บทที่ 4

รถเคลื่อนตัวอยู่บนทางไปบริษัทได้อย่างราบรื่นปลอดภัย เจียงหลันที่นั่งอยู่เบาะหลังกินมื้อเช้าบำรุงร่างกายไปพลาง ดูทวิตเตอร์ไปพลาง ข่าวเสียหายของผู้กำกับจ้าวแพร่กระจายไปทั่ว ไม่ว่าที่ไหน ๆ ล้วนเห็นใบหน้าขาวซีดของเขาได้ทั้งนั้น

หลังเจียงหลันอ่านข่าวพวกนั้นอย่างละเอียดแล้ว ก็อดดูแคลนไม่ได้

เธอรู้ว่าผู้กำกับจ้าวไม่ใช่คนมือสะอาด แต่ไม่รู้ว่าเขายังมีความชอบแบบนั้นด้วย โทษตามกฎหมายของการกระทำเหล่านี้ เกรงว่าเขาจะต้องเข้าไปนั่งอยู่ในซังเตสักสองสามปีได้ล่ะมั้ง?

นึกถึงผู้ชายคนนั้นที่มีรอยยิ้มอ่อนโยนทั้งยังดูดีมีสง่า ทว่าวิธีการกลับโหดเหี้ยมแล้ว เจียงหลันพลันสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง เธอเขยิบเข้าไปใกล้ ๆ เซี่ยหลินแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเบาหวิว “พี่หลิน คุณลู่มีคู่หมั้นแล้ว... ใช่ไหม?”

ได้ยินอย่างนั้น เซี่ยหลินจึงมองเธอเล็กน้อย “ไปได้ยินข่าวลือมาจากไหน?”

“ก็จากปากนักข่าวพวกนั้นน่ะสิ!” เจียงหลันกัดช้อน พลางพูดจาเป็นเหตุเป็นผล “ได้ยินว่าคู่หมั้นของคุณลู่เป็นคุณหนูจากครอบครัวนักธุรกิจนายทุนเจ้าหนึ่ง แต่เพราะเป็นการแต่งงานทางธุรกิจ ความรู้สึกของทั้งสองคู่เลยไม่ได้ดีนัก คุณลู่เป็นผู้ชายก็ต้องมีความต้องการบ้างใช่ไหมล่ะ เขาเลย...”

พอนึกได้ว่ายังมีคนขับรถอยู่ด้วย เจียงหลันจึงไม่ได้พูดสองประโยคท้ายออกไป แต่เธอรู้ว่าเซี่ยหลินเข้าใจ

เซี่ยหลินได้แต่มองเจียงหลันนานขึ้นสักหน่อย ไม่ได้พูดอะไร

เจียงหลันไม่ทันสังเกตเห็นความซับซ้อนที่พาดผ่านอยู่ในดวงตาของเธอ ได้แต่กดน้ำเสียงให้เบายิ่งกว่าเดิม “พี่หลิน พี่ไม่ลองไปหาสาววัยรุ่นมาไว้สักคนสองคนล่ะ? นี่ตั้งสองปีแล้ว ฉันว่าคุณลู่เองก็คงเบื่อฉันบ้างแล้ว”

“คุณลู่ออกจะใจกว้างกับเธอขนาดนั้น ทำไมล่ะ เธอจะทิ้งคุณลู่แล้ว?”

เจียงหลันจะไปกล้าทิ้งผู้ชายคนนั้นที่ไหนกัน!

ลู่สิงโจวเป็นคนใจป้ำ ไม่เคยถามเธอเลยสักครั้งว่าใช้เงินไปมากน้อยเท่าไร สองปีมานี้เธอแอบเก็บเงินไว้ได้จำนวนไม่น้อย มันมากพอที่จะนำไปใช้ได้อีกหลายปี ทั้งยังมากพอที่จะส่งตัวน้องชายไปรักษาที่เมืองนอก เธอเลยเริ่มมีความคิดแบบนี้ขึ้นมา

แล้วอีกอย่าง เธออยู่กับลู่สิงโจวมาตั้งสองปี จะว่าเป็นเวลาสั้น ๆ ก็ไม่สั้น แต่เจียงหลันมักหวาดกลัวอยู่ในใจเสมอ ว่าถ้าเกิดเธอพูดอะไรผิดแล้วไปล่วงเกินผู้ชายคนนี้เข้า แบบนั้นชั่วชีวิตนี้ของเธอได้พังทลายจริง ๆ แน่ สู้ถอนตัวตั้งแต่เนิ่น ๆ จะดีกว่า

หลังจากคิดสะระตะอยู่พักหนึ่ง เจียงหลันก็ยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ก็ฉันเกรงใจนี่ ฉันอยู่กับคุณลู่มานานขนาดนี้ แต่ไม่เคยทำอะไรเลย ทั้งยังได้เงินจากเขามาตั้งมากมายขนาดนั้น พี่หลิน ถ้าพี่มีเวลาก็ช่วยไปดู ๆ คนอื่นไว้สักหน่อยเถอะ!”

เซี่ยหลินไม่ตอบ ทำเพียงแค่เลื่อนประตูรถแล้วลงจากรถ “รีบลงมาได้แล้ว บริษัทคู่ค้ากำลังรออยู่นะ!”

เจียงหลันอยากถามถึงความคิดของเซี่ยหลิน ทว่าพอเห็นเธอทำหน้าบึ้ง ทั้งยังอยู่ในท่าทางเป็นการเป็นงาน ก็ไม่ได้ถามออกไปอย่างรู้จักวางตัว ถือกระเป๋าลงจากรถไป

ผู้กำกับจ้าวถูกจับ ละครเรื่องนั้นของเจียงหลันถือว่าล่มไม่เป็นท่าแล้ว ต่อให้ผ่านการตรวจสอบก็ไม่มีวันได้ออนแอร์ แต่เธอไม่กังวลเลยสักนิด ถึงอย่างไรก็มีผู้จัดการอย่างเซี่ยหลินรับผิดชอบอยู่

เซี่ยหลินนัดบริษัทจิวเวลรีให้เจียงหลันสองแห่ง แม้ว่าจะไม่ใช่แบรนด์ดังระดับโลก ทว่ามีฐานแฟนคลับเหนียวแน่น หลัก ๆ คือให้ค่าแอมบาสเดอร์สูง

หลังเซ็นสัญญาเสร็จก็ไปเลือกบทละคร จากนั้นจึงกำหนดวันเปิดกล้องด้วยความรวดเร็ว

ลู่สิงโจวกลับมาได้ไม่ถึงสองวันก็ต้องบินไปทำงานที่สิงคโปร์อีก ประจวบเหมาะกับเจียงหลันก็ต้องท่องบทของละครเรื่องใหม่ ไม่รู้ว่าต้องขอบคุณที่เขาไปทำงานต่างประเทศครั้งนี้มากแค่ไหนดี เลยส่งข้อความคำสรรเสริญไปให้เขายกใหญ่

ลู่สิงโจวเป็นคนพูดน้อยต่อยหนักมาแต่ไหนแต่ไร ข้อความก็เช่นกัน ‘ไว้กลับมาแล้ว ค่อยชดเชยให้ฉัน’

“...”

เธอเป็นคนนะ ไม่ใช่เครื่องจักร จะทำให้หมดแรงเลยหรือไง!

ไม่นานนัก เจียงหลันก็เริ่มถ่ายละครอีกครั้ง

แถมยังเป็นละครที่ผู้หญิงเป็นตัวนำด้วย เธอมีคนคอยหนุนหลัง แน่นอนว่ามีแต่ต้องได้บทนางเอก ประกอบกับฮวนสี่มีเดียเป็นผู้ลงทุนกับละครเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ผู้เขียนบทมือเก๋า เธอรู้สึกมีแววว่าตัวเองจะโด่งดังขึ้นมาแล้ว

เจียงหลันเพิ่งจบจากวิทยาลัยศิลปะ เคยร่วมงานกับผู้กำกับมาน้อยคนนัก เพื่อสร้างความประทับใจอันดี เธอจึงตั้งใจให้คนไปซื้อขนมมาแจกทุกคนในกองถ่าย เธอยิ้มพลางกล่าวทักทายกับทุกคน

“เหอะ ทุกคนรู้หมดแหละว่าธาตุแท้เป็นยังไง แสร้งทำเป็นคนใสซื่อเพื่อ!” สาวน้อยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เจียงหลันโยนขนมในมือทิ้งลงกับพื้น ทั้งยังทำสีหน้าดูแคลน

เจียงหลันมองเธอเล็กน้อยแล้วถึงนึกออก

ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะชื่อเซวียเจียหนิง เรียนจบมาจากวิทยาลัยศิลปะแห่งเดียวกับเธอ ว่ากันว่าละครเรื่องนี้ต้องแคสต์บทถึงหกครั้งถึงจะตัดสินบทนางเอกได้ เดิมทีคิดว่าจะดังด้วยละครเรื่องนี้ ทว่าถูกเจียงหลันที่อยู่ ๆ ก็โผล่มาแย่งบทนางเองไปเสียอย่างนั้น

หากลองสลับเป็นเจียงหลันที่ถูกแย่งบทนางเอกไป ก็คงไม่ต่างอะไรจากเซวียเจียหนิงมากนัก แต่เซวียเจียหนิงโยนของทิ้งอย่างโจ่งแจ้ง ทั้งยังแสดงท่าทีชัดเจนด้วยการชักสีหน้าไม่พอใจใส่เธอ

เจียงหลันดวงตาวูบไหว ก้มเก็บขนมจากในถังขยะขึ้นมา ริมฝีปากแดงอิ่มแย้มยิ้ม เธอยิ้มอ่อนหวานพลางมองเซวียเจียหนิง “คุณเซวีย คุณหมายความว่าอะไรเหรอคะ?”

“ฉันก็ว่าเธอสวยแต่รูป ฝีมือการแสดงไม่ได้เรื่อง อาศัยเกาะผู้ชายกิน!” เซวียเจียหนิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เธอถูกแย่งบทนางเอกไป ในใจจึงเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

คนรอบข้างล้วนไม่ส่งเสียง เอาแต่ยืนดูเรื่องสนุกอยู่ตรงนั้น

เหอะ ก็มันจริงนี่!

นอกจากลูกดารากับลูกคนรวยแล้ว จะมีหน้าใหม่ที่ไหนบ้างที่เข้าวงการบันเทิงมาแล้วได้โอกาสดี ๆ มากขนาดนี้?

เมื่อก่อนมักจะมีปาปารัสซี่ถ่ายรูปเจียงหลันกับชายหนุ่มคนหนึ่งเข้าออกโรงแรมกับภัตตาคารอยู่บ่อยครั้ง แม้จะไม่รู้ฐานะของผู้ชายคนนั้น แต่ดูจากท่าทางสนิทสนมของทั้งคู่แล้ว เป็นไปได้ถึงแปดส่วนว่าจะเป็นคนที่เลี้ยงดูปูเสื่อเจียงหลันคนนั้น!