“เหยี่ยนเย่ว์คารวะพระพันปี หวงกุ้ยเฟย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ทำความเคารพอย่างไม่รีบร้อนจากนั้นจึงยืดหลังตรง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่วางตัวอย่างเหมาะสม “ขอทูลถามพระพันปี เหยี่ยนเย่ว์มีความผิดใด?”“เจ้า!” พระพันปีมีสีหน้าไม่พอใจ “เจ้าทำเช่นนี้กับพวกผิงเหยี่ย แล้วยังกล้าที่จะแก้ตัวข้าง ๆ คู ๆ อีกหรือ?”“โอ้
พวกนางเอาแต่พากันกล่าวโทษฉินเหยี่ยนเย่ว์ทีละคนฉินเหยี่ยนเย่ว์เพียงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเท่านั้นองค์หญิงผิงเหยี่ยจงใจคว้ามือของนางให้เข้าไปตบที่ใบหน้าของตนเองทั้งยังพยายามกำหนดจังหวะขึ้นมา เพื่อให้กลุ่มคนของพวกนางเอ่ยวาจาโจมตีใส่ตนเป้าหมายก็เพื่อยั่วยุให้นางโกรธโมโหขึ้นมาเท่านั้นพวกนางต้องการให้ฉ
องค์หญิงผิงเหยี่ยถูกฉินเหยี่ยนเย่ว์ตอกกลับมาเช่นนี้นางพลันตัวสั่นเทาไปด้วยความโกรธเกรี้ยวในทันที “เจ้าอย่าคิดบิดเบือนความจริง เห็นได้ชัดว่า เจ้าเป็นคนวางยาพิษท่านหญิงหวาถง มิเช่นนั้น ท่านหญิงหวาถงจะกลายเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร? วันนี้เป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพของเสด็จพ่อ ข้าไม่อยากให้เกิดเรื่องขึ้น ร
“วันนี้เป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพของเสด็จพ่อ ข้าไม่อยากก่อเรื่องใด ๆ ขึ้น ข้าขอเตือนพวกเจ้าไว้เลย อย่าได้คิดทำให้ข้าโมโหขึ้นมา” น้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์เจือไปด้วยความสงบเงียบ “นี่เป็นโอกาสสุดท้าย”“พุ้ย” ท่านหญิงอวี้ฉยงขบฟันกรอด “หวาถงมิได้ทำอะไร แต่เจ้ากลับลงมือทำร้ายนางอย่างโหดเหี้ยม หลังจากทำร้า
ฉินเหยี่ยนเย่ว์แย้มยิ้มออกมาด้วยความเย็นชาเป็นดั่งที่พระสนมเหยาพูดเอาไว้จริง ๆ ด้วยในวังหลวงแห่งนี้ ขอเพียงเป็นสถานที่ที่ฮ่องเต้มองไม่เห็น การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นย่อมมีอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่งการนินทา การกลั่นแกล้ง การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้...การกลั่นแกล้ง มีอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่งและไม่มีวันสิ้นสุ
ฮูหยินเหวินซีได้แต่ลอบถอนหายใจออกมาผู้ที่เฉลียวฉลาดเช่นนาง ย่อมรู้ดีว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์หมายถึงอะไรเหมียนเหมียนเจ้าเด็กนั่นไม่ยอมกินยอมนอน เอาแต่คิดถึงท่านอ๋องเจ็ด แต่จะทำเช่นไรได้เล่า ในสายตาของท่านอ๋องเจ็ดมีแต่พระชายาเจ็ดเพียงคนเดียว ผู้ใดจักเข้าไปแทรกกลางระหว่างพวกเขาได้อีกท้ายที่สุด มันก็เป็นเพ