พระสนมเหยาได้ยินน้ำเสียงโกรธเคืองท่าทีกระด้างกระเดื่องของเจ้าอ้วนน้อยพลันยิ้มเย้ยหยันนางพับแขนเสื้อขึ้นอย่างเงียบ ๆตลอดหลายปีมานี้ เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาแก่ผู้อื่น นางจึงใช้ชีวิตสันโดษ และไม่สนใจเรื่องทางโลกคิดไม่ถึงว่าจะโดนเด็กเกเรคนหนึ่งปีนเกลียว!“ให้? ให้ตบบ้องหูของเจ้าสักสองสามฉากได้หรือไม่?”
ฝ่ามือที่ฝาดลงไปทรงพลังอย่างยิ่งตอนถูกตบหน้านั้นเจ็บเจียนตายหัวที่กระเทือนจากแรงตบทำให้เขาเวียนหัว อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่น“นี่ นี่มิใช่พระสนมเหยาหรือ?”ขณะที่พระสนมเหยากำลังจะเตรียมสอนบทเรียนแก่เจ้าอ้วนน้อย ก็มีเสียงของคนสูงวัยดังขึ้นมา“พระองค์กำลังทำอันใด? สอนบทเรียนให้เด็กบ้านข้า
พระสนมเหยาเอ่ยย้อนเสียดสี “ในฐานะที่ท่านเป็นสมาชิกในครอบครัวของหวงกุ้ยเฟย ทุกการเคลื่อนไหวล้วนจำเป็นต้องระมัดระวังคำพูดและการกระทำ พวกท่านปล่อยให้เจ้าอ้วนน้อยคนนี้ทำสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนี้ตั้งแต่เล็กแต่น้อย หรือว่าไม่เคยเห็นฝ่าบาทในสายตา?”“ท่าน! พูดจาเหลวไหล!” ฮูหยินกั๋วกงมู่ใช้ชีวิตมาจนชราเช่นนี
ราวกับเป็นคำสาปแช่งใส่พวกเขาฮูหยินเหมียวกลัวว่าจะไปยั่วยุอะไรที่ไม่สมควรยั่วยุ พลันส่งเสียงถอนหายใจ “หากเจ้าอยากจะถลกหนัง แมวป่ามีมากมายให้ถลกหนังได้ตามใจชอบเลย จำต้องจับแมวดำตัวนี้ด้วยหรือ?”“ท่านแม่ ที่นี่ในรั้วในวัง มีเรื่องมากมิสู้มีเรื่องน้อย ท่านสงบสติอารมณ์โกรธเถิด พวกเรามาพูดคุยกันดี ๆ กับพ
“พระชายาอ๋องเจ็ด หลานของข้ายังเด็กอยู่ โปรดยั้งมือไว้ด้วย” ฮูหยินกั๋วกงมู่กล่าวด้วยน้ำเสียงเร่งเร้านางอยากจะเดินไปหาเจ้าอ้วนน้อย ทว่าพระสนมเหยาขวางทางนางพร้อมยิ้มแสยะฮูหยินกั๋วกงมู่โกรธจัด “พระสนมเหยา ชีวิตคนมีความสำคัญยิ่ง พระองค์โปรดหลีกทางด้วย หากเกิดอะไรขึ้นกับหลานชายของข้า...”“นั่นคือสิ่งที่
พวกเขาเห็นเพียงแมวของพระสนมเหยาข่วนฮูหยินเหมียว และฮูหยินกั๋วกงมู่ร้องขอความเมตตาอย่างร้อนใจเหลือแสนพระชายาอ๋องเจ็ดเดินเข้าไปหาซื่อจื่อน้อยของกั๋วกงมู่พร้อมกับตะบันไฟในมือ มีวงประทัดพวงห้อยอยู่รอบคอของซื่อจื่อน้อยเห็นได้ชัดอย่างมากว่า พระชายาอ๋องเจ็ดกำลังจะจุดประทัดทุกคนล้วนสบตากันวันนี้เป็นตรุษ
“โหดร้ายเกินไปแล้ว ซื่อจื่อน้อยคงจะกลัวแย่แล้ว”“ไม่ต้องพูดถึงเด็กเลย แม้แต่ผู้ใหญ่ก็รับไม่ไหวหรอก”“โชคดีที่อานุภาพของประทัดนี้มิได้รุนแรงขนาดนั้น ถ้าเปลี่ยนเป็นประทัดลูกใหญ่กว่านี้ เกรงว่าเด็กคนนี้จะตายไปแล้ว”หลังจากทุกคนหายจากอาการตระหนกตกใจแล้ว ก็เริ่มพูดคุยเซ็งแซ่“ถึงอานุภาพจะไม่มากก็ทำเช่นนี
ทุกคนไม่พะว้าพะวังใด ๆ และวิพากษ์วิจารณ์ดังเซ็งแซ่กันอีกพักหนึ่งพวกเขาต่างก็รับรองด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม สนทนาพาทีถึงฉินเหยี่ยนเย่ว์อย่างไม่มีดีสักอย่างฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่สนใจการสนทนาของพวกเขานางอุ้มเฮยตั้นที่ได้รับบาดเจ็บขึ้นมา และปลอบประโลมอย่างอ่อนโยนหลังเฮยตั้นได้รับบาดเจ็บ มันก็
หลังจากที่ได้พบนางนั้น โดยเฉพาะยามที่นางวิ่งโร่เข้ามากอดเขา ราวกับเมฆหมอกที่เคยบดบังได้จางหาย ภูเขาน้ำแข็งได้หลอมละลายลงมา คล้ายกับว่าบุปผากำลังเบ่งบานตงฟางหลีโอบกอดนางเอาไว้ พลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรแล้ว ข้าอยู่ที่นี่แล้ว”“อื้ม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จับใบหน้าของเขาเอาไว้ ก่อนจะเอา
“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ หากพระองค์จะฝ่าเข้าไปโดยใช้กำลังเช่นนี้ ระวังอาวุธลับ...” เฟยอิ่งรีบร้อนกล่าวออกมาสายเกินไปที่จะเอ่ยออกมาแล้วดาบของตงฟางหลีเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารมากมายที่ล้อมรอบเอาไว้ ก่อนจะพุ่งตรงไปยังหินอ่อนขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงทางเข้าดาบเล่มนี้สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นการตัดหินหา
ตงฟางหลีจึงยื่นมือไปสัมผัสหินที่อยู่บนรูปปั้นภายในเรือนมีบรรยากาศแห้ง ๆ เย็น ๆ ทว่า ด้านบนก้อนหินกลับมีความชื้น มือที่เอื้อมไปสัมผัสนั้นพลันรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำเปียก ๆ ขึ้นมาสายตาของตงฟางหลีจ้องมองไปที่รูปปั้นหินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่จุดเชื่อมต่อระหว่างรูปปั้นหินกับกำแพงรอยต่อระ
ผู้ที่ตอบเขากลับมาจากห้องลับที่อยู่ด้านล่างนั้น หาใช่ใครอื่นใดไม่ เว้นเสียแต่เหยี่ยนเย่ว์ตงฟางหลีพลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก“เฟยอิ่ง หาทางเข้าต่อไปเถอะ หากภายในระยะเวลาหนึ่งก้านธูปยังไม่อาจหาทางเข้าเจอละก็ ทุบช่องระบายอากาศนี้ทิ้งเสีย” ตงฟางหลีกำแขนเสื้อเอาไว้แน่นตำแหน่งของห้องลับนั้น ตั้งอยู
บุรุษผู้นั้น ไม่เพียงแต่พบสถานที่แห่งนี้ แต่ยังพบตำแหน่งของห้องลับอีกด้วยหากว่าเขาทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้แล้ว นั่นหมายความว่าเขาได้ค้นพบการมีอยู่ของห้องลับห้องนี้อย่างแน่นอนต่อจากนี้ นางเพียงแค่ต้องส่งข่าวว่าตนเองอยู่ด้านล่างไปหาเขาเท่านั้นทั้งนางและเซียวเซี่ยงหว่านจะต้องรอดออกไปแน่นอน!ฉินเหย
ภายในใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกลิงโลดยิ่งนักหากการพบเจอเหรียญทองแดงหนึ่งเหรียญเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญนั้นแล้วการที่เจอเหรียญทองแดงสี่เหรียญในคราเดียวเล่า ย่อมมิใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนมีคนอยู่ข้างบน!มีคนโยนเหรียญทองแดงลงมาจากช่องระบายอากาศทั้งสี่ช่องการปรากฏตัวที่นี่ในยามนี้ ทั้งยังพยา
เขาต้องหาตัวพวกนางเจอให้เร็วที่สุด!“ท่านอ๋อง” หลังจากเฟยอิ่งค้นหาไปแล้วหนึ่งรอบ “หาอะไรไม่เจอเลยพ่ะย่ะค่ะ นี่ออกจะแปลกเกินไปแล้ว ตามหลักแล้วไม่ว่าจะเป็นกลไกหรือว่าห้องลับ ล้วนจะต้องเหลือร่องรอยไว้บ้าง”“ตามผนังในห้องนี้ล้วนเป็นกำแพงตัน ไม่มีกลไก แล้วก็ไม่มีช่องกั้น ด้านล่างของห้องนี้ก็คือทะเลสาบ แล
นกการเขนเงาเป็นนกที่เงามีโดยเฉพาะ เป็นช่องทางการสื่อสารระหว่างเงาด้วยกันพวกมันอยู่ไปทั่วทุกหนแห่ง และสามารถส่งข่าวสารไปทั่วทุกที่นกกางเขนเงาทุกตัวล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด และระหว่างพวกมันเองจะมีรูปแบบวิธีการแยกแยะตัวตนหนึ่งชุดไม่เพียงเท่านี้ ช่องทางการสื่อสารข้อมูลระหว่างเงาจะมีระบบรหัสที
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู