บทที่ 3

“เหม่ออะไรอยู่?”

อยู่ ๆ เจียงหลันก็ได้ยินคำถามจากเขาโดยไม่ตั้งเนื้อตั้งตัว พลันดึงสติกลับมาได้ เธอร้องอ้อแล้วกล่าวว่า “ก็ไม่มีอะไร แค่นึกถึงที่งานเลี้ยงปิดกล้องเมื่อกี้นี้ ผู้กำกับจ้าวนั่งติดฉันแถมยังพูดคำพูดพวกนั้นกับฉันอีก”

เห็นชายหนุ่มขมวดคิ้ว เธอจึงรีบเล่าต่อไปว่า “ผู้กำกับจ้าวนั่นบอกว่าคุณเป็นเพื่อนเขา ผู้หญิงหลายคนรอบตัวคุณก็ได้เขาที่จัดแจงหามาให้ แถมยังบอกว่าถ้าฉันไปอยู่กับเขาสักสองสามคืนแล้ว เขาจะแนะนำฉันให้คุณด้วย”

เจียงหลันลอบมองสีหน้าของชายหนุ่ม

เธออยู่กับลู่สิงโจวมาสองปีแล้ว รู้จักนิสัยของเขาดีไม่น้อย เขาค่อนข้างติดนิสัยรักความสะอาดนิด ๆ ยิ่งไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามของของของเขา แม้ว่าเธอจะเป็นเพียงของเล่นฆ่าเวลา แต่ก็เป็นของเล่นของเขา

จริงดังคาด พอลู่สิงโจวได้ยินว่าเขาพูดจาแบบนี้ ความไม่สบอารมณ์พลันปรากฏอยู่ในดวงตา ตอนวางชามกับตะเกียบยังเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบด้วย “ละครที่เธอถ่ายไม่ต้องรอให้ออนแอร์แล้ว ให้ผู้จัดการเลือกบทอื่นให้เธอเลย”

“อย่าเลยมั้งคะ?” เจียงหลันเห็นท่าทางของเขาดูเหมือนว่าอยากจะจัดการให้เหี้ยน ก็ยู่ปากพลางบ่นพึมพำ “ฉันถ่ายละครเรื่องนั้นตั้งครึ่งค่อนปีเชียวนะ เหนื่อยจะตาย แล้วฉันก็ต้องใช้มันสร้างชื่อเสียงอีก...”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นทันใด ดวงตาล้ำลึกของเขาฉายแววรำคาญใจไม่น้อย เจียงหลันจึงเงียบปากทันที

บ่นส่วนบ่น แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาโกรธขึ้นมาจริง ๆ

เจียงหลันไม่รู้ว่าทำไมชายหนุ่มที่เพิ่งผ่านการทำงานอย่างหนักจากต่างประเทศมาถึงได้มีเรี่ยวแรงดีแบบนี้ พอกินข้าวเสร็จก็มาเคี่ยวกรำเธออีก

สุดท้ายเธอไม่เพียงแต่ร้องเสียงแหบแห้ง ทว่าร่างกายกลับยิ่งปวดร้าวยิ่งกว่าเก่า ได้แต่บริภาษชายหนุ่มไม่มีชิ้นดีอยู่ในใจ

แค่ครึ่งเดือนเอง ถึงกับเคี่ยวกรำเธอขนาดนี้เชียว?

ขณะที่กำลังสะลึมสะลือใกล้จะหลับหลังจากอาบน้ำแล้วเสร็จนั้น เจียงหลันได้ยินราง ๆ ว่าลู่สิงโจวพูดว่าเดือนหน้าจะพาเธอไปเมืองหนาน

ไปทำอะไรที่เมืองหนาน?

เจียงหลันเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียเกินไปที่จะมีเวลามาคิดอะไรมากมายขนาดนั้น ถึงได้ผล็อยหลับไป

ตอนที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เช้าแล้ว

แสงอาทิตย์นอกหน้าต่างดูอบอุ่นสบายตา ผ้านวมอีกฝั่งกลับเย็นเฉียบ เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มออกไปได้สักพักแล้ว เจียงหลันรู้ว่าเขายุ่งอยู่กับการทำงาน ต่อให้นอนหลังเที่ยงคืน ทว่าวันต่อมามักจะตื่นขึ้นมาตอนเช็ดโมงเช้าเหมือนอย่างเคย

ทุกวันจะมีคนทำความสะอาดมืออาชีพมาทำความสะอาดถึงคอนโด ไม่ต้องให้เจียงหลันเสียเวลากับเรื่องนี้ เธอจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปข้างนอก

รถตู้ยังคงมาจอดรออยู่ด้านหน้าเขตคอนโดตรงเวลาเหมือนอย่างเคย

ทันทีที่เจียงหลันขึ้นรถตู้ เซี่ยหลินผู้จัดการของเธอก็รีบเปิดกล่องเครื่องสำอางออกมาแต่งหน้าให้เธออย่างรวดเร็ว

เหลือบเห็นรอยคล้ำเข้ม ๆ รอบดวงตาของเจียงหลันแล้ว เธอจึงเอ่ยเตือนอย่างไม่พอใจ “คราวหน้าก็นอนให้มันไว ๆ หน่อย ใต้ตาคล้ำเกินไปแล้ว!”

“ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากนอนเร็ว ๆ สักหน่อย” เจียงหลันกลอกตา พูดอย่างหงุดหงิด “เขาออกไปทำงานนอกสถานที่ตั้งครึ่งเดือน กลับมาก็เปลี่ยนวิธีการทรมานฉันน่ะสิ!”

เซี่ยหลินเป็นผู้จัดการที่ลู่สิงโจวจัดหามาให้เจียงหลัน เมื่อก่อนหลังจากปั้นนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมออกมาได้ถึงสามคน จึงมีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ในวงการ แต่ตอนนี้ต้องคอยดูแลเจียงหลันคนเดียว

เห็นเจียงหลันพูดแบบนี้แล้ว เซี่ยหลินได้แต่แค่นเสียงเฮอะออกมา ไม่ได้พูดอะไรอีก

เซี่ยหลินเป็นผู้จัดการแสนยอดเยี่ยม เรื่องการแต่งหน้าก็ไม่เป็นรองใคร นอกจากเวลาถ่ายละครแล้ว ปกติล้วนเป็นเธอที่แต่งหน้าให้เจียงหลันทั้งสิ้น ไม่นานนักก็แต่งหน้าให้เจียงหลันเสร็จ ลิปสติกสีสดขับให้ดูเปล่งปลั่งมีชีวิตชีวา

“พี่หลินฝีมือเก่งสุดยอด!” เจียงหลันมองตัวเองในกระจก สวยมาก เธอจึงพยายามพูดประจบเอาใจเต็มที่ “ทำให้พี่มาดูแลฉันได้เนี่ย ถือเป็นบุญที่ฉันสั่งสมมาหลายชาติจริง ๆ !”

“น้อย ๆ หน่อยเถอะ เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น?” เซี่ยหลินเก็บข้าวของไปพลาง เอ่ยถามเจียงหลันไปพลาง “ผู้กำกับจ้าวจากหนังเรื่องนั้นถูกจับเพราะทำผิดกฎหมาย ตอนนี้ออกข่าวไปทั่วเลย!”

เจียงหลันตื่นตระหนก

เธอรู้ว่าจากนิสัยของลู่สิงโจวแล้ว จะต้องจัดการขั้นเด็ดขาดกับผู้กำกับคนนั้นแน่ ทว่านี่มันจะเร็วเกินไปหน่อยไหม? เวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมง ก็ส่งคนเข้าซังเตไปแล้ว?

“เหม่ออะไรอยู่ยะ?” เห็นเจียงหลันมีท่าทางเหม่อลอย เซี่ยหลินจึงตีเธอไปหนึ่งที “เกิดอะไรขึ้น!”

“ก็ไม่มีอะไรหรอก ผู้กำกับจ้าวนั่นคิดจะจีบฉันน่ะ” เจียงหลันลูบไหล่ที่ถูกเธอตีจนเจ็บ แล้วกล่าวอย่างใสซื่อ “ฉันเผลอเล่าออกไปตอนที่คุณลู่เขากลับมา ใครจะไปคิด...”

ผู้จัดการถึงกับชะงักงัน หลังจากดึงสติกลับมาได้ก็จ้องเจียงหลันอย่างโกรธเกรี้ยว เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ฉันว่าเธอจงใจมากกว่าล่ะมั้ง! ตอนนี้พอใจเธอหรือยัง? เวลาครึ่งปีนี่ก็เสียเปล่าแล้ว!”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะ” เจียงหลันว่า คิดผลักความรับผิดชอบไปให้ผู้ชายคนนั้น “ใครจะคิดว่าคุณลู่จะลงมือได้โหดเหี้ยมแบบนี้กันเล่า! ฉันก็เจ็บใจกับเวลาที่เสียไปตั้งครึ่งปีนั่นเหมือนกันนะ”

เซี่ยหลินคร้านจะสนใจเธออีก