บทที่ 5

“อ๊ะ!” ทุกครั้งที่เขาแตะต้องส่วนของยอดติ่ง เสียงร้องครางหวานของเธอก็ดังออกมาทุกครั้ง เขาเปลี่ยนจากนิ้วมือมาเป็นเจ้าปลายหัวทู่ลำตัวใหญ่ เจ้าปลายหัวทำหน้าที่ได้ดี มันกำลังสร้างความเสียวให้เธอไม่หยุด เจ้าปลายหัวทู่กำลังถูไถกับยอดติ่งสีเชอร์รีสดของเธอ  

“อยากไหม” คำถามที่ไม่น่าจะถามดังขึ้นอีกครั้ง ลลิตามองเขา เธอค้อนเขาเบา ๆ นี่เขาอยากจะแกล้งเธอใช่ไหม ปลุกอารมณ์กันขนาดนี้แล้วยังถามมาได้ว่าอยากไหม  

“อยาก...มาก” เสียงหวานของเธอดังขึ้น พร้อมทั้งใช้นิ้วมือเรียวยาวอย่างลำเทียนของตัวเองจับตัวตนของเขา จดจ่อตัวตนของเขาเข้ากับกลางกายสาวที่กำลังเบ่งบานและเปียกแฉะเพราะความต้องการ

“พี่คีย์เอาเข้ามา ลิตาไม่ไหวแล้ว” เธอตวัดขารอบเอวสอบ เรียกร้องให้เขาเข้ามาในตัวเธอ ตอนนี้เธอไม่ไหวแล้ว อยากได้บางอย่างที่มากกว่านี้ อยากได้เขา อยากให้เขาเข้ามาในตัวเธอ

ภาพในวันวานที่เขากระหน่ำแทงตัวตนเข้าหาเธออย่างบ้าคลั่ง ภาพนั้นแจ่มชัดในความรู้สึกของเธอในตอนนี้ เซ็กซ์ร้อนแรงของเขากับเธอ เซ็กซ์ในวัยรุ่นที่ร้อนแรงกลับมาอีกครั้ง ในวันนี้เขาก็ยังคงร้อนเร่าไม่เคยเปลี่ยนไปสักนิด เขาผู้หลอกล่อเธอให้กระโจนเข้าหาได้ตลอดเวลา

“อา...” เขากดส่วนกลางกายเข้ามาจนหมด เสียงดังกึก! บ่งบอกว่าสุดทางแล้ว ใบหน้าหวานน้ำตาซึมเพราะความเจ็บจุก ใบหน้าหล่อเหลากลับบิดเบ้เพราะความเสียว

“ไม่ไหว มันแน่นเกินลิตา” ภาคีขยับกายเข้าหาเธอเพียงไม่กี่ครั้ง ทั้งเขาและเธอก็ครางออกมาเพราะความสุขสม ชายหนุ่มถึงกับกุมขมับ

น้ำนี้ หนึ่งล้าน เขาสอดใส่เพียงแค่นาทีเดียวเท่านั้น เท่านั้นจริง ๆ ชักเข้าชักออกไม่กี่ครั้ง

อ่อนสัส! ภาคีได้แต่ก่นด่าตัวเองในใจ ไม่อยากจะคิดว่าถ้าไอ้ภาค[1]น้องชายตัวดีรู้เรื่องนี้ว่าเขาแตกในเวลาแค่หนึ่งนาที เขาไม่อยากนึกสภาพความอับอายของตัวเองเลย

‘ภาคีแตกในหนึ่งนาที’

‘ไอ้คีย์นาทีละล้าน’

ภาคีได้แต่คาดเดาคำด่าในหัวไม่หยุด แต่คนที่ยิ้มอย่างพอใจคือลลิตา เธอรู้ว่าเขาอยากต่ออีกรอบ มีต่อน่ะได้ แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ

“พี่คีย์ลุกก่อนค่ะ เรามีเรื่องต้องตกลงกัน”

[1] ภาค น้องชายของภาคี พระเอกจากเรื่องท่านรองฯ ร้อนแรง

เสียงของลลิตาทำคนบนร่างไม่อยากลุก อะไรที่คาค้างกันอยู่ก็ดีออก จะลุกทำไม แต่เมื่อสาวเจ้าไม่ยอม เธอผลักเขาออกจากร่างจนได้ สุดท้ายภาคีก็นั่งพิงหัวเตียง ดึงผ้าห่มคลุมส่วนล่างของตัวเองไว้อย่างอาย ๆ เพราะใช้งานยังไม่คุ้มเงินล้าน ไอ้ลูกชายตัวดีก็พ่นพิษจนตอนนี้สลบไปแล้ว มันน่าตีให้ตายนัก

         “ลิตา เมื่อกี้ไม่นับนะ ผมยังเช็กของได้ไม่เต็มที่” คนแตกเร็วและรู้ว่าไม่คุ้มยังทำใจไม่ได้

         “ลิตาไม่สนว่า คุณ จะใช้เวลาเท่าไหร่ แต่ตอนนี้คุณใช้ไปแล้วหนึ่งน้ำหนึ่งล้าน ถ้าคุณอยากต่อจะถือว่าข้อตกลงของเราเริ่มต้นทันที” ลลิตามองหน้าเขานิ่ง อย่างไรเสียคนอย่างภาคีก็ต้องยอม เธอรู้ดีว่าเขาไม่เคยพอที่น้ำเดียว

         ภาคีหลับตาลงล้วงมือเข้าไปในผ้าห่ม ปลอบประโลมไอ้ลูกชายที่ตอนนี้กลับมาหัวแข็ง รู้ว่ามันไม่ยอม อยากทำมากกว่านี้ รอบเดียวสำหรับเธอคนนี้ไม่เคยพอ

         “เธอว่ามา” ภาคีมองฝ่ามือบางที่กอบกุมเต้างามของตัวเอง คิดว่ามือเล็ก ๆ นั่นปิดอะไรได้บ้าง หัวนมเท่านั้นมั้ง

         “ครั้งต่อไปน้ำละหมื่น” ลลิตาต่อรองกับเขา ถ้าจะคิดเป็นระยะเวลาเธอไม่คุ้มแน่ เพราะคนอย่างเขามันไม่เคยพอ อย่างน้อยถ้าเธอจะเสีย เธอต้องมั่นใจว่าสิ่งที่เสียไปคุ้มค่ากับสิ่งที่จะได้มา

         “ไม่แพงไปเหรอ” ภาคีพูดไปอย่างนั้น สำหรับเธอคนนี้เท่าไรก็คุ้ม คนที่ทำให้เขาอยากต่อรอบสอง

         “งั้นก็โอนหนึ่งล้านมา ฉันจะกลับแล้ว” คนที่ถือไพ่เหนือกว่าแสร้งว่าจะกลับ สุดท้ายไก่รองบ่อนแตกไวอย่างภาคีก็ต้องยอม

         “เดี๋ยว!” เสียงเข้มห้ามไว้ พร้อมทั้งจับหญิงสาวกดลงกับที่นอน

“ก็ได้ ๆ น้ำละหมื่นก็น้ำละหมื่น” ภาคีพูดออกไปอย่างจำยอม ตอนนี้เขาอยากมาก น้ำละแสนเขาก็ต้องยอมจ่าย คนอย่างเขาไม่ใช่พวกบ้ากาม ถ้าวันละน้ำ เงินตั้งสิบเก้าล้านกว่าจะหมด เดือนละยี่สิบห้าวัน ก็สองแสนห้า ปีหนึ่งก็สามล้าน หกปีกว่า ๆ เงินสิบเก้าล้านถึงจะหมด

ลลิตายิ้มอย่างพอใจ ภาคีคงลืมไปว่าเมื่อตอนที่คบกัน เขามันพวกหื่นแค่ไหน ปลุกนิดปลุกหน่อยก็ขึ้นแล้ว และความถี่ของเขานั้นเรียกได้ว่าผู้ชายขายน้ำยังอาย เพราะพ่อคุณพร้อมให้รีดแทบตลอดเวลา จะเอาแบบด่วนหรือแบบค่อยเป็นค่อยไป ภาคีไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลยแม้แต่ครั้งเดียว