ตอนที่19

หลินหลินเห็นเขาต่อสู้กับความเหน็บหนาวไม่ไหว นางจึงลุกขึ้นเดินเข้าใกล้เขา แล้วก็ถอดเสื้อคลุมตัวนอกของเขาที่สวมบนกายออก จากนั้นก็ห่มคลุมลงให้เขา

หยางจงรีบเงยหน้าขึ้น พร้อมกับเอ่ยเสียงเฉียบเย็นด้วยใบหน้าเย็นชาว่า

“ทำเจ้าอะไร”

เขาจ้องมองสตรีที่เหลือเพียงเสื้อตัวในสีขาวของเขาที่ห่อหุ้มร่างบางของนางเอาไว้ หนาวขนาดนี้ยังกล้าถอดเสื้อคืนเขา คิดว่าตนเองเป็นมนุษย์เหล็กหรืออย่างไร น่าโมโหนัก !

“ท่านหนาว ข้ารู้ นี่เป็นเสื้อของท่านห่มไว้เถิด ข้าใส่แค่ตัวเดียวก็พอแล้ว”

นางตอบพลางส่งยิ้มให้เขา ใบหน้าที่ปรากฏจากหนวดเครา แม้เขาจะทำตาดุเพียงใดก็น่ามอง

“เจ้าไม่ใช่ข้าจะมารู้ดีกว่าตัวข้าได้อย่างไร เอาคืนไป”

เขาส่งเสื้อคืนให้นาง รู้สึกพลุ่งพล่านขึ้นมาในใจ

“ถึงข้าไม่ใช่ท่าน แต่ท่านก็เป็นมนุษย์ผู้หนึ่ง มีเลือดมีเนื้อเหมือนกันกับข้า ในเมื่อข้าหนาว แล้วไยท่านจะไม่รู้สึกหนาว”

นางเถียงไม่หยุดปาก พร้อมกับห่มคลุมเสื้อตัวนอกลงบนร่างของเขาอีกครั้ง นางไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นองค์หญิงใจอำมหิตที่ปล่อยให้แม่ทัพผู้ภักดีต่อแผ่นดินหนาวตายหรอกนะ

“ข้าเป็นแม่ทัพ....”

เขายังเอ่ยไม่ทันจะจบประโยค เสียงใส ๆ ของนางก็แย้งขึ้นทันควันว่า