Share

บทที่ 403

Author: อิงเซี่ย
“ไม่ต้องแล้ว โปรเจกต์สำคัญก็ให้ผู้ถือหุ้นเปิดประชุมตัดสินใจ ส่วนโปรเจกต์เล็กก็ให้ผู้บริหารระดับสูงตัดสินใจโดยตรง เรื่องที่ต้องจัดการด้วยตัวเองจริง ๆ ก็เอามาให้ฉันดู”

คราวนี้พ่อบ้านหมดคำพูดแล้ว จากนั้นก็เริ่มคิดหาเหตุผลอื่นที่จะไปช่วยคุณชายได้

แต่เขายังไม่ทันคิดออก ก็ได้ยินคุณท่านพูดอีกครั้ง

“โทรหามั่วมั่วหน่อย”

พ่อบ้าน “ครับ”

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมโทรออก แต่คุณท่านก็พูดขึ้นอีกครั้งอย่างกะทันหัน

“ช่างเถอะ ไม่ต้องโทรแล้ว ฉันไม่มีหน้า…”

เขาไม่ได้จะขอร้องแทนฟู่อี้ชวน และก็ไม่ได้อยากให้อีกฝ่ายทำหนังสือยอมความ หรือคิดจะช่วยขอโทษ

แต่ว่า...

ตอนนี้แม้แต่จะไปหาเธอก็ยังทำให้เขารู้สึกละอายใจ

เดิมทีเขาก็ทำผิดต่อเด็กคนนั้น บังคับให้เธอแต่งงานกับหลานชายตัวเอง หลังจากนั้นเธอก็ได้รับบาดเจ็บหลายครั้ง...

ครั้งนี้มั่วมั่วแจ้งตำรวจโดยตรง และที่สถานีตำรวจก็ไม่ได้แจ้งตน เขารู้ความคิดของเธอ คือไม่อยากให้ตนเข้าไปยุ่ง

ฟู่อี้ชวนทำเกินไปจริง ๆ เขาควบคุมตัวของฟู่อี้ชวนได้ แต่ควบคุมจิตใจของฟู่อี้ชวนไม่ได้ แถมยังใช้อินเทอร์เน็ตก่ออาชญากรรม คุกคามด้วยการสะกดรอยตามเธอ

“เก็บอาหารไปเถอะ ฉันไม่อยากกินแล
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 410

    ภายในห้องหลีโย่วกำลังโทรศัพท์คุยกับเพื่อนสนิท แชร์เรื่องน่ายินดีนี้อย่างกระตือรือร้น“ฉันไม่คิดเลยว่าคุณปู่ฟู่จะไม่ไปประกันตัวฟู่อี้ชวน แต่กลับปล่อยให้เขาถูกคุมขังแบบนี้”“ต้องรู้นะว่าฟู่อี้ชวนในฐานะผู้มีอำนาจตัดสินใจสูงสุดของฟู่ซื่อ จะขาดงานแค่วันเดียวก็ไม่ได้”ได้ยินคำพูดนี้ ซูมั่วก็ตกตะลึงเล็กน้อย และรู้สึกประหลาดใจไม่ว่าจะพูดยังไงฟู่อี้ชวนก็เป็นหลานชายแท้ ๆ ของคุณปู่ฟู่ และอีกฝ่ายก็ให้ความสำคัญกับเขามาก เดิมทีเธอคิดว่าอีกฝ่ายจะไปช่วยเขาออกมา“บางทีอาจจะลดโทษแล้วก็ได้” ซูมั่วพูดแต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น การกระทำนี้จากมุมมองของเขาก็ถือว่า ‘เมตตามีคุณธรรมที่สุดแล้ว’ เธอรู้สึกซาบซึ้งใจมาก“คงใช่ แต่อย่างน้อยก็ทำให้ฟู่อี้ชวนถูกขังจริง ๆ เขาไม่เสียชื่อวีรบุรุษรุ่นก่อนเลย” หลีโย่วสะท้อนใจพูด“เอ๊ะ เธอคิดว่า ถ้าเราเผยแพร่ความจริงนี้ออกไป บอกพวกพนักงานของฟู่ซื่อ สภาพจะเป็นยังไง?” เธอคิดขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน และพูดอีกครั้งซีอีโอของฟู่ซื่อกรุ๊ปผู้ยิ่งใหญ่กลับถูกแจ้งความจับเพราะสะกอดรอยคุกคามอดีตภรรยา ทั้งยังถูกคุมขังในสถานกักกันนี่มันข่าวดังสุด ๆ ขึ้นเป็นข่าวฮอตได้เลย แถมยังส่งผล

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 409

    “เก็บเข้าห้องเก็บของเถอะ”เขาชอบของสะสมจริง ๆ สองปีมานี้ชอบหยกเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่ถึงขั้นหลงใหลหยกเป็นชีวิตจิตใจและสิ่งที่พ่อบ้านพูดก็ถูกต้อง เห็นได้ชัดว่าฟู่อวี่เหิงไปสืบเรื่องความชอบของตนมาแต่เขาอยู่ต่างประเทศมาตลอด เรื่องนี้ต้องเป็นหวังหลันหรือฟู่ปั๋วหมิงที่ ‘แนะนำ’ เขาแน่นอน“นายคิดว่าเขาเป็นยังไง?” คุณท่านฟู่เอ่ยถามพ่อบ้านย่อมรู้ว่า ‘เขา’ หมายถึงใคร จึงตอบ“เคารพถ่อมตน ให้เกียรติผู้อาวุโส มีมารยาทสุภาพ การพูดจาไม่หยาบคาย การประเมินโดยรวมก็คือ สมบูรณ์แบบมาก ไม่มีที่ติครับ”คุณท่านฟู่พยักหน้าเล็กน้อย สิ่งที่เขาพูดก็เป็นสิ่งที่ตนคิดเช่นกัน“ผู้ช่วยหลี่เคยบอกผมถึงความประทับใจแรกที่มีต่อคุณชายรอง และจากที่ดูวันนี้ ก็สอดคล้องกันครับ” พ่อบ้านพูดอีกครั้ง“แต่ใครจะรู้ว่าเขาสวมหน้ากากอยู่หรือเปล่า” คุณท่านฟู่พูด“ถ้าเป็นแบบนี้จริงก็ดี อย่างน้อยก็มีจิตใจดี สิ่งที่กลัวคือ เขาจะสืบทอดนิสัยจากแม่เขามาหมด ถ้าเป็นแบบนั้น...”“ถ้างั้นก็นับว่าคนรุ่นใหม่เก่งกว่าคนรุ่นเก่าจริง ๆ ครับ” พ่อบ้านพูดเสริมหวังหลันรู้จักการวางตัว พูดเก่ง และมีไหวพริบ ประธานฟู่ที่ถูกเอาอกเอาใจจึงยอมปกป้องเธอไปต

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 408

    เขาไม่มีอะไรจะพูด ไม่มีข้อโต้แย้ง ทำได้เพียงก้มหน้ายอมรับผิด“หลายปีมานี้โรคกระเพาะของอี้ชวนไม่ได้ดูแลให้ดีเลยเหรอคะ ถึงจะพูดว่าเป็นโรคเล็ก ๆ แต่ครั้งนี้ถึงกับต้องเข้าโรงพยาบาล น่าเป็นห่วงจริง ๆ ค่ะ” หวังหลันเปลี่ยนหัวข้อ และดึงความสนใจไปที่เรื่องโรคกระเพาะเห็นเธอขมวดคิ้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลและเป็นห่วง ราวกับว่าฟู่อี้ชวนเป็นลูกชายแท้ ๆ ของเธอ บนใบหน้าของคุณท่านฟู่ก็ไม่แสดงสีหน้าใดผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา มีไหวพริบ พูดเก่ง และยังเสแสร้งเก่งด้วยแม่ของฟู่อี้ชวนตายได้ยังไง ทั้งที่เห็นอยู่ว่าเธอก็เป็นหนึ่งในฆาตกร หรืออาจจะเรียกได้ว่าเป็นตัวการหลัก แต่เธอกลับไม่มีความรู้สึกผิดแม้แต่น้อย“พ่อคะ อี้ชวนอยู่โรงพยาบาลไหนเหรอคะ? ฉันจะทำซุปบำรุงไปดูแลเขา” หวังหลันพูดอีกครั้ง“ฉันรู้ว่าอี้ชวนไม่ชอบฉัน แต่ฉันก็แค่อยากแสดงน้ำใจของฉันบ้างค่ะ” สีหน้าของเธอเศร้าสร้อย แฝงความถ่อมตัวหลายส่วนคุณท่านฟู่กลอกตาในใจคำพูดนี้จริงใจหรือแค่พูดตามมารยาทให้เหมาะกับสถานการณ์กันแน่?ต่อให้เธออยากไปจริง ๆ ฟู่อี้ชวนก็คงโกรธจนแทบตายอยู่บนเตียง แถมครั้งนี้เขาก็ไม่ได้ป่วย แต่ถูกคุมขังอยู่เรื่องนี้แน่นอนว่

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 407

    “พ่อครับ เป็นผมเองที่หาคนย้ายอวี่เหิงไปฝ่ายการตลาด คนหนุ่มควรจะลำบากมาก่อน จะสุขสบายตั้งแต่แรกไม่ได้ เพราะจะกลายเป็นคนเอาแต่ใจครับ”คุณท่านฟู่เหลือบมองเขาครั้งหนึ่ง เขายังไม่ทันพูดอะไร ก็สารภาพผิดเองเสียแล้ว“ปู่ครับ ที่พ่อผมทำแบบนี้ก็เพราะนึกถึงผม โปรดอย่าตำหนิเขาเลยนะครับ ถ้าขัดกับกฎบริษัท ผมจะกลับไปฝ่ายควบคุมคุณภาพสินค้าครับ” ฟู่อวี่เหิงพูดตาม ด้วยน้ำเสียงจริงใจ“ความจริงสำหรับผมจะอยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน ขอแค่ทำงานก็ได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ทั้งนั้น และผมก็รู้สึกขอบปู่ที่ให้โอกาสผมมาฝึกงานที่สำนักงานใหญ่ด้วยครับ”ได้ยินคำพูดนี้ของเขา คุณท่านฟู่เงียบไปสองวินาที สุดท้ายก็พูด“แกก็ทำงานที่ฝ่ายการตลาดไปก่อนแล้วกัน”“ขอบคุณครับปู่ ผมจะพยายามให้มากขึ้นเป็นเท่าตัว จะไม่ทำให้ปู่ผิดหวังครับ” ฟู่อวี่เหิงพูดด้วยรอยยิ้มบนโต๊ะอาหารกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ทั้งสี่คนกินข้าวของตัวเอง หวังหลันทำหน้าที่ลูกสะใภ้ที่ดีคนหนึ่ง ใช้ตะเกียบกลางคีบกับข้าวให้คุณท่าน“แกได้เจอพี่ชายแกหรือยัง?” ทันใดนั้น ฟู่อวี่เหิงก็ได้ยินคุณท่านฟู่ถามเขา“เจอแล้วครับ พอเริ่มงานเมื่อวาน ตอนเที่ยงก็ไปเจอพี่ใหญ่ครับ” ฟู่อวี่เ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 406

    “เขาเอาของขวัญมาให้คุณด้วยเหมือนกันค่ะ น้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ หวังว่าลุงหลี่จะไม่รังเกียจนะคะ” เธอยิ้มอย่างสดใสและพูดอีกครั้งพ่อบ้านได้ยินแบบนี้ก็ตอบรับ “มีส่วนของผมด้วยเหรอครับ? รู้สึกเป็นเกียรติจริงๆ”การสนทนาภายนอกของทั้งสาม พูดไปเดินไป แต่ละคนต่างมีรอยยิ้ม ทว่ารอยยิ้มเป็นของจริงหรือไม่มีเพียงเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้เดินผ่านทางเดินไป พวกเขาก็มาถึงโถงด้านหน้า คุณท่านฟู่นั่งอยู่บนที่นั่งหลัก ใบหน้าน่าเกรงขาม“พ่อครับ ไม่ได้เจอกันนานแล้ว ร่างกายพ่อยังแข็งแรงดีอยู่ใช่ไหมครับ?” ฟู่ปั๋วหมิงพูดทักทาย“ต้องขอบใจแก ที่ตอนนั้นแกไม่ทำให้ฉันโกรธจนตายไปซะก่อน” คุณท่านฟู่เหลือบมองเขา และพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันฟู่ปั๋วหมิงสีหน้าไม่สู้ดีทันที มาถึงก็ถูกต่อว่าแล้ว ดูท่าพ่อของเขาจะไม่ได้ให้อภัยเขา ถ้างั้นวันนี้ที่เรียกครอบครัวเขามาก็เพื่อพบอวี่เหิงเท่านั้นสินะ?“พ่อคะ ปั๋วหมิงเป็นห่วงสุขภาพของพ่อมาตลอดเลยค่ะ นี่ไงคะ วันนี้ก็เตรียมอาหารเสริมมาให้ อยากให้พ่ออายุยืนยาวร้อยปี อายุมั่นขวัญยืนค่ะ” หวังหลันเอ่ยขึ้นมาทันที และยิ้มเพื่อคลายบรรยากาศคุณท่านฟู่มองผู้หญิงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม สุภาษิตว

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 405

    นี่เพิ่งจะผ่านมาแค่สองวันจากที่ไม่เคยชอบหน้าตน และแทบไม่อยากเจอตน กลับเป็นฝ่ายบอกให้เขากลับไปที่บ้านใหญ่ฟู่อี้ชวน พี่ชายแสนดีของฉัน ดูท่าว่าพี่จะเป็นโรคร้ายแรงจริง ๆ สินะ?ฟู่อวี่เหิงอารมณ์ดีมาก เหลือเวลาอีกแค่สามชั่วโมงก็จะถึงเวลามื้อเย็นแล้วในเวลานี้ ที่บ้านใหญ่ตระกูลฟู่คุณท่านฟู่นั่งอยู่ที่โถงด้านหน้า มือทั้งสองข้างเท้าไม้เท้า ใบหน้าตึงเครียด สายตาจ้องเขม็ง เม้มริมฝีปากเขาไม่มีความสุขมาก ๆ หรือพูดได้ว่า เขานึกเสียใจภายหลังมากเมื่อคืนนี้ถูกเจ้าสารเลวฟู่อี้ชวนทำให้โกรธจัดจริง ๆ ถึงขั้นเสนอว่าอยากเจอลูกนอกสมรสคนนั้น และตอนนี้อีกฝ่ายก็ใกล้จะมาถึงแล้วเมื่อสุดสัปดาห์ที่แล้วอีกฝ่ายอยากมาเจอเขาแต่เขาก็ไม่ยอม ลูกชายที่ผู้หญิงคนนั้นให้กำเนิดจะเป็นคนดีอะไรได้?“คุณท่านครับ อาหารเย็นเตรียมเกือบเสร็จแล้วครับ” ตอนนี้เองพ่อบ้านก็เข้ามารายงานไม่ชอบก็เรื่องหนึ่ง ทำให้สถานการณ์ภายนอกดูผ่านไปได้ด้วยดีก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง จึงเป็นธรรมดาที่อาหารเย็นที่เตรียมไว้จะค่อนข้างอลังการ“เข้าใจแล้ว ไม่จำเป็นต้องบอกฉันหรอก” คุณท่านฟู่พูดพ่อบ้านเห็นสีหน้าของเขา ด้วยประสบการณ์ที่ติดตามเขามาหลายส

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status