ถ้าคนเหล่านี้ตายไป นางกลัวจะกลายเป็นคนบาปที่ถูกสาปแช่งไปชั่วลูกชั่วหลาน“เจ็บนะ” ตงฟางหลีคว้ามือนางไว้พลางขมวดคิ้ว “ยัยหนู ใส่เสื้อผ้าบางไปแล้ว รีบกลับห้องไปดีกว่านะ”“อย่าเปลี่ยนเรื่องสิเพคะ หม่อมฉันถามท่าน ท่านรู้ความผิดหรือไม่?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มีใบหน้าเย็นชา“...ไม่รู้”“หื้ม? ท่านไม่รู้หรือ?” ฉิ
ฉินเหยี่ยนเย่ว์แค่นเสียงหึหึนางอยากจะสลัดเขาออกไป ทว่าตงฟางหลีกลับกอดนางแน่นยิ่งขึ้น“พี่เจ็ด ปล่อยหม่อมฉันนะเพคะ”“ข้ารู้ว่าผิดแล้วจริง ๆ ”“รู้ว่าผิดแต่ไม่แก้ไข?”“ยัยหนู อย่าโกรธเลย อย่าโกรธ ข้ารู้ว่าผิดแล้วจริง ๆ ข้าจะแก้ไข แก้ไขแน่นอน” ตงฟางหลีเอ่ยปลอบเสียงเบา “ข้าก็แค่โกรธมากในยามนั้น ถึงได้ล
เห็นได้ชัดว่านางเป็นเหยื่อนางไม่ได้ทำอะไรเลย ทว่านางกลับต้องเอ่ยขอโทษตงฟางหลีสงสารนางเขาเดินมาเอาตัวบังเพื่อปกป้องนางไว้ข้างหลัง ก่อนจะค้อมกายลงเล็กน้อย “คนที่ควรขอโทษคือข้า ขอโทษ...คำพูดทุกคำของพระชายา ข้าจะทำทุกอย่าง”ทุกคนตกใจมากจนพากันนิ่งอึ้งเหตุการณ์นี้ช่างมหัศจรรย์ยิ่งนักจากการเก็บก้อนเง
ชายหน้าตาเจ้าเล่ห์ได้ยินฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดว่าหนึ่งร้อยตำลึงเงินนั้นไม่มาก จึงรู้สึกเสียใจขึ้นมาทันทีสำหรับครอบครัวคนทั่วไป หนึ่งร้อยตำลึงเงินถือเป็นเงินจำนวนมหาศาลสำหรับจวนอ๋องนั้นขนหน้าแข้งไม่ร่วงเขาเสียใจที่ขอน้อยไปพระชายาอ๋องเจ็ดคุยง่ายมาก คิดว่าขอห้าร้อยตำลึงเงินนางก็คงไม่ว่าอะไร“คือว่า เมื
“มากเกินไปได้ที่ใดกัน? จวนอ๋องเจ็ดมีเงินมากมาย ทำไมถึงจะไม่ให้เงินพวกเราล่ะ? ให้เงินเราเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้จะเป็นไรไป? ขนหน้าแข้งเส้นเดียวเท่านั้นเอง”“พระชายาอ๋องเจ็ดมิใช่ว่าขอโทษแล้วหรือ? คำขอโทษต้องขอโทษด้วยจริงใจ พวกเราไม่ได้ทำเกินไปเลยสักนิด”ทุกคนก็เสมือนหม้อน้ำเดือด ต่างพูดคุยกันอย่างบ้าคลั่ง
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถือใบมีดบาง ๆ ไว้ในมือเคลื่อนตัวเข้าใกล้ช้า ๆใบมีดอยู่ใต้แสงแดดส่องประกายแสงเย็นวาบแสงสะท้อนลงบนใบหน้าของชายหน้าตาเจ้าเล่ห์คนผู้นั้นก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะยกมือขึ้นป้องแสง “ท่าน ท่านคิดจะทำอะไร?”“คำถามนี้ของเจ้าแปลกจริงเชียว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “ไม่ใช่ว่าเจ้าต้อ
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะคิดออกแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขึ้น “เงินเหล่านี้สำหรับข้าแล้วไม่ได้มากมายเลย ไม่ต้องพูดถึงห้าร้อยตำลึง แม้จะหนึ่งหมื่นตำลึง หนึ่งล้านตำลึง ข้าก็คิดว่ามันไม่มาก”“ทว่า เงินของข้ากับของสามีข้าเกี่ยวอะไรกับเจ้ากัน?” นางกล่าวน้ำเสียงราบเรียบ “เจ้าต้องการห้าร้อยตำลึงเงิน ได้สิ ข้าไม่เคย
หลังจากที่ผู้ที่ตั้งเงื่อนไขสูงจำนวนหนึ่งถูกองครักษ์ควบคุมตัวไปพบเจ้าหน้าที่ทางการแล้ว สีหน้าของทุกคนไม่ดีนักโดยเฉพาะผู้ที่ใช้โอกาสขอเงินเพิ่ม ก็เกิดความกลัวจนตัวสั่นงันงกพวกเขาคิดว่าพระชายาอ๋องเจ็ดเป็นคนโง่เขลาที่มีเงินมากมายและง่ายต่อการจัดการ เกิดกลัวว่าตนเองจะถูกเอาเปรียบ ดังนั้นเมื่อแจ้งเรื่อ
หลังจากที่ได้พบนางนั้น โดยเฉพาะยามที่นางวิ่งโร่เข้ามากอดเขา ราวกับเมฆหมอกที่เคยบดบังได้จางหาย ภูเขาน้ำแข็งได้หลอมละลายลงมา คล้ายกับว่าบุปผากำลังเบ่งบานตงฟางหลีโอบกอดนางเอาไว้ พลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรแล้ว ข้าอยู่ที่นี่แล้ว”“อื้ม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จับใบหน้าของเขาเอาไว้ ก่อนจะเอา
“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ หากพระองค์จะฝ่าเข้าไปโดยใช้กำลังเช่นนี้ ระวังอาวุธลับ...” เฟยอิ่งรีบร้อนกล่าวออกมาสายเกินไปที่จะเอ่ยออกมาแล้วดาบของตงฟางหลีเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารมากมายที่ล้อมรอบเอาไว้ ก่อนจะพุ่งตรงไปยังหินอ่อนขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงทางเข้าดาบเล่มนี้สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นการตัดหินหา
ตงฟางหลีจึงยื่นมือไปสัมผัสหินที่อยู่บนรูปปั้นภายในเรือนมีบรรยากาศแห้ง ๆ เย็น ๆ ทว่า ด้านบนก้อนหินกลับมีความชื้น มือที่เอื้อมไปสัมผัสนั้นพลันรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำเปียก ๆ ขึ้นมาสายตาของตงฟางหลีจ้องมองไปที่รูปปั้นหินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่จุดเชื่อมต่อระหว่างรูปปั้นหินกับกำแพงรอยต่อระ
ผู้ที่ตอบเขากลับมาจากห้องลับที่อยู่ด้านล่างนั้น หาใช่ใครอื่นใดไม่ เว้นเสียแต่เหยี่ยนเย่ว์ตงฟางหลีพลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก“เฟยอิ่ง หาทางเข้าต่อไปเถอะ หากภายในระยะเวลาหนึ่งก้านธูปยังไม่อาจหาทางเข้าเจอละก็ ทุบช่องระบายอากาศนี้ทิ้งเสีย” ตงฟางหลีกำแขนเสื้อเอาไว้แน่นตำแหน่งของห้องลับนั้น ตั้งอยู
บุรุษผู้นั้น ไม่เพียงแต่พบสถานที่แห่งนี้ แต่ยังพบตำแหน่งของห้องลับอีกด้วยหากว่าเขาทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้แล้ว นั่นหมายความว่าเขาได้ค้นพบการมีอยู่ของห้องลับห้องนี้อย่างแน่นอนต่อจากนี้ นางเพียงแค่ต้องส่งข่าวว่าตนเองอยู่ด้านล่างไปหาเขาเท่านั้นทั้งนางและเซียวเซี่ยงหว่านจะต้องรอดออกไปแน่นอน!ฉินเหย
ภายในใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกลิงโลดยิ่งนักหากการพบเจอเหรียญทองแดงหนึ่งเหรียญเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญนั้นแล้วการที่เจอเหรียญทองแดงสี่เหรียญในคราเดียวเล่า ย่อมมิใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนมีคนอยู่ข้างบน!มีคนโยนเหรียญทองแดงลงมาจากช่องระบายอากาศทั้งสี่ช่องการปรากฏตัวที่นี่ในยามนี้ ทั้งยังพยา
เขาต้องหาตัวพวกนางเจอให้เร็วที่สุด!“ท่านอ๋อง” หลังจากเฟยอิ่งค้นหาไปแล้วหนึ่งรอบ “หาอะไรไม่เจอเลยพ่ะย่ะค่ะ นี่ออกจะแปลกเกินไปแล้ว ตามหลักแล้วไม่ว่าจะเป็นกลไกหรือว่าห้องลับ ล้วนจะต้องเหลือร่องรอยไว้บ้าง”“ตามผนังในห้องนี้ล้วนเป็นกำแพงตัน ไม่มีกลไก แล้วก็ไม่มีช่องกั้น ด้านล่างของห้องนี้ก็คือทะเลสาบ แล
นกการเขนเงาเป็นนกที่เงามีโดยเฉพาะ เป็นช่องทางการสื่อสารระหว่างเงาด้วยกันพวกมันอยู่ไปทั่วทุกหนแห่ง และสามารถส่งข่าวสารไปทั่วทุกที่นกกางเขนเงาทุกตัวล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด และระหว่างพวกมันเองจะมีรูปแบบวิธีการแยกแยะตัวตนหนึ่งชุดไม่เพียงเท่านี้ ช่องทางการสื่อสารข้อมูลระหว่างเงาจะมีระบบรหัสที
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู