เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 184
บทล่าสุด
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 184
“ยิ่งกว่านั้นคืนนี้เขาก็เป็นฝ่ายบุกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต ยังหลอกพนักงานรักษาความปลอดภัย แล้วก็ยังข่มขู่ฉันด้วย”สถานการณ์ตอนนี้เริ่มชัดเจนขึ้นมากแล้ว ตำรวจจึงควบคุมตัวเขาออกไป ฟู่อี้ชวนยังคงสบถด่าใส่เธออย่างหัวเสียหลีโย่วมองตามหลังเขาที่ถูกควบคุมตัวไป พร้อมกับถอนหายใจอย่างเย็นชา แล้วหันไปพูดกับพนักงานรักษาความปลอดภัยว่า“จำรูปพรรณสัณฐานของเขาไว้ให้ดี ต่อไปถ้าเห็นเข้ามาใกล้คอนโดอีกก็รีบแจ้งตำรวจได้เลย”พนักงานรักษาความปลอดภัยพยักหน้ารับ โชคดีที่เพื่อนของเจ้าของบ้านมาทันเวลา ไม่งั้นถ้าผู้ต้องสงสัยบุกขึ้นไปทำร้ายเจ้าของบ้าน พวกเขาคงต้องรับผิดโทษทางกฎหมายไปด้วยหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยเดินเข้ามาคุยกับหลีโย่ว หวังว่าเธอจะไม่รายงานกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยดูแลไม่ดีหลีโย่วตกลง ไม่สร้างความลำบากใจให้พวกเขา แต่ก็มีข้อเสนอให้หนึ่งข้อ คือขอให้พนักงานรักษาความปลอดภัยอย่าเพิ่งบอกเจ้าของบ้านเรื่องเหตุการณ์ในวันนี้ เธอจะเป็นคนกลับไปบอกเองหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยเข้าใจ และบอกว่าการแจ้งเตือนในกลุ่มนิติบุคคลจะไม่ละเมิดความเป็นส่วนตัวของเจ้าของบ้านหลีโย
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 183
หลีโย่วบอกกับซูมั่วที่กำลังเตรียมของในครัวว่าพี่ชายของเธอมาถึงแล้ว ก่อนจะรีบเดินลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว ซูมั่วไม่ได้สงสัยอะไรเมื่อออกมาถึงด้านนอกหมู่บ้าน หลีโย่วก็ให้ความร่วมมือโดยการชี้ตัวกับพนักงานรักษาความปลอดภัยและเจ้าหน้าที่ตำรวจเป็นอย่างดี พร้อมกับแสดงหมายเลขโทรศัพท์ของตัวเองให้ดู เพื่อยืนยันว่าที่ฟู่อี้ชวนสามารถเข้ามาได้เพราะเธอถูกหลอก โดยที่ตอนนั้นเธอเองก็ยังไม่รู้ตัวฟู่อี้ชวนถูกควบคุมตัวไว้ สายตาจ้องมองผู้หญิงที่กล้าต่อต้านเขาด้วยโกรธแค้น พี่น้องตระกูลหลีคู่นี้ ช่างเป็นตัวก่อกวนจริงๆ!! หลีโย่วจ้องกลับไปอย่างไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย เห็นฟู่อี้ชวนในสภาพดูไม่ได้ ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้ายับยู่ยี่ ไม่เหลือเศษเสี้ยวภาพลักษณ์ผู้บริหารระดับสูงเลยสักนิด“เป็นถึงประธานฟู่แต่กลับบุกรุกบ้านคนอื่น แล้วยังใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกลวงอีก ถ้าข่าวนี้หลุดออกไปฉันว่าชื่อเสียงของคุณคงไม่เหลือแล้วล่ะ” หลีโย่วพูดเยาะเย้ยได้ยินคำว่า ‘ประธานฟู่’ เจ้าหน้าที่ตำรวจและพนักงานรักษาความปลอดภัยต่างก็หันมามองเขา ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นถึงเจ้าของกิจการจริงๆ แต่ความจริงเสื้อผ้าและนาฬิกาข้อมือที่สวมใส่ก็บ่งบอกถึง
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 182
“พี่ชายฉันอยากยืนยันความปลอดภัยกับรปภ.ด้วยตัวเอง”ซูมั่วจึงถอดถุงมือ หยิบโทรศัพท์ออกมาค้นหาเบอร์โทรศัพท์ หลีโย่วรีบจดเบอร์อย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องแล้วล็อคประตู เพื่อเก็บเสียงพนักงานรักษาความปลอดภัยรับสายเร็วมาก หลังจากรับสาย หลีโย่วก็รีบทันทีว่า“เมื่อกี้มีผู้ชายคนหนึ่งอยู่หน้าประตูพยายามจะเข้ามา! ชื่อฟู่อี้ชวน! รีบขวางไว้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ!!”“เขาเป็นบุคคลอันตราย! จะทำร้ายคน!! ถ้าเขาหาตัวซูมั่วเจ้าของบ้านในหมู่บ้านพวกคุณเจอ แล้วทำร้ายเธอขึ้นมา พวกคุณรอรับผิดชอบได้เลย!!”ในป้อมยาม พนักงานรักษาความปลอดภัยที่รับโทรศัพท์มองออกไปข้างนอก แล้วรีบพูดว่า“มีผู้ชายชื่อฟู่อี้ชวนต้องการจะเข้ามาในหมู่บ้านไหม? รีบขวางเขาไว้! เขาจะทำร้ายลูกบ้าน!”พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ยืนเฝ้าประตูดูในสมุดลงทะเบียน เห็นเป็นชื่อคนที่เคยสงสัยเมื่อครู่ ก็รู้ทันทีว่าเขามีปัญหาจริงๆ จึงรีบโทรเรียกพนักงานรักาความปลอดภัยอีกคนให้ตามไป“รีบไปพาตัวเขาออกมา! ห้ามให้เขาเข้าคอนโดเด็ดขาด!”เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนร่วมงาน ฟู่อี้ชวนก็หันขวับทันที จากนั้นแขนของเขาก็ถูกจับไว้“คุณครับ คุณเข้าไปไม่ได้ เชิญออ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 181
เธอพิมพ์ข้อความถาม [คุณอยู่ไหน?]ฟู่อี้ชวนส่งตำแหน่งมาให้เธอ หลีโย่วเห็นชื่อหมู่บ้านแล้ว ก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งแผ่นหลังทันทีหมอนี่ถึงขั้นสะกดรอยตามมาถึงหน้าหมู่บ้านเลยเหรอ? หรือว่าวันนี้แอบตามพวกเธอมาแล้วรู้เข้า? ชะล่าใจเกินไปแล้ว!เธอเหลือบตามองไปฝั่งตรงข้ามอีกครั้ง คราวนี้กลับสบตากับซูมั่วเข้า“เป็นอะไรเหรอ?” ซูมั่วเห็นเธอมีท่าทางแปลกๆ จึงถามขึ้นมา “ไม่มีอะไร แค่พี่ชายฉันวุ่นวายฉันไม่เลิกน่ะ” หลีโย่วยิ้มตอบซูมั่วพยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็ได้ยินเพื่อนสนิทถามขึ้นว่า“คอนโดนี้ระบบรักษาความปลอดภัยดีไหม? คงไม่มีคนนอกเข้ามาได้ตามใจชอบหรอกมั้ง”ซูมั่วเข้าใจว่าเป็นพี่ชายของหลีโย่วที่เป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ เลยตอบว่า“ระบบรักษาความปลอดภัยค่อนข้างดี มีเวรยามตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ถ้าคนนอกไม่มีเจ้าของบ้านพาเข้ามาก็เข้ามาไม่ได้”หลีโย่วได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกโล่งใจ พอเห็นฟู่อี้ชวนให้เธอเอาบัตรผ่านเข้าออกไปให้ ก็คงโดนพนักงานรักษาความปลอดภัยกันไว้ข้างนอกแน่ๆเธอจึงปฏิเสธเขาไปพร้อมทั้งยั่วยุและเยาะเย้ยไป ทำเอาฟู่อี้ชวนที่อยู่ตรงข้ามโมโหจนแทบระเบิด“เธอแน่มากหลีโย่ว! ตั้งใจจะเป็นศัตรูกับฉัน
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 180
“คุณบอกเรื่องคนร้องเรียนกับซูมั่วไปโดยพลการแล้ว คราวนี้จะให้เกิดขึ้นอีกไม่ได้เด็ดขาด ผมไม่อยากให้เธอต้องรู้สึกกดดัน และรู้สึกผิดเพราะเรื่องนี้” โจวจิ่งอันกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ซ่งผิงพยักหน้า แสดงท่าทีว่าเข้าใจ ทว่าในใจกลับทอดถอนใจเล็กน้อยที่บ้านซูมั่วในขณะเดียวกันไอร้อนคละคลุ้งไปทั่วห้องครัว กลิ่นหอมฟุ้งของกับข้าวลอยเต็มไปหมด หลีโย่วหิวอยู่นานจนต้องมาแอบจกกินเธอที่กินซี่โครงหมูย่างถ่านเคี้ยวไปพลางยกนิ้วโป้งให้ไปพลาง แถมยังกล่าวชมอีกด้วยว่า“ให้ตายเถอะมั่วมั่ว ฝีมือทำกับข้าวของเธอนี่จะยอดเยี่ยมกระเทียมดองเกินไปแล้ว! ไปเปิดร้านอาหารได้เลยนะเนี่ย!”“ชมเกินไปแล้ว ก็แค่อาหารทั่ว ๆ ไปไม่กี่อย่าง” ซูมั่วว่ายิ้ม ๆ“เอ๋ พอนึกแล้ว นี่ฉันเพิ่งได้กินอาหารที่เธอทำเป็นครั้งแรกเลยนะ แต่ไอ้ผู้ชายหมา ๆ อย่างฟู่อี้ชวนนั้นกลับได้กินอยู่ตั้งสองปี เสียใจจัง” ว่าแล้วหลีโย่วก็กินเข้าไปอีกคำ“ฉันแต่งงานกับเธอดีกว่า! จริง ๆ นะ เธออย่าแต่งกับคนอื่นเลย ไม่งั้นฉันต้องอิจฉาตายแน่”ซูมั่วได้ยินแบบนั้นแล้ว รอยยิ้มพลันจืดจางลงไปไม่น้อย อาหารที่เธอทำ ฟู่อี้ชวนเคยพูดออกมากับปากว่า ‘รสชาติกินเทียน’ แต่พอ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 179
“แหม่ ไม่อยากเชิญผมแต่ก็ยังจองร้านอาหารไว้? ประธานฟู่นี่ปากไม่ตรงกับใจจริง ๆ งั้นผมก็จะพยายามไม่ฉีกหน้าคุณอย่างลำบากในแล้วกันนะ”หลีเซินมองฟู่อี้ชวนที่กำลังโมโหด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม จากนั้นก็เดินนำออกไปก่อนผู้จัดการ ‘...แบบนี้ก็ได้เหรอ? ประธานหลีนิสัยดีเกินไปแล้ว!’ทันใดนั้นฟู่อี้ชวนก็กำหมัดแน่นพลางถลึงตามองเขา พร้อมกับสีหน้าที่ดูโมโหหนักกว่าเก่า หลีเซินนี่ปากคออย่างกับอาบไปด้วยยาพิษอย่างนั้นแหละผู้จัดการลากเขาให้ก้าวเดิน ขณะเดียวกันก็ส่งสายตาหลาย ๆ อย่างให้เขา ด้วยต้องการให้ประธานฟู่อดทนเอาไว้ แค้นส่วนตัวอะไรกันก็ไปจัดการกันเอาเอง อย่าเอามาลงกับงานสิพวกเขาตามไป หลีเซินอารมณ์ดียิ่ง เขาเหลือตามอง แล้วยังไม่วายหยอกเย้าไปอีกว่า“สายตาของประธานฟู่นี่อย่างกับจะเอามีดมาแทงผมแหนะ อย่าวางยาในอาหารเชียวนา”“ฮ่า ๆ ประธานหลีนี่อารมณ์ขันดีจริง ๆ นะครับเนี่ย ไม่มีทางเด็ดขาด สบายใจได้!” ผู้จัดการยิ้มซื่อไกล่เกลี่ยสถานการณ์“คงไม่ทำให้คุณตายหรอก อย่างมากก็ทำให้เป็นใบนั่นแหละ” ฟู่อี้ชวนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกผู้จัดการ “...”แม้ว่าแอร์ภายในบริษัทจะเปิดไว้ได้เย็นพอดีแล้ว ทว่าพนักงานของทั้ง
บางทีคุณอาจจะชอบ
ยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์46.9K viewsพันธะร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol18.2K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ54.0K viewsรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ26.5K viewsดอกไม้ป่าของรามัญ
จินต์พิชา185 viewsลูกเขยเทครัว
กาสะลอง2.8K viewsจำเลยไม่ได้รัก
MoonlightNstar415 viewsเมื่อนางร้ายเกิดใหม่เป็นเมียหมอผีเเห่งกรุงศรีอโยธยา
Madam Hangover207 views
