ทูนหัวของพ่อ

            มายาวดี ทอแสงงาม เธอมีพื้นเพเป็นคนเหนือผู้มีผิวกายนวลเนียนผุดผาด มีใบหน้างดงามแม้ไม่ได้แต่งหน้าก็สวยจนต้องเหลียวมอง บัณฑิตสาววัย 21 ปีผู้นี้ เธอมีความใฝ่ฝันที่จะทำงานในตึกสูงระฟ้าที่ใดที่หนึ่งในเมืองหลวง เธอมีความทะเยอทะยานอยู่พอสมควร แต่กระนั้นก็ไม่เคยหลงระเริงไปกับแสงสีจนเสียผู้เสียคน

            มายาวดีเรียนจบพร้อมเกียรตินิยมอันดับสอง เธอทำให้พ่อกับแม่ซึ่งเป็นชาวไร่ชาวสวนภูมิใจ และมายาวดีก็อยากให้พวกท่านอยู่ดีมีสุขในบั้นปลายชีวิต เมื่อเรียนจบจึงตระเวนสมัครงานไว้หลายแห่ง ก็มีบางแห่งที่เรียกเธอเข้าสัมภาษณ์งานบ้างแล้ว แต่เธอยังไม่ผ่านการประเมินด้วยเหตุผลที่เจอมาเหมือนกันสองแห่ง นั่นคือความสวย

            ไม่ผิดหรอก

            เรื่องจริงๆ ที่เธอประสบพบมากับตัวเชียวล่ะ

            เขาให้เหตุผลว่าเธอเหมาะที่จะไปประกวดนางงามมากกว่าจะมาทำงานในห้องแอร์ไปวันๆ มายาวดีทั้งแปลกใจและตกใจครามครัน คิดมาตลอดว่าหน้าตาผิวพรรณจะเป็นเครื่องนำทางให้เธอมีอนาคตสดใส พอเธอถามกลับก็ได้คำตอบว่า...ไม่อยากให้ความมั่นคงในองค์กรต้องระส่ำระส่ายเพราะผู้หญิงคนเดียว

            มันคือคำตอบงี่เง่าที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา คนสวยและเรียนดีขนาดนี้ต้องไม่ถูกเมินสิ แล้วนี่อะไร องค์กรใหญ่ๆ 2 แห่งตอบเธอเหมือนกันเป๊ะ!

            “เฮ้อ!!!” เสียงถอนใจของเธอคงดังมาก ขนาดทำให้เพื่อนรักอย่างประกายแก้วต้องเหลียวมอง

            “เธอจะหนักใจอะไรกันนักหนายะหยา เขาเพิ่งจะปฏิเสธเธอแค่สองที่ ยังมีอีกหลายที่ไม่ใช่เหรอ”

            ประกายแก้ว เพชรฤาชา สาวสวยผู้เรียนเก่งจนได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง เธอเป็นลูกสาวของเจ้าพ่อแดนใต้ พ่อของเธอใครๆ ก็เรียกเจ้าพ่อเพราะร่ำรวยล้นฟ้า เป็นเจ้าของเกาะปะการังสถานที่ท่องเที่ยวในทะเลอันดามัน เมื่อเรียนจบความหวังของประกายแก้วก็คือกลับไปช่วยงานพ่อที่บ้าน แต่กลายเป็นว่าเธอมีแฟนและตอนนี้ก็กำลังท้องอ่อนๆ เสียด้วย เรื่องนี้พ่อของเธอยังไม่รู้ ถ้ารู้ล่ะก็เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ

            “ก็ใช่ แต่เหตุผลนั่นฉันรับไม่ได้จริงๆ กึ้ง”

            “เขาอาจจะมองเลยไปถึงอนาคต”

            “ก็ถ้าฉันไม่เล่นด้วย แล้วมันจะเสียหายตรงไหน”

            “เธอสวยเกินไป ปัญหามันต้องตามมาไม่จบไม่สิ้น เขาน่าจะมองมุมนี้”

            “แบบนี้ ฉันก็ไปสมัครงานที่ไหนไม่ได้เลยสิกึ้ง”

            “เฮ้อ” ประกายแก้วนึกเห็นใจเพื่อนรัก “ทิ้งเรื่องบ้าๆ นี่ไว้ก่อนดีมั้ย ไปเที่ยวบ้านฉันก่อน นี่ฉันยังไม่รู้จะบอกพ่อยังไงเลยเรื่องท้องก่อนแต่ง”

            “ท่านต้องเข้าใจ” ถึงคราวที่มายาวดีต้องปลอบใจเพื่อนบ้าง

            “พ่อฉันดุอย่างกับเสือ จนคนที่นั่นเขาเรียกเจ้าพ่อไปแล้ว พี่ว่านจะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้”

            ดีอย่างที่แฟนหนุ่มของประกายแก้วมีความรับผิดชอบ แถมยังมีหน้าที่การงานดี ไม่เจ้าชู้ เสมอต้นเสมอปลาย ข้อดีของเขาทำให้ประกายแก้วปล่อยให้ตัวเองท้อง แต่พอคิดถึงพ่อก็หวนกลับไปไม่ทันเสียแล้ว

            “คงไม่หรอกมั้ง”

            “ไม่พลาดล่ะสิยะหยา แต่ยังไงฉันก็ต้องบอกพ่อ ในเมื่อฉันมีพ่อเพียงคนเดียวนี่เนอะ” กำลังใจของประกายแก้วมาเต็มเปี่ยม “ว่าแต่...เธอจะไปเที่ยวบ้านฉันมั้ย จะได้ไปรู้จักกับพ่อฉันด้วย”

            “ฉันไม่อยากไปเลยกึ้ง อยากทำงานแล้ว”

            “ไปเปิดสมองแล้วค่อยกลับมาสู้ชีวิตต่อก็ได้นี่ พ่อฉันหล่อมากนะยะหยา ถ้าเธอไม่เห็นอาจจะต้องเสียใจ” ประกายแก้วกวาดสายตามองมายาวดีเพื่อนรัก

            “มองอะไรแบบนั้นกึ้ง” มายาวดีเอ็ดเพื่อนเมื่อถูกมองอย่างโลมเลีย

            “จะบอกว่า...พ่อฉันยังหนุ่มยังแน่น แม่ฉันก็เสียไปตั้งนานแล้วด้วย ฉันเห็นบางทีพ่อก็เหม่อลอยเหงาหงอย ฉันว่า...ถ้าเธอไป พ่อฉันอาจจะถูกใจเธอก็ได้”

            “บ้า!! นี่เธอจะให้ฉันเป็นแม่เลี้ยงเธอหรือไง ไม่เอาหรอก” มายาวดีปฏิเสธเสียงหลง พ่อของประกายแก้วอายุมากแล้ว ส่วนเธอเพิ่งจะ 21 ปี เธอไม่อยากได้สามีแก่เลยสักนิด

            “ฉันก็ไม่อยากได้คนอื่นมาเป็นแม่เลี้ยงเหมือนกัน สงสัยพ่อคงต้องเหี่ยวเฉาแบบนี้ไปตลอดชีวิตแน่ๆ” ประกายแก้วทำหน้าสลด

มายาวดีมองเมินทำไม่สนใจ รสนิยมของเธอไม่ชอบคนแก่ แก่กว่ากันมากสุดก็แค่ 7 ปีนั่นพอไหว แต่ระดับพ่อของประกายแก้วนี่คงห่างกันมาก ไม่ไหวแน่ๆ

“ไปนะยะหยา ฉันอยากให้เธอทิ้งความฝันไปชั่วครู่ แค่อาทิตย์เดียวก็ยังดี แล้วค่อยกลับมาตามหาความฝันต่อ นะยะหยานะ ไปเที่ยวบ้านฉันกัน ถ้ามีเธอไปด้วยพ่ออาจจะเข้าใจเราง่ายขึ้น”

“แล้วฉันจะมีส่วนช่วยเธอยังไงฮึกึ้ง เธอบอกพ่อดุมากจนใครๆ เรียกกันว่าเจ้าพ่อ แล้วฉันเป็นใครจะช่วยเธอให้พ้นเงื้อมือพ่อได้ยังไง” มายาวดีโวยวาย

“ต้องได้สิ เชื่อฉัน พ่อน่ะแพ้คนสวย”

“...” มายาวดีสะบัดหน้าหนี

“นึกว่าเห็นแก่หลานเธอในท้องฉันแล้วกันนะยะหยา” ประกายแก้วออดอ้อนเอาแก้มถูกบ่าของมายาวดีไปมา กระทั่งมายาวดีใจอ่อน

“ก็ได้ๆ อาทิตย์เดียวนะ”

“เย้! อาทิตย์เดียวก็เกินพอแล้วจ้ะเพื่อนรัก”

หลังจากนั้นเพียงวันเดียว ประกายแก้ว วงศกร และมายาวดีก็เดินทางมาถึงเกาะปะการัง

“นายหัวครับนายหัว ช่วยผมด้วยครับ”

เสียงไอ้เข้มดังมาแต่ไกล เดโชจึงต้องหันมาก็พอดีร่างของไอ้เข้มมาถึงตัว แล้วมันก็สะดุดรากไม้ล้มคุกเข่าไปกอดขาของนายหัว

“ไอ้ห่าเอ๊ย!!! กูว่ามึงจะพากูซวยก่อนจะได้ช่วยก็เพราะอย่างนี้ รีบร้อนอะไรนักหนาวะ ใครจะตายบนเกาะกูอีกล่ะ”

            ท่อนขายาวแข็งแกร่งสะบัดร่างไอ้เข้มจนกระเด็นกลับหลัง ไอ้เข้มรีบรุดขึ้นยืนก้มหัวให้นายเหนือหัวของมันอย่างรวดเร็ว

            “ไม่มีใครตายครับ มีแต่จะเกิด