บทที่ 4

“จำครั้งแรกของเราได้ไหม” เสียงทุ้มถามขึ้น ครั้งแรกของเธอ แต่ไม่ใช่ครั้งแรกของเขา และมันคือครั้งแรกของเรา

         “ไม่ได้ค่ะ” ลลิตาแสร้งปด เธอไม่อยากให้เขารู้ว่าทุกอย่างระหว่างเธอกับเขา เธอยังจำมันได้ดีเสมอทั้งที่อยากจะลืม  

         “ไม่เป็นไร ถือว่าวันนี้เป็นวันแรกของเราอีกครั้ง” เขาจูบเธออีกครั้ง ครั้งแรกของเขาและเธอในรอบสิบสองปี ทั้งสองขึ้นมาถึงห้องนอนใหญ่

         “คุณคีย์ ให้ลิตาไปอาบน้ำก่อน”

         “ไม่เป็นไร ผมชอบกลิ่นนี้” คำพูดเขาทำให้เธออายทุกครั้ง ตอนคบกันเขาก็เป็นอย่างนี้ คำพูดเดิมที่ยังสร้างความสยิวซ่านให้เธอเสมอ

         “ไม่เอา ลิตาไม่มั่นใจค่ะ” เธออยากให้ครั้งแรกในรอบสิบสองปีเป็นอย่างที่เขาต้องการ และเขาต้องติดใจกับบทรักครั้งนี้ เธอต้องการเงินยี่สิบล้าน เธอไม่ต้องการเพียงล้านเดียว

         “ผมอยากได้กลิ่นคุณ ไม่ใช่กลิ่นสบู่” คำพูดเขามาพร้อมกับมือหนาที่ปลดอาภรณ์บนร่างบาง ชุดเดรสสีแดงถูกรูดออกจากร่าง ซิลิโคนที่ปิดเพียงยอดถันและชั้นในจีสตริงก็ถูกถอดออกเช่นกัน

         เขาเองก็ปลดเสื้อคลุมโยนทิ้งข้างเตียง กล้ามท้องเป็นลอน หน้าอกตึงแน่น เขารูปร่างดีกว่าแต่ก่อนเสียอีก

         “คุณยังสวยเหมือนเดิม ไม่สิ สวยกว่าเดิม” ภาคีมองลลิตาที่นอนตัวแดงอยู่บนเตียงนอนหนานุ่ม ความขาวกระจ่างของเธอทำเขาใจเต้นแรงทุกครั้ง  

         “อย่ามองแบบนี้สิคะ” ลลิตายังคงเขินอายกับสายตาของเขา เธอไม่ควรจะรู้สึกอย่างนั้น เพราะการร่วมรักกับเขาครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากความรักเหมือนครั้งแรกของเขาและเธอ ไม่สิ ครั้งแรกของเธออาจจะเป็นแค่เธอฝ่ายเดียวที่รักเขา เขาอาจไม่ได้รักเธอเลยสักนิด คำบอกรักที่หลอกลวงและแสนเจ็บช้ำในครั้งนั้น

 

         “เป็นอะไร” ภาคีลูบหน้าหญิงสาว แววตาของเธอเปลี่ยนไป แววตาของเธอไม่สดใสเหมือนวันวาน

         “เปล่าค่ะ” ถึงจะต้องฝืนใจแค่ไหน แต่เธอก็จะทำมันให้ดี ในเมื่อต่อไปคือหน้าที่และงาน เธอต้องทำให้เขาพอใจ

         จูบหวานที่เคยคุ้นประทับลงบนปากสาว เธอยังคงให้ความรู้สึกแสนรัญจวนใจเหมือนเดิม ลิ้นนุ่มกอดเกี่ยวกันในโพรงปากนุ่ม เสียงครางหวานในลำคอของทั้งสองบ่งบอกถึงความต้องการ ฝ่ามือหนานวดวนกลางกายสาว ขาเรียวแบะอ้าให้เขาสัมผัสทุกสัดส่วน

         “คุณคีย์...อื้อ” เสียงครางผะแผ่วดังขึ้นในตอนที่ชายหนุ่มดูดและกัดสองเต้างามเบา ๆ รู้สึกกระสันซ่านจนเธอร้องครางออกมา

         “เสียวไหม” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม

         “เสียว” เสียงหวานครางตอบรับ เธอแอ่นกายให้เขาเชยชมได้ถนัดขึ้น นิ้วเรียวยาวของเขารุกล้ำเข้าในกายเธอ เธอหดเกร็งทุกสัดส่วน

         “แน่นจัง” เสียงกระซิบข้างใบหูขาวเนียน

         “อ๊ะ เจ็บ คุณคีย์...ลิตาเจ็บ” เสียงหวานยังคงดังเพียงแผ่วเบา อารมณ์หวามไหวพลุ่งพล่านจนไม่อาจควบคุมร่างกายและความรู้สึก แรงตอดรัดทุกสัดส่วนทำให้เขารู้ในทันทีว่าเธอคงร้างราจากเรื่องบนเตียงมาเนิ่นนาน  

         ริมฝีปากร้ายดูดแรงรอบทรวงอกขาวนุ่ม กัดเบา ๆ ตรงปลายยอดถัน เรียกเสียงครางกระเส่าจากร่างบอบบางไม่หยุด นิ้วมือร้ายควานหาจุดแห่งความกระสันซ่าน เมื่อพบเจอ เขาก็บดขยี้ จนเธอทนไม่ไหวส่งเสียงครางไม่หยุด แรงตอดรัดแน่นทำให้นิ้วมือเขาแทบขยับไม่ได้ ร่างบอบบางแอ่นสะโพกเหมือนเชื้อเชิญให้เขาปรนเปรอเธอมากกว่านิ้วมือ

         “อยากให้เลียเหรอ” คำถามที่ไม่ควรถาม ลลิตาไม่ได้ตอบคำถามนั้น เธอกดศีรษะเขาให้จมกับร่องรักกลางกาย เสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอของเขาบ่งบอกว่าเขาชอบการกระทำนี้ของเธอ

จากนั้นลิ้นร้ายที่ไม่เคยทำให้เธอผิดหวัง แม้จะผ่านไปสิบสองปีแล้ว ไม่ใช่แค่ลิ้น หากแต่เป็นทุกส่วนในร่างกายเขาที่ไม่เคยทำให้เธอผิดหวัง ไม่ว่าจะเวลานี้หรือเมื่อสิบสองปีที่แล้ว ทุกอย่างในกายเขาทำให้เธอมีความสุขได้ตลอด

เซ็กซ์ของเขาเยี่ยมยอดเสมอ ไม่ว่าจะเป็นแรกรักเมื่อสิบสองปีก่อนหรือตอนนี้ ลิ้นของผู้ชายคนนี้ รวมถึงเรื่องบนเตียงยังยอดเยี่ยมเสมอ

ถ้าเธอจะขายร่างกาย เธออยากจะขายให้คนที่ทำให้เธอมีความสุขทั้งกายและใจอย่างเขา ร่างกายนี้เป็นของเขาตลอดเวลา เป็นของเขาเสมอมาอย่างนั้นสินะ

“พี่คีย์ ลิตา...อื้อ...” เสียงครางกระท่อนกระแท่นของเธอยิ่งสร้างความเสียวให้เขามากกว่าเดิม

 

“แตกออกมา” เสียงคำรามดังขึ้น ขณะที่นิ้วมือและลิ้นร้ายยังคงปรนเปรอ บำเรอป้อนให้เธอมีความสุขไม่หยุดไม่หย่อน เขายังติดใจในรสชาติของเธอ ยังติดใจในกลิ่นนี้ รสนี้ ลิ้นร้ายสากร้อนปาดชิมทุกซอกหลืบในดอกไม้งาม นิ้วมือก็ควานวนและกระแทกเข้าออกไม่หยุด เรียกเสียงครางจากเจ้าของร่างบอบบางไม่ขาดสาย

เมื่อความเสียวซ่านถึงจุดสุดยอดของความหฤหรรษ์ ลลิตากรีดร้อง กระตุกเกร็ง พร้อมทั้งปลดปล่อยน้ำหวานไหลหลั่งเปรอะเปื้อนนิ้วมือและลิ้นร้ายจนเปียกชื้น ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งอยู่กลางเรียวขางาม มือหนาข้างหนึ่งยังคงไล้วนอยู่ตรงติ่งเสียว เขามองภาพนั้นอย่างหลงใหล นานแค่ไหนแล้วที่โหยหาภาพตรงหน้านี้