บทที่ 5

“จินนี่ไปอาบน้ำก่อนนะคะ”

          “ครับ รีบหน่อยนะ ผมอยากแล้ว” ภาคพูดเสียงหวานกับคู่ขาของเขาทุกคน สาวๆ ถึงได้หลงใหลท่านรองประธานที่ทั้งหล่อ รวย และร้อนแรงแบบเขา เพียงไม่ถึงสิบห้านาที สาวสวยก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ผ้าขนหนูที่จินนี่ใช้ห่อตัววันนี้ดูสั้นกว่าปกติ

          เธอเดินขึ้นเตียงคลานเข่ามานั่งคร่อมเขา ปากเธอประทับบนปากเขา ภาคไม่ชอบจูบ เขาแตะปากของเธอเพียงนิดหน่อยเท่านั้น สำหรับเขา จูบยังไม่ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์ แม้มั่นใจว่าเขาสะอาดพอ แต่ไม่มั่นใจคู่ขาของตัวเองว่าจะสะอาดพอไหม

          “ปลุกมันก่อนจินนี่ ผมอยากกระแทก” เขาพูดเสียงพร่าเพราะความต้องการ เขาอยากจะแตกในดอกไม้ของหญิงสาวสักคน การได้กระแทก มีเซ็กซ์ร้อนแรง ได้บีบเคล้นหน้าอกของผู้หญิง เป็นอะไรที่เขาโหยหา

          เสียงร้องครางของคู่นอนที่เขาจับเธอกระแทกกระทั้น จนเธอร้องเพราะความเสียว นั่นคือสิ่งที่เขาชื่นชอบ

          เธอรูดสาวแก่นกายของเขาอย่างรู้งาน ลิ้นของเธอลากเลียตั้งแต่ส่วนของโพรงสวรรค์ขึ้นมาจนสุดปลาย ลากไล้อยู่อย่างนั้นเพื่อให้ท่อนเนื้ออ่อนนิ่มแข็งตัวขึ้น

          “ภาคขา” เธอร้องเรียกเขาเสียงหวานพร้อมทั้งสายตาที่กำลังอยากในรสกามา สายตาที่บ่งบอกว่าตอนนี้เธอต้องการเขา เธออยากเหลือเกิน

          “ภาคขา มันไม่แข็งเลย” จินนี่พยายามอยู่หลายนาที แต่ส่วนนั้นของเขาก็ไม่แข็งขึ้นมา ไม่รู้เป็นเพราะอะไร

          “คุณกลับไปก่อนนะ ผมขอโทษ” ภาคหลับตาลงอย่างพ่ายแพ้ เขาเพิ่งจะอายุสามสิบสาม...

แม่ง! เขาจะมาเสื่อมตอนนี้เนี่ยนะ เขาเพิ่งใช้งานมันมาไม่กี่ปีเอง กี่ปีวะ สิบห้าปีได้มั้ง แม่ง! จู่ๆ จะมาแบตหมดตอนที่เขากำลังเต็มที่กับชีวิต!

ภาคหอบสังขารมาทำงานด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว จากตอนแรกที่ตั้งใจจะลางานเพราะฟ้าเหลือง แต่ฟ้าดันไม่เหลือง หน้าเขาเนี่ยที่เหลืองเพราะอดแดก สุดท้ายเขาต้องลากตัวเองมาทำงาน

          “บอส ไหนบอกว่าหยุดไงคะ” รริดาเอ่ยถามตอนที่เขาเดินเข้ามา วันนี้เธอทำงานเพียงลำพังเพราะพาฝันลาพักร้อน ตอนนี้อีกฝ่ายเหลือเวลาสอนงานให้รริดาอีกไม่ถึงสัปดาห์ พาฝันก็จะลาคลอดพร้อมทั้งลาออกจากงาน

          “ถ้าหยุดแล้วจะเห็นไหม” ภาคพูดอย่างไม่สบอารมณ์

ผู้หญิงอย่างรริดาน่าเบื่อ จืดชืด ไม่เร้าใจเขาเลยสักนิด แต่ใครจะคิดว่าเธอดันเป็นคนคนเดียวที่ทำให้เขาน้ำแตกในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ผู้หญิงไม่ยอม เขากลับมีอารมณ์ ส่วนผู้หญิงที่ยอม ไอ้ลูกชายกลับอ่อนยวบเป็นมะเขือเผา

 

          ภาคเดินเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องทำงานเพราะวันนี้ตั้งใจจะลา จึงแทบไม่มีงานด่วนที่ต้องจัดการ เขาแค่อยากมานั่งโง่ๆ ในที่ทำงานเท่านั้น

          “กาแฟค่ะบอส” รริดาเข้ามาวางแก้วกาแฟให้เขา

ทั้งสองสบตากัน รริดารอว่าเขาจะสั่งให้เธอทำอะไรอีกไหม ส่วนเขากำลังพิจารณาเธออย่างละเอียด ผิวสีน้ำผึ้ง ร่างบอบบางดูแล้วคงไม่มีทั้งนม ไม่มีทั้งตูด ส่วนเว้าส่วนโค้งก็ดูไม่ค่อยออก เพราะวันนี้เธอสวมกระโปรงคลุมถึงหน้าแข้ง เสื้อที่ใส่มาก็เป็นคอบัวสีชมพูอ่อนแขนยาว ส่วนที่พ้นออกมามีแค่ใบหน้ากับมือ แถมใบหน้ายังปกปิดด้วยแว่นตากรอบใหญ่ไปเกือบครึ่ง

          ไม่มีสิ่งใดใกล้เคียงกับตำแหน่งคู่ขาของเขาเลยสักนิด ไม่สิ แม้แต่ตำแหน่งเลขาก็ห่างไกล ไอ้คีย์มันจงใจแกล้งเขาชัดๆ ซึ่งไอ้คีย์ก็คือพี่ชายของเขาหรือท่านประธานนั่นเอง

          รริดาไม่เห็นว่าเขาจะพูดอะไรต่อ เธอจึงตั้งใจจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน แต่เมื่อขยับตัว 

          “อย่าเพิ่งไป” เขาอยากพิสูจน์ว่าสิ่งที่ตัวเองคิดมันจะเป็นจริงไหม

          “บอส ล็อกประตูทำไมคะ” รริดาหน้าตาแตกตื่น เมื่อเขาเดินไปล็อกประตูแล้วจับแขนเธอรั้งเอาไว้ 

          “ช่วยหน่อย ทำเหมือนเมื่อวานได้ไหม” ภาคดึงแขนเธอเข้ามาในห้องนอน แค่จับแขนเธอ ของเขาก็แข็งแล้ว เขาไม่เข้าใจร่างกายของตัวเองเหมือนกัน จะมาแข็งอะไรกับคนที่ไม่ตรงสเปกแบบเธอ 

          “ท่านรองฯ เอ่อ บอส ไม่เอานะคะ”

รริดาส่ายหน้าด้วยความหวั่นกลัว เมื่อคืนเธอก็แทบนอนไม่หลับเพราะคิดถึงแต่เจ้านั่นที่ใหญ่โตของเขา

          “ไม่ได้จะเอา แค่ให้ช่วยอมแบบเมื่อวาน แต่ถ้าคุณยอม ผมก็ไม่ขัด”

          “บอส ด้าไม่ทำแล้วค่ะ มันไม่สะอาด” รริดาอดคิดไม่ได้ว่าของเขาไปจุ่มกับใครมาแล้วบ้าง มีอะไรติดมาหรือเปล่า จะเอามาให้เธออมเนี่ยนะ

          “ผมขัดถูอย่างดี จะไม่สะอาดได้ยังไง”

เขาขัดถูทุกซอกทุกมุมตอนอาบน้ำเพราะหวังว่ามันจะแข็ง แต่มันก็ไม่แข็ง แล้วดูตอนนี้สิ แค่จับมือ แค่มองหน้าตาจืดๆ แค่กลิ่นกายสะอาดแบบนี้ กลับทำให้เขาแข็งจนจะทะลุกางเกงแล้ว

          “เมื่อคืนบอสไปจุ่มกับใครมาแล้วมั่งก็ไม่รู้ แล้วจะให้ด้าอมเนี่ยนะ”

          “โห แม่คุณ ใช้คำว่าจุ่ม ใช้คำได้น่ารักมาก ถ้าผมได้จุ่มได้แตกตั้งแต่เมื่อคืน ผมคงไม่ลากสังขารมาขอให้คุณอมให้หรอก ก็มันไม่แข็งอีกแล้ว โคตรทรมาน” ภาคพูดพลางล็อกห้องนอนอีกชั้น เผื่อใครเข้ามา