นักสะสมความเศร้า

นักสะสมความเศร้า

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-07-10
โดย:  โลกใบกลมอัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
17บท
10views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

หญิงสาวคนหนึ่งที่เติบโตมาในครอบครัว “ ท็อคซิก ” ( toxic ) เก็บกด มีปมในใจขนาดใหญ่ จนทำให้ป่วยเป็น “ โรคซึมเศร้า ระดับรุนแรง (severe depression) + แพนนิค” แล้วมีเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเข้าเสมอทั้งเรื่องดี และไม่ดี และ แน่นอนว่าส่วนมากเป็นเรื่องที่ไม่ดี เป็นเรื่องที่บั่นทอนจิตใจของเด็กสาวคนนึงเสมอมา ตั้งแต่ คำพูดของคนรอบข้างรวมถึงคนในครอบครัว เขาใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวังทั้งคำพูด ทั้งกิริยา ทั้งสายตา เพื่อให้ถูกใจคนรอบข้างเสมอ เพราะเขารู้ตัวว่าตัวเขาเองไม่ดีพอสำหรับใคร เขามักคิดว่าโลกใบนี้มักโหดร้ายกับเขาตลอด และใช่มันเป็นแบบนี้เสมอ

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

ช่างคนสวย

***ณ ร้านเสริมสวยแห่งนึงย่านมหาลัยจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย รับตัดแต่งทรงผม ออกแบบทรงผม สระไดร์ ทำสี ดัด&ยืด ชาย&หญิงมีพนักงานประมาน5คนเป็นผู้ หญิง 3 คน ชาย 2 คน .

“ เกร๊าะ ” !

“เอ๊ะ ” ทำไมขาแว่นหักได้ล่ะ

***สาวน้อยร่างบางนามว่า“กะถิน” ที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าร้านเสริมสวยพลางบ่นหงุมหง่ำ เพราะตัวเธอชอบนั่งรอลูกค้าที่นัดทำผมที่หน้าร้านเสมอแต่วันนี้น่าจะเป็นอีกวันที่ฤกษ์ไม่ดีตั้งแต่เช้า เพราะในขณะที่ตัวเธอนั่งเล่นมือถืออยู่ ขาแว่นของเธอก็ได้หักเฉยเลย .

“ เห้อ ” ได้เสียเงินอีกแล้วสินะเรา - _ - เริ่มต้นวันได้ดีเยี่ยมจริงๆสุดยอดไปเลย!

***สาวน้อยร่างบางพูดเสียงแผ่วกับตัวเอง เพราะตั้งแต่เธอใช้ชีวิตมาเป็นเวลา 27 ปี เธอมักจะเจอกับเรื่องที่ไม่ดีตลอด เอาง่ายๆ ถ้าพูดเป็นภาษาชาวบ้านก็ “ซวยซ้ำซวยซาก” ขนาดที่นั่งกินข้าวเฉยๆจานข้าวก็ตกพื้นเสียดื้อๆ นั่นแหละชีวิตของเธอ.

“ สวัสดีคะ” ใช่คุณลูกค้าที่นัดคิวไว้เวลา 09.30 น. ไหมคะ

“อ่อออ ใช่ค่ะที่นัดสระไดร์ไว้คะ

***สาวน้อยร่างบางเอ่ยปากทักผู้หญิงคนนึงที่เดินดุ่มๆเข้ามาทางหน้าร้านเพื่อจะได้รู้ว่าเป็นลูกค้าที่นัดคิวไว้หรือเปล่า.

“ อ่าาเดียวเชิญคุณลูกเข้าด้านในเลยนะคะ ”

***สาวน้อยร่างบางได้เอ่ยปากชวนลูกค้าเข้าไปในร้านที่มีโต๊ะตัดผม จำนวน 4 โ ต๊ะ และมีลูกค้านั่งอยู่แล้ว 2 ท่าน มีช่าง และพนักงานที่ทำหน้าที่ของตัวเองอยู่ตามปกติเพื่อทำการสระไดร์ เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนของเธอทำให้ลูกค้าชอบและติดเธอเป็นจำนวนมาก และฝีมือของเธอก็ใช้ได้ เอาเป็นว่าในย่านนี้เธอค่อนข้างที่เป็นช่างที่ดังพอตัวเลยก็ว่าได้ทำให้ลูกค้าที่อยากจองคิวทำผมกับเธอบางคนต้องจองคิวนานกว่าหนึ่งเดือนเลยทีเดียว.

“ คุณลูกค้าถ้าหนักไปแรงไปบอกได้เลยนะคะ ”

“ อ่าาากำลังดีเลยค่าช่าง ”

***สาวน้อยร่างบางได้เอ่ยปากถามลูกค้าที่กำลังนอนบนเตียงเพื่อสระผมแบบฟินๆอยู่ เพราะหนึ่งในรายการที่ลูกค้าติดมาจากการสระผมของเธอด้วยเพราะเธอเป็นคนมือเบา พูดเพราะ แล้วมักนวดกระหม่อมให้ลูกค้าเพื่อผ่อนคลายเสมอ.

***เวลาผ่านไปนานนับ ชั่วโมง

“เรียบร้อยแล้วคะคุณลูกค้า มีอะไรอยากทำเพิ่มเติมไหมค่ะะ บอกช่างได้เลยนะคะ”

*** สาวน้อยร่างบางได้เอ่ยปากถามด้วยคำพูดอันอ่อนหวาน เป็นประจำแบบนี้เสมอเวลาทำผมลูกค้าเสร็จ บางคนก็อาจจะทำเพิ่มแต่บางคนก็ไม่ทำเพิ่ม เป็นธรรมดาที่พบเจอในทุกวันขอเธออยู่แล้ว .

“ อ่อวันนี้พอดีมีธุระต่ออ่ะค่า ไว้วันหลังจะทำแน่นอนค่าช่างคนสวยฝีมือดีแบบนี้ไม่พลาดแน่นอนค่า

“ ฮ่าๆ ขอบคุณมากๆนะค่าที่ไว้ใจช่างคนนี้ ยินดีต้อนรับคุณลูกค้าเสมอค่า ”

“ แสกนจ่ายยน๊าค่า คิวอาร์ตรงไหนเอ่ย..”

“อ่อได้เลยค่าคุณลูกค้า คิวอาร์ด้านนี้เลยนะค่ะ แสกนแล้วขอถ่ายสลิปไว้หน่อยนะค่ะ ”

“ อ่าเครเรียบร้อย นี่คะสลิป ”

“เรียบร้อยค่าคุณลูกค้า ขอบคุณที่ใช้บริการค่า ^ _^

*** ลูกค้าสาวสวยก็ได้เลยออกจากร้านไป หลังจากที่ได้ผมสวยสมใจของเธอแล้ว แล้วยังได้ทำกับช่างที่ถูกใจอีกวันนี้น่าจะอารมณ์ดีไปทั้งวันแน่ๆ

“เห้อ เสร็จไปแล้ว 1 คน วันนี้ทำไมปวดหัวจัง อาการเริ่มมาอีกแล้วสินะ จะปกติกับเขาสักวันได้ไหม กะถินเอ้ย หรือเมื่อเช้าลืมกินยานะ .

***กะถินพลางบ่นตัวเองเพราะเมื่อเช้าเธอรีบมาทำงาน ไม่รู้ว่าลืมกินยาโรคประจำตัวของเธอไหม และใช่ เธอเป็นโรค ซึมเศร้า + แพนนิค ที่เธอใช้ชีวิตได้แทบจะปกติเพราะเธอได้กินยาอย่างสม่ำเสมอ เหตุผลที่ทำให้วันนี้เธอรีบร้อนมาทำงานเกือบสาย เพราะต้องแต่งตัวให้ลูกสาวของเธอในวันที่โรงเรียนเปิดและใช่เธอมีลูกแล้วเกิดจากการผิดพลาดของเธอเองในอายุ 18 ปีเธอตั้งท้องก่อนวัยอันควร และเธอก็ได้เลิกกับแฟนหนุ่มพ่อของลูกสาวเธอไปหลายปีแล้วบวกกับเธอต้องทำกับข้าวให้พ่อแม่ของเธอ แต่วันนี้เธอดันตื่นสายตื่นเกือบเจ็ดโมงเช้า ลูกสาวของเธอเกือบไปโรงเรียนไม่ทัน ชีวิตในแต่ละวันของเธอช่างวุ่นวายเป็นปกติแบบนี้เสมอ .

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
17
ช่างคนสวย
***ณ ร้านเสริมสวยแห่งนึงย่านมหาลัยจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย รับตัดแต่งทรงผม ออกแบบทรงผม สระไดร์ ทำสี ดัด&ยืด ชาย&หญิงมีพนักงานประมาน5คนเป็นผู้ หญิง 3 คน ชาย 2 คน .“ เกร๊าะ ” !“เอ๊ะ ” ทำไมขาแว่นหักได้ล่ะ ***สาวน้อยร่างบางนามว่า“กะถิน” ที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าร้านเสริมสวยพลางบ่นหงุมหง่ำ เพราะตัวเธอชอบนั่งรอลูกค้าที่นัดทำผมที่หน้าร้านเสมอแต่วันนี้น่าจะเป็นอีกวันที่ฤกษ์ไม่ดีตั้งแต่เช้า เพราะในขณะที่ตัวเธอนั่งเล่นมือถืออยู่ ขาแว่นของเธอก็ได้หักเฉยเลย .“ เห้อ ” ได้เสียเงินอีกแล้วสินะเรา - _ - เริ่มต้นวันได้ดีเยี่ยมจริงๆสุดยอดไปเลย!***สาวน้อยร่างบางพูดเสียงแผ่วกับตัวเอง เพราะตั้งแต่เธอใช้ชีวิตมาเป็นเวลา 27 ปี เธอมักจะเจอกับเรื่องที่ไม่ดีตลอด เอาง่ายๆ ถ้าพูดเป็นภาษาชาวบ้านก็ “ซวยซ้ำซวยซาก” ขนาดที่นั่งกินข้าวเฉยๆจานข้าวก็ตกพื้นเสียดื้อๆ นั่นแหละชีวิตของเธอ.“ สวัสดีคะ” ใช่คุณลูกค้าที่นัดคิวไว้เวลา 09.30 น. ไหมคะ “อ่อออ ใช่ค่ะที่นัดสระไดร์ไว้คะ***สาวน้อยร่างบางเอ่ยปากทักผู้หญิงคนนึงที่เดินดุ่มๆเข้ามาทางหน้าร้านเพื่อจะได้รู้ว่าเป็นลูกค้าที่นัดคิวไว้หรือเปล่า. “ อ่าาเดียวเชิญคุณลูก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-30
อ่านเพิ่มเติม
วันนี้เหนื่อย พรุ่งนี้ก็เหนื่อยเหมือนเดิม
***ความเดิมจากตอนที่แล้ว……….“ กะถินวันนี้แกมีกี่คิวอ่ะ พอดีฉันติดธุระ ประมานช่วง 18.00 น. จะยกคิวให้ 1 คิว แกเอาไหม ถือว่าช่วยฉันนะ นะนะ”“อ่าพอดีฉันนนนเอ่อออ ได้ ฉันรับคิวนี้ให้ได้แกไม่ต้องคิดมากนะนินิว ยังไงก็เพื่อนกันช่วยกันได้อยู่แล้วสบายมาก“***นินิวเพื่อนสาวคนสนิทของกะถินเอ่ยปากอ้อนวอนขอให้กะทินรับคิวที่ลูกค้าของเธอที่นัดไว้แทนให้หน่อยเพราะเธอมีธุระสำคัญด่วนที่ต้องไปทำสองสาวเพื่อนสนิทชอบช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นประจำแบบนี้เสมอ นินิวเป็นคนปากร้ายแต่จิตใจดีชอบช่วยเหลือเพื่อนพ้องอยู่เสมอโดยเฉพาะเพื่อนสนิทอย่างกะถินเพราะนินิวรู้ดีว่ากะถินเป็นคนอย่างไง เอ่อ ลืมแนะนำตัวละครหลักของเราเลย กะถิน สาวน้อย อายุ 27 ปี ผมสั้นประมาณคาง ผมดำกริบ ใส่แว่นสายตา -200 สูง 160 ซม. ผิว 2 สี ออกขาวเหลือง ชอบใส่เสื้อผ้าสีดำ เป็นคนที่ไม่ค่อยมีสีสันในชีวิตสักเท่าไหร่ เพราะในความคิดโลกใบนี้ของเธอไม่ได้สวยหรูแบบคนอื่นสักเท่าไหร่ แต่ที่กะถินลังเลที่จะรับปากนินิวเพื่อนสาวคนสนิทของเธอนั้นเพราะเธอได้สัญญากับลูกสาวของเธอไว้ว่าเลิกงานจะกลับบ้านไปเล่นด้วย แต่ด้วยความเกรงใจของเธอนั้นทำให้ปฏิเสธเพื่อนสาวคนสนิท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-30
อ่านเพิ่มเติม
วังวนความคิด
“ซู่..ซู่..” เสียงฝนกระหน่ำลงมาอย่างไม่ขาดสายราวกบฟ้าร้องกำลังต่อว่าใครบางคนน้ำฝนไหลรวมกันเป็นสายตามพื้นถนนภาพที่เห็นเบื้องหน้าพร่ามัวด้วยหยาดฝนที่กระเซ็นความหนาวเย็นแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายแต่ในใจของฉันกลับร้อนรุ่มด้วยความหวัง หวังว่าฝนจะพัดพาความทุกข์โศกทั้งหมดไปเสียที”“แต่ว่านะพยากรณ์อากาศไม่ค่อยแม่นหรอช่วงนี้ ทำไมฝนถึงตกทั้งที่ไม่ได้มีการแจ้งเตือนมาก่อนเลยนะ หรือเราทำงานจนไม่ได้สนใจโลกภายนอก นั้นสิน่าจะอย่างหลังมากกว่าสินะ ฮ่าๆๆ กะถินเอ้ยกะถินจะได้กลับบ้านไปหาลูกสาวตอนไหนน่ะ ป่านี้น่านอนหลับไปแล้วล่ะ ตอนนี้ก็เวลา สามทุ่มกว่าๆ แล้วยังไม่มีแววที่ฝนจะหยุดเลยเริ่มมีอาการหนาวสั่นแล้วสิเรา”“ขอเพิ่มเติมส่วนนี้หน่อยนะคะที่กะถินไม่ได้รีบกลับบ้านขนาดนั้นหรือทุกคนที่คิดว่าไม่เป็นห่วงลูกหรอหรือลูกอยู่บ้านกับใครนั้นไม่ต้องห่วงนะคะหลานสาวของทุกคนอยู่กับตากับยายหรือพ่อและแม่ของกะถินคะ”“กะถินพลางบ่นพึมพำกับตัวเอง เพราะเวลานี้เธอยังติดฝนอยู่ที่ร้านที่เธอทำงานอยู่เลยท่ามกลางสายฝนกระหน่ำ และดูเหมือนว่าจะแรงขึ้นด้วยซ้ำ กะถินได้แต่ยืดกอดตัวเองด้วยอาการหนาวสั่น อาการนี้มักเกิดตอนที่อากาศเย็นมากๆ หรือช่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-30
อ่านเพิ่มเติม
เธอคนนี้แววตาเศร้าจัง
“ครืน! ครืน! เสียงของฟ้าร้องดังสะท้อนความเงียบ..ทำให้เธอรู้สึกถึงความโดดเดี่ยวและว่างเปล่าอยู่ในใจท่ามกลางท้องฟ้าสีดำ พร้อมสายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างไม่ขาดสาย ทวานั้นเริ่มมีลมกระโชกแรง ทำให้อากาศในตอนนั้นยิ่งหนาวเย็นจนเข้ากระดูก เธอนั้นได้แต่หย่อนตัวบางๆ ของเธอค่อยๆ ลงพร้อมชั้นเข่าทั้งสองข้างเธอมาคู่กันจากนั้นแขนทั้งสองข้างของเธอได้เอื้อมมาโอบกอดตัวของเธอไว้หวังให้ความอบอุ่นต่อร่างกายและหัวใจดวงน้อยที่แตกสลายแล้วแตกสลายอีก อย่างน้อยการโอบกอดตัวเองของเธออาจจะไม่อบอุ่นเท่าไหร่แต่ก็นะจะมีใครเข้าใจเรา เท่าตัวเราเองล่ะจริงไหม.“เอ่ออ คุณครับเป็นอะไรหรือเปล่า มีอะไรให้ช่วยไหมไม่สบายหรือเปล่าครับทำไมนั่งตัวสั่นแบบนั้น นั่งอยู่ตรงนี้ละอองฝนมันสาดเข้าถึงนะครับ”***ดินเอ่ยปากถามคนร่างบางที่กำลังนั่งสั่นอยู่ด้วยน้ำเสียงสงสัยแต่แฝงไปด้วยความห่วงใยปนความงงๆ นิดหน่อยเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วทำไมถึงมีคนมานั่งอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ ร่างบางที่กำลังตัวสั่นจนฟันกะทบกันไปมาค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แล้วก็ตกใจเพระไม่คิดว่าจะมีคนมาสนใจและถามไถ่เธอเช่นนี้ แล้วก็ค่อยก้มหน้าลงไปอีกครั้งเพราะอาการเธอตอนนี้ค่อยข้างที่จะแย่เอาเรื
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-30
อ่านเพิ่มเติม
ยังเหมือนเดิมเลยนะไอ้ตัวเล็ก
*** ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งย่านปทุมวัน เวลาโดยประมาน 22:30 ในขณะที่ดินนั่งรอกะถินตรวจอยู่นั้นในมือก็พลางกดมือถือเพื่อดูอะไรขั้นเวลาไปเรื่อย ไม่นานกะถินก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน สองเท้าบางๆค่อยๆเดินอย่างช้าๆมานั่งรอที่เดิม เพื่อรอรับยา สองคนที่นั่งอยู่ข้างๆกันก็ไม่ได้คุยกันอะไรกัน ทวาพากันนั่งเงียบ ท่ามกลางบรรยากาศหนาวเย็นของอากาศข้างนอกและความเย็นของแอร์ ตอนนี้ฝนก็ได้หยุดตกแล้ว ไม่นานเภสัชก็เรียกไปรับยา ทันใดที่ดินได้ยินเสียงเรียกของพยาบาลนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วบอกกะถินว่าเขาเองจะไปรับยาให้ ให้กะถินนั่งรออยู่ตรงนี้แหละ ไม่นานดินก็เดินกลับมาแล้วยื่นถุงยาให้กะถินที่นั่งรออย่างเหม่อลอย เหมือนจิตใจไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไหร่ .“เอ่ออ นี่ยาครับ คุณ..คุณ..คุณครับ”“อ่า ค่ะ อ่อออขอบคุณมากนะค่ะรำบากคุณมาทั้งคืนเลย นี่มันก็ดึกมากแล้วคุณกลับบ้านเถอะนะค่ะ”“ แล้วคุณกลับบ้านไหวไหมบ้านคุณอยู่ที่ไหนครับเดียวผมไปส่ง”“ อ่อ ไม่เป็นไรค่ะตอนนี้ฉันดีขึ้นมากๆแล้วค่ะ ฉันเรียกรถเรียบร้อยแล้วค่ะไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ เอ่ออฉันขอตัวก่อนนะค่ะ นั่น..รถมาพอดีเลยคะ กลับบ้านดีๆนะค่ะ วันนี้ขอบคุณมากๆเลยนะ ฉันไป
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-30
อ่านเพิ่มเติม
แค่ฉันรู้จักเธอก็พอ
***กริ๊ง..กริ๊งเวลา 05.00 น. เสียงของนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทำลายความเงียบของยามเช้า ทันทีที่เสียงนั้นดังขึ้น คนร่างบางที่นอนหลับอยู่ก็สดุ้งตื่น ภาพที่เห็นตรงหน้าคือห้องนอนที่คุ้นเคย สมองยังคงงัวเงียอยู่ประมวลผลว่าถึงเวลาที่ต้องลุกออกจากเตียงแล้ว เสียงนาฬิกาปลุกเหมือนเตือนว่าถึงเวลาที่ต้องลุกขึ้นมาเชิญหน้ากับทุกสิ่งอีกครั้ง กะถินได้ดีดตัวเองลุกขึ้นมานั่ง พลางมองไปที่หน้าต่าง ทันใดนั้น รถไฟ bts ก็ได้วิ่งผ่านกระจกหน้าห้องเธอไปอย่างรวดเร็ว บ้านของเธอเป็นห้องชุดที่มีสองห้องนอนหนึ่งห้องครัวคล้ายๆกับบ้านในเมืองของประเทศจีนที่อาศัยอยู่เป็นตึกสูงๆหลายชั้น.“ เห้อ.. หลับไปตอนไหนกันนะน้ำก็ไม่ได้อาบ แย่จริงๆเลยเรา ”“ อื้ออ. แม่กลับมาตอนไหน ไม่เห็นปลุกหนูเลย ”“ นอนต่อนะคนเก่ง ตอนนี้ยังไม่เช้าเลยเดี๋ยวแม่จะไปตลาดซื้อกับข้าวสักหน่อย นอนนะคนดี”*** กะถินพลางบ่นตัวเองว่านอนไปได้ไงน้ำก็ไม่อาบ ให้ลูกสาวตัวน้อยของเธอตื่นพลางถามเธอต่อว่ากลับมาทำไมไม่เรียกเธอเลย แต่เวลาตอนนี้ยังไม่เช้ามากหนักกะถินเลยบอกให้ลูกสาวตัวน้อยของเธอให้นอนต่ออีกสักหน่อย เวลานี้เธอจะตื่นมาเพื่อจะไปตลาดเช้าซื้อกับข้าวมาไว้เตรียมให
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-30
อ่านเพิ่มเติม
อ้อมกอดที่ปลอดภัย
*** ฉันที่วิ่งหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้นสักทีภาพของในอดีตอันโหดร้ายทับถมเข้ามายังในหัวไม่หยุดหย่อน ฉันที่กำลังวิ่งหนีด้วยความกลัวแบบสุดขีด ท่ามกลางท้องฟ้าสีเลือด และสายฟ้าฟาดเป็นระยะอย่างกับพระเจ้ากำลังโกรธเคืองฉันตั้งแต่ปางไหน เงาตะคุ่มๆของใครคนหนึ่งกำลังวิ่งตามหลังฉันมาติดๆ ฉันที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน หรือกำลังวิ่งหนีใคร ก็ได้แต่วิ่งไปข้างหน้าแบบไม่มีจุดหมาย มองไปรอบตัวก็มีแต่ความมืดมิด แต่ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างจ้าอยู่ตรงข้างหน้าฉันที่กำลังจะวิ่งไปถึง ถึงกับต้องผงะเพราะมีเงาของใครคนนึงที่กำลังยืนกลางแขน เหมือนกำลังรอฉันอยู่ ฉันในตอนนั้นไม่ได้รู้สึกกลัวหรือหวาดระแวงเงาของบุคคลข้างหน้ากับวิ่งเข้าใส่อ้อมกอดของเขาอย่างจัง อ้อมกอดอันแสนอบอุ่น ปลอดภัย และเป็นมิตร เหมือนได้รับการปลอบโยนอย่างไรอย่างนั้น แต่ทวานั้นฉันก็นึกขึ้นได้ว่ามีบุคคลวิ่งตามฉันมาอยู่ ทำให้ฉันผะออกจากอ้อมกอดแล้วหันกลับไปมองยังด้านหลัง แต่กลับพบเจอกับความว่างเปล่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในใจของฉันทั้งสับสนและมึนงง ทำให้ฉันต้องหันกลับมามองคนที่ฉันกอดเมื่อกี้อีกครั้ง แต่ในความสว่างจ้าในตัวเขากับทำให้เห็นแค่รูปร่างกับลักษณ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-30
อ่านเพิ่มเติม
แตกสลายแค่ไหนก็ต้องประกอบใหม่อยู่ดี
“ มาแล้วๆ นี่ๆน้ำใสยายซื้อขนมมาเยอะเลย มาเอาเร็วๆ”“เย้ เย้ ยายซื้อขนมมากฝากด้วย”*** ชมพูที่พึ่งกลับมาจากข้างนอก พร้อมหิ้วของมาเต็มไม้เต็มมือแบบพะรุงพะรัง พร้อมเรียกหลานสาวมาเอาของฝากจากเธอ.“ แม่ซื้ออะไรมาเยอะเลยล่ะ ถูกหวยหรอวันนี้”“ยิ่งกว่าถูกหวยอีกล่ะ วันนี้โชคหล่นทับฉันก้อนใหญ่เลยล่ะ ”“ อะไรหรอแม่ ถึงทำให้แม่มีเงินซื้อของเยอะขนาดนี้”“ ฉันจะบอกแกทำไม บอกแกโชคลาภฉันก็หายหมดนะสิ”*** กะถินได้เอ่ยปากถามแม่ของตนอย่างสงสัย ปกติลำพังเงินเดือนแม่บ้านของเธอยังไม่พอใช้จ่ายเลย ไหนจะค่าแชร์ค่าหวยของเธอกะถินยังต้องเป็นคนแบกรับให้ทุกเดือน แต่การที่กะถินถามแบบนี้กับแม่ของนั้นทำให้แม่ของเธอรู้สึกไม่พอใจ และได้พูดจากระแทกแดกดันกะถินเข้าให้ .“เอ๊ะๆ นี่คุณลูกมันก็ถามดีๆนะ ทำไมต้องใส่กะถินมันแบบนั้นล่ะ ห่ะ”“ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ล่ะ ก็มันตัวซวยจริงๆอ่ะ ไม่งั้นลูกชายฉันก็ไม่ตาย บริษัทคุณก็ไม่ต้องล้มละลายแบบนี้หรอก เห็นไหมล่ะตอนนี้รำบากกันแค่ไหน”“ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่เกี่ยวกับกะถินไงมันเป็นอุบัติเหตุไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น คุณดูตอนนี้สิลูกมันทุกข์ใจขนาดไหน คุณเห็นลูกหัวเราะบ้างไหม”“ก็ส
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-30
อ่านเพิ่มเติม
จะไม่พลาดเหมือนครานั้น
“ กริ่ง..กริ่ง ฮัลโหล ว่าไงครับแม่ ผมกำลังทำงานอยู่ครับ”“ นี่ตาดิน แกลืมหรอว่าวันนี้ฉันนัดหนูแพรว ไว้ให้น่ะ เมื่อไหร่แกจะเริกทำตัวดื้อด้านแบบนี้นะ ”“ อ่อพอดีผมมีประชุมสาขาด่วนล่ะครับ เลยไปไม่ได้น่ะครับแม่ ”“แกนี่มันอ้างโน้นอ้างนี้ตลอด แกจะให้ฉันอกแตกตายงั้นหรอ การที่ฉันนัดคุณหนูแต่ล่ะตระกูลให้แกแต่ล่ะครั้งมันยากเย็นแค่ไหนแกรู้บ้างไหม แต่แกชอบทำเสียเรื่องตลอด อายุป่านี้แล้วแฟนก็ยังไม่มี แกรออะไรของแกอยู่ ห่ะ! ”“ แม่ไม่ต้องกลัวนะครับว่าผมจะไม่มีแฟนตอนนี้ผมมีคนในใจแล้ว”“ ใคร คุณหนูตระกูลไหน ฉันบอกแกไว้ก่อนเลยนะลูกสะใภ้ฉันต้องมีฐานะทางสังคมที่เท่าเทียมกับเรา และเป็นตระกูลผู้ดีเท่านั้น ไอ้ผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า แกอย่าคิดที่จะเอามาเชียวนะ”“เอ่อแม่แค่นี้ก่อนนะครับพอดีกำลังเข้าประชุมพอดี ไว้คุยกันใหม่นะครับ บายครับแม่ ตู๊ด.. ตู๊ด ”*** เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ดินที่นั่งอยู่ที่โซฟาสุดหรูในคอนโดย่านกลางเมืองถึงกับถอนหายใจเพราะชื่อที่โชว์ขึ้นมานั้นคือคุณแม่ของเขานั้นเอง และใช่วันนี้เป็นวันนัดดูตัวของเขากับผู้หญิงที่แม่ของเขาหามาให้นั้นเอง แต่เขามักเบี่ยงเบนปัดเป่าไปได้ทุกคร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-30
อ่านเพิ่มเติม
ครูสอนพิเศษ
…วันศุกร์ *** แสงอาทิตย์สีส้มอ่อนๆ กำลังจะลาลับขอบฟ้า และไม่นานท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำมืด บนท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นแสงของดวงดาวระยิบระยับ ปนความวุ่ยวายของผู้คนที่เดินดินและผู้คนที่ใช้รถใช้ถนน ไม่ต่างจากฝูงนกที่กำลังบินกับรังกันเป็นฝูงๆต่างคนต่างหน้าที่ ต่างคนต่างทำงานและต่างคนต่างแยกย้าย เป็นวัฐจักรชีวิต และมีอีกหนึ่งคนที่กำลังขวนขวยหาทางรอดให้ตัวเองและครอบครัว ร่างบางที่ตอนนี้กำลังนั่งวินมอไซค์ ที่วิ่งไปยังจุดหมายที่เธอกำหนดนั้นคือบ้านของนักเรียนที่เธอจะไปสอนพิเศษ .*** เอี๊ยด..เอี๊ยด เสียงเบรกของรถมอเตอร์ไซค์ดังขึ้น เพราะตอนนี้ถึงจุดหมายปลายทางของผู้ว่าจ้างแล้ว สองขาใหญ่แกร่งปล่อยลงยันพื้นอย่างว่องไวพร้อมกันเพื่อทรงตัว จากนั้นร่างบางที่นั่งซ้อนมาก็ค่อยก้าวขาลงอย่างช้าๆ .“ เท่าไหร่ค่ะ ”“ แปดสิบบาทครับผม ”“ อ่ะนี่ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ”***ร่างบางเอ่ยปากถามค่าโดยสาร จากนั้นก็หยิบเงินในกระเป๋าใบน้อยของเธอแล้วส่งให้กับวินมอเตอร์ไซค์ สายตาก็กวาดมองไปยังบ้านหลังโต เป็นคฤหาสน์สีขาวทองสามชั้นมีสวนหย่อมหน้าบ้าน แต่ที่ทำให้กะถินตลึ่งคือถนนทางเดินเข้าไปยังประตูหน้าบ้านนั้นยาวมากกว่าจะเดินไปถึงมี
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-30
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status