Mag-log inShare
บทที่ 209
Pinakabagong kabanata
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 219
แต่สุดท้ายเธอก็ข่มกลั้นคำด่าไว้ด้วยเหตุผล ใครใช้ให้เขาเป็นคู่ค้าของบริษัทกันล่ะ? แถมผู้อำนวยการยังบอกว่าความร่วมมือครั้งนี้สำคัญมากด้วยชายหนุ่มยิ้ม มองหญิงสาวที่อดกลั้นไม่พูดแต่กำลังจ้องเขาเขม็ง จากนั้นก็หยิบนามบัตรใบหนึ่งจากกระเป๋าส่งมาให้ซูมั่วก้มลงมอง แม้ไม่อยากรับ แต่ด้วยมารยาทก็ยังยื่นมือไปรับ แล้วพลิกด้านหลังนามบัตรขึ้นมาตัวอักษรปั๊มทองบนพื้นผิวสีดำเขียนว่า ‘ซีอีโอหลีซื่อกรุ๊ป’หลีซื่อกรุ๊ป?ซูมั่วชะงักไปทันที เธอคุ้นชื่อนี้ดี เพราะมันคือบริษัทของครอบครัวหลีโย่ว!และสองคำที่ตามมาคือชื่อของอีกฝ่าย...หลีเชินซูมั่ว ‘คนที่สามารถเป็นซีอีโอได้ หรือว่าเขาคือ...’ทันใดนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้น มองไปในลิฟต์มิน่าล่ะเธอถึงรู้สึกว่าเขาหน้าคุ้น ตอนนี้พอคิดถึงหน้าหลีโย่วขึ้นมา ใบหน้าทั้งสองคนก็คล้ายกันอยู่บ้างดังนั้น คำตอบมันก็แทบจะชัดเจนอยู่แล้วในลิฟต์หลีเชินยืนอยู่ด้านหน้าเหล่าพนักงาน ยิ้มขณะสบตากับหญิงสาว แล้วพูด“อาหารเมื่อคืนอร่อยมากเลยนะ ผมชอบมาก”หลังจากพูดจบ ประตูลิฟต์ก็ค่อย ๆ ปิดลงหลีเชินมองหญิงสาวที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความชะงักงัน มึนงง ตกตะลึง และว่างเปล่า รอยยิ้ม
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 218
“คุณบอกว่าห้านาทีก็ห้านาที ฉันยอมรับก็ได้ ไม่ต้องรบกวนให้เจ้าหน้าที่เทคนิคมาดูหรอกค่ะ”แค่เพราะเรื่องแบบนี้ก็จะให้ไปเปิดกล้องวงจรปิด แถมยังพูดกดดันจริงจังขนาดนั้นอีก...พอนึกถึงเวลาห้านาทีนั้น ซูมั่วก็เริ่มลังเลอยู่ในใจ หลัก ๆ คือเพราะไม่คิดเลยว่าไอ้หมอนี่จะจริงจังขนาดนี้ ราวกับจงใจหาเรื่องเธอหลีเชินได้ยินดังนั้นจึงเบี่ยงตัว และพูดอย่างจงใจ“เมื่อกี้ไม่ใช่ว่าคุณซูยังปฏิเสธหนักแน่นอยู่เลยเหรอ งั้นก็เปิดกล้องวงจรปิดดูสักหน่อยเถอะ ผมบอกแล้วว่าขาดไปแค่วินาทีเดียวก็จะขอโทษคุณ รับรองด้วยเกียรติของผมเลย”พูดอย่างแม่นยำถึงหนึ่งวินาที แถมพูดถึง ‘เกียรติ’ อีก ซูมั่วเงยหน้าขึ้นทันที ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วจึงพูดด้วยความโกรธ“ถ้างั้นไม่ใช่ว่าคุณควรขอโทษเรื่องคืนนั้นก่อนเหรอ?”“ตอนนั้นฉันก็อธิบายชัดเจนแล้ว แต่คุณก็ยังขึ้นรถหนีไป วันนี้ยังมาหาเรื่องฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า แถมยังล้อฉันต่อหน้าคนอื่นอีก”เพราะเธอระเบิดออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว ทำให้หลีเชินรวมถึงคนอื่น ๆ ต่างชะงักไปครู่หนึ่ง ทุกคนมองกันอย่างสงสัย และคิดในใจว่าคืนนั้นอะไร?ว่าแล้วเชียวว่าประธานหลีรู้จักกับเธอจริง ๆ มิน่าล่ะถึงได้กล้าหยอกล
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 217
โจวจิ่งอันกำลังอธิบายอยู่ พอหันหน้าไป ก็เห็นว่าประธานหลีจ้องซูมั่วตลอดเวลาแม้คำพูดจะไม่หยุด แต่สีหน้าก็ค่อย ๆ หม่นลงบริษัทติ่งเซิ่งไม่ได้ใหญ่ เป็นแค่สำนักงานชั้นเดียว และไม่ได้เข้าไปเยี่ยมชมแต่ละแผนกโดยละเอียด แค่เดินผ่านโถงทางเดินไปอย่างคร่าว ๆ ดังนั้นจึงใช้เวลาไม่นานก็เดินชมเสร็จหลังจากเดินชมเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาต้องส่งคนจากหลีซื่อไปขึ้นลิฟต์เพื่อทำหน้าที่จนจบ ซูมั่วย่อมไม่สามารถถอนตัวกลางทางได้ จึงต้องตามไปด้วยตลอดกระบวนการหลีเชินในที่สุดก็ได้โอกาสพูด เมื่อครู่ตลอดทางโจวจิ่งอันเป็นคนอธิบายอยู่ตลอด ตั้งใจรับผิดชอบหน้าที่อย่างละเอียดถี่ถ้วนมาก แต่เขาไม่มีอารมณ์จะฟังเลย“ตอนประชุมทำไมจ้องผมตลอดเลยล่ะ” ด้านหน้า ชายหนุ่มพูดเสียงทุ้มขึ้นมาเพราะตอนนี้เงียบมาก ทุกคนจึงได้ยินชัด จึงพากันหันไปมอง คิดว่าประธานหลีกำลังพูดกับใครแต่เมื่อเห็นสายตาของอีกฝ่ายมองไปที่ซูมั่ว ก็เข้าใจทันที และไม่มีใครพูดอะไรออกมาทางด้านข้างโจวจิ่งอันจ้องหลีเชินเขม็ง สีหน้ายิ่งไม่พอใจกว่าเดิมประธานหลีคนนี้ชอบซูมั่วเหรอ? กำลังจะจีบเธอหรือไง?ทำไมไม่เคยได้ยินซูมั่วพูดถึงเลย พวกเขาสองคนสนิทกันมากเลยเหรอ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 216
“ไม่เป็นไร ผมไม่ได้ต้องการคำอธิบายแบบมืออาชีพอยู่แล้ว ส่วนเนื้อหาเรื่องความร่วมมือก็เข้าใจดีจากในที่ประชุมแล้ว”ซูมั่ว “...” “ฉันแทบไม่เคยไปแผนกอื่นเลยด้วยซ้ำ ถึงขั้นไม่รู้ว่าแต่ละแผนกอยู่ตรงไหนด้วยซ้ำค่ะ” ซูมั่วกล่าว “อ้อ อย่างนี้นี่เอง” หลีเชินทำเสียงเข้าใจ ดูเหมือนกำลังครุ่นคิด “เพราะงั้นคุณให้พนักงานเก่าพาเดินชมดีกว่าค่ะ แบบนั้นคุณจะได้ประสบการณ์ที่ดีกว่าแน่นอน” ซูมั่วพูดต่อด้านข้างพนักงานฝั่งหลีซื่อเห็นเจ้านายกำลัง ‘แกล้ง’ พนักงานหญิงของบริษัทคู่ค้าอีกแล้ว ก็อยากช่วยพูดแทนขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากฝั่งติ่งเซิ่ง ซ่งผิงกับคนอื่น ๆ เห็นสถานการณ์ก็รีบพูดขึ้นมา “ประธานหลี ซูมั่วเพิ่งเข้ามาใหม่จริง ๆ ครับ ก็เลยยังไม่รู้อะไรมากนัก ในหมู่พวกเราไม่ว่าใครก็พาคุณชมบริษัทแทนได้หมดเลยครับ”แม้แต่โจวจิ่งอันยังส่งเสียง พูดขึ้นมา “ประธานหลี ตอนนี้ผมไม่ได้ยุ่ง ให้พวกเราพาคุณชมรอบ ๆ ดีกว่าครับ”ซูมั่วได้ยินพวกเขาช่วยพูดให้ตน ก็รู้สึกโล่งอกในใจในห้องประชุมเพราะไร้หนทาง จึงต้องอดทน แต่การประชุมจบแล้วก็ยังจงใจ ‘หาเรื่อง’ ตน และหยอกเย้าเธออย่างไม่เหมาะสมเหมือนว่าเธอเป็น ‘
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 215
ในการประชุมช่วงต่อมา ซูมั่วไม่ได้เหลือบมองข้างอีกเลยระหว่างนั้น ถึงแม้จะฟังเนื้อหาด้านเทคนิคไม่เข้าใจ แต่สายตาก็ตั้งใจแน่วแน่ทางด้านหน้าเยื้องซ้าย หลีเชินกวาดมองไปด้านหลัง เห็นว่าอีกฝ่ายไม่มองมาทางตนอีกเขาหันกลับไปมองเนื้อหาในพาวเวอร์พอยต์ พลางคิดในใจไม่เข้าใจแต่ยังทำเป็นตั้งอกตั้งใจได้ขนาดนี้ ลำบากเธอแล้วจริง ๆการประชุมทั้งหมดต่อเนื่องไปห้าสิบนาที ฝั่งติ่งเซิ่งเตรียมตัวมาพร้อมมาก แต่ทางหลีซื่อก็ยังไม่ให้คำตอบเรื่องการร่วมธุรกิจตอนนี้ คาดว่ายังต้องพิจารณาบริษัทอื่นอีกเมื่อจบการประชุม ทั้งสองฝ่ายก็ลุกขึ้น จับมือพูดคุยกันเล็กน้อยซูมั่วก็เก็บโน้ตบุ๊กของตน เตรียมจะออกไปพร้อมหัวหน้าทีมอีกสองคนก่อนแต่ยังไม่ทันได้ก้าวออกจากห้องประชุม ก็ได้ยินเสียงผู้ชายสารเลวคนนั้นพูดขึ้นจากด้านหลัง“บริษัทของคุณในฐานะสตาร์ทอัพ เติบโตเร็วมากในเวลาแค่สองปี ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากเข้าไปชมบรรยากาศและสภาพแวดล้อมในการทำงานของพวกคุณสักหน่อย”“แน่นอนว่าได้อยู่แล้วครับ ผมยินดีพาประธานหลี...” เสียงของโจวจิ่งอันดังขึ้น แต่ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกอีกฝ่ายขัดจังหวะ“ประธานโจวเป็นประธานบริษัท คงจะยุ่งมากอยู่แล้ว คุ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 214
ตรงที่นั่งหลีเชินมองเด็กสาว เห็นได้ชัดว่าเธอมีท่าทางไม่เต็มใจและโกรธ แต่ก็ยังรักษาหน้าเต็มที่ พูดจาเสแสร้ง ‘เอาใจ’ ตนเพื่อบริษัทน่าสนใจทีเดียวอีกฝั่งหนึ่งโจวจิ่งอันเห็นสายตาประธานหลีมองตามตลอดจนซูมั่วนั่งลง มือที่วางอยู่บนโต๊ะก็อดไม่ได้ที่จะกำแน่น“ประธานหลี อย่าแกล้งพนักงานของผมอีกเลยครับ เธอเพิ่งเข้าทำงานไม่นาน ยังค่อนข้างขี้อายอยู่เลย” โจวจิ่งอันกล่าวด้วยรอยยิ้มหลีเชินละสายตา แล้วพยักหน้าพูด“ก็จริงอยู่ ฝึกให้มากหน่อยก็คงดีขึ้น”โจวจิ่งอัน “...”ทุกคนที่ได้ยิน ‘...เจ้านาย / ประธานหลีไม่คิดว่าคำพูดนี้ของคุณมันกวนประสาทบ้างเหรอ?’ที่นั่งริมสุดด้านขวาบทสนทนาของพวกเขาดังมาถึงตางนี้ ซูมั่วกำกระดาษเอกสารที่วางหน้าโน้ตบุ๊กจนยับด้วยความโมโหผู้ชายสารเลว ก็รู้แล้วว่าเธอไม่ใช่ ‘ยัยตัวแสบที่แกล้งหาเรื่องเพื่อตบทรัพย์’ ก็ยังจงใจหาเรื่องเธอ และ ‘หยอกล้อ’ เธอต่อหน้าคนเยอะแยะอีกทำเกินไปแล้ว น่าโมโหเมื่อถึงเวลา ก็เริ่มการประชุมอย่างเป็นทางการพวกเขากำลังหารือเรื่องการพัฒนาซอฟต์แวร์ มีเนื้อหาทางเทคนิค ซึ่งซูมั่วฟังไม่ค่อยเข้าใจ จึงแกล้งจ้องโน้ตบุ๊ก แอบอู้งานย่อหน้าต่างแชทให
Maaari mong magustuhan
(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE
ลำเจียก90.5K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.8K viewsคุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อวินจงมี่225.7K viewsวิศวะร้อนรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์51.0K viewsBoss คลั่งรัก
เพลงมีนา2.1K viewsซาตานผลาญรัก
ผการุ้ง ช่อชมพู57 viewsคลั่งรักเมียสวมรอย
จินต์พิชา146 viewsรอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]
มณีภัทรสร141 views
