LOGINShare
บทที่ 2
Last Updated:
2025-01-28 08:05:25เย็นวันนั้น..
"มันออกไปอีกแล้วเหรอ"
"ค่ะ"
"ไอ้นี่ชักจะเหลวไหล วันหยุดทั้งทีแทนที่จะใช้เวลาอยู่บ้านให้มากๆ เช้าสายบ่ายเย็นเห็นออกไปแต่ข้างนอก"
ไม่อยู่บ้านน่ะดีแล้ว เธอก็ไม่อยากเห็นหน้าเขาเหมือนกันแหละ
"ถ้างั้นเราก็ทานข้าวกัน"
"ค่ะ"
เช้าวันจันทร์..
"หนูยังไม่เตรียมตัวเข้าบริษัทเหรอ" เปิดประตูออกมาจากห้องนอน ก็เห็นลูกสะใภ้กำลังจะกลับเข้าห้อง สงสัยว่าเพิ่งจะลงไปช่วยงานครัวมา
"คือ.." ไม่เห็นเขาบอกอะไรเลย มีแต่พ่อของเขาพูดอยู่คนเดียว ถ้าเธอไปจะไม่เป็นตัวตลกหรือไง
"พ่อนั่นแหละครับ วันนี้มีประชุมผู้ถือหุ้นไม่ใช่เหรอ" ได้ยินเสียงพ่อพูดอยู่หน้าห้องเลยเปิดประตูออกมา
"อ้าว ไม่ได้นอนห้องเดียวกันเหรอ" ถึงแม้ทั้งสองยังไม่แต่งงานกันแต่ผู้ใหญ่ก็อนุญาตให้ใช้ชีวิตร่วมกันไปก่อน
"เมื่อคืนผมกลับดึกครับไม่อยากกวน ผมเข้าบริษัทก่อนนะครับ"
"แล้วน้องล่ะ"
"เดี๋ยวจะให้คนรถไปส่งอีกที"
"ถ้างั้นหนูก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ แล้วเจอกันที่บริษัทนะ"
"ค่ะ" ไอรีสก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องให้เธอเข้าบริษัทด้วย สงสัยมันคงเกี่ยวกับการลงทุนร่วมกันระหว่างบริษัทของพ่อเธอด้วยมั้ง
[บริษัทดำรงฤทธิ์] บริษัทนี้ทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ และธุรกิจอีกหลากหลายประเภท
หญิงสาวก้าวลงจากรถแล้วขยับแว่นตาเล็กน้อยเพื่อมองให้ชัดหน่อย ชุดที่เธอใส่มาเรียบร้อยมาก แถมเธอยังหยิบแว่นตามาใส่เพื่อให้มันเข้ากับลุคนี้ด้วย
ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัท..
"สวัสดีค่ะ มาติดต่อธุระอะไรคะ"
"คุณอิทธิฤทธิ์ให้ฉันเข้ามาพบท่านค่ะ"
"คุณอิทธิฤทธิ์? คุณหมายถึงท่านประธานเหรอคะ"
"ใช่ค่ะ"
"ขอเวลาครู่หนึ่งนะคะ" พนักงานที่ประจำจุดนั้นโทรขึ้นไปแจ้งเลขาของท่าน และทางนั้นก็ยังไม่รู้เรื่องอะไร เลยต้องให้เธอนั่งรออยู่ข้างล่างก่อนเพราะพวกท่านกำลังประชุมผู้ถือหุ้นกันอยู่
ไอรีสนั่งรอนานเท่าไรไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีพนักงานกำลังทยอยกันออกไปทานข้าวเที่ยง
"ขอถามเรื่องนั้นหน่อยค่ะ"
"ฉันลืมไปเลย เดี๋ยวคุณรอสักครู่นะคะ" พนักงานกำลังจะโทรขึ้นไปแจ้งเลขาของท่านประธานอีกรอบ แต่จังหวะนั้นเลขาของท่านรองประธานก็ลงมาข้างล่างพอดี "คุณอิ่มเอมคะ"
"คะคุณบุ๋ม"
"น้องคนนี้บอกว่าท่านประธานให้เข้ามาพบค่ะ"
"น้องมีธุระอะไรกับท่านประธานเหรอ" อิ่มเอมหันไปถามคนที่มาขอพบ
"คือว่าฉันเป็น.."
"เธอ" ก่อนที่ไอรีสจะพูดอะไรก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูดังมาจากทางด้านหลังก่อน
"ท่านรอง" คนที่นั่งอยู่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ต่างก็ลุกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าท่านรองประธานเดินตรงมาทางนี้
"สายป่านนี้จะมาทำไม ไม่รอมาตอนเย็นเลยล่ะ"
ทุกคนหันไปมองหน้าเธอคนนั้นแทบจะพร้อมกัน เพราะฟังจากคำพูดของท่านรองแล้วเหมือนว่าทั้งสองรู้จักกัน
"ฉันมาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ แต่คนของคุณบอกให้ฉันนั่งรออยู่ข้างล่าง" ประโยคแรกมั้งที่เธอพูดกับเขายาวที่สุดเพราะเธอจำเป็นต้องอธิบาย
"พวกเราขอโทษนะคะ พวกเราโทรขึ้นไปแล้วเห็นว่า.."
"ไม่ต้องอธิบายหรอก" นรสิงห์บอกไม่ต้องอธิบายเพราะเขาก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องของผู้หญิงคนนี้ "ช่วงบ่ายจัดงานให้เธอทำด้วยแล้วกัน" ชายหนุ่มหันไปบอกเลขาของเขาแล้วก็เดินออกไปกับผู้ร่วมหุ้นที่ลงมาด้วยกัน
"ถ้างั้นเธอก็ออกไปหาอะไรทานก่อนนะ ตอนบ่ายมารอฉันอยู่ตรงนี้"
"ค่ะ"
หลังจากที่ไอรีสออกไปแล้ว คนที่เหลืออยู่ต่างก็สุมหัวคุยกัน หลักๆ สิ่งที่สนทนาคือพูดกันว่าเธอคงเป็นเด็กเส้นเด็กฝากจากท่านประธานแน่เลย เพราะเธอมาถามหาท่านประธาน แต่ดันมาเจอท่านรองเสียก่อน
Latest chapter
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 116 ตอนจบ 2 ทันน์
Set มาเฟียร้ายรัก Ep 116 ตอนจบทันน์"ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ ชอบนอนโซฟาไม่ใช่เหรอก็ไปนอนที่เดิมสิ" อลิสรู้สึกตัวตอนที่ทันน์ขยับตัวเข้ามานอนใกล้ๆทันน์ไม่ได้ตอบแต่เขาขยับมือต่ำลงไปสำรวจดูว่าทางโล่งหรือเปล่า เพราะเมื่อวานได้ยินว่าเธอใกล้จะเป็นประจำเดือน"คุณ!" อลิสดึงมือนั้นออกไป ทันน์ยอมเอามือออกมาแต่ที่เอาออกมาเพราะจะถอดเสื้อผ้า "ไปนอนโซฟาเลยนะถ้าไม่งั้นก็กลับไปนอนที่คอนโด"ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรเขาก็ทำเฉย แถมยังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกก่อนจะโน้มตัวไปจับเธอคว่ำลงโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว"โอ๊ยฉันเจ็บนะ" หลังจากที่จับเธอคว่ำลงแล้วเขาก็ดึงกางเกงชุดนอนที่เธอใส่อยู่ขยับออกจนเลยสะโพกลงมา "คุณทันน์!"ผ่านไปครู่หนึ่งจากเสียงต่อว่าเมื่อครู่กลายเป็นเสียงคราง เพราะเขาสอดใส่ผ่านทางด้านหลังเข้ามาแล้วก็กระแทก ตัวแค่นี้หรือจะมาสู้ได้ ก็รู้อยู่ว่าเขาเป็นคนชอบใช้กำลังไม่ชอบพูดจากท่าคว่ำทันน์ก็เปลี่ยนเป็นท่าตะแคงข้างโดยที่เขายังคงสอดใส่ผ่านทางด้านหลังอยู่เวลาผ่านไปทุกอย่างก็ได้หยุดลงพร้อมกับคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดแบบหมดเรี่ยวแรง"อารมณ์ดีขึ้นหรือยัง" เห็นว่าเธอไม่โวยวายเหมือนตอนแรกแล้ว"ยังจะมาพูดอีก!" นี่
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 115 ตอนจบ 1 ตุนท์
Set มาเฟียร้ายรัก Ep 115 ตอนจบตุนท์อัคคีมองตามสาวเอ็นเตอร์เทรน อยู่ดีๆ เธอก็ลุกเดินออกจากห้องไปเลย ที่จริงมันทำได้มากกว่านี้ไม่ใช่เหรอ บางทียังเห็นแขกคนอื่นล้วงอยู่เลยแต่เขาทำแค่จูบเองนะข้าวปุ้นพยายามอดกลั้นอารมณ์ตัวเองมาก ถ้าไม่ใช่เพื่อนของเสี่ยป่านนี้ถูกฝ่ามือเธอไปแล้ว อยู่ดีๆ ก็มาขโมยจูบไป"นั่นใช่คุณข้าวปุ้นไหม" ระย้ามองเห็นตอนเดินผ่านห้องทำงานแค่แว๊บเดียว"ใช่.. แล้วทำไมออกมาแล้วล่ะ" อลิสเลยรีบไปดูแขกที่ห้องพิเศษ พอไปถึงก็เห็นว่ามีเด็กใหม่เข้ามาเอ็นเตอร์เทนเสี่ยอัคคีแล้ว หรือว่าข้าวปุ้นงอนเรื่องนี้ ต้องใช่แน่ๆ เลยใครปล่อยให้เด็กเข้ามาเนี่ย ..ค่อยหาโอกาสใหม่แล้วกัน อุตส่าห์ได้โอกาสดีๆ แล้วเชียวดึกๆ ของคืนเดียวกัน..นเรศวรแวะเข้ามาดูงานได้ครู่หนึ่งพอรู้ว่าอัคคียังไม่ออกไปเลยแวะมาที่ห้องพิเศษ"เป็นยังไงบ้างครับคุณอัคคี" ทั้งสองไม่ได้สนิทกันมากมายรู้จักกันผ่านทางเพื่อน เวลาพูดคุยเลยใช้คำเหมือนที่พูดกับเพื่อนสนิทไม่ได้"นึกว่าคุณจะไม่เข้า""ภรรยาผมใกล้คลอดเลยไม่อยากปล่อยไว้คอนโดตามลำพังครับ""อ้าว ใกล้คลอดแล้วเหรอครับ"ระหว่างที่ทั้งสองพูดคุยกัน ก็เห็นว่าทันน์ที่ยืนรอรับใช้อยู่เหมื
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 114
ช่วงเที่ยงคืนของคืนนั้น.."ไปทานข้าวด้วยกันค่ะ" ระย้าถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาในห้องของข้าวปุ้นเพื่อชวนออกไปทานข้าวด้วยกัน"ชวนข้าวเหรอคะ" นอกจากคุณทรงอัปสรแล้วคนอื่นไม่ค่อยมาชวนเธอไปทานข้าวด้วยหรอก อาจเพราะเธอทำงานอยู่คนละโซนกัน และส่วนมากข้าวปุ้นก็จะสั่งอาหารที่นี่เข้ามาทานในห้อง"หรือว่าคุณข้าวจะทานข้าวในห้องคะ""ข้าวไปได้ค่ะ" ข้าวปุ้นเอื้อมไปหยิบกระเป๋าสะพายแล้วก็เดินตามระย้าออกมาทีแรกคิดว่าจะมากันแค่สามคน แต่ที่ไหนได้พอออกมาถึงด้านหน้าแฟนของทั้งสองก็รออยู่ แสดงว่าเราเป็นส่วนเกินหรือเปล่าเนี่ย"คุณข้าวชอบทานอะไรคะ""ทานเหมือนกันนั่นแหละค่ะ""ถ้างั้นสั่งทีเดียวเลยนะคะ"เข้ามาผู้ชายก็เดินไปเตรียมน้ำมาให้ ทีแรกข้าวปุ้นจะไปเตรียมน้ำของตัวเองแล้ว แต่อลิสบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวมีคนเตรียมมาให้ไม่นานอาหารก็ถูกนำมาวางบริการ ข้าวปุ้นเพิ่งรู้สึกว่าส่วนเกินมันเป็นแบบนี้นี่เอง เพราะคนรักเขาเทคแคร์กันแบบไม่สนใจคนโสดเลยที่อลิสและระย้าทำแบบนี้อยากให้ข้าวปุ้นมีความกล้าขึ้นมาหน่อยหลังทานข้าวเสร็จพวกเธอก็กลับเข้ามาที่ทำงาน ส่วนทันน์และตุนท์ก็ต้องแบ่งงานกันทำเหมือนเคยจนถึงช่วงเลิกงานอลิสเดินกลับมาที่
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 113
"เท้าไม่เป็นอะไรแล้วเหรอทำไมใส่ส้นสูง" หลังจากส่งเจ้านายห้องทำงานเสร็จแล้วตุนท์ก็รีบออกมาดูระย้า เห็นตอนที่เธอกำลังคุยอยู่กับข้าวปุ้นพอดี"โอ๊ย.." ทีแรกก็ยืนดีๆ อยู่นี่แหละ แต่พอเห็นสามีเดินเข้ามาเริ่มเจ็บเท้าขึ้นมาเลย และข้าวปุ้นที่ยืนอยู่ด้วยกันอดมองลงไปดูเท้าของระย้าไม่ได้ เมื่อสักครู่ยังเห็นเดินปกติอยู่เลย หรือว่าจะเริ่มเจ็บแผลแล้ว"คุณเจ็บแผลเหรอคะ""เปล่าค่ะคุณลุกขึ้นมาก่อน เดี๋ยวฉันทำอะไรให้ดู" ระย้ารีบบอกข้าวปุ้นที่กำลังจะก้มลงไปช่วยขยับรองเท้าออกให้ลุกขึ้นมาก่อน "รู้สึกเจ็บนิดหน่อยค่ะ" แต่พอตุนท์เดินเข้ามาใกล้ระย้าก็ทำทีเป็นยืนไม่อยู่ จนฝ่ายชายต้องรีบเข้าไปประคอง"โอ๊ยยังเจ็บอยู่เลยค่ะ" เห็นว่าเธอยังเจ็บอยู่ตุนท์เลยโน้มลำตัวลงไปอุ้มร่างของเธอขึ้นมา ตอนที่ร่างของเธอลอยขึ้นจากพื้นระย้าก็หันไปขยิบตาใส่ข้าวปุ้น และก็บอกให้ข้าวปุ้นดูไว้ผู้หญิงต้องมีมารยาบ้าง"หึหึหึ" ข้าวปุ้นอดขำในความน่าเอ็นดูของระย้าไม่ได้ คิดว่าพอจะรู้แล้วที่ระย้าทำเมื่อครู่คงอยากให้เธอเรียนรู้เรื่องนี้ไปใช้กับผู้ชายที่ชื่ออัคคีแน่เลย โอ๊ยฉันจะบ้าตาย หวังว่าเรื่องนี้คงจะจบลงแค่นี้นะ"คุณจะพาฉันไปไหน" มัวบอกให้
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 112
"ผมทำอะไรผิดอีกหรือเปล่า" ตุนท์เห็นเธอยิ้มตอนเขาเดินเข้ามาหาเลยรู้สึกเสียวๆ"ฉันจะกลับขึ้นห้องแล้วค่ะ คุณจะทำงานต่อหรือจะกลับด้วยกัน" หลังจากที่รับรู้ว่าข้าวปุ้นไม่ได้สนใจสามีเธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา จริงๆ ถ้าเขาจะชอบกับข้าวปุ้นป่านนี้คงไม่เหลือรอดมาถึงเธอหรอก แต่ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆ ก็รู้สึกหึง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นแต่เธอก็ไม่อยากให้ผู้หญิงคนอื่นมาสนใจเขา"ผมเคลียร์งานเสร็จแล้ว เดี๋ยวหลังเลิกงานผมค่อยลงมาดูแลเจ้านาย" ทิ้งงานให้ทันน์ทำมาหลายวันแล้ว ถ้าจะทิ้งอีกก็กลัวมันจะโวยวายระย้ายอมให้เขาโอบร่างพาเดินกลับห้องพัก เท้าเธอดีขึ้นมากแล้วแต่มันก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่"ฉันขออาบน้ำก่อนค่ะ" เข้ามาถึงตุนท์ก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า แต่ตอนที่เขากำลังจะจูบระย้าก็เบือนหน้าหลบ"ผมเห็นคุณเปลี่ยนชุดแล้วนี่""อาบน้ำตั้งหลายชั่วโมงแล้วค่ะ""หลายชั่วโมงก็ยังหอมอยู่""ไม่ได้ค่ะยังไงฉันก็ต้องไปอาบน้ำก่อน" ยังไงต้องไปล้างให้สะอาดก่อนแล้วกัน เพราะเขาเล่นสัมผัสทุกส่วนของร่างกายตอนที่น้ำฝักบัวกำลังไหลรินลงมาชโลมร่างกาย ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดเข้ามา"ฉันอาบน้ำยังไม่เสร็จเลย""อาบด้วยกันก็ได้"เข้ามาแทน
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 111
กลับไปถึงห้องก็ไม่เห็นเธอ ตุนน์เลยรีบออกไปดูร้านอาหารหน้าสถานบันเทิง ที่เขาไม่ได้โทรไปเพราะเห็นอยู่ว่าโทรศัพท์เธอไม่ได้ถือออกไปด้วย แต่พอเดินดูก็ไม่เห็น ..แม้แต่ร้านที่เธอไม่เคยมาทานเขาก็ยังไปดูเลย"ไปไหนของเธอเนี่ย" หรือว่าบางทีเธออาจจะไปหาอลิส คิดได้แบบนั้นตุนท์เลยลองกดโทรเข้าเครื่องของอลิสดู แต่คำตอบที่ได้ไม่เห็นระย้ามา และอลิสยังถามอีกว่าระย้ากลับมาด้วยเหรอ ตอนนั้นยังนึกเสียใจอยู่เลยว่ายังไม่ได้บอกลากันก๊อกๆ ตอนที่ระย้านั่งเศร้าอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูห้องเธอเลยเงยหน้าขึ้นมอง"อ้าวคุณระย้า?" คนที่เข้ามาก็คือข้าวปุ้น ข้าวปุ้นว่าจะเข้ามาคุยงานกับอลิสมองเห็นว่ามีคนนั่งอยู่ในห้องหัวหน้าก็คิดว่าเป็นอลิส"ทำไมเห็นฉันแล้วต้องตกใจด้วยล่ะคะ""?" ข้าวปุ้นแปลกใจกับคำถามนี้ แต่ก็ต้องรีบสลัดมันออกไปก่อน"ได้ยินคุณตุนท์บอกว่าคุณอยู่ที่ห้องนี่คะ""เขาบอกแบบนั้นหรือคะ""เอ่อ..ค่ะ..?" ข้าวปุ้นชักจะสงสัยกับท่าทีนี้แล้ว ก่อนหน้าระย้าไม่ได้เป็นคนแบบนี้นี่ ทำไมช่วงหลังมาถึงพูดกับเธอแปลกๆ"มาอยู่นี่เองบอกแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่ห้อง" ตุนท์เดินตามหาไม่เจอเลยเข้ามาดูในห้องทำงานและก็เป็นแบบที่เขาคิดไว้จริงๆ "อ้
You may also like
กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 Love Beginning 2
MaNIE-STORY2.0K viewsกรง | กาม
ลำเจียก2.8K viewsเมียมาเฟีย
มดตัวจี๊ด3.3K viewsพายุร้ายพ่ายเมีย
นามปากกา อายดอลลี่988 viewsกุหลาบร้ายของนายมาเฟีย
อิแย้ม195 viewsBlackVinceจองรักคู่หมั้นร้ายลูกชายมาเฟีย
คุณดอกไม้430 viewsคลั่งรัก | คุณป๋า
ลำเจียก9.7K viewsความลับ รักเลว ANAKATE
MaNIE-STORY1.9K views
