหนึ่งของเธอเท่านั้น เธอยังมีแม่ น้องชาย เพื่อนอย่างกันยกรอยู่เคียงข้างและคอยซัพพอร์ตอยู่ตลอดเวลา...
“อยู่ร้านอู่ซ่อมรถของลุงเดชใกล้บ้านเรานี่แหละ พักนี้น้องเราไม่รู้เป็นอะไร...เงียบตลอด...ว่างๆ มิลินคุยกับน้องบ้างนะลูก เผื่อน้องจะมีปัญหาเรื่องเรียนหรือเปล่า แม่แก่แล้วไม่ค่อยเข้าใจเรื่องแบบนี้เท่าไหร่”
“ค่ะแม่...เดี๋ยวคืนนี้หนูจะคุยกับน้องค่ะ”
ปุณณดารู้สาเหตุเรื่องนี้เป็นอย่างดี ถ้าแม่ทราบเรื่องของเธอ ก็คงเจ็บปวดมากกว่าน้องชายเธอหลายเท่าแน่นอน ‘ไม่ว่าใครก็เจ็บปวด...เธอจะจำทุกเรื่องราวนี้ให้เป็นบทเรียน ที่อยู่ในใจของเธอไปอีกนาน’
@ ร้านอาหาร...
“แกทำการบ้านเสร็จหรือยังมิลิน...เอามาให้ฉันลอกหรือเปล่าวันนี้” กันยกรเอ่ยกับเพื่อนรัก
“อือ...เอามาสิ...ถ้าฉันลืมแกคงได้หยุ๋มหัวฉันแน่”
“อ๋อ...มันแน่อยู่แล้ว...เอ่อ...วันนี้ฉันบอกแม่ฉันว่าจะไปนอนบ้านแกอ่ะ...แกจะได้ช่วยฉันทำการบ้านด้วย”
“อือ...ไปสิเดี๋ยวฉันจะช่วยแกเอง”
“แกนี่โคตรเป็นเพื่อนที่ดีเลยว่ะมิลิน ฉันไม่มีแกคงแย่แน่ๆ”
“ฉันต่างหากที่ควรพูดแบบนั้นตัง...ถ้าฉันไม่มีแกวันนั้น...วันนี้ฉันคงไม่ได้มายืนคุยกับแกแบบนี้แน่นอน...ขอบคุณแกอีกครั้งนะตัง...ที่แกดูแลและช่วยเหลือฉันมาตลอด”
“อือ...ไม่เป็นไร...ฉันลอกการบ้านของแก คอยให้แกช่วยเรื่องเรียน...ถือว่าเราได้ตอบแทนกันแล้วนะมิลิน...ฉันไม่มีแกก็คงอยู่ไม่ได้เหมือนกันแหละ...ถ้าเราเรียนจบ...เราก็จะทำงานด้วยกันนะ มิลิน...แก...ฉัน...เราจะอยู่ด้วยกัน และเป็นเพื่อนกันตลอดไป”
“อือ”
ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง! เสียงสมาร์ทโฟนกันยกรดังขึ้น
“ใครส่งข้อความหาแกแบบรัวๆ เนี่ยตัง” ปุณณดาเหลือบมองสมาร์ทโฟนที่เพื่อนของเธอกำลังเลื่อนเปิดดู
หมอไลลา : วันเสาร์นี้ตังกับมิลินว่างกันหรือเปล่า
หมอไลลา : (สติ๊กเกอร์การ์ตูนผู้หญิงยิ้ม)
หมอไลลา : พี่ว่าจะชวนตังกับมิลินไปช่วยพี่เลือกลูกแมวหน่อย...พี่นัดร้านไว้แล้ว มันน่ารักเยอะมาก พี่เลือกไม่ถูกเลย มาช่วยพี่เลือกหน่อยนะ เดี๋ยวพี่ไปรับเอง
“พี่ไลลา...จะชวนเราสองคนไปเลือกลูกแมว วันเสาร์นี้น่ะ แกว่างหรือเปล่ามิลิน”
“ได้สิ...แต่เวลาไหนล่ะ ฉันจะได้ทำตัวให้ว่าง”
ปุณณดารู้สึกดีกับหมอสาวแสนสวยนี้มาก ถ้าไม่ได้เธอคนนี้ล่ะก็ วันนั้นปุณณดาก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นอย่างไร ถึงแม้ว่าคุณหมอกิริฎาจะเป็นแฟนของผู้ชายใจร้ายคนนั้นก็ตาม
“อืม...พี่เขาบอกช่วงบ่ายน่ะ...แกว่าไงมิลิน”
“โอเค...ว่างบอกพี่เขาได้เลยว่าฉันไป”
ปุณณดาเก็บความลับของเธอไว้โดยไม่ได้บอกกับคุณหมอ กิริฎาแต่อย่างใด เธอไม่อาจทำร้ายความรู้สึกของหมอแสนดีคนนี้ได้
“ฉันตอบพี่เขาไปแล้ว...เอ่อ...ว่าแต่แกโอนะมิลิน...ฉันหมายถึงเรื่องแกกับพี่ไลลา...”
“อืม...พี่ไลลาไม่ได้ทำอะไรให้ฉันนี่...เธอเป็นคนดี และน่ารักมาก ฉันแยกแยะออกนะตัง พี่เขาไม่สมควรที่จะได้รับรู้เรื่องนี้หรอก วันหนึ่งเรื่องร้ายๆ ของฉันเดี๋ยวมันก็หายไปเองแหละ ตอนนี้ฉันเข้มแข็งแล้ว ถือว่าเรื่องเลวร้ายพวกนี้ เป็นฝันร้ายของฉันก็พอ”
“ถ้าแกคิดได้แบบนี้ก็ดีนะตัง แกจะได้ไม่ทุกข์”
“ฉันไม่ทุกข์แล้ว...ฉันยังมีความฝันมากมายที่จะต้องทำให้สำเร็จ...เพราะฉะนั้นแกต้องอยู่เคียงข้างฉันนะตัง”
“แน่นอน...ฉันเพื่อนแกนี่...มิลิน”
“ขอบใจนะตัง...”
“อือ”
....................
8 ปีต่อมา...
@ บริษัทเอ็กซ์คลูซีฟเอนจิเนียร์ จำกัด
“ทำไมริต้าจะต้องสัมภาษณ์วิศวกรด้วยตัวเองคะ ให้เลขาจัดการเรื่องนี้ก็ได้นี่คะคุณพ่อ ริต้าทำงานได้กับทุกคนนะคะ”
“แน่ใจนะที่ลูกบอกว่าทำงานได้กับทุกคน...แต่ที่ผ่านมาพ่อเห็นลูกเปลี่ยนวิศวกรไปสองคนแล้ว...เพราะแบบนี้ไงพ่อเลยอยากให้ลูกสัมภาษณ์ด้วยตัวเอง...วันนี้เลยล่ะกันพ่อตัดสินใจให้แล้วนะ โอเคนะ”
“ก็ได้ค่ะคุณพ่อ”
ณิศราพูดไม่เต็มเสียงมากนัก จริงอย่างที่พ่อเลี้ยงของเธอพูด ณิศราเปลี่ยนทีมวิศวกรที่ทำงานคู่กับเธอถึงสองคนแล้วในเดือนนี้ ณิศรากลับจากอเมริกาได้สามปีแล้ว ตอนแรกเธอคิดจะไปอยู่แค่สองปี แต่ไปๆ มาๆ เธอกลับชอบที่นั่น อยากเรียนภาษา และเรียนรู้การทำงานมากขึ้น เลยทำให้เธออยู่ที่นั่นถึงห้าปีเลยทีเดียว
“อืม...แล้วเรื่องเตรียมงานต้อนรับน้องของลูกว่ายังไง อีกสองสัปดาห์แม็กซ์ก็จะกลับมาแล้ว พ่ออยากให้จัดเป็นวันเปิดตัวน้องของเราไปเลย”
“เรียบร้อยค่ะคุณพ่อ ริต้าให้เลขาจัดการเรียบร้อยค่ะ เดี๋ยวรอวันที่แน่นอนจากแม็กซ์อีกทีค่ะ...น้องคนนี้โทรก็ไม่ค่อยรับ แชทก็ไม่ค่อยตอบ เหนื่อยใจจริงๆ ไม่รู้เป็นอะไรนักหนา”
“งั้นถ้าลูกบอกว่าเรียบร้อยแล้ว พ่อก็จะได้สบายใจซะที”
อดัมยิ้มออกมาอย่างโล่งอก ในที่สุดเขาก็ได้เวลาที่จะเกษียณตัวเองแล้วสินะ อดัมอยากพักผ่อน และปล่อยให้ลูกๆ ของเขาได้สานต่อ อดัมได้วางแผนงานไว้หมดแล้ว รวมไปถึงวางแผน ‘คนทำงาน’ ในตำแหน่งที่เหมาะสมไว้เช่นกัน
“ค่ะพ่อ ริต้าจัดการเรียบร้อยทุกอย่างค่ะ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”
ณิศราทำงานในบริษัทของพ่อเลี้ยงเธอ ในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายการตลาดของบริษัท ซึ่งมีหน้าที่ในการทำการตลาดและการนำทีมวิศวกรไปเสนอขายและวางระบบเครื่องจักรอุตสาหกรรมต่างๆ ครอบคลุมทั้งในและต่างประเทศ ซึ่งเธอได้เรียนรู้การทำงานต่างๆ ได้เป็นอย่างดี ประสบการณ์การทำงานของเธอที่ได้รับจากการไปเรียนต่ออเมริกา ทำให้เธอกลับมาทำงานนี้ได้จนบริษัทจะมีแพลนที่จะขยายกิจการไปในโซนยุโรปอีกด้วย
“คุณไม่จำเป็นต้องใช้มัน...เพราะใครหน้าไหนก็ติดต่อคุณไม่ได้อีกหลายวัน!”สันกรามเขาขบกันแน่น เมื่อได้ยินประโยคที่เธอเอ่ยออกมา “หมายความว่ายังไง! คุณจะพาดิฉันไปไหน! ไม่นะ!” “พาไปรื้อฟื้นความหลังน่ะสิ!”มือหนาเอื้อมไปกระชากร่างบาง ความแข็งแกร่งของชายหนุ่มมันทำให้ร่างของเธอปลิวลอยละลิ่วมาเกยบนตักกว้าง “ไม่! ปล่อยดิฉันเดี๋ยวนี้! คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!”ปุณณดาดิ้นขลุกขลักอยู่บนตักของคนตัวใหญ่ กำปั้นน้อยๆ ทุบลงไปที่อกกว้างทันทีแบบไม่ยั้ง “ทำไมผมจะทำไม่ได้! จะมีใครหน้าไหนห้ามผมได้!”แม็กซ์เวลรวบมือบางทั้งสองข้างของเธอ ด้วยมือเขาเพียงข้างเดียว ร่างอวบอิ่มเสียดสีกับร่างแกร่งไปมา กลิ่นกายสาวส่งตรงถึงจมูกโด่งทันที จนทำให้เขาสูดลมหายใจนั้นอย่างห้ามใจไว้ไม่ไหว “ดิฉันมีแฟนแล้ว! คุณจะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ!”ปุณณดาพยายามงัดไม้เด็ดต่อสู้กับเขา “แฟนงั้นหรือ...มิลิน!”แม็กซ์เวลจ้องมองดวงหน้ารูปไข่นวลเนียนขาวใสนั่นด้วยความรู้สึกเหมือนอารมณ์ของเขาจะทะยานขึ้นสูงเรื่อยๆ “ดิฉันมีคนรักแล้ว...คุณจะพาดิฉันไปไหนไม่ได้เด็ดขาด!”หัวใจของปุณณดาเต้นระท
ลางสังหรณ์บางอย่างที่กันยกรคิดไว้ มันอาจจะเกิดขึ้นแล้วตอนนี้ เธอพึ่งบอกปุณณดาไปเมื่อคืนว่าระวังจะโดนแย่งแฟน ซึ่งเรื่องนี้กันยกรไม่เคยไว้ใจนิรณาเลยสักครั้ง เธอภาวนาขอให้อย่าให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นเลย “นนท์ยังไม่ตอบแชทฉันเลยตัง...โทรไปก็ไม่รับเหมือนกัน” “ฉันว่ามันยังไงอยู่นะ...ฉันสังหรณ์ใจตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เพราะยัยน้ำขิงมาแบบแปลกๆ ท้าดวลกับฉัน และให้นนท์ไปส่งด้วย แกคิดยังไงมิลิน?” “ไม่คิดยังไงหรอก...เดี๋ยวฉันต้องไปทำงานตำแหน่งใหม่แล้วนะ เก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้ว แกช่วยฉันถือของด้วยนะ ตอนแรกฉันกะจะให้นนท์ไปส่ง แต่ไม่เป็นไรแกไปส่งฉันก็แล้วกันตัง”สิ่งที่กังวลใจนั้นไม่ใช่แค่เรื่องของรัชชานนท์เพียงอย่างเดียว ภูเขาลูกใหญ่ข้างหน้าเธอต่างหากที่สาหัสที่สุด “โอเค...เดี๋ยวฉันไปส่งแก...เอิร์ธ! มาช่วยพี่หน่อยเร็ว!”กันยกรหันไปบอกเมธีที่กำลังคุยโทรศัพท์กับแฟนสาว “ครับพี่ตัง...” “ให้พี่ช่วยมั้ยคะน้องมิลิน” “ขอบคุณค่ะพี่ณี พอดีของไม่เยอะค่ะ ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวให้สองคนนี้ช่วยก็พอค่ะ” “งั้นพี่เฝ้าแผนกแล้วกันนะคะ น้ำขิงก
“งั้น…น้ำขิงจะทำให้อีกนะคะ”นิรณาขึ้นคร่อมบนร่างของรัชชานนท์อย่างกล้าหาญ เธอปลดผ้าขนหนูของเธอออก เผยให้เห็นเรือนร่างอวบอิ่มงดงาม โดยเฉพาะทรวงอกใหญ่โตเกินตัวคู่นั้น เต้างามละเลงไปบนใบหน้าของชายหนุ่มทันที เพื่อเร่งปฏิกิริยาฝั่งตรงข้าม โดยไม่รอช้าริมฝีปากเขางับไปที่ปลายถันสีชมพูทันที มือเขาฟ่อนเฟ้นอกใหญ่ของเธออย่างดุเดือด “อ๊ะ! อ่าร์ ดูดแรงๆ สิคะ น้ำขิงชอบ อ๊ะ!”มือของนิรณาคว้าศีรษะของรัชชานนท์ ดึงเข้าแนบสองเต้าของเธอ เมื่อปลายลิ้นของชายหนุ่มละเลงไปที่ยอดอกของเธอ เท่านั้นยังไม่พอ ปลายนิ้วแกร่งยังคงเกลี่ยวนที่ปลายถันของเธออีกข้าง ทั้งมือและปากของเขาทำงานพร้อมกันอย่างดุเดือด “คะ-ครับ! อื้ม...” ปากหนาดูดเม้มยอดอกอย่างมัวมัน ทั้งบีบเคล้นอกอวบ มันล้นมือใหญ่ออกมา ความขาวละลานตาของอกใหญ่กระตุ้นอารมณ์ของชายหนุ่มให้พลุ่งพล่าน “อ๊ะ! เสียวค่ะ! น้ำขิงไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!”สะโพกสวยยกขึ้นสูง พร้อมกับเล็งเป้าไว้อย่างพอดีกับมังกรใหญ่ของเขา ที่กำลังผงาดชูชันตั้งตรงราวกับเป็นแท่งเหล็กร้อน! สวบ!! โหนกนูนกระแทกลงมาที่แท่งร้อนใหญ่โดยไม่พลาดเป้าหมาย ความใหญ่โตของมังกรใหญ่ทำใ
“นิดหน่อยครับ...อืม...ไปกันครับ เดี๋ยวนนท์ขึ้นไปส่งน้ำขิงแล้ว ก็จะรีบกลับเลยขืนอยู่คงจะขับรถกลับไม่ไหวแน่ๆ”รัชชานนท์รู้สึกว่าร่างกายของเขาแปลกไป หรืออาจเป็นเพราะว่าเขาเมาเบียร์กระป๋องนั้นหรืออย่างไร ปกติเขาเคยดื่มมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แกร๊ก! ประตูห้องถูกเปิดโดยนิรณา “อุ้ย!” นิรณารีบคว้าตัวของรัชชานนท์เอาไว้ เมื่ออยู่ดีเขาก็เดินเซมาที่เธอ “ขอนนท์นั่งพักสักครู่ได้ไหม ไม่รู้ว่านนท์เมา หรือเป็นอะไรทำไมมันถึงรู้สึกแปลกๆ แบบนี้น้ำขิง”รัชชานนท์มองใบหน้าขาวเนียนของเพื่อนสาว สายตาคมจ้องไปยังที่หน้าของเธอ มันเหมือนภาพของนิรณาเลือนลาง ความร้อนในร่างกายเขาปะทุขึ้นมา บางอย่างที่อยู่ใต้ร่างเขานั้น กลับผงาดขึ้นราวกับมีอะไรไปกระตุ้น “ค่ะ...งั้นนนท์นั่งพักก่อนนะคะ เดี๋ยวน้ำขิงไปหาผ้าเย็นและน้ำเย็นๆ มาให้ค่ะ เผื่อจะสร่างเมาได้บ้างค่ะ”นิรณาเดินออกไปพร้อมกับรอยยิ้มเปรอะเปื้อนบนดวงหน้า ‘คืนนี้แหละ...จะได้รู้กัน’ “นี่ค่ะ” นิรณานั่งลงข้างรัชชานนท์บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง ซึ่งห้องของเธอนั้นมีเตียงนอนอยู่อีกฝั่งถัดไปมองเห็นไปไกลจากห้องรับแขก “นนท์น่าจะเม
“เธอดื่มเยอะขนาดนี้ ฉันไม่ไปส่งเธอแน่นอนยัยน้ำขิง พูดไม่ถูกหูด้วย เรียกแกร็บกลับเองเลยจ้า” “ทำไมฉันจะต้องกลับเองด้วยล่ะ เธอไม่ไปส่งฉัน นนท์ก็ไปส่งฉันได้นี่...ใช่มั้ยคะนนท์ ให้ยัยตังไปส่งมิลิน แล้วนนท์ก็ไปส่งน้ำขิงนะคะ ไม่อยากไปกับตังแล้ว นางชอบร้ายใส่น้ำขิงตลอดเลยค่ะ” “เฮอะ! คนแบบนี้ก็มีในโลก!” “พอได้แล้วตัง...ยังไงเราก็เพื่อนร่วมงานกันนะ”ปุณณดาไม่อยากให้ทั้งสองคนทะเลาะกัน “แกจะโดนยัยนี่แย่งแฟนซักวัน...คอยดูสิ!” “อย่าใส่ร้ายฉันนะ ไม่ได้คิดอะไรสกปรกแบบนั้น” “เธอนั่นแหละตัวดี...จอมวางแผนแบบสกปรก!” “นี่แก!” “อุ้ย! ทำเป็นโกรธ...แทงใจดำล่ะสิ” “หยุดเถอะครับ...ถ้าทะเลาะกันแบบนี้ ก็คงจะต้องกลับกันแล้วนะครับ นนท์ว่ามันไม่สนุกแล้วนะครับ” “โอเค งั้นน้ำขิงยอมแล้วกัน มาค่ะมาดื่มกัน...เร็วยัยตัง ฉันรู้ว่าเธอกับฉันไม่ได้ทะเลาะกันจริงๆ หรอกนะ...ฉันขอโทษ”นิรณายอมลดทิฐิของตัวเอง เพื่อแผนการของเธอที่วางไว้ มันจะพลาดไม่ได้อย่างเด็ดขาด!....................“นนท์แน่ใจนะคะว่ายังขับรถไหว ให้มิลินกับตังไปส่ง
“จริงอย่างที่มาวินมันบอกนะแม็กซ์ นายเองก็มีบริษัทธุรกิจมากมายนับหมื่นล้าน นายก็จะต้องมีลูกและมีทายาทสืบทอดจากนายเหมือนกันนะ” “อืม...พวกนายสองคนใจตรงกันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เมื่อก่อนฉันเห็นไม่ค่อยเข้ากัน คุยไปกันคนละทางตลอด...มันก็จริงอย่างที่พวกนายบอกนะ ฉันเองก็คงต้องคิดเรื่องนี้บ้างแล้ว พ่อฉันเองหลังจากที่ยกกิจการให้ฉัน ก็หันหลังไปใช้ชีวิตตามที่ท่านต้องการแล้วตอนนี้”สิ่งที่แม็กซ์เวลคิดหนักในตอนนี้ก็คือ ถ้าเขาเลือกกิริฎาแต่งงานด้วย เขากับเธอจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ไหม ถ้าปราศจากความรักกันทั้งคู่ แต่ถ้าเขาเลือกปุณณดา แม็กซ์เวลก็ไม่คิดว่าเธอจะยินดีกับเขาไหม หรือเธออาจคิดที่จะแต่งงานกับคนรักของเธอ อย่างที่เธอบอกไว้ก็ได้ @ ร้านอาหารกึ่งคลับแห่งหนึ่ง... “เป็นไงล่ะร้านนี้...เป็นร้านที่ฉันเล็งมานานแล้วนะ พึ่งเปิดใหม่ วันนี้เป็นโอกาสดีเลยที่พวกเราได้มาร่วมฉลองด้วยกันนะ” “ดูเธอจะสนุกอยู่คนเดียวนะน้ำขิง” “พักสักแปปได้มั้ยเรื่องโจมตีฉันเนี่ย...ยัยตัง! วันนี้ฉันอุตส่าห์พาทุกคนมาคลายความเครียดกันนะ” “งั้นทุกคนก็เริ่มจากการสั่งอาหารและเครื





![เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)

