로그인공유
ตอนที่2.
최신 업데이트:
2024-12-10 12:50:09ตอนที่2.
และก็มีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นล่ะที่โง่เขลา สิ้นคิด ไม่กลัวความเจ็บ ไม่กลัวความร้ายกาจของเขา ที่กล้าเข้าใกล้วิคเตอร์ และยอมเป็นคนในความลับของเขามาถึงสามปีโดยที่ไม่มีใครรู้ แม้แต่เพื่อนรักอย่างพิมพ์ผกา...
นี่ถ้าพิมพ์ผการู้ว่าเธอมีความลับด้วย คงเคืองกันน่าดู...
ภาพสองหนุ่มสาวที่ยืนคุยกันอยู่ที่หน้าแผนกบัญชีทำให้เท้าแข็งแรงของวิคเตอร์ชะงัก ใบหน้าหล่อเหลาที่มักเรียบเฉยดูกระด้างเย็นชาอยู่เสมอนั้นดูมีแววเกรี้ยวกราดเล็กน้อย แต่เพียงแค่พริบตาเดียวร่องรอยนั้นก็หายไป เหลือเพียงใบหน้าหล่อเหลากระด้างเย็นชาเหมือนเดิม
“นายขึ้นไปที่ห้องทำงานก่อน”
เขาหันไปสั่ง สตีฟ บอดีการ์ดคู่ใจและเป็นทั้งเลขาส่วนตัวของเขาด้วยเสียงเข้ม
“ครับ” สตีฟรับคำสั้นๆ แล้วเดินไปยังลิฟต์ผู้บริหารก่อนเจ้านาย อย่างรู้หน้าที่ และทันทีที่สตีฟหายเข้าไปในลิฟต์ร่างสูงใหญ่กว่า 190 เซนติเมตร ก็เบนเป้าหมายไปยังคนทั้งสองนั้น ที่วันนี้ดูขัดหูเขาตาเขานัก จนเขาทนไม่ได้ ในอกของวิคเตอร์ร้อนรุ่มอย่างหาคำอธิบายไม่ได้ว่ามันมาจากสาเหตุอะไร
“ไม่คิดว่าจะเจอนายที่นี่นะราม”
เสียงห้าว เข้มขุ่นดังขึ้นทำให้โชติกากับราเมศที่กำลังพูดคุยกันอย่างถูกคอ และกำลังแอบนินทาเพื่อนรักกันอยู่ถึงกับชะงัก
รอยยิ้มที่มีอยู่บนใบหน้าที่ค้างอยู่ค่อยๆ เลือนหายไป แทนที่ด้วยความหวาดหวั่นและยำเกรง ในความรู้สึกของโชติกา แต่สำหรับราเมศนั้นด้วยความที่เป็นคนขี้เล่นและอารมณ์ดี จึงไม่ได้คิดอะไร
“หวัดดีครับพี่ชาย ไม่คิดว่าจะเจอพี่วิคที่นี่เหมือนกัน”
“นายมาทำอะไรที่นี่”
วิคเตอร์พูดแต่สายตาเหลือบมองไปยังหญิงสาวที่ยืนก้มหน้ามองปลายเท้าของตัวเองนิ่ง ด้วยแววตาที่อ่านความรู้สึกไม่ออก แต่โชติกากลับรู้สึกและสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตจากร่างแกร่งของวิคเตอร์ จนเธอแทบจะหายใจออกเลยทีเดียว
“ผมเหรอ” ราเมศชี้หน้าตัวเอง หน้าตาเหลอหลา ดูใสซื่อ แต่สร้างความหมั่นไส้ให้กับวิคเตอร์ยิ่งนัก แต่ด้วยเพราะมีอะไรค้ำคออยู่ ทำให้เขาเลือกที่จะแสดงความเย็นชาและเกรี้ยวกราดใส่อีกคน
“ส่วนเธอ ทำไมยังไม่เข้าไปทำงาน หรือว่า เดี๋ยวนี้แผนกบัญชีงานน้อยเกินไป”
“เอ่อ...” เธอไม่เคยเห็นอาการเกรี้ยวกราดของวิคเตอร์มาก่อนเช่นกัน โชติกาใจคอไม่ดีเอาเสียเลย นี่เขาโกรธใครมา หรือกินอะไรผิดสำแดงนะ ปกติเขาก็ไม่เคยเดินมาที่แผนกอยู่แล้ว แค่ผ่านยังไม่เคยเห็น ตลอดระยะเวลาสามปีกว่าที่ผ่านมา โชติกาเคยเห็นท่านประธานมาตรวจแผนกพร้อมกับท่านประธานคนเก่าหนึ่งครั้ง และครั้งที่สอง เขาเดินมาตรวจแผนกช่วงเข้ารับตำแหน่งท่านประธานใหม่ๆ และนั่นเอง ทำให้เธอได้พบกับเขาอย่างเป็นทางการ และตกหลุมรักวิคเตอร์อย่างถอนตัวไม่ขึ้น จนยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดกับเขา
“วันนี้พี่วิคกินอะไรผิดสำแดงมารึเปล่าเนี่ย”
ราเมศพูดพลางหัวเราะ ก่อนจะหันไปมองโชติกาอย่างเห็นใจที่พลอยฟ้าพลอยฝนโดนวิคเตอร์เหวี่ยงอารมณ์ใส่ ดูท่าทางว่าวันนี้พี่ชายของเขาอารมณ์ไม่ดีมากจริงๆ
“ขอโทษแทนที่วิคด้วยนะครับคุณแก้ม”
“ไม่เป็นไรค่ะ งั้นแก้มขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ ไว้เจอกันค่ะคุณราม”
หญิงสาวยิ้มหวานในแบบของตัวเอง ก่อนจะหันไปทำความเคารพท่านประธาน อย่างนอบน้อมโดยไม่ได้กล่าวอะไร แล้วเดินเข้าแผนกของตนอย่างรวดเร็ว...
“เป็นอะไรไปครับพี่ชาย มีใครทำอะไรให้ไม่พอใจเหรอ”
เมื่อลับหลังโชติกาไปแล้ว สองหนุ่มก็เดินไปที่ลิฟต์ ราเมศจึงเอ่ยถามขึ้นขณะกดลิฟต์ให้ไปที่ชั้นผู้บริหารด้วยกัน
“นายไง” วิคเตอร์พูดเรียบๆ ดวงตาคมกริบมองผู้มีศักดิ์เป็นน้องชายอย่างตำหนิ
“ผมเนี่ยนะ ตอนไหนกันเนี่ย อยู่ก็คนละบ้าน เพิ่งเจอหน้ากันเมื่อกี้ ผมก็ทำให้พี่ไม่พอใจแล้วเหรอครับ หรือว่า...”
ราเมศทำหน้างุนงง ก่อนจะทำตาโตและจะพูดอะไรออกมา แต่ถูกวิคเตอร์เบรคไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องพูด ไม่ใช่อย่างที่นายคิด”
“ไอหยา.. อาเฮียวิคเตอร์ ลื้อรู้ได้ยังไง ว่าอั๊วจะพูดอารายยย”
ด้วยความเป็นคนขี้เล่น และเห็นป๊าชอบพูดล้อเลียนมาม้า บิดามารดาบุญธรรมของตนบ่อยๆ ราเมศจึงทำท่าเลียนแบบตัวละครที่เคยดูในภาพยนตร์ ทั้งยังมองวิคเตอร์ด้วยแววตาพราวระยับไม่ได้มีท่าทางเกรงกลัวเลย คงเป็นเพราะพวกเขาโตมาด้วยกัน อายุไล่เลี่ยกัน และราเมศก็รักและเคารพวิคเตอร์มาก พอๆ กับชอบพูดจายียวนกวนโทสะของวิคเตอร์บ่อยๆ ให้โดนด่าโดนไล่เตะเล่นๆ
“นายนี่ถ้าไม่ได้โดนฉันด่า ชีวิตคงขาดสีสันใช่มั้ย”
“คงงั้นละมั้งครับ ถ้าผมไม่มีพี่วิคนี่ ชีวิตคงเฉาตายแน่ๆ”
“ไอ้ชีกอ” วิคเตอร์อดว่าไม่ได้
“อ้าว.. ทำไมผมกลายเป็นไอ้ชีกอไปได้ล่ะครับ”
“สรุปนายไปทำอะไรที่แผนกบัญชี” วิคเตอร์เปลี่ยนเรื่องคุยและถามในสิ่งที่มันติดค้างในใจ
“ผมก็เดินไปเรื่อย พี่ก็รู้ว่าผมน่ะหนุ่มเจ้าเสน่ห์ เดินไปทุกแผนกอยู่แล้ว สาวๆ ต่างก็รอรอยยิ้มทรงเสน่ห์ของผม”
ราเมศพูดพลางยืดอกอย่างภาคภูมิใจ วิคเตอร์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
“ที่นี่ ที่ทำงานไม่ใช่สนามเด็กเล่น”
“ผมก็ไม่ได้มาเล่นๆ นะครับพี่วิค ผมมีเป้าหมาย”
“นี่อย่าบอกนะว่า..”
최신 챕터
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่36. ตอนอวสาน
ตอนที่36. ตอนอวสาน“เป็นไงล่ะหมดสภาพเลยเหรอจ๊ะพี่เลี้ยงคนเก่ง”“ไม่ไหวๆ มะลิของนอนงีบสักหน่อย ตาจะปิดแล้ว”พูดจบมัลลิกาก็หลับไปทันที โชติกาหัวเราะร่วนอย่างขบขันแกมเอ็นดู สมน้ำหน้าและสงสารในเวลาเดียวกัน“เป็นไงครับที่รัก เด็กแสบสามคนหลับแล้วหรือ”วิคเตอร์เดินมาโอบเอวภรรยาแล้วหอมแก้มนวลอย่างรักใคร่“หมดฤทธิ์สิ้นสภาพตามที่เห็นค่ะ”แล้วทั้งสองก็หัวเราะออกมาพร้อมกันอีกครั้งเมื่อมองไปยังลูกๆ และมัลลิกาที่นอนน้ำลายยืดแข่งกับน้องๆ พร้อมด้วยเสียงกรนเบาๆ“ให้เด็กๆ พักกันเถอะ ส่วนเราก็...”สายตาพราวพรายของสามีทำให้แก้มสาวแดงปลั่งขึ้นมาอย่างขัดเขิน โชติกาจึงทุบต้นแขนของสามีเบาๆ แก้เก้อเขิน“บ้า พี่วิคเนี่ย ไหนว่าทนได้ไงคะ”“ก็ทนได้แหละครับ แต่ถ้าที่รักจะเมตตา...”เขาเว้นวรรคไว้ให้เข้าใจกันสองคน โชติกเมิหน้าหนีดวงตาคมพราวระยับของเขาแล้วอมยิ้ม“ก็ไปที่ห้องเราสิคะ จะมายืนทำตาเจ้าชู้ใส่แก้มทำไม”พูดแล้วเธอก็เดินนำหน้าเขาไปก่อน วิคเตอร์ดีใจจนกระโดดตัวลอยก่อนจะรีบเดินแกมวิ่งไปโอบกอดร่างอรชรของภรรยา แล้วอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน เดินเร็วๆ เข้าห้องไป เหมือนว่าเธอเดินช้าไม่ทันใจอย่างไรอย่างนั้นประตูห้องที่ปิดส
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่35
ตอนที่35หญิงสาวพูดพร้อมกับทำท่าแง่งอนไม่จริงจังนัก แต่มุมปากก็มีรอยยิ้มน้อยๆ วิคเตอร์มองภรรยาอย่างรักใครหลงใหลจนหมดหัวใจ“ยายตัวร้ายก็คือเมียพี่นี่เอง”“แน่นอนค่ะ แม้แก้มจะเป็นหญิงสาวที่ดูอ่อนแอ บอบบางน่าทะนุถนอม แต่แก้มน่ะเป็นนักสู้นะคะแล้วก็ไม่ยอมใครง่ายๆ ด้วย แต่ที่ยอมพี่วิคง่ายๆ ก็เพราะแก้มรักพี่วิคไงคะ”“โถ.. ที่รักของพี่ พี่ก็รักเกรซครับ ทั้งรักทั้งหลงจนไปไหนไม่ได้แล้ว เกรซจะบีบพี่ก็ตาย จะคลายพี่ก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น..”ชายหนุ่มบอกพร้อมทั้งหอมแก้มนวลซ้ายขวาอย่างแสนรักแม้ว่าเขาจะสามารถออกเสียงเรียกชื่อเล่นของเธอได้อย่างชัดเจนแล้ว แต่วิคเตอร์ก็ยังเรียกเธอว่าเกรซ เขาให้เหตุผลว่า เธอเป็นแก้มของใครๆ แต่เกรซเป็นของเขาคนเดียว มีเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์เรียกเธอว่า เกรซ เกรซ... ผู้ซึ่งเป็นหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวในใจ เป็นผู้หญิงที่เขารักเทิดทูน ให้เกียรติ ให้ความรักความเอาใจใส่เธอด้วยความรักทั้งหมดของหัวใจ“ทูนหัวของแก้ม” หญิงสาวประคองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างรักใคร่เช่นกัน“งั้นให้รางวัลพี่อีกครั้งได้มั้ยครับ”“ไม่ได้ค่ะ พอแล้ว..”หญิงสาวแก้มแดงจัดพร้อมทั้งบิดเนื้อที่เอวสอบไปหนึ่งทีอย่างขัด
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่34.
ตอนที่34.“ผิงน่ะมาตรฐานสูงค่ะพี่พัน ใครจะมาเป็นสามีผิง บอกเลยต้องหล่อและรวยมากเท่าๆ กับท่านประธาน และต้องช่างเอาอกเอาใจ ไม่เถียง ไม่พูดมาก ไม่ออกนอกลูกนอกทาง เชื่อฟัง ตามใจผิงทุกอย่าง ห้ามขัดใจ และผิงต้องเป็นที่หนึ่ง หนึ่งเดียวเท่านั้น ที่สำคัญพวกเจ้าชู้กระลิ้มกระเหรี่ยไปทั่วเนี่ย อย่าหวัง...”พิมพ์ผกาเองก็กอดอกเชิดหน้าอย่างมาดมั่น ทั้งปรายตามองราเมศเหมือนจะบอกให้รู้เป็นนัย“ได้ยินแล้วนะไอ้ราม”“ชัดๆ เต็มๆ สองหูเลยเพื่อนรัก..”“เอ๊ะ พี่พันเนี่ย มันเกี่ยวอะไรกับอีตานี่ด้วย”“ไม่รู้ไม่ชี้”พนาหัวเราะร่วน พลางแปะมือกับราเมศอย่างถูกอกถูกใจ ยิ่งทำให้พิมพ์ผกาหน้างอง้ำกว่าเดิม“เนี่ยล่ะนะเขาว่ากันว่า คู่กันแล้วจะไม่แคล้วกัน”โชติกาเอ่ยขึ้นหลังจากเธอกับวิคเตอร์นั่งเป็นผู้ชมมานาน“เธอก็เป็นกับเขาด้วยนะยายแก้ม”“แหม.. ก็แค่อยากให้เพื่อนมีความสุขเหมือนกัน ใช่มั้ยคะพี่วิค” โชติกาหันไปออดอ้อนสามีเสียงหวาน“ใช่ครับที่รัก พี่ว่าเราอาจจะได้ไปงานแต่งใครสักคนเร็วๆ นี้แน่นอน”วิคเตอร์เองก็เออออไปกับภรรยา ซึ่งท่าทางหวานชื่นของทั้งสองทำเอาทุกคนต่างเหลือบตามองบนอย่างหมั่นไส้“โอ้ยยย เลี่ยนจะแย่แล้วไปหาอะไ
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่33.
ตอนที่33.“พี่รักเกรซ นายวิคเตอร์สุดหล่อคนนี้รักเกรซที่สุด รักมานานแล้ว และเพราะกลัวว่า ความรักจะทำให้ชีวิตพังก็เลยเลือกที่จะปฏิเสธหัวใจตัวเองและฉีกสัญญาของเรา ทำท่าเย็นชาหมางเมินใส่ แต่สุดท้ายแล้ว นายวิคเตอร์สุดหล่อคนนี้ ก็หนีหัวใจตัวเองไม่พ้น อย่างที่เกรซรู้ว่าพี่พูดไม่เก่ง เก่งแสดงมากกว่า แต่มักแสดงออกตรงข้ามกับความรู้สึก จนเมื่อจะเสียเกรซไปจริงๆ พี่ถึงได้รู้ตัวว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เกรซหนีไป ก็เลยทำทุกวิถีทางและวางแผนต่างๆ เพื่อให้ได้เกรซกลับมาอยู่ในชีวิตพี่อีกครั้ง พี่หลอกเกรซมาแต่งงานด้วย โดยการอ้างสัญญางี่เง่าเอาแต่ใจ ทั้งยังหลอกว่าคุณแม่เป็นโรคหัวใจ ส่วนมะลิก็ไปสร้างเรื่องว่าป้าวีนาเป็นโรคร้าย แต่จริงๆ แล้วเรื่องโกหกทั้งนั้น และจริงๆ แล้ว สัญญางี่เง่านั้นพี่ฉีกมันทิ้งไปนานแล้ว และก็ไม่คิดจะทำตามสัญญาด้วย เพราะพี่จะไม่ยอมหย่ากับเกรซเด็ดขาด ที่ผ่านมาพี่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เกรซเห็นถึงความจริงใจของพี่ และหวังว่าเกรซจะเห็นมัน เกรซ... อยู่กับพี่นะ อยู่เป็นภรรยาของพี่ตลอดไป นี่คงเป็นคำพูดที่ยาวที่สุดแล้ว แต่คำสั้นๆ ที่ว่า พี่รักเกรซ นั้นจะยืนยาวตลอดไป...”โชติกาน้ำตาซ
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่32..
ตอนที่32..“เป็นไรมากมั้ยจ๊ะหนูแก้ม” นางเองก็อดถามอย่างห่วงใยลูกสะใภ้ไม่ได้“ไม่ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่”“จริงนะเกรซ ไม่เป็นไรจริงๆ นะ”วิคเตอร์ยังลูบหลังลูบไหล่ภรรยาอย่างห่วงใย แววตาของเขาแสดงออกถึงความรักใคร่อย่างจริงใจจนหญิงสาวหัวใจพองโต ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้เขา“แก้มไม่เป็นไรแล้วค่ะ”“เอาล่ะๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว นี่จ้ะรายละเอียดของที่พัก แม่จองให้เต็มที่เลยสองอาทิตย์”“สองอาทิตย์เลยหรือคะ”“ใช่จ้ะ จะมากกว่านี้ก็ได้นะจ๊ะ เรื่องงานไม่ต้องห่วงเลยเพราะน้องรามสุดหล่อของแม่จะจัดการแทนเอง”“งั้น ผมก็ขอบคุณคุณแม่มากเลยนะครับ”“แม่ไม่กวนแล้ว จะออกไปทำผมเสียหน่อย แล้วก็จะไปซื้อของไว้ใส่บาตรพรุ่งนี้ด้วย แม่ไปก่อนนะจ๊ะ”ว่าแล้วคุณวิคกี้ก็เดินออกไปจากห้องนั่งเล่น ปล่อยให้หนุ่มสาวอยู่กันเพียงลำพัง“เราไปเตรียมของเดินทางกันเถอะ” วิคเตอร์เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งดึงมือเธอให้ลุกขึ้นตาม“แต่ว่า..”“ไม่มีแต่ครับที่รัก เราจะไปฮันนีมูนกันสองอาทิตย์ และเราจะไม่ทำให้พวกผู้ใหญ่ผิดหวัง ด้วยการมีเจ้าตัวเล็กมาฝากพวกเขา”“บ้า.. พูดอะไรแบบนี้คะ เราแค่แต่งงานกันหลอกพวกผู้ใหญ่เท่านั้นเอง”แม้จะเขินอายกับคำพูดของเขา แต่สัญญาที่ม
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่31.
ตอนที่31.จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบจะสามเดือนแล้ว ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาวิคเตอร์ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า ไม่เคยล่วงเกินหรือเอาแต่ใจตัวเองข่มเหงน้ำใจเธอ แต่เขากลับให้เกียรติ และเอาใจใส่เธออย่างดี เขาเปิดเผยสถานะของเธออย่างไม่ปิดบัง และดูเขาจะยินดีและภาคภูมิใจที่ได้แต่งงานกับเธอ ทุกคนในครอบครัว รวมถึงคนรอบข้างต่างก็ให้การยอมรับเธอและการแต่งงานครั้งนี้ ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี เธอไม่ต้องอยู่ในความลับ ไม่ได้เป็นนางบำเรอของเขาอีกแล้ว แต่เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา...“พี่ต้องการเกรซ”เสียงแหบพร่าของเขาทำให้โชติกาตื่นจากภวังค์คิดอันแสนสับสน แก้มนวลร้อนจัดลามไปทั่วทั้งกายสาว ความวาบไหวรัญจวนโอบล้อมทุกทิศทาง ทำให้เธอไม่อาจจะต้านทานมนต์เสน่ห์แห่งเพศรสที่เคยมีร่วมกันได้“พะ พี่วิค..”“ได้ไหมครับ...”หญิงสาวไม่ได้เอ่ยออกมา แต่ดวงตากลมโตหลับพริ้มลงช้าๆ เป็นคำตอบ และนั่นก็ทำให้หัวใจหนุ่มพองโต ความสุขจนล้นอกมันเป็นแบบนี้นี่เองวิคเตอร์ครางเสียงพร่าชิดริมฝีปากสาวแสนหวาน เขารู้สึกปวดร้าวไปทั้งกายแกร่ง โดยเฉพาะกึ่งกลางลำตัวที่กำลังร้อนระอุ แทบแตกระเบิดด้วยความต้องการที่เก็บกักมาน
