ครูสอนพิเศษ

…วันศุกร์

*** แสงอาทิตย์สีส้มอ่อนๆ กำลังจะลาลับขอบฟ้า และไม่นานท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำมืด บนท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นแสงของดวงดาวระยิบระยับ ปนความวุ่ยวายของผู้คนที่เดินดินและผู้คนที่ใช้รถใช้ถนน ไม่ต่างจากฝูงนกที่กำลังบินกับรังกันเป็นฝูงๆต่างคนต่างหน้าที่ ต่างคนต่างทำงานและต่างคนต่างแยกย้าย เป็นวัฐจักรชีวิต และมีอีกหนึ่งคนที่กำลังขวนขวยหาทางรอดให้ตัวเองและครอบครัว ร่างบางที่ตอนนี้กำลังนั่งวินมอไซค์ ที่วิ่งไปยังจุดหมายที่เธอกำหนดนั้นคือบ้านของนักเรียนที่เธอจะไปสอนพิเศษ .

*** เอี๊ยด..เอี๊ยด เสียงเบรกของรถมอเตอร์ไซค์ดังขึ้น เพราะตอนนี้ถึงจุดหมายปลายทางของผู้ว่าจ้างแล้ว สองขาใหญ่แกร่งปล่อยลงยันพื้นอย่างว่องไวพร้อมกันเพื่อทรงตัว จากนั้นร่างบางที่นั่งซ้อนมาก็ค่อยก้าวขาลงอย่างช้าๆ .

“ เท่าไหร่ค่ะ ”

“ แปดสิบบาทครับผม ”

“ อ่ะนี่ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ”

***ร่างบางเอ่ยปากถามค่าโดยสาร จากนั้นก็หยิบเงินในกระเป๋าใบน้อยของเธอแล้วส่งให้กับวินมอเตอร์ไซค์ สายตาก็กวาดมองไปยังบ้านหลังโต เป็นคฤหาสน์สีขาวทองสามชั้นมีสวนหย่อมหน้าบ้าน แต่ที่ทำให้กะถินตลึ่งคือถนนทางเดินเข้าไปยังประตูหน้าบ้านนั้นยาวมากกว่าจะเดินไปถึงมีหวังหอบเป็นหมาลิ้นห้อยแน่ กะถินได้แต่ยืนอึ้งอยู่ที่หน้าประตูรั้วที่ออกแบบมาอย่างอลังการ ขนาดแค่ประตูรั้วก็เวอร์วังมาก .

“กริ๊ง..กริ๊ง ฉันต้องเกิดอีกกี่ชาติถึงจะมีวาสนาแบบนี้นะ”

*** ร่างบางได้เอ่ยพึมพำอยู่ในใจ พลางยกมือน้อยๆของเธอกดปุ่มสีขาวขนาดไม่ใหญ่เพื่อส่งสัญญาณให้คนในบ้านทราบว่ามีคนมารออยู่หน้าประตูรั้ว ไม่นานก็มีรถกอล์ฟสีขาวพร้อมคนขับหนึ่งคนกำลังขับมุุ่งหน้าตรงมาทางประตูรั้ว ทันใดที่รถกอล์ฟมาถึง คนขับรถก็ก้าวขาลงมาจากรถ และเดินมาเปิดประตูช่องเล็ก ที่ไว้สำหรับคนเดินเข้า .

“ มาพบใครครับ ”

“ อ่อ ฉันเป็นครูสอนพิเศษที่ทางสถาบันสอนพิเศษส่งมาให้มาสอนให้กับคุณหนูที่นี่ค่ะ”

“ อ้อ เชิญเข้ามาได้เลยครับ เดียวขึ้นรถไปพร้อมกันเลยครับ เชิญครับ”

“ รบกวนด้วยนะค่ะ”

*** คนตัวสูงร่างกำยำหรือคนขับรถกอล์ฟก็น่าจะเป็นพนักงานรับใช้ในคฤหาสน์แห่งนี้ ลงมาเปิดประตูก็ได้เอ่ยถามคนร่างบางที่ยืนรออยู่ด้านนอก หลังจากที่ได้คุยกัน พนักงานรับใช้ก็ได้เชิญกะถินเข้าไปยังในรั้วด้านในเพื่อขึ้นรถกอล์ฟไปยังตัวคฤหาสน์อันใหญ่โต ทั้งสองคนก็ได้ขับรถมุ่งหน้าตรงไปตามทาง ระหว่างทางกะถินก็แต่อ้าปากค้างกับสิ่งที่เจอหรายอย่าง เช่นอ่างเลี้ยงปลาที่ใหญ่มากๆ ต้นไม้ที่ราคาแพงๆ บางอย่างก็นำเข้าจากต่างประเทศ กระทั่งเก้าอี้นั่งในสวนก็น่าจะสั่งนำเข้าแน่ๆ ไม่นานรถก็ขับมาถึงคฤหาสน์กับพบว่าคฤหาสน์ที่เห็นจากนอกรั้วว่าใหญ่แล้วแต่พอเข้ามาใกล้กลับใหญ่กว่าหลายเท่า ครั้งนี้ทำให้กะถินตลึ่งหนักกกว่าเก่า.

“ ถามจริงอันนี้บ้านคนใช่ไหม นึกว่าพระราชวัง เดินกี่วันถึงจะครบทุกห้องเนี้ย”

“เชิญคุณตามมาทางนี้เลยครับ คุณหนูรออยู่แล้วครับ”

***กะถินที่กำลังอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า พลางบ่นพึมพำไปด้วย พนักงานรับใช้ที่ลงจากรถที่หลังก็ได้เชิญกะถินให้ตามเขาไปยังในคฤหาสน์ ข้างนอกตัวบ้านว่าอลังแล้วเข้ามาในบ้านอลังกว่าอีก ทั้งโซฟา ทีวี ตู้โชว์ของสะสมระรานตาไปหมด และที่สดุดตาอีกอย่างคือโต๊ะทานข้าวที่เป็นหินอ่อนสีขาวใสทั้งก้อนซึ่งแน่นอนแพงมากๆและเป็นของนำเข้าทุกอย่างในที่แห่งนี้รู้สึกว่าเหมือนหลุดไปในอีกโลกเลย ของใช้ต่างๆทันสมัยและราคาแพง แม้กระทั่งสาวใช้ที่แต่งตัวสะอาดสะอ้านและทันสมัยตระหนักได้ว่าเจ้าของที่นี่ต้องเป็นคนเจ้าระเบียบและหัวทันสมัยเป็นแน่ กะถินที่ตอนนี้กำลังเดินตามพนักงานของที่นี่ไปนั้นก็ต้องระวังตัวสุดๆห้ามไปโดนไปแตะอะไรในนี้เด็ดขาดถ้าเกิดความเสียหาขึ้แน่นอนเธอน่าจะต้องติดคุกอย่างเดียวเพราะไม่น่าจะมีปัญญาจ่ายค่าชดใช้ เธอพยายามทำตัวเล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้.

“นี่ี่ก็เดินมาได้เกือบห้านาทีแล้วนะยังไม่ถึงอีกหรอ”

***กะถินที่เดินไปพลางพึมพำไปเพราะเธอรู้สึกว่าระยะทางมันไกลเหลือเกิน บ่นไม่ทันขาดคำก็เดินมาถึงห้องรับแขกห้องนึงรู้สึกว่าที่นี่จะมีห้องรับแขกอยู่หลายห้อง ทันใดที่เดินมาถึงห้องก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งดูทีวีอยู่หน้าตาจิ้มลิ้มผิวขาวอมชมพู ออกหมวยๆ เป็นหลานสาวคนเดียวของตระกูลนี้ เป็นลูกของคุณชายใหญ่หรือลูกคนโตของบ้านนี้.

“ถึงแล้วครับคุณหนูนั่งรออยู่เลยครับเชิญเข้าไปได้เลยครับ รับเครื่องดื่มเป็นอะไรดีครับ ”

“ อ้อเอาเป็นน้ำเปล่าก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

“ ครับต้องการอะไรบอกน้องๆเขาได้เลยนะครับ ”

“ ขอถามหน่อยได้ไหมค่ะ คุณหญิงไม่อยู่หรอค่ะ ”

“ อยู่ครับ แต่วันนี้คุณหญิงมีคุยธุระสำคัญกับทางครอบครัว ตอนนี้กำลังรอคุณชายน้อยอยู่ครับ คุณหญิงให้ผมมาดูแลขาดเหลืออะไรบอกผมได้ตลอดครับ”

“ อ่อขอบคุณค่ะ”

***กะถินก็ไม่ลืมที่ถามถึงผู้ว่าจ้าง ตามมารยาท จากนั้นกะถินก็ได้เดินเข้าไปในห้อง เพื่อที่จะทำการสอน .

“ สวัสดีค่ะคุณหนู ครูชื่อกะถินเป็นครูสอนพิเศษให้คุณหนูค่ะ”

“ สวัสดีค่า หนูชื่อไข่มุก อายุเก้าขวบค่า คุณครูสวยจังเลยค่ะ”

“ น่ารักจังเลย อ่ะเดี๋ยววันนี้เรามาเรียนเรื่องพื้นฐานแสงและเงากันก่อนนะค่ะ ”

“ได้ค่า คุณครูมานั่งตรงนี้ข้างๆไข่มุกนะค่า ”

” ^ ^”

***เด็กสาวที่เห็นคุณครูคนสวยก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยปากชม ทำให้บรรยายเปลี่ยนจากที่กะถินเกร็งๆอยู่นั้นกับผ่อนคลายลงเพราะนักเรียนของเธอน่าาจะเป็นเด็กสอนง่าย และน่ารัก ดูจากการพูดการจาไพเราะน่าฟังเป็นเด็กที่น่าเอ็นดู ทำให้ชวนคิดถึงลูกสาวของตัวเองที่ตอนนี้น่าจะกำลังดูทีวีเหมือนกัน จะว่าไปก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูกของเธอเลยทำให้เธอน่าจะมีวิธีการรับมือค่อนข้างง่าย .

“ สวัสดีครับคุณชายน้อย ผมถือกระเป๋าให้ครับ”

“คุณแม่อยู่ไหนกันครับ ”

“คุณท่านกับคุณหญิงพร้อมคุณชายใหญ่รอที่ห้องที่ทำงานของคุณท่านแล้วครับ เชิญทางนี้ครับ”

***ดินที่เดินทางมาถึงบ้านของตัวเอง และใช่เขาคือคุณชายน้อยลูกคนเล็กของคุณท่านและคุณหญิงและวันนี้เขามาบ้านเพราะมีคำสั่งจากพ่อของเขารอบนี้เหมือนว่าจะขัดไม่ได้ด้วย เขาที่ไม่ค่อยมาบ้านสักเท่าไหร่ส่วนมากจะอยู่คอนโดตามลำพัง .

“ เอ๊ะวันนี้มีแขกคนอื่นมาบ้านด้วยหรอ ”

“ อ้อ ใช่ครับเป็นครูสอนพิเศษของคุณหนูไข่มุกที่คุณท่านพึ่งว่าจ้างมาครับ และเป็นสาวสวยด้วยนะครับ ^^”

“ แหมลุงชาย เห็นสาวสวยไม่ได้เลยนะครับ จะสวยแค่ไหนเชียว”

“ สวยอยู่นะครับท่าทางทรงดีครับ ดูท่าทางเรียบร้อยไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ครับ แต่เข้ากับคุณหนูได้ดีนะครับ คุณชายน้อยจะเข้าไปดูไหมครับ”

“ อ้อ ไม่ดีกว่าครับ ผมว่ารีบไปหาพวกท่านเลยดีกว่าเดียวท่านจะรอนาน ”

***ระหว่างที่ดินกำลังเดินไปขึ้นบรรไดชั้นสองเพื่อไปยังห้องทำงานของคุณท่านนั้นก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน หัวเราะอย่างสนุกสนานกันอยู่ในห้องรับแขก เขาจึงได้เอ่ยปากถามลุงชายพ่อบ้านประจำตระกูล ลุงชายอยู่กับตระกูลของดินมาตั้งแต่ดินยังไม่เกิดคุ้นเคยกับคนในครอบครัวดี และชอบหยอกล้อกับดินเป็นประจำ หลังจากที่รู้ต้นตอของที่มาเสียงแล้วดินก็ไม่ได้สนใจอะไรกับรีบเดินไปขึ้นบรรไดไปชั้นสองเพื่อพบคุณพ่อคุณแม่และพี่ชายของเขาทันที .