บทที่ 32

ซูมั่วสูดหายใจเข้าลึกๆ ในใจ พยายามข่มความรู้สึกไม่ให้ทะเลาะกับอีกฝ่าย

มันก็แค่ที่นอน นอนตรงไหนมันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ? อีกแค่ประมาณสิบวัน เธอทนได้

“ของของฉันล่ะ?” ซูมั่วถาม

ฟู่อี้ชวนเห็นว่าเมื่อครู่ยังโกรธอยู่ แต่จู่ๆ ก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง จึงตอบว่า “ซินหย่าให้คนเก็บไปไว้ในห้องรับแขกเล็กแล้ว”

ซูมั่วเดินไปยังห้องเล็กอีกห้องหนึ่ง พอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นข้าวของของเธอถูกโยนกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น ถ้าไม่รู้มาก่อนก็คงคิดว่าของพวกนี้คือขยะ

ด้านหลัง หลี่หยวนก็ถึงกับกลั้นหายใจตาม คุณนายถูกเมียน้อยกลั่นแกล้งหนักมากจริงๆ ห้องก็โดนยึด สุดท้ายยังถูกไล่ไปนอนห้องเก็บของอีก

ฟู่อี้ชวนที่เดินตามมาทีหลังก็เห็นภาพนั้นเช่นกัน เขาชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะหันไปมองเย่ซินหย่า แล้วขมวดคิ้วพูดว่า

“ผู้ช่วยของนายทำไมถึงโยนข้าวของลงพื้นส่งเดชแบบนี้?”

“ขอโทษนะอี้ชวน ตอนนั้นฉันไม่ได้ตรวจสอบดู ไม่คิดว่าเธอจะทำงานลวกๆ แบบนี้ ไว้ฉันจะไปตักเตือนเขาทีหลังเอง” เย่ซินหย่ากัดริมฝีปากพูด สายตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“มั่วมั่ว ฉันช่วยเธอเก็บของนะ ขอโทษจริงๆ เธออย่าโกรธฉันเลยนะ?” เธอพูดขึ้น พร้อมกับก้าวแทรกตัวเข้ามาท