Home / อื่น ๆ / นักสะสมความเศร้า / แตกสลายแค่ไหนก็ต้องประกอบใหม่อยู่ดี

Share

แตกสลายแค่ไหนก็ต้องประกอบใหม่อยู่ดี

last update Last Updated: 2025-06-30 22:36:07

“ มาแล้วๆ นี่ๆน้ำใสยายซื้อขนมมาเยอะเลย มาเอาเร็วๆ”

“เย้ เย้ ยายซื้อขนมมากฝากด้วย”

*** ชมพูที่พึ่งกลับมาจากข้างนอก พร้อมหิ้วของมาเต็มไม้เต็มมือแบบพะรุงพะรัง พร้อมเรียกหลานสาวมาเอาของฝากจากเธอ.

“ แม่ซื้ออะไรมาเยอะเลยล่ะ ถูกหวยหรอวันนี้”

“ยิ่งกว่าถูกหวยอีกล่ะ วันนี้โชคหล่นทับฉันก้อนใหญ่เลยล่ะ ”

“ อะไรหรอแม่ ถึงทำให้แม่มีเงินซื้อของเยอะขนาดนี้”

“ ฉันจะบอกแกทำไม บอกแกโชคลาภฉันก็หายหมดนะสิ”

*** กะถินได้เอ่ยปากถามแม่ของตนอย่างสงสัย ปกติลำพังเงินเดือนแม่บ้านของเธอยังไม่พอใช้จ่ายเลย ไหนจะค่าแชร์ค่าหวยของเธอกะถินยังต้องเป็นคนแบกรับให้ทุกเดือน แต่การที่กะถินถามแบบนี้กับแม่ของนั้นทำให้แม่ของเธอรู้สึกไม่พอใจ และได้พูดจากระแทกแดกดันกะถินเข้าให้ .

“เอ๊ะๆ นี่คุณลูกมันก็ถามดีๆนะ ทำไมต้องใส่กะถินมันแบบนั้นล่ะ ห่ะ”

“ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ล่ะ ก็มันตัวซวยจริงๆอ่ะ ไม่งั้นลูกชายฉันก็ไม่ตาย บริษัทคุณก็ไม่ต้องล้มละลายแบบนี้หรอก เห็นไหมล่ะตอนนี้รำบากกันแค่ไหน”

“ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่เกี่ยวกับกะถินไงมันเป็นอุบัติเหตุไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น คุณดูตอนนี้สิลูกมันทุกข์ใจขนาดไหน คุณเห็นลูกหัวเราะบ้างไหม”

“ก็สมควรไง รับกรรมไปสิ ถ้าลูกชายฉันไม่ตายตอนนี้ฉันก็สบายไม่ต้องมาเป็นแม่บ้านแบบนี้หรอก ไปๆไปไหนกันก็ไปเวลาฉันมีความสุขอย่ามาขัดฉัน“

“เข้าห้องไปลูกไม่ต้องไปฟังแม่แกเยอะ อย่าคิดมากล่ะ”

*** อิฐ พ่อของกะถินที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่นั้นก็ได้สวนกลับชมพูทันควันเพราะบ่อยครั้งชมพูชอบพูดจาไม่ดีกับกะถิน จนบางทีก็แรงเกินไป เหมือนวันนี้ ทำให้กะถินที่นั่งดูทีวีถึงกับสตั้นและน้ำตาคลอ หน้าตาเริ่มไม่ดี เหมือนแม่ของเธอพูดแทงใจดำเธอเข้าให้ พ่อของเธอหลังเห็นว่าเธออาการเริ่มไม่ดี เลยให้เธอกลับเข้าห้องไปก่อน กะถินที่นั่งน้ำตาคลอมือกำรีโมททีวีไว้แน่นก็ได้ลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปยังห้องนอนของเธอ.

“ ฉันมันตัวซวยจริงๆแหละ ”

*** ร่างบางที่ตอนนี้นัั่งอยู่มุมห้องข้างๆโต๊ะกระจกของเธอ ได้พูดออกมาแบบเหมือนโลกทั้งใบกำลังจะหล่นทับเธออีกครั้ง มันจุกในอก มันเจ็บจนพูดไม่ออก น้ำใสๆเอ่อล้นออกจากตา ศรีษะที่ตอนนี้เหมือนมีอะไรบีบจนปวดมากๆ ฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ ในสมองมีแต่แต่ภาพเหตุการณ์ที่สะเทือนใจอยู่เต็มไปหมด จากนั้นก็มีเสียงกระซิบข้างๆหูเป็นระยะๆ ไม่ไหวแล้วใช่ไหม ไปสิ อยู่ไปก็ไม่มีใครรักเธอหรอก เห็นกระปุกยานั้นไหม ใช่ กะปุกยานั้นแหละ หยิบมาสิ กะถินที่ตอนนี้เหมือนกำลังอยู่ในพะวงความมืดมน พร้อมทอดสายตาตามเสียงกะซิบไปที่กะปุกยาพาราสีขาวที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง ศรีษะของเธอที่ปวดจนพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายที่กำลังบีบตัวอย่างแรงเหมือนจะกำลังจะหลุดออกมา เสียงกะซิบนั้นก็ยังไม่หยุด จนสติกะถินตอนนี้แทบหลุด กะถินที่ทนเสียงกะซิบไม่ไหวเธอพยุงตัวเองลุกขึ้นค่อยๆสาวเท้าอย่างช้าไปที่โต๊ะกระจกมือน้อยๆที่กำลังยกเอือมหยิบกะปุกยาสีขาวหวังที่จะทำตามเสียงกระซิบข้างหูของเธอ .

“ แม่จ๋า แม่ทำไรอยู่”

*** ทันใดนั้นน้ำใสลูกสาวของเธอก็ได้เปิดประตูเข้ามาแล้วเอ่ยปากถามผู้เป็นแม่ของเขา ทำให้ร่างบางที่กำลังเอื้อมมือหยิบกะปุกยาถึงกลับมีสติอีกครั้ง.

“ฉันทำอะไรของฉัน ฉันกำลังทำบ้าอะไรอยู่ ไม่ ไม่ ฉันทำแบบนี้ไม่ได้ น้ำใสยังต้องการต้องฉัน ”

*** เสียงของลูกสาวเธอทำให้เธอมีสติและคิดได้ เธอไม่ควรคิดแบบนี้ ลูกของเธอยังต้องการเธอ เธอจะทำแบบนั้นไม่ได้ มน้อยๆรีบปาดน้ำใสๆที่ใหลอาบแก้มเพื่อไม่ให้ลูกสาวของเธอเห็น .

“ อ่อ ป่ะ.ป่าวลูก แม่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยเลยจะหยิบยามากินน่ะ นี่ก็ถึงเวลานอนแล้วมาๆแม่พานอนนะ พรุ่งนี้ยังต้องไปโรงเรียนอีกหนึ่งวันนะลูก”

***กะถินได้เอ่ยปากตอบลูกสาวของเธอ แล้วก็รีบพาลูกเธอนอน เพราะด้วยความเป็นเด็กก็จะมีความสงสัยเธอไม่อยากให้ลูกเธอถามเยอะ เดียวจะยุ่งยาก หลังจากห่มผ้าให้ลูกเธอเสร็จ เธอก็ได้ล้มตัวลงนอนข้างๆในหัวก็เต็มไปด้วยเรื่องมากมายแต่พรุ่งนี้เธอต้องทำงานต่อจึงต้องข่มตานอน แล้วก็ค่อยๆหลับไป เพราะแม้ว่าวันนี้เธอจะแตกสลายแค่ไหน พรุ่งนี้เธอก็ต้องประกอบร่างขึ้นมาใหม่เพื่อทำหน้าที่เธอต่อไป.

*** 09.00น .

“ เอ่อคุณกะถินครับ คุณกะถินครับ เดียวก่อนครับ ”

“ ค่ะ อ้อคุณดินเองหรอ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ”

“ พอดีผมเวะซื้อชามาแล้วมันมีโปร หนึ่งแถมหนึ่ง ผมกินไม่หมด ไม่รู้จะให้ใคร เลยเห็นคุณเดินมาพอดีเลยว่าจะให้คุณนะครับ ไม่ต้องเกรงใจแก้วนี้มันแถมฟรีนะครับ”

” เอ่อ งั้นก็ขอบคุณมากนะค่ะ ถ้าไม่มีไรแล้วฉันขอตัวไปร้านก่อนนะค่ะ ไว้เจอกันนะค่ะ ”

“ คะ. ครับ ไว้เจอกันครับ ทานให้อร่อยนะครับตัวเล็ก”

*** ร่างบางที่พึ่งลงจากวินมอเตอร์ไซค์ แล้วกำลังรีบเดินไปยังร้านที่ทำงานของเธอนั้นถึงกับต้องหยุดเดิน เพราะมีเสียงเรียกชื่อเธอตามหลังมาติดๆ เธอจึงหันกลับไปดูพบคนที่กำลังลังสาเท้าแบบเร่งรีบและเขาคนนั้นก็คือคนที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี เธอจึงหยุดและยืนรอ ด้านดินที่กำลังยืนรออยู่หน้าหน้าเซเว่นตรงข้ามวินมอเตอร์ไซค์จากที่เห็นกะถินมาถึงจึงรีบเดินไปหาเพื่อที่จะเอาชาที่ซื้อมาฝากไปให้กะถิน แต่ทวาถ้าบอกว่าซื้อมาฝากอาจะทำให้คนรับรู้สึกอึดอัดจึงโกหกไปว่าเป็นของแถม อีกอย่างกัน กะถินปฏิเสธรับของจากเขาด้วย .

“ เอ้ากะถินมาแล้วหรอ แหมวันนี้ซื้อชามากินด้วย ฝนจะตกไหมเนี้ย ปกติเธอเสียดายเงินที่จะซื้อของกินแบบนี้ตลอดวันนี้อารมณ์ไหนค่า”

“ อ่อฉันไม่ได้ซื้อน่ะ มีคนให้มาน่ะเขาว่าเป็นโปร หนึ่งแถมหนึ่ง เขากินไม่หมดเลยให้ฉันมาน่ะ”

“ เอ๋.. ใครกันน๊าที่ให้เธอมา”

“เอ่อคือ คนที่รู้จักน่ะ ไม่มีอะไรเตรียมตัวทำงานเถอะ”

“ คนที่รู้จักหรอ มีใครที่ฉันไม่รู้จักด้วยหรอ แปลกๆนะ”

*** กะถินที่พึ่งมาถึงร้านก็โดน นินิวเพื่อนรักแซว เพราะปกติกะถินจะไม่ค่อยซื้อของกินเล่นแบบนี้สักเท่าไหร่ทวาเธอเสียดายเงินเก็บไว้ซื้อขนมให้ลูกสาวเธอดีกว่า ด้านกะถินที่ไม่อยากพูดความจริงเพราะนินิวเพื่อนรักเธอจะต้องมาถามซักไซร้เธอแน่ๆ ทำให้เธอต้องโกหกไปตามสถานการณ์ จากนั้นก็แยกย้ายกันทำงาน.

“แต่ นะ ได้ถามไหมว่าร้านไหนมีโปรนี้ฉันจะได้ไปซื้อบ้าง ”

“ฉันก็ไม่ได้ถามอ่ะ เลยไม่รู้ว่าร้านไหน ”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • นักสะสมความเศร้า   ถึงฟ้าถล่มพี่จะช่วยรับไว้เอง

    *** ณ ร้านก๊วยเตี๋ยวที่เป็นร้านรถเข็นบนฟุตบาท มีโต๊ะนั่งประมาน3โต๊ะ แต่ล่ะโต๊ะจะมีถาดใส่เครื่องปรุง พร้อมกล่องใส่ช้อน ซ้อม และตะเกียบ บรรยากาศร้านตอนนี้คนเริ่มเบาแล้ว เลยมีโต๊ะว่างพอสำหรับสองคนที่กำลังเดินมาพอดี กลิ่นของน้ำซุปอบอวลอยู่ในอากาศกลิ่นหอมลอยโชยไปตามลมทำให้ผู้คนที่สัญจรผ่านทางนี้ก็ต้องเวะลิ้มลอง .“ เหลือโต๊ะว่างพอดีเลยค่ะ เรานั่งตรงนี้กันค่ะ”“ อ่อ ได้ครับ ”“ คุณอยากทานอะไรค่ะ คุณทานได้ใช่ไหมค่ะ”“ ทานได้ซิครับ ผมทานง่าย ยิ่งทานกับคุณผมทานได้หมดเลยครับ”“ ฮ่าๆคุณก็ว่าไป งั้นเอาเป็นอะไรดีค่ะ ”“ ของผมเอาเส้นเล็กลูกชิ้นเนื้อเปื่อยก็ได้ครับ”“ ได้ค่ะ แม่ค้าค่ะ เอา เส้นเล็กลูกชิ้นเนื้อเปื่อย 1 ถ้วย แล้วก็เอาเส้นใหญ่เย็นตาโฟร์ 1 ถ้วยค่ะ ”“ ได้จ้าเดียวรออีก 2 คิวนะจ้า”“ คุณดื่มน้ำอะไรค่ะ เดี๋ยวฉันเดินไปเซ่เว่นให้ ที่นี้ไม่มีน้ำขวดค่ะ”“ ผมดื่มได้ครับ ไม่ต้องลำบากเดินไปหลอกครับ เดี๋ยวผมไปตักน้ำให้”*** ทันทีที่ทั้งคู่ได้โต๊ะนั่ง ร่างบางจึงเอ่ยปากถามคนตัวสูงอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ เพราะเธอไม่แน่ใจว่าเขาจะทานร้านริมทางแบบนี้ได้ไหม ทางด้านคนตัวสูงที่ปกติเป็นคนทานง่ายอ

  • นักสะสมความเศร้า   ปลดล็อคความรู้สึก

    ***คอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมืองย่านธุรกิจ ภายในตกแต่งด้วยโทนสีขาว เทา เฟอร์นิเจอร์ดีไซน์เรียบหรูแบรนด์ดัง ห้องครัวติดตั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าไฮเอนด์ครบครัน ห้องน้ำหินอ่อน พร้อมอ่างกุซซี่ ระเบียงกนะจกมองเห็นวิวตึกระฟ้าและแม่น้ำที่ทอดยาวผ่านกลางเมือง .“ ฮัลโหล คิว มึงว่างไหมตอนนี้ ปรึกษาอะไรหน่อย ”“กูว่าล่ะไม่มีอะไรดลใจมึงให้โทรหากูได้นอกจากมีปัญหาเรื่องความรัก อ่ะว่ามาครับเพื่อนรัก”“ คือกูพึ่งรู้ว่า น้องเขาเป็นครูสอนพิเศษศิลปะ”“แล้วคือแค่นี้ มึงตื่นเต้นอะไร ”“ มันมีมากกกว่านั้นไง คือแล้วนักเรียนที่เขาไปสอน คือหลานกูไง ”“ เอ้าก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ”“ ดีกับผีนะสิ วันนี้กูต้องไปรับเขาที่บ้านกูเอง มึงคิดว่าไง”“ เอ้าก็ดีไง นั่นบ้านมึง มึงกลัวอะไรเนี้ย”“ คือกูกับน้องเขากำลังคุยกัน แล้วถ้าเกิดแม่กูรู้เข้าเป็นเรื่องแน่ ”“ เรื่องอะไรว่ะ ก็ดีไม่ใช่หรอ จะหมดปัญหาเรื่องที่เขาจับคู่ให้มึงอ่ะ”“ มันดีตรงไหนว่ะ มึงอยู่โน้นจนสมองเสื่อมหรือไง ว่าแม่กูเขาซีเรียสเรื่องหน้าตา ฐานะขนาดไหน”“เออจริงว่ะ กูลืมไปเลย แต่น้องเขาก็มีฐานะไม่ใช่หรอได้ข่าวว่าที่บ้านเปิดบริษัท ไม่ใช่อ่อว่ะ“ตอนแรกกูก็คิดแ

  • นักสะสมความเศร้า   ให้ผมดูแลพวกคุณได้ไหม

    “ก๊อกๆ ฉันขอเข้าไปนะค่ะ”“อ่อครับ”“รอนานไหมค่ะ พอดีไม่ทราบว่าคุณจะมาก่อนเวลา”“ไม่นานครับ เชิญนั่งครับ”“น้ำใสสวัสดีคุณอาสิลูก”“สวัสดีค่ะคุณอา”“สวัสดีครับน้ำใส อาชื่อดินนะ แต่ผมอายุเยอะกว่าคุณ ต้องเรียกลุงไหมครับ ““อายุเยอะกว่าฉันหรอค่ะ คุณอายุเท่าไหร่แล้วค่ะ ฉันก็ไม่เคยถามสักที”“ผมปีนี้สามสิบเอ็ดแล้วครับ ส่วนคุณน่าจะ ยี่สิบเจ็ดใช่ไหม ถ้าจำไม่ผิด”“ใช่ค่ะ ทำไมคุณรู้ค่ะ”“เอ่อ อ่อ ผมเห็นในใบฝากเงินของคุณนะครับมีประวัติอยู่ แหะๆ”“อ่อจริงด้วย”“เอ่อ อยากทานอะไรกันครับวันนี้ สั่งได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ น้ำใสอยากทานอะไรค่ะ”“พวกเราทานได้หมดเลยค่ะ แล้วแต่คุณดินเลยค่ะ”“ไม่สิคุณอยากกินอะไร คุณสั่งเลยครับ”“งั้นก็ได้ค่ะ คุณสั่งอะไรไปมั้งแล้วค่ะ”“ผมยังไม่ได้สั่งอะไรเลยครับ กลัวพวกคุณไม่ชอบ คุณสั่งเผื่อผมเลยครับ ผมทานง่าย”*** เสียงเคาะประตู จากข้างนอกทำให้คนที่นั่งรออยู่ด้านในถึงกับสดุ้ง คนตัวสูงที่นั่งอยู่ถึงกับใจเต้นเร็ว หลังจากนั้นก็ได้มีเสียงจากด้านนอกขออนุญาติเปิดประตู เป็นเสียงที่คุ้นเคย เขาจึงขานตอบรับออกไป ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก สองสาวค่อยเดินเข้ามายังช้าๆ แบบระมัดระวัง หลังจ

  • นักสะสมความเศร้า   รักแรก

    “มีอะไรติดหน้าผมหรือเปล่าครับ? ”“ค่ะ”“ผมเห็นคุณจ้องหน้าผมนานแล้วน่ะครับ”“อ้อ คือ เปล่าค่ะ ฉันก็มองไปรอบๆ น่ะค่ะ พอดีรถคุณสวยมากนะค่ะ แหะๆ”“อ้อ รถคันนี้หรอ ผมพึ่งออกมา คุณได้นั่งเป็นคนแรกเลยนะ”“อ้อ จริงหรอค่ะ ฮ่าๆ ”*** ผมสีดำถูกเสยขึ้นดูยุ่งเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย คิ้วเข้มพาดเฉียง ดวงตาสีดำกลมโตขนตายาวงอนเหมือนผู้หญิง ส่วนการแต่งกายของเขาก็ทันสมัยและมีสไตล์เฉพาะตัว ผสมผสานระหว่างความหรูหราและความเท่ได้อย่างลงตัว เอาเป็นว่าโดยรวมแล้ว เขามีเสน่ห์มากเลยทีเดียว ร่างบางที่ตอนนี้กำลังวิเคราะห์ ชายหนุ่มรูปงามที่นั่งฝั่งคนขับโดยอย่างละเอียด ดวงตาของเธอฉายแววมีชีวิตชีวา และใบหน้าของเธอก็เปี่ยมไปด้วยความสดชื่น ก็อย่างว่าแหละนะ ได้อยู่ใกล้ๆ คนหล่อ แถมรวยอีก แล้วดันคนหล่อคนนี้ยังมาจีบเธออีกด้วย เหมือนตอนนี้กำลังตกอยู่ในห้วงความฝันที่ไม่อยากตื่น .“บ้านคุณแยกข้างหน้านี่ใช่ไหมครับ”“อ้อใช่ค่ะ เลี้ยวซ้าย ตรงไปอีกประมานสองร้อยเมตรก็ถึงค่ะ”“อ้อครับ แล้วคุณอยู่กับใครหรอครับ”“ฉันหรอค่ะ เอ่อ ฉันอยู่กับ พ่อแม่และก็ลูกสาวค่ะ”“อ้อ ครับไม่เป็นไรใช่ไหมครับที่ถามเรื่องส่วนตัว เหมือนผมยุ่งไปหรือเปล

  • นักสะสมความเศร้า   เขาชอบฉันจริงๆหรอ

    *** ณ ห้องตรวจ แผนกจิตเวช หรือ คลินิกสุขภาพจิต “ สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ วันนี้รู้สึกอย่างไรบ้างครับ”“ สวัสดีค่ะคุณหมอ วันนี้ก็รู้สึกดีนะค่ะ ไม่เลวร้าย ”“ วันนี้ทานข้าวอร่อยไหมครับ ”“ ก็ ปกตินะค่ะ พอได้ค่ะ” “ ทำงานเหนื่อยไหมครับวันนี้”“ เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แต่ไหวค่ะ”“ โอเครครับ ถือว่าวันนี้เป็นที่ดีวันหนึ่งเลยนะครับ สีหน้าดูโอเคร ใช้ได้ครับ เก่งมากครับ เอ่อ แล้วยังฝันร้ายอยู่บ่อยๆไหมครับ “” ก็ยังฝันอยู่บ้างค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยบ่อยเท่าเมื่อก่อน”“ แล้วมีฝันเรื่องดีๆบ้างไหมครับ ”“ มีอยู่ประมาน สองถึงสามวันนะค่ะ แต่ก็ไม่เชิงดีไม่เชิงร้ายค่ะ ”“ จำได้ไหมครับ ว่าฝันว่าอย่างไร ลองเล่าให้หมอฟังหน่อยซิ”“ ฉันฝันว่ากำลังวิ่งหนีใครก็ไม่รู้ค่ะ ในฝันฉันกลัวมากนะค่ะ แต่ทว่าวิ่งไปไม่นานกลับมีคน คนหนึ่งยืนรอฉันอยู่ค่ะ พร้อมกลางแขนเพื่อรอรับฉัน แล้วกอดฉัน ตอนนั้นความรู้สึกกลัวก็หาไปหมดเลยค่ะ ”“ อืมถือว่าเป็นฝันที่ดีนะครับ ดูจากสีหน้าแล้วเหมือนจะโอเครขึ้นมากอยู่นะครับ มีอะไรอยากเล่าให้ผมฟังไหมครับ”*** ธีระ หรือ นายแพทย์ ธีระ วัฒนชัย อายุ 31ปี หมอหนุ่มไฟแรง หน้าตาดี ดีกรีนักเรียนนอก

  • นักสะสมความเศร้า   นัดเดท

    *** วันเสาร์ “ ติ่ง ! ผมดินนะครับ คุณกะถินยุ่งอยู่ไหมครับรบกวนหรือเปล่า”“ ไม่รบกวนค่ะ คุณดินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ พอดี อยากทราบว่าพรุ่งนี้คุณกะถินหยุดหรือเปล่าครับ ”“ อ้อ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดค่ะ คุณดินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ ผมอยากจะชวนคุณทานข้าวมื้อเย็นน่ะครับ”“ ตอนเย็นฉันไม่ว่างเลยพอดีมีงานพิเศษที่ต้องไปทำค่ะ ”“ อ้อ งั้นเป็นตอนเที่ยงได้ไหมครับ ”“ พอดีแบบนี้นะค่ะคุณดินปกติวันหยุดฉันมักจะอยู่ดูแลลูกสาวอ่ะค่ะ คงไม่สะดวกไปกับคุณ ”“ งั้นเอาแบบนี้นะครับ เอาลูกสาวคุณมาด้วย ผมไม่มีปัญหา ผมไม่ติดอะไร”“ จะดีหรอค่ะ จะรบกวนคุณหรือเปล่า ”*** ร่างบางที่กำลังนั่งเช็ดอุปกรณ์ทำผม ที่พึ่งทำให้ลูกค้าเสร็จไป ก็มีเสียงแชทเด้งในโทรศัพท์ เธอจึงหยิบขึ้้นมาอ่าน เป็นแชทที่ไม่รู้จัก จึงเปิดเข้าไปดู และแล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผู้จัดการสุดหล่อนี่เอง เธอพึ่งนึกได้ว่าเธอพึ่งให้คอนแทคเขาไปเมื่อเช้าเองก็ไม่คิดว่าจะทักมาไวแบบนี้ แถมชวนเธอไปทานข้าวส่ะด้วย ทำให้กะถินคิดหนัก เธอจึงบอกปฏิเสธเขาไปเพราะเธอต้องดูแลลูกของเธอ แต่ไม่คิดว่าฝั่งนั้นก็ไม่ได้ลดระความพยายาม แถมยังชวนให้เธอเอาลูกสาวมาด้วยครานี้กะถิน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status