로그인공유
ตอนที่1.
최신 업데이트:
2024-12-10 12:49:17ตอนที่1.
โชติกาขอลางานสามวัน... ซึ่งการลางานครั้งนี้ของเธอทำให้เพื่อนๆ ในแผนกต่างก็แปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นโชติกาใช้สิทธิ์วันหยุดเลย เพราะทุกคนในแผนกต่างก็รู้ว่าเธอนั้นขยัน และตั้งใจทำงานแค่ไหน และมีข่าวแว่วๆ มาว่า ผู้จัดการกำลังจะเลื่อนตำแหน่งให้โชติกามาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการแผนก ในเร็ววันนนี้
“แก้ม เธอลางานตั้งสามวันเป็นอะไรรึเปล่าไม่สบายตรงไหนมั้ย”
ผิง หรือ พิมพ์ผกา เพื่อนสนิทของเธอเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล แถมยังข้ามแผนกมาหาด้วย เพราะพิมพ์ผกานั้นอยู่แผนกการตลาด
“ไม่เป็นไรหรอก แค่ย้ายห้องนิดหน่อยน่ะ”
“เฮ้ย ย้ายห้องอะไรไม่เห็นบอกกันบ้างเลย ฉันจะได้ไปช่วยขนของ เผื่อมีอะไรติดไม้ติดมือกลับบ้าน”
พิมพ์ผกาหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี และคลายใจเมื่อรู้ว่าเพื่อนของตนไม่ได้ป่วย หรือเป็นอะไรไป เพราะสามวันที่ผ่านมา เธอโทร. หาโชติกา แต่โชติกาไม่รับสาย แต่ส่งข้อความมาว่ากำลังยุ่งอยู่และสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง แต่คนเป็นเพื่อนอย่างเธอก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดีนั่นล่ะ พอมาทำงานแล้วรู้ว่าโชติกามาทำงาน ก็รีบวิ่งแจ้นมาที่แผนกของเพื่อนรัก ก่อนไปแผนกตัวเองเสียอีก
“ยายงก ตัวเองก็รวยกว่าฉันยังจะมาแอบเหล่แอบจิ๊กของในห้องฉันอีก”
“แหม.. ก็เธอเทสดี มีของดีๆ เยอะแยะจนคาดาดไม่ถึงนี่นา”
“เอาล่ะๆ ในเมื่อก็รู้แล้ว ว่าฉันสบายดี ทีนี้กลับแผนกได้รึยังจ๊ะ หัวหน้าเธอมาโน่นแล้ว สงสัยมาจิกลูกน้องจอมอู้ไปทำงาน”
พิมพ์ผกาหันไปมองถามสายตาเพื่อนรักก็ทำหน้าตาบูดบึ้ง แล้วบ่นอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อผู้จัดการแผนกตัวเป้ง ตัวใหญ่ ดีกรีญาติสนิทของท่านประธานเดินยิ้มร่าเข้ามา ท่าทางเหมือนเพลย์บอยตัวพ่อของ ราเมศ หรือ คุณรามขา ของสาวๆ ในแผนกที่ต่างก็กรี๊ดกร๊าด ชื่นชมความหล่อเหลาของเขา ยกเว้นเธอที่มักเป็นไม้เบื่อไม้เมากับราเมศเสมอ และมักทะเลาะกันบ่อยๆ ทั้งที่ทำงานแผนกเดียวกัน แต่ไม่ค่อยลงรอยกันนัก
“เห็นหน้าอีตารามขาเดี้ยงนี่ทีไร อารมณ์บ่จอยทุกทีเลย งั้นฉันไปก่อนนะ ตอนเที่ยงค่อยไปกินข้าวด้วยกัน”
“อืม ไปเถอะ อย่าไปหาเรื่องใครเขาล่ะ”
โชติกาพูดตามหลังเพื่อนยิ้มๆ แล้วแอบหัวเราะขบขัน เมื่อเห็นว่าพิมพ์ผกาแลบลิ้นปลิ้นตาทำท่าขึงขังใส่ราเมศ แต่ชายหนุ่มกลับหัวเราะพลางส่ายหน้ายิ้มๆ แล้วเดินมาหาเธอ
“สวัสดีค่ะท่านรองฯ”
“สวัสดีครับ แหม.. เรียกซะห่างเหินเชียว” เพราะราเมศดำรงตำแหน่ง รองประธานของบริษัทด้วยเธอจึงต้องให้ความเคารพเขาในฐานะเจ้านายอีกคนหนึ่ง
“จะให้แก้มเรียกว่าคุณรามขา เหมือนสาวๆ คนอื่น แก้มไม่กล้าเรียกหรอกค่ะ มันกระดากปาก” หญิงสาวยิ้มแหยๆ ให้เขา
“คุณแก้มนี่ก็ขี้เล่น ตลกดีเหมือนกันนะครับ”
ราเมศหัวเราะ โชติกาหัวเราะแห้งๆ รู้สึกขัดเขินอยู่เหมือนกันที่พูดไปแบบนั้น เขาอาจจะคิดว่าเธอรังเกียจเขาก็ได้
“ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ ผมก็พูดไปอย่างนั้น ว่าแต่ยายตัวแสบขนมผิงนั่นมากวนอะไรคุณแก้ม หรือเธอพูดอะไรเกี่ยวกับผมไหมครับ”
“ก็... เอ่อ...”
“ผมรู้นะว่ายายขนมผิงนั่นต้องมาแอบนินทาผมแน่ๆ”
“ไม่ใช่ค่ะ ไม่เลย ผิงไม่ได้ทำแบบนั้นเลยค่ะ แค่มาถามว่าแก้มลางานไปสามวันเป็นอะไรรึเปล่า”
เพราะกลัวว่าเพื่อนรักจะโดนตำหนิ หญิงสาวจึงรีบบอกไปตามความจริง แต่ไม่ทั้งหมด
“จริงหรือครับ”
“จริงสิคะ ถ้าคุณรามไม่เชื่อก็ไปถามยายขนมผิงได้เลยค่ะ”
เพราะเธอรู้ดีว่า ทั้งสองไม่กินเส้นกัน ต่อให้ราเมศไปถามพิมพ์ผกาจริงๆ เพื่อนรักของเธอก็ไม่มีทางยอมรับหรอก และทุกครั้งที่ปะทะคารมกัน ก็เป็นราเมศที่ยอมให้เพื่อนของเธอทุกที คิดๆ แล้ว สองคนนี้เหมาะสมกันดีเหมือนกันนะ หญิงสาวคิดในใจแต่รอยยิ้มมันเผลอแสดงออกมานี่สิ
“คุณแก้ม ยิ้มอะไรครับ”
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ แก้มลืมตัวไปหน่อย”
หญิงสาวหัวเราะเก้อๆ แก้มสาวแดงปลั่งเพราะเขินจริงๆ ที่ถูกเขาจับได้ว่าตนแอบคิดอะไรกับเขาและเพื่อนรัก
“ไม่ใช่แอบคิดว่าผมกับยายขนมผิงลิงกินแล้วท้องเสีย เหมาะสมกันหรอกนะครับ”
“เอ่อ...” คราวนี้โชติกาตาโตมองเขาตาค้าง นี่ราเมศมีจิตสัมผัส เหมือนพี่ริว จิตสัมผัสด้วยหรือนี่
“ผมล้อเล่นน่ะครับ แหม... คุณแก้มก็ทำหน้าเหมือนถูกผีหลอกเลย”
ราเมศหัวเราะเบาๆ ท่าทางของเขาดูมีเสน่ห์และเป็นกันเองมากๆ เธอพูดคุยกับราเมศได้สนิทใจ โดยไม่รู้สึกเกร็งเลยแม้ว่าเขาจะเป็นผู้บริหารระดับสูงก็ตาม
และความที่เขาเป็นกันเอง ยิ้มหัวง่าย พูดคุยกับทุกคนอย่างเป็นกันเองนี่ล่ะ ที่ทำให้สาวๆ ในบริษัทต่างคลั่งไคล้เขา อีกทั้งรอยยิ้มทรงเสน่ห์ บวกกับใบหน้าหล่อเหลาขาวตี๋แต่ก็คมเข้ม แบบลูกครึ่งจีน อเมริกันแถมด้วยเชื้อสายอิตาลีด้วย รูปร่างสูงใหญ่สง่างามไม่แพ้ผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายอย่าง วิคเตอร์แล้ว สองหนุ่มทั้งท่านประธานและท่านรองประธานนั้นกินกันไม่ลงเลยทีเดียว เพียงแต่ ท่านประธานวิคเตอร์นั้น มักทำตัวเข้มขรึมดูเย็นชาลึกลับน่าค้นหา แต่ก็ดุดันจริงจัง จึงทำให้สาวๆ ต่างขยาดในความแข็งกระด้างดุดันของวิคเตอร์ ราเมศจึงกลายเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์และน่าเข้าใกล้มากกว่านั่นเอง
최신 챕터
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่36. ตอนอวสาน
ตอนที่36. ตอนอวสาน“เป็นไงล่ะหมดสภาพเลยเหรอจ๊ะพี่เลี้ยงคนเก่ง”“ไม่ไหวๆ มะลิของนอนงีบสักหน่อย ตาจะปิดแล้ว”พูดจบมัลลิกาก็หลับไปทันที โชติกาหัวเราะร่วนอย่างขบขันแกมเอ็นดู สมน้ำหน้าและสงสารในเวลาเดียวกัน“เป็นไงครับที่รัก เด็กแสบสามคนหลับแล้วหรือ”วิคเตอร์เดินมาโอบเอวภรรยาแล้วหอมแก้มนวลอย่างรักใคร่“หมดฤทธิ์สิ้นสภาพตามที่เห็นค่ะ”แล้วทั้งสองก็หัวเราะออกมาพร้อมกันอีกครั้งเมื่อมองไปยังลูกๆ และมัลลิกาที่นอนน้ำลายยืดแข่งกับน้องๆ พร้อมด้วยเสียงกรนเบาๆ“ให้เด็กๆ พักกันเถอะ ส่วนเราก็...”สายตาพราวพรายของสามีทำให้แก้มสาวแดงปลั่งขึ้นมาอย่างขัดเขิน โชติกาจึงทุบต้นแขนของสามีเบาๆ แก้เก้อเขิน“บ้า พี่วิคเนี่ย ไหนว่าทนได้ไงคะ”“ก็ทนได้แหละครับ แต่ถ้าที่รักจะเมตตา...”เขาเว้นวรรคไว้ให้เข้าใจกันสองคน โชติกเมิหน้าหนีดวงตาคมพราวระยับของเขาแล้วอมยิ้ม“ก็ไปที่ห้องเราสิคะ จะมายืนทำตาเจ้าชู้ใส่แก้มทำไม”พูดแล้วเธอก็เดินนำหน้าเขาไปก่อน วิคเตอร์ดีใจจนกระโดดตัวลอยก่อนจะรีบเดินแกมวิ่งไปโอบกอดร่างอรชรของภรรยา แล้วอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน เดินเร็วๆ เข้าห้องไป เหมือนว่าเธอเดินช้าไม่ทันใจอย่างไรอย่างนั้นประตูห้องที่ปิดส
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่35
ตอนที่35หญิงสาวพูดพร้อมกับทำท่าแง่งอนไม่จริงจังนัก แต่มุมปากก็มีรอยยิ้มน้อยๆ วิคเตอร์มองภรรยาอย่างรักใครหลงใหลจนหมดหัวใจ“ยายตัวร้ายก็คือเมียพี่นี่เอง”“แน่นอนค่ะ แม้แก้มจะเป็นหญิงสาวที่ดูอ่อนแอ บอบบางน่าทะนุถนอม แต่แก้มน่ะเป็นนักสู้นะคะแล้วก็ไม่ยอมใครง่ายๆ ด้วย แต่ที่ยอมพี่วิคง่ายๆ ก็เพราะแก้มรักพี่วิคไงคะ”“โถ.. ที่รักของพี่ พี่ก็รักเกรซครับ ทั้งรักทั้งหลงจนไปไหนไม่ได้แล้ว เกรซจะบีบพี่ก็ตาย จะคลายพี่ก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น..”ชายหนุ่มบอกพร้อมทั้งหอมแก้มนวลซ้ายขวาอย่างแสนรักแม้ว่าเขาจะสามารถออกเสียงเรียกชื่อเล่นของเธอได้อย่างชัดเจนแล้ว แต่วิคเตอร์ก็ยังเรียกเธอว่าเกรซ เขาให้เหตุผลว่า เธอเป็นแก้มของใครๆ แต่เกรซเป็นของเขาคนเดียว มีเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์เรียกเธอว่า เกรซ เกรซ... ผู้ซึ่งเป็นหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวในใจ เป็นผู้หญิงที่เขารักเทิดทูน ให้เกียรติ ให้ความรักความเอาใจใส่เธอด้วยความรักทั้งหมดของหัวใจ“ทูนหัวของแก้ม” หญิงสาวประคองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างรักใคร่เช่นกัน“งั้นให้รางวัลพี่อีกครั้งได้มั้ยครับ”“ไม่ได้ค่ะ พอแล้ว..”หญิงสาวแก้มแดงจัดพร้อมทั้งบิดเนื้อที่เอวสอบไปหนึ่งทีอย่างขัด
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่34.
ตอนที่34.“ผิงน่ะมาตรฐานสูงค่ะพี่พัน ใครจะมาเป็นสามีผิง บอกเลยต้องหล่อและรวยมากเท่าๆ กับท่านประธาน และต้องช่างเอาอกเอาใจ ไม่เถียง ไม่พูดมาก ไม่ออกนอกลูกนอกทาง เชื่อฟัง ตามใจผิงทุกอย่าง ห้ามขัดใจ และผิงต้องเป็นที่หนึ่ง หนึ่งเดียวเท่านั้น ที่สำคัญพวกเจ้าชู้กระลิ้มกระเหรี่ยไปทั่วเนี่ย อย่าหวัง...”พิมพ์ผกาเองก็กอดอกเชิดหน้าอย่างมาดมั่น ทั้งปรายตามองราเมศเหมือนจะบอกให้รู้เป็นนัย“ได้ยินแล้วนะไอ้ราม”“ชัดๆ เต็มๆ สองหูเลยเพื่อนรัก..”“เอ๊ะ พี่พันเนี่ย มันเกี่ยวอะไรกับอีตานี่ด้วย”“ไม่รู้ไม่ชี้”พนาหัวเราะร่วน พลางแปะมือกับราเมศอย่างถูกอกถูกใจ ยิ่งทำให้พิมพ์ผกาหน้างอง้ำกว่าเดิม“เนี่ยล่ะนะเขาว่ากันว่า คู่กันแล้วจะไม่แคล้วกัน”โชติกาเอ่ยขึ้นหลังจากเธอกับวิคเตอร์นั่งเป็นผู้ชมมานาน“เธอก็เป็นกับเขาด้วยนะยายแก้ม”“แหม.. ก็แค่อยากให้เพื่อนมีความสุขเหมือนกัน ใช่มั้ยคะพี่วิค” โชติกาหันไปออดอ้อนสามีเสียงหวาน“ใช่ครับที่รัก พี่ว่าเราอาจจะได้ไปงานแต่งใครสักคนเร็วๆ นี้แน่นอน”วิคเตอร์เองก็เออออไปกับภรรยา ซึ่งท่าทางหวานชื่นของทั้งสองทำเอาทุกคนต่างเหลือบตามองบนอย่างหมั่นไส้“โอ้ยยย เลี่ยนจะแย่แล้วไปหาอะไ
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่33.
ตอนที่33.“พี่รักเกรซ นายวิคเตอร์สุดหล่อคนนี้รักเกรซที่สุด รักมานานแล้ว และเพราะกลัวว่า ความรักจะทำให้ชีวิตพังก็เลยเลือกที่จะปฏิเสธหัวใจตัวเองและฉีกสัญญาของเรา ทำท่าเย็นชาหมางเมินใส่ แต่สุดท้ายแล้ว นายวิคเตอร์สุดหล่อคนนี้ ก็หนีหัวใจตัวเองไม่พ้น อย่างที่เกรซรู้ว่าพี่พูดไม่เก่ง เก่งแสดงมากกว่า แต่มักแสดงออกตรงข้ามกับความรู้สึก จนเมื่อจะเสียเกรซไปจริงๆ พี่ถึงได้รู้ตัวว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เกรซหนีไป ก็เลยทำทุกวิถีทางและวางแผนต่างๆ เพื่อให้ได้เกรซกลับมาอยู่ในชีวิตพี่อีกครั้ง พี่หลอกเกรซมาแต่งงานด้วย โดยการอ้างสัญญางี่เง่าเอาแต่ใจ ทั้งยังหลอกว่าคุณแม่เป็นโรคหัวใจ ส่วนมะลิก็ไปสร้างเรื่องว่าป้าวีนาเป็นโรคร้าย แต่จริงๆ แล้วเรื่องโกหกทั้งนั้น และจริงๆ แล้ว สัญญางี่เง่านั้นพี่ฉีกมันทิ้งไปนานแล้ว และก็ไม่คิดจะทำตามสัญญาด้วย เพราะพี่จะไม่ยอมหย่ากับเกรซเด็ดขาด ที่ผ่านมาพี่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เกรซเห็นถึงความจริงใจของพี่ และหวังว่าเกรซจะเห็นมัน เกรซ... อยู่กับพี่นะ อยู่เป็นภรรยาของพี่ตลอดไป นี่คงเป็นคำพูดที่ยาวที่สุดแล้ว แต่คำสั้นๆ ที่ว่า พี่รักเกรซ นั้นจะยืนยาวตลอดไป...”โชติกาน้ำตาซ
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่32..
ตอนที่32..“เป็นไรมากมั้ยจ๊ะหนูแก้ม” นางเองก็อดถามอย่างห่วงใยลูกสะใภ้ไม่ได้“ไม่ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่”“จริงนะเกรซ ไม่เป็นไรจริงๆ นะ”วิคเตอร์ยังลูบหลังลูบไหล่ภรรยาอย่างห่วงใย แววตาของเขาแสดงออกถึงความรักใคร่อย่างจริงใจจนหญิงสาวหัวใจพองโต ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้เขา“แก้มไม่เป็นไรแล้วค่ะ”“เอาล่ะๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว นี่จ้ะรายละเอียดของที่พัก แม่จองให้เต็มที่เลยสองอาทิตย์”“สองอาทิตย์เลยหรือคะ”“ใช่จ้ะ จะมากกว่านี้ก็ได้นะจ๊ะ เรื่องงานไม่ต้องห่วงเลยเพราะน้องรามสุดหล่อของแม่จะจัดการแทนเอง”“งั้น ผมก็ขอบคุณคุณแม่มากเลยนะครับ”“แม่ไม่กวนแล้ว จะออกไปทำผมเสียหน่อย แล้วก็จะไปซื้อของไว้ใส่บาตรพรุ่งนี้ด้วย แม่ไปก่อนนะจ๊ะ”ว่าแล้วคุณวิคกี้ก็เดินออกไปจากห้องนั่งเล่น ปล่อยให้หนุ่มสาวอยู่กันเพียงลำพัง“เราไปเตรียมของเดินทางกันเถอะ” วิคเตอร์เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งดึงมือเธอให้ลุกขึ้นตาม“แต่ว่า..”“ไม่มีแต่ครับที่รัก เราจะไปฮันนีมูนกันสองอาทิตย์ และเราจะไม่ทำให้พวกผู้ใหญ่ผิดหวัง ด้วยการมีเจ้าตัวเล็กมาฝากพวกเขา”“บ้า.. พูดอะไรแบบนี้คะ เราแค่แต่งงานกันหลอกพวกผู้ใหญ่เท่านั้นเอง”แม้จะเขินอายกับคำพูดของเขา แต่สัญญาที่ม
ท่านประธานขาฉันไม่ใช่นางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนที่31.
ตอนที่31.จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบจะสามเดือนแล้ว ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาวิคเตอร์ไม่เคยทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า ไม่เคยล่วงเกินหรือเอาแต่ใจตัวเองข่มเหงน้ำใจเธอ แต่เขากลับให้เกียรติ และเอาใจใส่เธออย่างดี เขาเปิดเผยสถานะของเธออย่างไม่ปิดบัง และดูเขาจะยินดีและภาคภูมิใจที่ได้แต่งงานกับเธอ ทุกคนในครอบครัว รวมถึงคนรอบข้างต่างก็ให้การยอมรับเธอและการแต่งงานครั้งนี้ ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี เธอไม่ต้องอยู่ในความลับ ไม่ได้เป็นนางบำเรอของเขาอีกแล้ว แต่เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา...“พี่ต้องการเกรซ”เสียงแหบพร่าของเขาทำให้โชติกาตื่นจากภวังค์คิดอันแสนสับสน แก้มนวลร้อนจัดลามไปทั่วทั้งกายสาว ความวาบไหวรัญจวนโอบล้อมทุกทิศทาง ทำให้เธอไม่อาจจะต้านทานมนต์เสน่ห์แห่งเพศรสที่เคยมีร่วมกันได้“พะ พี่วิค..”“ได้ไหมครับ...”หญิงสาวไม่ได้เอ่ยออกมา แต่ดวงตากลมโตหลับพริ้มลงช้าๆ เป็นคำตอบ และนั่นก็ทำให้หัวใจหนุ่มพองโต ความสุขจนล้นอกมันเป็นแบบนี้นี่เองวิคเตอร์ครางเสียงพร่าชิดริมฝีปากสาวแสนหวาน เขารู้สึกปวดร้าวไปทั้งกายแกร่ง โดยเฉพาะกึ่งกลางลำตัวที่กำลังร้อนระอุ แทบแตกระเบิดด้วยความต้องการที่เก็บกักมาน
