จะไม่พลาดเหมือนครานั้น

“ กริ่ง..กริ่ง ฮัลโหล ว่าไงครับแม่ ผมกำลังทำงานอยู่ครับ”

“ นี่ตาดิน แกลืมหรอว่าวันนี้ฉันนัดหนูแพรว ไว้ให้น่ะ เมื่อไหร่แกจะเริกทำตัวดื้อด้านแบบนี้นะ ”

“ อ่อพอดีผมมีประชุมสาขาด่วนล่ะครับ เลยไปไม่ได้น่ะครับแม่ ”

“แกนี่มันอ้างโน้นอ้างนี้ตลอด แกจะให้ฉันอกแตกตายงั้นหรอ การที่ฉันนัดคุณหนูแต่ล่ะตระกูลให้แกแต่ล่ะครั้งมันยากเย็นแค่ไหนแกรู้บ้างไหม แต่แกชอบทำเสียเรื่องตลอด อายุป่านี้แล้วแฟนก็ยังไม่มี แกรออะไรของแกอยู่ ห่ะ! ”

“ แม่ไม่ต้องกลัวนะครับว่าผมจะไม่มีแฟนตอนนี้ผมมีคนในใจแล้ว”

“ ใคร คุณหนูตระกูลไหน ฉันบอกแกไว้ก่อนเลยนะลูกสะใภ้ฉันต้องมีฐานะทางสังคมที่เท่าเทียมกับเรา และเป็นตระกูลผู้ดีเท่านั้น ไอ้ผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า แกอย่าคิดที่จะเอามาเชียวนะ”

“เอ่อแม่แค่นี้ก่อนนะครับพอดีกำลังเข้าประชุมพอดี ไว้คุยกันใหม่นะครับ บายครับแม่ ตู๊ด.. ตู๊ด ”

*** เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ดินที่นั่งอยู่ที่โซฟาสุดหรูในคอนโดย่านกลางเมืองถึงกับถอนหายใจเพราะชื่อที่โชว์ขึ้นมานั้นคือคุณแม่ของเขานั้นเอง และใช่วันนี้เป็นวันนัดดูตัวของเขากับผู้หญิงที่แม่ของเขาหามาให้นั้นเอง แต่เขามักเบี่ยงเบนปัดเป่าไปได้ทุกครั้ง อย่างเช่นวันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เขาทำสำเร็จ คุณแม่ของดินเป็นคุณหญิงที่มีชาติตระกูลเป็นผู้ดีเก่า และค่อยข้างที่จะเข้มงวดเรื่องการเลือกลูกสะใภ้มากๆ เพราะการที่มีหน้าตาในสังคมจะทำให้เสื่อมเสียวงตระกูลไม่ได้ .

“ป่านี้ตัวเล็กทำอะไรอยู่นะนี่ก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว ฉันทั้งชื่อชาทั้งซื้อขนมให้ทุกวันเธอจะรู้สึกอะไรบ้างไหมนะ ฉันเดาเธอไม่ออกเลยกะถิน ”

***ในใจของเขานั้นตอนนี้แน่นอนเหมือนจะมีแต่ไอ้ตัวเล็กของเขาเพียงคนเดียวที่ทำให้เขานึกถึงอยู่ตลอดเวลา หลายวันมานี่เขามักจะดักคอยคนตัวเล็กของเขาหรือกะถินนั้นเอง และก็ใช้กลเดิมๆในการซื้อชาซื้อขนมไปฝากกะถินทุกวัน แต่ทวานั้นเขากลับไม่รู้เลยว่ากะถินนั้นรู้สึกกับเขาเช่นไร เพราะทุกครั้งที่เจอกันกะถินจะมีนิสัยเย็นชา เหมือนคุยกับเขาเพราะเป็นมารยาทเท่านั้น .

“ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยเธอให้หลุดมือไปเป็นครั้งที่สองแน่ ฉันจะไม่พลาดเหมือนครานั้น เธออย่าพึ่งรำคานฉันล่ะ”

*** ณ ร้านเสริมสวยชื่อดัง..

“ กริ่ง..กริ่ง ฮัลโหลสวัสดีค่ะ”

“ ใช่คุณกะถินไหมครับ ”

“ อ่อ ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ”

“ ผมโทรมาจากบ่อนของเสี่ยมาวิน เพื่อจะแจ้งหนี้ของคุณชมพูครับ แม่ของคุณเล่นพนันเสีย ทำให้ติดหนี้เสี่ย อยู่ สองแสนสามหมื่นบาทถ้วนครับ แม่คุณให้เบอร์คุณมาบอกว่าคุณจะเป็นคนเคลียร์หนี้ให้ คุณจะว่าไงครับ ”

“ เดี๋ยวก่อนนะค่ะ มีอะไรเข้าใจผิดหรือเปล่าค่ะ แม่ฉันไปเล่นพนันตอนไหนค่ะ ฉันว่าพวกคุณน่าจะโทรผิดแล้วค่ะ”

“ งั้นเอาแบบนี้คุณลองถามแม่คุณดูก่อนนะครับแล้วติดต่อกับเบอร์ได้ตลอดเวลาครับ สวัสดีครับ ตู๊ด..ตู๊ด”

*** กะถินที่กำลังยืนทำความสะอาดเครื่องมือเพราะตอนนี้ก็ไกล้จะถึงเวลาปิดร้านแล้ว ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เสียงปลายทางเป็นเสียงผู้ชายลักษณะค่อยข้างดุดัน โทรมาแจ้งหนี้ที่แม่เธอก่อไว้ แต่กะถินยัง งง และไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่ปกติแม่เธอติดหวยเล่นแชร์ก็จริงแต่แม่เธอไม่เคยไม่ยุ่งกับบ่อนการพนันเลยสักครั้ง เธอจึงตัดสินใจโทรหาแม่เธอทันที .

“ฮัลโหลแม่ มีคนโทรมาบอกว่าแม่เล่นพนันเสียแล้วติดหนี้เขาตั้งสามแสนกว่าบาทเลยนะ มันไม่จริงใช่ไหมแม่”

“ มันโทรบอกแล้วใช่ไหม ก็ตามนั้นแหละ แค่นี้นะฉันทำงานอยู่ เออก็อย่าลืมส่งหนี้ให้ฉันด้วยล่ะ แค่นี้นะ”

“ เดี๋ยวแม่ แม่ ตู๊ด.ตู๊ด อะไรอีกว่ะเนี้ย”

“มีอะไรป่าวแก ใครโทรมาน่ะ ”

“ เอ่อ ป่าวๆไม่มีใคร คนโทรผิดน่ะ เงินตั้งสามแสนบาทแล้วฉันจะไปหาที่ไหนได้อ่ะ อะไรที่ฉันไม่ได้ทำ ทำไมฉันต้องเป็นคนรับตลอดเลยล่ะ แม่นะแม่ ”

*** กะถินที่ตอนนี้ได้โทรถามแม่ของเธอด้วยความร้อนใจ แต่ปลายสายกับบอกว่านี่คือความจริง ทำให้เธอเหมือนหลุดเข้าไปในอุโมงใหญ่ที่มีแต่ความว่างเปล่า มองไม่เห็นทางแก้ไข จำนวนเงินก็เยอะมาก ลำพังเงินเดือนเธอยังชนเดือนอยู่ทุกเดือน แล้วเธอจะไปหามาจากไหนล่ะ ถึงจะยังไงก็เถอะด้วยความที่เธอเป็นคนกตัญญู รักครอบครัวและมีความรู้สึกผิด ทำให้เธอต้องก้มหน้ารับความจริงเรื่องนี้ ถึงในใจจะแทบยืนไม่ไหวแล้วก็ช่าง.

“ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ฮะ.ฮัลโหลแป้ง ช่วงนี้มีงานสอนพิเศษบ้างไหม ช่วงนี้ฉันต้องรีบใช้เงินแกช่วยดูให้ฉันหน่อยนะ”

“ อ่อมีอยู่นะแก เห็นแกบอกว่าจะไม่รับงานแล้วฉันเลยไม่ได้บอกแก แต่แกจะรับงานจริงๆใช่ไหม ”

“ รับจริงแกไม่งั้นฉันไม่โทรหาแกหรอกนะ รอบนี้ต้องการเงินมากจริงๆ”

“ มีอยู่งานหนึ่งสอนพิเศษให้กับหลานคุณหญิงอรนภา แต่งานนี้ค่อยข้างที่จะยากนิดหน่อยนะ คุณหญิงแกเป็นคนค่อนข้างเลือกนิดหนึ่ง เพราะเป็นหลานสาวคนเดียวของแกด้วย ถ้าสอนไม่ดีอาจจะโดนเด้งได้ตลอดเลย แกว่าไงรับไหม แต่เงินดีมากนะแกให้ราคาสูง เดือนล่ะสองหมื่นห้าพันบาทเลยนะแก อันนี้ฉันหักเปอร์เซ็นของสังกัดไปแล้วแกเหลือเต็มเลยนะ”

“ ขนาดนั้นเชียวหรอ แต่เงินค่อยข้างดีมากๆอ่ะ พอๆกับฉันที่ต้องรับคิวเพิ่มยังได้มากกว่านี้นิดเดียวเอง โอเครฉันรับ ว่าแต่สอนเฉพาะวันไหนเวลาไหนบ้าง”

“ เดียวฉันดูแปป เอ่อสอน จันทร์ พุธ ศุกร์ และก็อาทิตย์ สอนเฉพาะเวลาหลังเริกเรียนของหลานแก เวลา 19.00 น -21.00 น . น่ะ แกสะดวกไหม”

“ สะดวกอยู่นะเดียวฉันจะได้แจ้งเจ้สุว่าไม่ไห้รับคิวเพิ่มให้ฉัน เริ่มได้วันไหนแก ”

“ เริ่มวันศุกร์นี้เลย เดียวฉันส่งโลเคชั่นบ้านไปให้ ”

“ โอเครตามนั้น ขอบใจมากนะแก แกดีกับฉันตลอดเลย งั้นแค่นี้น่ะฉันจะกลับบ้านล่ะ บ๊าบบาย ไว้นัดเจอกันนะจะเลี้ยงข้าวขอบคุณ ตู๊ด ตู๊ด ”

*** หลังจากกะถินครุ่นคิดอยู่พักนึงก็นึกออก ว่าเขามีความสามารถพิเศษเรื่องวาดรูปแล้วเคยเป็นอาจารย์สอนอยู่ในสังกัดโรงเรียนสอนพิเศษมาหรายปี แต่ช่วงพักหลังๆเธอมีอาการป่วย ทำให้ต้องหยุดรับงานไป และมีสาเหตุที่ทำให้เธอต้องหยุดทำอาชีพนี้ด้วย แต่เหมือนว่ารอบนี้เธอต้องกลับมารับงานเพิ่มเพื่อหาเงินมาใช้หนี้ที่เธอไม่ได้เป็นคนก่อ แป้งสาวสวย รวย โปรไฟล์ดี ดีกรี เจ้าของสถาบันสอนพิเศษชื่อดังและหลายสาขาทั่วประเทศ เพื่อนรักของกะถินอีกคนหนึ่ง ภูมิหลังของเธอเป็นคุณหนูจากตระกูลผู้ดี พ่อแม่เธอเป็นถึงเจ้าของมหาลัยชื่อดัง แต่ทวานั้นเธอกับไม่ได้มองกะถินแตกต่างเลยกับปฏิบัติกับเธออย่างจริงใจ เหมือนเพื่อนคนหนึ่ง แต่ก็ว่าไปในความโชคร้ายองกะถินก็ยังมีเพื่อนดีๆที่คอยช่วยเหลืออยู่เสมอ .

“ ติ่ง. วันศุกร์นี้ทำตัวให้ว่าง พ่อให้นายกลับมาบ้าน มีธุระจะคุย รอบนี้ห้ามเบี่ยงเบน เข้าใจนะ ”

“ ดูแล้ว อิสระของฉันกำลังจะหมดแล้วสินะ ”

*** ดินที่ตอนนี้นั่งไขว่ห้างใส่ชุดคลุมผ้ากำมะหยี่ ข้างในดูเหมือนว่าไม่ได้ใส่อะไร ในมือก็มีแก้วไวน์ที่แกว่งไปแกว่งมาตามฟิลเพลงที่เปิดคลออยู่ ระหว่างนั้นก็มีเสียงข้องความดังจากโทรศัพท์ มือหนาๆค่อยหยิบขึ้นมาอ่าน ทำให้เขาถึงต้องถอนหายใจ เพราะไม่ใช่ข้อความจากใครเป็นข้องความจากภูเขา พี่ชายคนโตของเขานั้นเอง ในข้อความกำชับให้เขากลับบ้าน และเหมือนดินจะรู้ชะตากรรมของเขาดี ว่าจะเจอกลับอะไร .