…วันศุกร์
*** แสงอาทิตย์สีส้มอ่อนๆ กำลังจะลาลับขอบฟ้า และไม่นานท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำมืด บนท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นแสงของดวงดาวระยิบระยับ ปนความวุ่ยวายของผู้คนที่เดินดินและผู้คนที่ใช้รถใช้ถนน ไม่ต่างจากฝูงนกที่กำลังบินกับรังกันเป็นฝูงๆต่างคนต่างหน้าที่ ต่างคนต่างทำงานและต่างคนต่างแยกย้าย เป็นวัฐจักรชีวิต และมีอีกหนึ่งคนที่กำลังขวนขวยหาทางรอดให้ตัวเองและครอบครัว ร่างบางที่ตอนนี้กำลังนั่งวินมอไซค์ ที่วิ่งไปยังจุดหมายที่เธอกำหนดนั้นคือบ้านของนักเรียนที่เธอจะไปสอนพิเศษ . *** เอี๊ยด..เอี๊ยด เสียงเบรกของรถมอเตอร์ไซค์ดังขึ้น เพราะตอนนี้ถึงจุดหมายปลายทางของผู้ว่าจ้างแล้ว สองขาใหญ่แกร่งปล่อยลงยันพื้นอย่างว่องไวพร้อมกันเพื่อทรงตัว จากนั้นร่างบางที่นั่งซ้อนมาก็ค่อยก้าวขาลงอย่างช้าๆ . “ เท่าไหร่ค่ะ ” “ แปดสิบบาทครับผม ” “ อ่ะนี่ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ” ***ร่างบางเอ่ยปากถามค่าโดยสาร จากนั้นก็หยิบเงินในกระเป๋าใบน้อยของเธอแล้วส่งให้กับวินมอเตอร์ไซค์ สายตาก็กวาดมองไปยังบ้านหลังโต เป็นคฤหาสน์สีขาวทองสามชั้นมีสวนหย่อมหน้าบ้าน แต่ที่ทำให้กะถินตลึ่งคือถนนทางเดินเข้าไปยังประตูหน้าบ้านนั้นยาวมากกว่าจะเดินไปถึงมีหวังหอบเป็นหมาลิ้นห้อยแน่ กะถินได้แต่ยืนอึ้งอยู่ที่หน้าประตูรั้วที่ออกแบบมาอย่างอลังการ ขนาดแค่ประตูรั้วก็เวอร์วังมาก . “กริ๊ง..กริ๊ง ฉันต้องเกิดอีกกี่ชาติถึงจะมีวาสนาแบบนี้นะ” *** ร่างบางได้เอ่ยพึมพำอยู่ในใจ พลางยกมือน้อยๆของเธอกดปุ่มสีขาวขนาดไม่ใหญ่เพื่อส่งสัญญาณให้คนในบ้านทราบว่ามีคนมารออยู่หน้าประตูรั้ว ไม่นานก็มีรถกอล์ฟสีขาวพร้อมคนขับหนึ่งคนกำลังขับมุุ่งหน้าตรงมาทางประตูรั้ว ทันใดที่รถกอล์ฟมาถึง คนขับรถก็ก้าวขาลงมาจากรถ และเดินมาเปิดประตูช่องเล็ก ที่ไว้สำหรับคนเดินเข้า . “ มาพบใครครับ ” “ อ่อ ฉันเป็นครูสอนพิเศษที่ทางสถาบันสอนพิเศษส่งมาให้มาสอนให้กับคุณหนูที่นี่ค่ะ” “ อ้อ เชิญเข้ามาได้เลยครับ เดียวขึ้นรถไปพร้อมกันเลยครับ เชิญครับ” “ รบกวนด้วยนะค่ะ” *** คนตัวสูงร่างกำยำหรือคนขับรถกอล์ฟก็น่าจะเป็นพนักงานรับใช้ในคฤหาสน์แห่งนี้ ลงมาเปิดประตูก็ได้เอ่ยถามคนร่างบางที่ยืนรออยู่ด้านนอก หลังจากที่ได้คุยกัน พนักงานรับใช้ก็ได้เชิญกะถินเข้าไปยังในรั้วด้านในเพื่อขึ้นรถกอล์ฟไปยังตัวคฤหาสน์อันใหญ่โต ทั้งสองคนก็ได้ขับรถมุ่งหน้าตรงไปตามทาง ระหว่างทางกะถินก็แต่อ้าปากค้างกับสิ่งที่เจอหรายอย่าง เช่นอ่างเลี้ยงปลาที่ใหญ่มากๆ ต้นไม้ที่ราคาแพงๆ บางอย่างก็นำเข้าจากต่างประเทศ กระทั่งเก้าอี้นั่งในสวนก็น่าจะสั่งนำเข้าแน่ๆ ไม่นานรถก็ขับมาถึงคฤหาสน์กับพบว่าคฤหาสน์ที่เห็นจากนอกรั้วว่าใหญ่แล้วแต่พอเข้ามาใกล้กลับใหญ่กว่าหลายเท่า ครั้งนี้ทำให้กะถินตลึ่งหนักกกว่าเก่า. “ ถามจริงอันนี้บ้านคนใช่ไหม นึกว่าพระราชวัง เดินกี่วันถึงจะครบทุกห้องเนี้ย” “เชิญคุณตามมาทางนี้เลยครับ คุณหนูรออยู่แล้วครับ” ***กะถินที่กำลังอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า พลางบ่นพึมพำไปด้วย พนักงานรับใช้ที่ลงจากรถที่หลังก็ได้เชิญกะถินให้ตามเขาไปยังในคฤหาสน์ ข้างนอกตัวบ้านว่าอลังแล้วเข้ามาในบ้านอลังกว่าอีก ทั้งโซฟา ทีวี ตู้โชว์ของสะสมระรานตาไปหมด และที่สดุดตาอีกอย่างคือโต๊ะทานข้าวที่เป็นหินอ่อนสีขาวใสทั้งก้อนซึ่งแน่นอนแพงมากๆและเป็นของนำเข้าทุกอย่างในที่แห่งนี้รู้สึกว่าเหมือนหลุดไปในอีกโลกเลย ของใช้ต่างๆทันสมัยและราคาแพง แม้กระทั่งสาวใช้ที่แต่งตัวสะอาดสะอ้านและทันสมัยตระหนักได้ว่าเจ้าของที่นี่ต้องเป็นคนเจ้าระเบียบและหัวทันสมัยเป็นแน่ กะถินที่ตอนนี้กำลังเดินตามพนักงานของที่นี่ไปนั้นก็ต้องระวังตัวสุดๆห้ามไปโดนไปแตะอะไรในนี้เด็ดขาดถ้าเกิดความเสียหาขึ้แน่นอนเธอน่าจะต้องติดคุกอย่างเดียวเพราะไม่น่าจะมีปัญญาจ่ายค่าชดใช้ เธอพยายามทำตัวเล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้. “นี่ี่ก็เดินมาได้เกือบห้านาทีแล้วนะยังไม่ถึงอีกหรอ” ***กะถินที่เดินไปพลางพึมพำไปเพราะเธอรู้สึกว่าระยะทางมันไกลเหลือเกิน บ่นไม่ทันขาดคำก็เดินมาถึงห้องรับแขกห้องนึงรู้สึกว่าที่นี่จะมีห้องรับแขกอยู่หลายห้อง ทันใดที่เดินมาถึงห้องก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งดูทีวีอยู่หน้าตาจิ้มลิ้มผิวขาวอมชมพู ออกหมวยๆ เป็นหลานสาวคนเดียวของตระกูลนี้ เป็นลูกของคุณชายใหญ่หรือลูกคนโตของบ้านนี้. “ถึงแล้วครับคุณหนูนั่งรออยู่เลยครับเชิญเข้าไปได้เลยครับ รับเครื่องดื่มเป็นอะไรดีครับ ” “ อ้อเอาเป็นน้ำเปล่าก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ” “ ครับต้องการอะไรบอกน้องๆเขาได้เลยนะครับ ” “ ขอถามหน่อยได้ไหมค่ะ คุณหญิงไม่อยู่หรอค่ะ ” “ อยู่ครับ แต่วันนี้คุณหญิงมีคุยธุระสำคัญกับทางครอบครัว ตอนนี้กำลังรอคุณชายน้อยอยู่ครับ คุณหญิงให้ผมมาดูแลขาดเหลืออะไรบอกผมได้ตลอดครับ” “ อ่อขอบคุณค่ะ” ***กะถินก็ไม่ลืมที่ถามถึงผู้ว่าจ้าง ตามมารยาท จากนั้นกะถินก็ได้เดินเข้าไปในห้อง เพื่อที่จะทำการสอน . “ สวัสดีค่ะคุณหนู ครูชื่อกะถินเป็นครูสอนพิเศษให้คุณหนูค่ะ” “ สวัสดีค่า หนูชื่อไข่มุก อายุเก้าขวบค่า คุณครูสวยจังเลยค่ะ” “ น่ารักจังเลย อ่ะเดี๋ยววันนี้เรามาเรียนเรื่องพื้นฐานแสงและเงากันก่อนนะค่ะ ” “ได้ค่า คุณครูมานั่งตรงนี้ข้างๆไข่มุกนะค่า ” ” ^ ^” ***เด็กสาวที่เห็นคุณครูคนสวยก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยปากชม ทำให้บรรยายเปลี่ยนจากที่กะถินเกร็งๆอยู่นั้นกับผ่อนคลายลงเพราะนักเรียนของเธอน่าาจะเป็นเด็กสอนง่าย และน่ารัก ดูจากการพูดการจาไพเราะน่าฟังเป็นเด็กที่น่าเอ็นดู ทำให้ชวนคิดถึงลูกสาวของตัวเองที่ตอนนี้น่าจะกำลังดูทีวีเหมือนกัน จะว่าไปก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูกของเธอเลยทำให้เธอน่าจะมีวิธีการรับมือค่อนข้างง่าย . “ สวัสดีครับคุณชายน้อย ผมถือกระเป๋าให้ครับ” “คุณแม่อยู่ไหนกันครับ ” “คุณท่านกับคุณหญิงพร้อมคุณชายใหญ่รอที่ห้องที่ทำงานของคุณท่านแล้วครับ เชิญทางนี้ครับ” ***ดินที่เดินทางมาถึงบ้านของตัวเอง และใช่เขาคือคุณชายน้อยลูกคนเล็กของคุณท่านและคุณหญิงและวันนี้เขามาบ้านเพราะมีคำสั่งจากพ่อของเขารอบนี้เหมือนว่าจะขัดไม่ได้ด้วย เขาที่ไม่ค่อยมาบ้านสักเท่าไหร่ส่วนมากจะอยู่คอนโดตามลำพัง . “ เอ๊ะวันนี้มีแขกคนอื่นมาบ้านด้วยหรอ ” “ อ้อ ใช่ครับเป็นครูสอนพิเศษของคุณหนูไข่มุกที่คุณท่านพึ่งว่าจ้างมาครับ และเป็นสาวสวยด้วยนะครับ ^^” “ แหมลุงชาย เห็นสาวสวยไม่ได้เลยนะครับ จะสวยแค่ไหนเชียว” “ สวยอยู่นะครับท่าทางทรงดีครับ ดูท่าทางเรียบร้อยไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ครับ แต่เข้ากับคุณหนูได้ดีนะครับ คุณชายน้อยจะเข้าไปดูไหมครับ” “ อ้อ ไม่ดีกว่าครับ ผมว่ารีบไปหาพวกท่านเลยดีกว่าเดียวท่านจะรอนาน ” ***ระหว่างที่ดินกำลังเดินไปขึ้นบรรไดชั้นสองเพื่อไปยังห้องทำงานของคุณท่านนั้นก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน หัวเราะอย่างสนุกสนานกันอยู่ในห้องรับแขก เขาจึงได้เอ่ยปากถามลุงชายพ่อบ้านประจำตระกูล ลุงชายอยู่กับตระกูลของดินมาตั้งแต่ดินยังไม่เกิดคุ้นเคยกับคนในครอบครัวดี และชอบหยอกล้อกับดินเป็นประจำ หลังจากที่รู้ต้นตอของที่มาเสียงแล้วดินก็ไม่ได้สนใจอะไรกับรีบเดินไปขึ้นบรรไดไปชั้นสองเพื่อพบคุณพ่อคุณแม่และพี่ชายของเขาทันที .***คอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมืองย่านธุรกิจ ภายในตกแต่งด้วยโทนสีขาว เทา เฟอร์นิเจอร์ดีไซน์เรียบหรูแบรนด์ดัง ห้องครัวติดตั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าไฮเอนด์ครบครัน ห้องน้ำหินอ่อน พร้อมอ่างกุซซี่ ระเบียงกนะจกมองเห็นวิวตึกระฟ้าและแม่น้ำที่ทอดยาวผ่านกลางเมือง .“ ฮัลโหล คิว มึงว่างไหมตอนนี้ ปรึกษาอะไรหน่อย ”“กูว่าล่ะไม่มีอะไรดลใจมึงให้โทรหากูได้นอกจากมีปัญหาเรื่องความรัก อ่ะว่ามาครับเพื่อนรัก”“ คือกูพึ่งรู้ว่า น้องเขาเป็นครูสอนพิเศษศิลปะ”“แล้วคือแค่นี้ มึงตื่นเต้นอะไร ”“ มันมีมากกกว่านั้นไง คือแล้วนักเรียนที่เขาไปสอน คือหลานกูไง ”“ เอ้าก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ”“ ดีกับผีนะสิ วันนี้กูต้องไปรับเขาที่บ้านกูเอง มึงคิดว่าไง”“ เอ้าก็ดีไง นั่นบ้านมึง มึงกลัวอะไรเนี้ย”“ คือกูกับน้องเขากำลังคุยกัน แล้วถ้าเกิดแม่กูรู้เข้าเป็นเรื่องแน่ ”“ เรื่องอะไรว่ะ ก็ดีไม่ใช่หรอ จะหมดปัญหาเรื่องที่เขาจับคู่ให้มึงอ่ะ”“ มันดีตรงไหนว่ะ มึงอยู่โน้นจนสมองเสื่อมหรือไง ว่าแม่กูเขาซีเรียสเรื่องหน้าตา ฐานะขนาดไหน”“เออจริงว่ะ กูลืมไปเลย แต่น้องเขาก็มีฐานะไม่ใช่หรอได้ข่าวว่าที่บ้านเปิดบริษัท ไม่ใช่อ่อว่ะ“ตอนแรกกูก็คิดแ
“ก๊อกๆ ฉันขอเข้าไปนะค่ะ”“อ่อครับ”“รอนานไหมค่ะ พอดีไม่ทราบว่าคุณจะมาก่อนเวลา”“ไม่นานครับ เชิญนั่งครับ”“น้ำใสสวัสดีคุณอาสิลูก”“สวัสดีค่ะคุณอา”“สวัสดีครับน้ำใส อาชื่อดินนะ แต่ผมอายุเยอะกว่าคุณ ต้องเรียกลุงไหมครับ ““อายุเยอะกว่าฉันหรอค่ะ คุณอายุเท่าไหร่แล้วค่ะ ฉันก็ไม่เคยถามสักที”“ผมปีนี้สามสิบเอ็ดแล้วครับ ส่วนคุณน่าจะ ยี่สิบเจ็ดใช่ไหม ถ้าจำไม่ผิด”“ใช่ค่ะ ทำไมคุณรู้ค่ะ”“เอ่อ อ่อ ผมเห็นในใบฝากเงินของคุณนะครับมีประวัติอยู่ แหะๆ”“อ่อจริงด้วย”“เอ่อ อยากทานอะไรกันครับวันนี้ สั่งได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ น้ำใสอยากทานอะไรค่ะ”“พวกเราทานได้หมดเลยค่ะ แล้วแต่คุณดินเลยค่ะ”“ไม่สิคุณอยากกินอะไร คุณสั่งเลยครับ”“งั้นก็ได้ค่ะ คุณสั่งอะไรไปมั้งแล้วค่ะ”“ผมยังไม่ได้สั่งอะไรเลยครับ กลัวพวกคุณไม่ชอบ คุณสั่งเผื่อผมเลยครับ ผมทานง่าย”*** เสียงเคาะประตู จากข้างนอกทำให้คนที่นั่งรออยู่ด้านในถึงกับสดุ้ง คนตัวสูงที่นั่งอยู่ถึงกับใจเต้นเร็ว หลังจากนั้นก็ได้มีเสียงจากด้านนอกขออนุญาติเปิดประตู เป็นเสียงที่คุ้นเคย เขาจึงขานตอบรับออกไป ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก สองสาวค่อยเดินเข้ามายังช้าๆ แบบระมัดระวัง หลังจ
“มีอะไรติดหน้าผมหรือเปล่าครับ? ”“ค่ะ”“ผมเห็นคุณจ้องหน้าผมนานแล้วน่ะครับ”“อ้อ คือ เปล่าค่ะ ฉันก็มองไปรอบๆ น่ะค่ะ พอดีรถคุณสวยมากนะค่ะ แหะๆ”“อ้อ รถคันนี้หรอ ผมพึ่งออกมา คุณได้นั่งเป็นคนแรกเลยนะ”“อ้อ จริงหรอค่ะ ฮ่าๆ ”*** ผมสีดำถูกเสยขึ้นดูยุ่งเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย คิ้วเข้มพาดเฉียง ดวงตาสีดำกลมโตขนตายาวงอนเหมือนผู้หญิง ส่วนการแต่งกายของเขาก็ทันสมัยและมีสไตล์เฉพาะตัว ผสมผสานระหว่างความหรูหราและความเท่ได้อย่างลงตัว เอาเป็นว่าโดยรวมแล้ว เขามีเสน่ห์มากเลยทีเดียว ร่างบางที่ตอนนี้กำลังวิเคราะห์ ชายหนุ่มรูปงามที่นั่งฝั่งคนขับโดยอย่างละเอียด ดวงตาของเธอฉายแววมีชีวิตชีวา และใบหน้าของเธอก็เปี่ยมไปด้วยความสดชื่น ก็อย่างว่าแหละนะ ได้อยู่ใกล้ๆ คนหล่อ แถมรวยอีก แล้วดันคนหล่อคนนี้ยังมาจีบเธออีกด้วย เหมือนตอนนี้กำลังตกอยู่ในห้วงความฝันที่ไม่อยากตื่น .“บ้านคุณแยกข้างหน้านี่ใช่ไหมครับ”“อ้อใช่ค่ะ เลี้ยวซ้าย ตรงไปอีกประมานสองร้อยเมตรก็ถึงค่ะ”“อ้อครับ แล้วคุณอยู่กับใครหรอครับ”“ฉันหรอค่ะ เอ่อ ฉันอยู่กับ พ่อแม่และก็ลูกสาวค่ะ”“อ้อ ครับไม่เป็นไรใช่ไหมครับที่ถามเรื่องส่วนตัว เหมือนผมยุ่งไปหรือเปล
*** ณ ห้องตรวจ แผนกจิตเวช หรือ คลินิกสุขภาพจิต “ สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ วันนี้รู้สึกอย่างไรบ้างครับ”“ สวัสดีค่ะคุณหมอ วันนี้ก็รู้สึกดีนะค่ะ ไม่เลวร้าย ”“ วันนี้ทานข้าวอร่อยไหมครับ ”“ ก็ ปกตินะค่ะ พอได้ค่ะ” “ ทำงานเหนื่อยไหมครับวันนี้”“ เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แต่ไหวค่ะ”“ โอเครครับ ถือว่าวันนี้เป็นที่ดีวันหนึ่งเลยนะครับ สีหน้าดูโอเคร ใช้ได้ครับ เก่งมากครับ เอ่อ แล้วยังฝันร้ายอยู่บ่อยๆไหมครับ “” ก็ยังฝันอยู่บ้างค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยบ่อยเท่าเมื่อก่อน”“ แล้วมีฝันเรื่องดีๆบ้างไหมครับ ”“ มีอยู่ประมาน สองถึงสามวันนะค่ะ แต่ก็ไม่เชิงดีไม่เชิงร้ายค่ะ ”“ จำได้ไหมครับ ว่าฝันว่าอย่างไร ลองเล่าให้หมอฟังหน่อยซิ”“ ฉันฝันว่ากำลังวิ่งหนีใครก็ไม่รู้ค่ะ ในฝันฉันกลัวมากนะค่ะ แต่ทว่าวิ่งไปไม่นานกลับมีคน คนหนึ่งยืนรอฉันอยู่ค่ะ พร้อมกลางแขนเพื่อรอรับฉัน แล้วกอดฉัน ตอนนั้นความรู้สึกกลัวก็หาไปหมดเลยค่ะ ”“ อืมถือว่าเป็นฝันที่ดีนะครับ ดูจากสีหน้าแล้วเหมือนจะโอเครขึ้นมากอยู่นะครับ มีอะไรอยากเล่าให้ผมฟังไหมครับ”*** ธีระ หรือ นายแพทย์ ธีระ วัฒนชัย อายุ 31ปี หมอหนุ่มไฟแรง หน้าตาดี ดีกรีนักเรียนนอก
*** วันเสาร์ “ ติ่ง ! ผมดินนะครับ คุณกะถินยุ่งอยู่ไหมครับรบกวนหรือเปล่า”“ ไม่รบกวนค่ะ คุณดินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ พอดี อยากทราบว่าพรุ่งนี้คุณกะถินหยุดหรือเปล่าครับ ”“ อ้อ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดค่ะ คุณดินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ ผมอยากจะชวนคุณทานข้าวมื้อเย็นน่ะครับ”“ ตอนเย็นฉันไม่ว่างเลยพอดีมีงานพิเศษที่ต้องไปทำค่ะ ”“ อ้อ งั้นเป็นตอนเที่ยงได้ไหมครับ ”“ พอดีแบบนี้นะค่ะคุณดินปกติวันหยุดฉันมักจะอยู่ดูแลลูกสาวอ่ะค่ะ คงไม่สะดวกไปกับคุณ ”“ งั้นเอาแบบนี้นะครับ เอาลูกสาวคุณมาด้วย ผมไม่มีปัญหา ผมไม่ติดอะไร”“ จะดีหรอค่ะ จะรบกวนคุณหรือเปล่า ”*** ร่างบางที่กำลังนั่งเช็ดอุปกรณ์ทำผม ที่พึ่งทำให้ลูกค้าเสร็จไป ก็มีเสียงแชทเด้งในโทรศัพท์ เธอจึงหยิบขึ้้นมาอ่าน เป็นแชทที่ไม่รู้จัก จึงเปิดเข้าไปดู และแล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผู้จัดการสุดหล่อนี่เอง เธอพึ่งนึกได้ว่าเธอพึ่งให้คอนแทคเขาไปเมื่อเช้าเองก็ไม่คิดว่าจะทักมาไวแบบนี้ แถมชวนเธอไปทานข้าวส่ะด้วย ทำให้กะถินคิดหนัก เธอจึงบอกปฏิเสธเขาไปเพราะเธอต้องดูแลลูกของเธอ แต่ไม่คิดว่าฝั่งนั้นก็ไม่ได้ลดระความพยายาม แถมยังชวนให้เธอเอาลูกสาวมาด้วยครานี้กะถิน
*** คลื่น..คลื่น ท่ามกลางท้องฟ้าสีดำมืดสนิท มองไม่เห็นแม้แต่ดวงดาวสักดวง เสียงฟ้าร้องมาเป็นระยะๆ บรรยากาศชวนหดหู่หญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง สายฝนที่กระหน่ำตกลงมาอย่างหนัก ลมพายุพัดโหมใส่อย่างไม่ปราณี ทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่นั้นแทบจะทรงตัวไม่ได้ เกร๊าะ! โค่ม! เสียงของวัตถุขนาดใหญ่ค่อยๆถล่มลงมาเศษฝ่นฟุ้งกะจาย เศษอิฐ เศษปูนร่วงล่นลงมาอย่างหนาแน่น ฝูงนกพากันแตกหึ่ง บินไปคนล่ะทิศคนล่ะทาง โอ๊ย! ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย เสียงร้องขอความช่วยเหลือตามมาติดๆ หญิงสาวที่ตอนนี้ยืนตั่วสั่นอยู่ในความหวาดกลัว สายตาคู่น้อยก็กวาดมอง เห็นตึกขนาดใหญ่ที่ถล่มลงมา มีผู้คนที่บาดเจ็บและเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก ~ หมาน้อย~ หมาน้อย เสียงเรียกดังมาจากมุมตึกที่ถล่มลงตรงนั้นเหมือนจะเป็นช่องลิฟท์ขนาดใหญ่ หญิงสาวที่ได้ยินเสียงเรียกก็ได้หันตาเสียงไป ภาพตรงหน้าที่เธอเห็น คือเด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาที่อาบไปด้วยเลือดเต็มตัว แต่มองไม่เห็นหน้าชัดเจนนัก หญิงสาวที่ได้เห็นแบบนั้น กลับกรีดร้องด้วยความตกใจ และหวาดกลัว .“ ฮึก! แฮ่กๆ ฝันไป ใช่ ฉันแค่ฝัน ฉันแค่ฝัน ไม่มีอะไรฉันแค่ฝันไป”*** เสียงหอบหายใจของเธอดังก้องอยู่