บทที่ 7 ลินดา

ในต่างจังหวัดที่ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตร เด็กสาวคนหนึ่งสะดุ้งตื่นกลางดึก ลินดา หอบหายใจแรง ร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อ ดวงตาสับสนอย่างคนที่เพิ่งตื่นจากความฝัน

มันเป็นฝันที่แสนประหลาด ยาวนานและเต็มไปด้วยความทรงจำ ราวกับเป็นสิ่งเกิดขึ้นจริงในชีวิตของเธอ

แต่มันไม่ใช่ความทรงจำของเธอ

ภาพของงานแต่ง ภาพของชายคนหนึ่งที่จูบมือเธอใต้แสงเทียน ภาพชีวิตคู่อันแสนสุข และภาพสุดท้าย...

แสงจ้าของไฟหน้ารถที่สาดสว่างจนทุกสิ่งเบื้องหน้ากลายเป็นสีขาวโพลน

เสียงอุบัติเหตุ พร้อมเสียงหัวเราะของใครบางคน

ลินดากุมขมับ หายใจหอบ น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

“นี่มัน... ความฝันอะไร...” เธอกระซิบ

แต่เสียงในหัวกลับตอบมาแผ่วเบา

“ไม่ใช่ความฝัน... นี่คือความทรงจำของฉัน”

ในชั่ววินาทีนั้น ดวงวิญญาณของนลินได้ประสานรวมกับลินดา

เป็นหนึ่งเดียวกันราวกับควรเป็นเช่นนั้นมาตั้งแต่แรก

“ลินดา เธอจะช่วยฉันแก้แค้นได้ไหม”

✤

ลินดา นั่งเหม่อลงมองมือของตัวเองในกระจกเงาบานเล็ก เธอจำได้แม่นถึงสัมผัสของแหวนวงหนึ่งที่เคยสวมอยู่ตรงนิ้วนางข้างซ้าย

แต่ตอนนี้ ไม่มีอะไรเลย

ต่อให้หลักฐานทุกอย่างจะบอกชัดว่าเธอคือลินดา และยังคงเป็นลินดาคนเดิม แต่สิ่งต่างๆ ที่เธอเห็นในความฝัน มันกลับชัดเจนในความทรงจำอย่างน่าประหลาด

ผู้ชายในสูทดำ หญิงสาวในชุดเดรสสีมรกต และเสียงกระซิบกระซาบที่น่าสะอิดสะเอียน

“เธอไว้ใจฉันมากเกินไป... นลิน”

ชื่อ “นลิน” ยังคงก้องในหัวเธอ ให้ความรู้สึกคุ้นเคยราวกับเป็นตัวของเธอเอง

ราวกับเป็นชื่อที่เธอใช้มาทั้งชีวิต

✤

ลินดาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

ตอนนี้ในหัวของเธอเต็มไปด้วยชื่อคนมากมายที่เธอไม่รู้ว่าคือใคร และเหตุการณ์อีกมากมายที่ไม่ควรจะเป็นความทรงจำของเธอ แต่กลับอัดแน่นอยู่ในหัว

หญิงสาวเปิดลิ้นชัก หยิบสมุดโน้ตเก่าๆ ขึ้นมาจดบันทึกเพื่อรวบรวมความคิด ยิ่งเรียบเรียงเหตุการณ์ในฝันมากเท่าไหร่ ความสับสนของเธอก็ยิ่งมากขึ้นและมากขึ้น

จิตใต้สำนึกของเธอร้องบอกว่ามันคือความทรงจำของเธอเอง

ลินดาขยับมือไปเรื่อยๆ ลายเส้นดินสอขยับวูบไหวโดยแทบไม่ผ่านความคิด ปรากฏเป็นภาพแหวนที่เธอเห็นในฝันโดยไม่รู้ตัว

ภาพวาดดูละเอียดสมจริงราวกับเธอเคยเห็นมันมานับพันนับหมื่นครั้ง รายละเอียดทุกอย่างบนแหวนถูกวาดเอาไว้โดยไม่พลาดแม้แต่จุดเดียว

รวมถึงตราสัญลักษณ์เล็กๆ ตรงหัวแหวน

ตัวอักษร P & N

ลินดาขมวดคิ้วเมื่อสังเกตุเห็นสิ่งที่เธอไม่ควรจะเห็น เธอไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร แต่ในใจกลับรู้สึกเจ็บอย่างประหลาด

รวมทั้งความเกลียดชังที่พุ่งพล่าน พร้อมกับชื่อหนึ่งที่ผุดขึ้นมา

“พีระ...”

✤

ลินดาใช้เวลาทั้งวันเพื่อสืบค้นข้อมูลจากสิ่งที่อยู่ในหัว ความจริงที่ได้พบมันช่างชวนช็อคจนเธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี

นลิน จิราธิวัฒน์ มีตัวตนอยู่จริง ซ้ำยังเป็นลูกสาวของมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของประเทศ ประวัติและความสำเร็จทั้งหมดในชีวิตของเธอมากมายถึงขั้นที่ลินดาซึ่งไม่ค่อยได้ตามข่าวสารภายนอกยังต้องอึ้งจนแทบอ้าปากค้าง

พาดหัวข่าวของสำนักข่าวหนึ่งได้กล่าวไว้เช่นนี้

“เธอไม่ใช่แค่ลูกสาวของเศรษฐี… แต่คือหญิงสาวที่เต็มไปด้วยพรสวรรค์และความสามารถรอบด้าน ราวกับเพชรที่ถูกเจียระไนมาเป็นอย่างดี”

นั่นไม่ใช่คำพูดที่เกินจริงเลยสักนิด

นลินเรียนจบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง พูดได้สามภาษา คล่องแคล่วทั้งธุรกิจ การเงิน และเทคโนโลยี

นอกจากความรู้ทางวิชาการแล้ว เธอยังเป็นนักวางแผนกลยุทธ์ที่เฉียบแหลม รู้จักต่อยอดธุรกิจครอบครัวให้เติบโตยิ่งขึ้นไปอีก

และไม่เพียงแค่นั้น เธอยังอุทิศเวลาให้กับงานอาสา สนับสนุนเยาวชนที่ขาดโอกาส และผลักดันโครงการเพื่อสังคมมากมาย

นลินคนนั้นเป็นทั้งความภาคภูมิใจของตระกูล และเป็นแรงบันดาลใจของคนรุ่นใหม่ ในฐานะคนที่ไม่ยอมจำกัดตัวเองไว้เพียงแค่ “ลูกสาวเศรษฐี” แต่เลือกที่จะเป็น “หญิงสาวผู้เปลี่ยนโลกใบนี้ให้ดีขึ้น”

ช่างเป็นหญิงสาวที่ใช้ชีวิตอยู่คนละโลกกับลินดาจนเธอแทบจินตนาการไม่ออก

แต่คนที่เก่งกาจขนาดนั้น... สุดท้ายกลับประสบกับจุดจบอันน่าเศร้าตั้งแต่อายุยังน้อยเพียงนี้

และที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือการที่ลินดาสามารถรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในอุบัติเหตุได้มากกว่าข้อมูลที่สื่อรายงานข่าวเสียอีก

หน้าสุดท้ายของข่าวระบุว่า พีระ จิราธิวัฒน์ ผู้เป็นสามีแต่งเข้าของ นลิน จิราธิวัฒน์ ได้รับตำแหน่งรองประธานต่อจากภรรยา

และจบด้วยแถลงการณ์จาก ประเสริฐ จิราธิวัฒน์ ผู้เป็นประฐานเครือบริษัทจิราธิวัฒน์กรุ๊ปนั่นเอง

“จิราธิวัฒน์กรุ๊ปเตรียมเปิดรับสมัครพนักงานรอบใหม่”

ถ้อยคำแถลงการณ์ไหลผ่านหูของลินดาไปโดยที่หญิงสาวไม่ได้สนใจจะฟัง

สิ่งเดียวที่เธอสนใจในตอนนี้คือภาพของชายวัยกลางคนผมขาวในชุดสูทบนหน้าจอ

ผู้ประกาศระบุว่าเขาคือ “คุณประเสริฐ จิราธิวัฒน์” เจ้าของกลุ่มบริษัทที่มีข่าวการสูญเสียลูกสาวคนเดียวจากอุบัติเหตุเมื่อไม่นานนี้

ชื่อเสียงเรียงนามนั้นทำให้ลินดาแทบหยุดหายใจ

ทันทีที่เห็นภาพของเขา น้ำตาก็พลันไหลออกมาโดยไม่รู้สาเหตุ

เธอก้มหน้าลง กัดฟันแน่น ความปวดร้าวที่ไม่ใช่ของตัวเองแล่นวาบในอก

หญิงสาวพลันตระหนักได้ว่ามันไม่ใช่แค่ความฝันอีกต่อไป

เธอคือผู้หญิงคนนั้น คนที่ตายอย่างเจ็บแค้นและไม่ยินยอม

เธอคือนลิน

✤

แสงไฟในห้องกระพริบวูบวาบ ม่านผืนบางที่หน้าต่างสั่นไหวทั้งที่ไม่มีลม

เสียงกระซิบในหัวดังก้องอีกครั้ง

“ช่วยฉัน แล้วเธอจะได้ครอบครองทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันมี ลินดา”