พ่อเพื่อนบำเรอรัก บทที่ 11

ดวงตากลมยังจับจ้องภาพในจอทีวี ปลายนิ้วก็ยังเขี่ยติ่งเนื้อสร้างความกระสันเร่าร้อน คลื่นความปรารถนาแผ่ซ่านเป็นวงกว้าง เรือนร่างขาวผ่องแอ่นหยัดเมื่อความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลเจอทางตัน กำแพงข้างหน้าระเบิดเป็นจุล ก่อนร่างขาวจะสั่นระริกอ่อนยวบลงเป็นขี้ผึ้งลนไฟ

มายาวดีปรือตาขึ้นอีกครั้งเมื่อเสียงสาวผมแดงคนเดิมกรีดร้องเหมือนถูกฆ่า ผ้าม่านปลิวไสวเรียกสติให้กลับมา เธอลุกขึ้นพรวดสิ่งแรกที่มองหาก็คือกางเกงขาสั้น เห็นมันอยู่ตรงหน้าก็รีบหยิบขึ้นมาสวมอย่างรีบร้อน รีบปิดทีวี ปิดเครื่องเล่น และถอดปลั๊ก แต่ลืมเอาแผ่นหนังออกจากเครื่อง ก่อนจะเผ่นออกจากห้องเข้าห้องตัวเองด้วยความกังวลใจ

5 โมงเย็นเศษๆ นายหัวเดโชก็กลับมาบ้าน เขาซื้อผลไม้ติดมือมาหลายอย่างหวังจะให้มายาวดีชอบ เคาะประตูห้องนอนของเธอเสียงดัง

“ก๊อกๆ ยะหยา ฉันซื้อผลไม้มาฝาก ออกมาสิ”

รอสักพักก็ได้ยินเสียงหวานตอบกลับ

“เดี๋ยวออกไปค่ะคุณพ่อ”

เมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็เปิดประตูเข้าห้องตัวเอง

เดโชกระตุกเท้าขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกว่ากำลังเหยียบผ้าชิ้นเล็กๆ พอก้มมองก็พบว่าเป็นกางเกงชั้น