LOGINShare
บทที่ 183
Latest chapter
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 464
เจิ้งเซวียนรู้สึกผิดปกตินิดหน่อย แต่พอคิดอีกทีพวกเขาไม่ได้เจอกันหกปี คงกลายเป็นคนแปลกหน้าไปแล้ว เสี่ยวโย่วจื่อจะพูดเรื่องอะไรเกี่ยวกับเขาให้ซูมั่วฟังได้ล่ะ?เป็นคนที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไร ดังนั้นจึงไม่แคร์ และไม่มีความจำเป็นต้องพูดด้วย เธอแค่โฟกัสไปที่ตัวคดีเท่านั้นก็พอเมื่อคิดได้อย่างนั้น เจิ้งเซวียนก็ถอนหายใจไร้เยื่อใยจริงๆ…เสียทีที่ตอนนั้นเขาไปทีไรก็มักจะมีของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ติดมือไปฝากเธอเสมอ แต่เธอกลับลืมพี่ชายอย่างเขาไปจนหมดแล้ว…ในยามค่ำคืนบางคนมีความสุข บางคนเศร้าหมอง ขณะเดียวกันที่สถานที่จัดงานประมูลแห่งหนึ่งผู้ทำการประมูลกำลังนำของสะสมส่วนตัวออกแสดง เมื่อหน้าจอเปลี่ยนไปเป็นสร้อยคอเฝ่ยชุ่ยหยกเส้นหนึ่ง ชายหนุ่มที่เดิมทีไม่ได้สนใจนักถึงกับชะงักไปทันที“นี่เป็นสร้อยอัญมณีมรกตชั้นยอดจากยุคกลาง เพชรที่ประดับโดยรอบเป็นเพชรเม็ดเล็กเฉพาะถิ่นจากเขตกัวเอ๋อร์เอ่อ”“ครั้งสุดท้ายที่มันถูกนำออกมาประมูลคือเมื่อยี่สิบห้าปีก่อน และตอนนี้นักสะสมได้ตัดสินใจนำมันออกมาประมูลอีกครั้ง” ผู้ทำการประมูลกำลังอธิบายองค์ประกอบและประวัติความเป็นมาของมันทางหน่วยงานได้เชิญผู้เชี่ยวชาญมาตรวจสอบเรี
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 463
เจิ้งเซวียนเอาโทรศัพท์ปิดหน้า รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ขายหน้าแค่กับน้องสาว ตอนนี้ยังต้องเสียภาพลักษณ์ต่อหน้าลูกความด้วยถ้าซูมั่วคิดว่าเขาเป็นคนหื่นกามจะทำยังไง? คงไม่ไปร้องเรียนเขาหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นอาชีพทนายของเขาก็คงต้องจบเห่แล้ว…ความคิดสับสนวุ่นวายผุดขึ้นมาในหัว จากนั้นก็มีเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น เป็นข้อความจากซูมั่วตอบกลับเขามาเขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ข้อความบอกว่า[เธอไม่ค่อยได้พูดถึงคุณกับฉันเลย คิดดูแล้วก็น่าจะครั้งเดียว ก็คือครั้งแรกที่คุณเป็นทนายให้ฉัน เธอพูดถึงพวกคุณรู้จักกัน]เจิ้งเซวียนอ่านแล้ว รู้สึกทราบซึ้งใจมาก จนน้ำตาไหลดูท่าแล้วเสี่ยวโย่วจื่อก็เป็นผู้หญิงที่เข้าใจคนอื่นจริงๆ ถึงไม่ได้พูดแฉเขาจากนั้นซูมั่วก็ส่งข้อความมาอีก[แต่คุณกลับพูดถึงเธอกับฉันบ่อยมากเลยนะ ครั้งแรกที่เจอกันคุณก็บอกให้ฉันเรียกเธอมากินข้าวด้วย แล้วยังบอกอีกว่าถ้าไม่มีเธอคุณก็ไม่กินข้าวกับฉันตามลำพัง]เจิ้งเซวียนพิมพ์ตอบกลับ แต่ก็เป็นแค่การพูดตามมารยาททั่วไปบอกว่ามีคนมาด้วยจะดีกว่า ถ้ากินข้าวกับลูกความตามลำพังกลัวจะถูกคนเอาไปนินทาลับหลัง ทำให้เขาดูเป็นทนายที่รอบคอบและน่าเชื่อถือม
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 462
“แต่ว่านะ คุณซูอาจจะไม่สนใจนาย เพราะนายมันปากกวนส้นตีน หาเรื่องผู้หญิงไปทั่วแบบนี้ คงไม่เป็นโสดทั้งชาติหรอกนะ?”อีกฝ่ายเงียบไม่พูดอะไร ก่อนถูกพูดแทงใจดำจนวางสายไปเจิ้งเซวียนหัวเราะออกมาเสียงดัง รู้สึกว่าสุดท้ายตัวเองก็พลิกกลับมาชนะได้ จากนั้นเขาก็มองเพดาน รู้สึกเบื่อมากจริง ๆแต่…เขาก็ไม่มีอารมณ์ไปท่องราตรี แม่งเอ๊ย นกเขาไม่ขันแล้วแค่ทุกครั้งที่คุยกับนางแบบสาว เขาก็จะนึกถึงเรื่องน่าอายที่เขาทำไว้เมื่อคืน คิดขึ้นมาแล้วก็อยากตายตรงนั้นเลยเลื่อนดูแอปพลิเคชันดูภาพยนตร์บนจอ ก็ไม่มีเรื่องไหนอยากดู สุดท้ายเลยไปเล่นเกมแทน แต่เพราะจิตใจไม่สงบทำให้แพ้ตลอดเจิ้งเซวียนนอนหมดแรงอยู่บนเตียง สายตาว่างเปล่า ศีรษะพาดอยู่ขอบเตียงเขารู้สึกว่านี่คงเป็นเพราะสวรรค์อิจฉาที่เขาเสน่ห์แรงเกินไป เลยให้เขาได้รับกรรมแบบนี้จะนอนก็เร็วเกินไป จะไปจีบหญิงก็ไม่มีอารมณ์ จะให้คุณกับผู้ชายก็ยิ่งแล้วใหญ่ สุดท้ายเขาดันไปเผลอกดเปิดหน้าต่างแชตของซูมั่วโดยไม่รู้ตัวครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาเขียนข้อความ แล้วถามอีกฝ่ายว่าหลับหรือยังอย่าเข้าใจผิดนะ เขาไม่ได้จะทักไปจีบอีกฝ่าย เพราะยังไงเธอก็เป็นลูกค้าของเขาอยู่ เขายัง
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 461
เจิ้งเซวียน “นายเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของเธอ เจอกันแทบทุกวัน ต้องไม่รู้สึกว่าเปลี่ยนไปอยู่แล้ว…นี่ไม่ใช่เปลี่ยนนิดหน่อยเลย แต่เปลี่ยนจากเด็กกลายเป็นสาวสวย จนเขาแทบจำไม่ได้…“ฉันกับเธอไม่ได้เจอกันหกปี รู้สึกว่าเปลี่ยนไปก็เป็นเรื่องปกติ” เจิ้งเซวียนตอบกลับหลีเชิน“ตอนมหาลัยนายชอบมาบ้านฉันอยู่บ่อยๆ ไม่ใช่เหรอ เจอน้องสาวฉันก็ไม่น้อย ตอนนั้นเธอเรียนอยู่มัธยม หน้าตาเค้าโครงก็แทบจะเป็นรูปชัดเจนแล้วนะ” หลีเชินพูดเจิ้งเซวียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ คำที่เกือบจะหลุดปากพูดออกมาก็ต้องอดทนกลืนกลับเข้าไป ไม่อยากเสียเวลามาเถียงกับคนซื่อคนนี้ ไม่งั้นเขาคิดว่าต้องเถียงกันถึงพรุ่งนี้เช้าแน่สิบเจ็ดกับยี่สิบสี่มันจะเหมือนกันได้ยังไง???ผู้หญิงในช่วงวัยนี้ก็เหมือนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน อายุสิบเจ็ดก็เหมือนกับดอกตูม แต่อายุยี่สิบสี่นั่นคือเบ่งบานเต็มที่แล้วอีกอย่าง นายไม่รู้เหรอว่าการแต่งหน้าเป็นในสี่วิชามารของเอเชีย??อย่าว่าแต่เปลี่ยนไปเยอะเลย ขนาดผู้ชายยังสามารถแต่งให้กลายเป็นผู้หญิงได้!!หลีเชินนี่ไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ ไอ้เวอร์จิ้นอ่อนประสบการณ์ปลายสาย พอเห็นว่าเจิ้งเซวียนเงียบไปหลายวินาที หลีเชินก็พูด
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 460
แต่เมื่อดูจากผลแพ้ชนะคืนนี้แล้ว ดูเหมือนเธอจะกังวลมากเกินไปนอกจากเพื่อนสนิทจะถูกเอาเปรียบไปบ้าง ก็ถือเป็นว่าทำผลงานได้ดีที่สุดในงานซูมั่วคุยเป็นเพื่อนเธอ จนกระทั่งเธอกลับถึงบ้าน จึงเพิ่งวางสายหลีโย่วเข้าบ้าน สีหน้าที่โกรธเกรี้ยวทั้งหมดถูกเก็บไว้ หลังจากตอบแม่แบบส่ง ๆ ก็ขึ้นไปชั้นบนหลีเชินโผล่มาตรงหน้า ถือแก้วน้ำอยู่ แล้วถาม“เป็นยังไงบ้าง? คืนนี้มีแขกผู้ชายที่ถูกใจไหม?”หลีโย่วตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย “พี่ พี่รู้ไหมว่าพี่เหมือนอะไร?”หลีเชิน “?”“เหมือนแม่เล้าที่คอยเรียกลูกค้าให้พวกสาว ๆ ในสมัยโบราณมากเลย” หลีโย่วพูดด้วยรอยยิ้มหลีเชิน “...”“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ ฉันเป็นห่วงเธอ และคิดถึงอนาคตที่มีความสุขของเธออยู่นะ” หลีเชินพูด“เธอคิดว่าถ้าเธอชอบใครแล้วฉันจะยอมให้เธอแต่งงานเลยเหรอ? ฉันยังต้องไปตรวจสอบด้วยตัวเองก่อน ถ้าไม่ผ่านด่านฉันก็ไม่ได้”หลีโย่วเบะปาก ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ขณะที่กำลังจะเดินจากไป ก็ได้ยินพี่ชายเธอถามอีกครั้ง“คืนนี้เจิ้งเซวียนก็ไปงานเลี้ยงเรือสำราญนั่นด้วย พวกเธอเจอกันไหม?”“เจอกัน” หลีโย่วตอบ“ไม่ได้เจอกันหกปี เลยคุยกันเรื่อยเปื่อย หลังจากฉันกลับมาเขาก
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 459
ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องแกล้งเขา และเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอด้วยคิดดูแล้ว ดูเหมือนว่าทุกการกระทำ และทุกคำพูดของหลีโย่วก็ล้วนไม่ได้มีปัญหาความแปลกใจตอนที่เห็นตนปรากฏตัว ก็เพราะว่าจำเขาได้ จึงเดินตามเขาออกไปทันทีตนยื่นน้ำผลไม้ให้เธอ เธอก็รับไปดื่มอย่างไม่มีความระแวดระวัง เพราะรู้ว่าเขาจะไม่ทำร้ายเธอบอกว่าไม่ได้คบใคร บอกว่ามีพี่ชายที่เข้มงวด แล้วยังบอกว่าเขาอายุเท่า ๆ กับพี่ชายของเธอ ทุกอย่างก็สอดคล้องกันหมดเจิ้งเซวียน ‘...เพราะงั้นเป็นเขาเองที่มีปัญหา ใครใช้ให้ไม่ถามชื่ออีกฝ่ายก่อนล่ะ? กลับตั้งใจหว่านเสน่ห์แล้วค่อยถามอีกที’ที่ผ่านมาจีบหญิงไม่เคยพลาด ในที่สุดวันนี้ก็พลาด เหมือนคนเดินอยู่ริมน้ำ รองเท้าจะไม่เปียกได้ยังไง?เจิ้งเซวียนปิดหน้าอย่างหมดแรง สุดท้ายผ่านไปสิบนาทีเต็ม ๆ เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นก็สตาร์ตรถเตรียมตัวกลับบ้านสิ่งเดียวที่ทำให้เขาสบายใจได้ก็คือหลีโย่วจะไม่บอกพี่ชายของเธอ และเขาก็ไม่ต้องไปเผชิญหน้ากับเพื่อนสนิทตัวต่อตัวแล้วถูกจัดการขณะเดียวกัน บนถนนที่กว้างขวางรถเฟอร์รารีเปิดประทุนขับเร็วมาก ทับเส้นจำกัดความเร็วเสียงลมหวีดหวิวข้างหู ก็ยังไ
You may also like
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา26.2K viewsสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย64.1K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์71.3K viewsเป็นเมียลับทายาทมาเฟีย
อัญธิญาน์1.6K viewsเมื่อของตายกลายเป็นของรัก
อัญธิญาน์1.4K viewsไม่เคยคิดจะผูกพัน
ประตูฟ้ายั่งยืน703 viewsทวงคืน เมียเก่า
โอชิม่อน223 views
