Masukพรึ่บ
“อื้ออ~” ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงอย่างอ่อนโยนในขณะที่ริมฝีปากของทั้งคู่ยังประกบจูบกันอยู่ มือหนาของชายหนุ่มเลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกให้อย่างสนุกมือ เสียงจ๊วบจ๊าบดังทั่วบริเวณห้องนอนหรูจากการจูบที่ดูดดื่ม วายุยังคงบดขยี้จูบน้ำหวานอย่างเร่าร้อนและรุนแรง ลิ้นสากเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างไม่มีใครยอมใคร
“อ่าา” ปากหนาถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง แล้วขึ้นคร่อมน้ำหวานทันที ใบหน้าหล่อซุกไซ้ยังซอกคอขาวเนียนพร้อมกับขบเม้มอย่างแรง
“อ๊ะ! ยะ...อย่าทำรอยเยอะนะคะ พรุ่งนี้หวานมีเรียน เดี๋ยวปิดไม่หมด” น้ำหวานดันตัววายุออกห่างเมื่อเขาเริ่มทำรอยมากขึ้น
“งั้นให้ฉันทำรอยตรงไหนดีล่ะ”
“ตรงนี้ได้มั้ย...” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับขย้ำที่หน้าอกขนาดใหญ่เบาๆ
“ดะ...ได้ค่ะ” น้ำหวานก้มหน้าตอบกลับอย่างอายๆ
“เป็นเด็กดีจังเลยนะ” พูดจบริมฝีปากหยักได้รูปก็ก้มลงมาดูดเลียยอดปทุมถันสลับกับขบเม้มมันเบาๆ ต่อจนร่างบางดิ้นพล่านไปมาด้วยความเสียวซ่าน
“อะ...อ๊าาา”
“อ๊าาา เสียวจังเลยค่ะ อ๊ะ กัดเบาๆ หน่อยค่ะ อ่าส์”
“อื้มมม”
“นมเธอเนี่ยทำฉันเงี่xxมากเลยนะ” วายุผละหน้าออกมามองหญิงสาวก่อนจะก้มลงไปซุกไซ้ที่หน้าอกของเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันแรงกว่าตอนแรกเป็นอย่างมาก เขาทั้งกัดทั้งขย้ำจนน้ำหวานสะดุ้งเฮือก
“อะ...อ๊ะ!” หลังจากที่หยอกล้อกับหน้าอกใหญ่จนพอใจแล้ว ใบหน้าของเขาก็เลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ จนมาถึงตรงนั้น...
“ให้ฉันทำให้เธอบ้างนะ” วายุพูดขึ้นพร้อมกับจับเรียวขาสวยอ้าออกจากกันกว้าง
“สวย” เขาพูดขึ้นหลังจากเห็นกลีบกุหลาบอวบนูนปิดสนิท ไม่รอช้าวายุรีบก้มหน้าลงไปดูดเสียเพื่อชิมน้ำหวานของมันทันที
“อะ...อ๊าาา”
“อ๊าาา คุณวายุ มันเสียวค่ะ อื้อออ”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าา”
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ กึด!
“กรี๊ดดดด!” ร่างบางกรีดร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆ วายุก็กัดตรงนั้นของเธออย่างแรงไม่ยอมปล่อย จนน้ำตาสีใสเริ่มเอ่อล้นคลอเบ้าเพราะความเจ็บและแสบตรงจุดสงวน
“อึก จะ...เจ็บ”
“เดี๋ยวก็เสียว” วายุตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจแล้วเช็ดมุมปากมันวาวเล็กน้อย มือของเขาเริ่มลูบบริเวณช่องทางรัก ก่อนจะ...
สวบ!!
“อะ...อื้อ!” น้ำหวานร้องออกมาอีกครั้งเมื่ออยู่ดีๆ เขาก็สอดนิ้วเข้ามาในช่องทางรักอย่างไม่ทันตั้งตัว แล้วขยับเข้าออกช้าๆ
“เป็นไงเสียวมั้ย” วายุเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มร้ายกาจแล้วเริ่มขยับนิ้วแรงขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งน้ำหวานก็พยายามจะหุบขาลงแต่ก็โดนมือหนาจับอ้าออกแล้วซอยถี่กว่าเดิม
“อะ...อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา เบา อ๊ะ เบาหน่อยค่ะ อ๊าาา”
“ชอบมั้ยหื้ม”
“อะ....อ๊าาา มะ...มัน มันแรงไป อ๊าาา”
“เบาๆ หน่อยอ๊าา”
“บอกให้เบาแต่ตอดนิ้วฉันแน่นเลยนะ”
“กรี๊ดดดด! ไม่ไหว จะ อ๊ะ จะไม่ไหวแล้ว”
“อ๊ะ อ๊าา ซี้ดดด”
“ปล่อยออกมาเลย” เมื่อรู้ถึงแรงตอดรัดที่มากกว่าเดิมวายุก็เร่งซอยถี่มากยิ่งขึ้นเพื่อส่งหญิงสาวให้แตะขอบสวรรค์
“กะ...ใกล้แล้ว”
“อะ...อร๊ายยยย!” น้ำหวานสีใสถูกปล่อยออกมาจนเลอะมือวายุเต็มไปหมด เขาดึงมันมาดูดเลียอย่างไม่รังเกียจ ในขณะที่หญิงสาวนอนหอบหายใจอย่างเหนื่อยหอบ
“แฮ่ก~”
“หวานดีนะ น้ำเธอน่ะ”
“คะ...คุณวายุ” ร่างเล็กเอ่ยเรียกคนตรงหน้าด้วยเสียงสั่นขึ้นทันทีเมื่อเขาจับเรียวขาไร้เรี่ยวแรงอ้าออกจากกันอีกครั้ง แล้วขยับตัวมานั่งกลางหว่างขาจากนั้นจึงชักรูดแก่นกายใหญ่สองสามครั้งเพื่อเตรียมความพร้อม
“พร้อมรึยัง”
“ฉันน่ะ...อยากเอาเธอแล้วนะ” วายุเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่าในขณะที่ใช้ปลายหัวบานถูร่องสวาทขึ้นลงไปด้วย ซึ่งน้ำหวานก็พยักหน้ารับเบาๆ เพื่อให้อีกคนได้บรรเลงบทรักต่อ
สวบ!!
“อื้อออ จะ...จุก”
“ซี้ดดด ทำไมแน่นแบบนี้วะ”
“นี่ขนาดโดนเฮียเทวาเอามาแล้วนะ”
“เสียวหัวเชี้ยๆ เลย” ในขณะที่วายุกำลังสบถออกมาอย่างเสียวซ่านอยู่นั้น น้ำหวานก็ได้แต่นอนน้ำตาคลอออกมาเพราะเขาอัดกระแทกเข้ามาทีเดียวจนสุดความยาว ขนาดของเขามันใหญ่มากจนเธอเจ็บและจุกจนร้องไม่ออก
“อ่าส์ โทษที ฉันชอบกระแทกทีเดียวมากกว่าน่ะ” ร่างสูงโน้มตัวลงมาพรมจูบทั่วใบหน้าเรียวเพื่อปลอบโยนคนใต้ร่าง ก่อนที่เขาจะเริ่มบรรเลงบทรักต่อ
“ซี้ดดด ตอดแน่นจังวะ ไม่ไหวแล้วขอเอาเลยแล้วกันนะ”
ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ร่างเล็กกระเพื้อมขึ้นลงจากแรงกระแทกกระทั้นที่หนักหน่วงของคนด้านบน เขาอัดกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรงโดยไม่สนใจคนใต้ร่างของเขาเลย
“ซี้ดดด นมใหญ่ดี”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ มันเข้ามาลึกจังเลยค่ะ อ๊ะ”
“ลึกๆ เสียวดีไม่ใช่หรอ ซี้ดดด”
“อะ อ๊า~”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ช้าๆ หน่อยค่ะ หวาน อ๊ะ หวานไม่ไหว”
“ของเธอตอดฉันแน่นเลยนะ” พูดจบคนตัวโตก็โน้มลงมาจูบปิดปากเล็กเอาไว้แล้วสอดเรียวลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากบางจนน้ำหวานเคลิ้มตาม
“อื้มมมม”
“อ๊าาา”
“มะ ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วค่ะ”
“แตกออกมาเลย ซี้ดดด”
ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ
“อ๊ะ อ๊ะ อร๊ายยยย!” คนตัวเล็กเสร็จคาแก่นกายของชายหนุ่มอย่างง่ายดาย ในขณะที่วายุยังคงขยับสะโพกเข้าออกอยู่อย่างนั้น
“ว๊าย!”
“จะทำอะไรคะ” น้ำหวานเอ่ยถามขึ้นเมื่ออยู่ดีๆ วายุก็อุ้มกระเตงเธอขึ้นมาทั้งๆ ที่ตัวตนของเขายังสอดใส่ในตัวเธออยู่ ท่อนแขนเรียวเล็กตวัดโอบรัดลำคอหนาไว้แน่นด้วยความกลัวว่าจะตกลงมา
“เอาแค่บนเตียงจะสนุกอะไรล่ะ หื้ม~”
พรึ่บ!
“คะ...คุณวายุ เดี๋ยวมีคนมาเห็นค่ะ” หญิงสาวเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเมื่อเขาพาเธอมาร่วมรักยังบริเวณหน้าต่างของห้องนอนพร้อมกับเปิดผ้าม่านไปด้วย
“แบบนี้ตื่นเต้นดีไม่ใช่รึไง เธอควรจะรู้ไว้นะว่าฉันชอบความตื่นเต้น ซี้ดดด” มือแกร่งบังคับร่างเล็กให้ขยับขึ้นลงบนแก่นกายอย่างเอาแต่ใจ โดยที่น้ำหวานได้แต่กอดคอเขาไว้แน่นด้วยความหวาดกลัว แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าท่านี้ทั้งเสียวทั้งตื่นเต้นมากจริงๆ
“ซี้ดดด ตอดดี โคตรเสียวเลยว่ะ”
“ทำไมเอามันส์ขนาดนี้วะ”
“อะ อื้อออ” ปากหนาก้มลงมามอบจูบดูดดื่มให้หญิงสาวอีกครั้ง ในขณะที่มือแกร่งก็ยังคงขยับร่างเล็กขึ้นลงตามอารมณ์กระสันของตัวเองอยู่
“อะ อ๊าาา เสียว~”
“คะ...คุณวายุ มัน อ๊ะ มันลึกเกินค่ะ กระแทกเบาๆ หน่อย อ๊าา”
“ยะ...อย่าขมิบ ฉันยังไม่อยากแตกตอนนี้นะซี้ดดด”
“แต่หวานเหนื่อยแล้วอ๊า~” ริมฝีปากบางเอ่ยอย่างงอแงเมื่อเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้วแต่คนตรงหน้าก็ยังไม่เสร็จเสียที
“อ๊า อยากได้น้ำของฉันหรอ หื้ม”
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อย่าแกล้งหวานสิคะ” น้ำหวานเอ่ยบอกเสียงกระท่อนกระแท่นเมื่อชายหนุ่มพยายามจะกลั่นแกล้งให้เธอเสร็จอีกรอบ
“พูดเพราะๆ สิแล้วฉันจะแตกให้”
“อ๊าาา คุณวายุขา หวานอยาก อ๊ะ อ๊า ได้น้ำ ซี้ดด คุณวายุแล้วค่ะ”
“ได้เลย~” มุมปากหนายกยิ้มอย่างพึงพอใจที่เธอยอมทำตามคำสั่งของเขาอย่างง่ายดาย ก่อนจะออกแรงอัดกระแทกให้แรงขึ้นเพื่อที่จะปลดปล่อยออกมา
“อะ อื้ออ!”
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!
“ซี้ดดด เสียวxวย”
“อ๊า จุก อ อ๊าาาา”
“ทั้งจุกทั้งเสียวเลยซี้ดดด”
“ใกล้แล้วเหรอ หื้ม” ชายหนุ่มเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงกระเส่าเมื่อร่องสวาทของเธอตอดรัดแก่นกายใหญ่ถี่ๆ จนเขาเริ่มรู้สึกได้ว่าหญิงสาวใกล้จะปลดปล่อยแล้วเหมือนกัน
“กะ ใกล้แล้วค่ะ”
“พร้อมกัน”
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!
“มะ...ไม่ไหวแล้ววว”
“อร๊ายยย!/อ๊าสสส!” น้ำเชื้ออุ่นๆ ถูกปล่อยเข้ามาในตัวของหญิงสาวจนหมดทุกหยาดหยด ทั้งคู่สบตากันอย่างมีความสุขเมื่อได้ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน
“แตกในมันดีจังเลยนะ”
“อะ อื้ออ ต่ออีกหรอคะ พรุ่งนี้หวานมีเรียนนะ” น้ำหวานร้องบอกอย่างเหนื่อยหอบเมื่อวายุเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกอีกครั้ง
“ขออีกสามน้ำแล้วจะปล่อยไปนะ”
ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ
“อ๊า~ ไปที่เตียงได้มั้ยคะ ท่านี้หวานเมื่อย”
“ได้สิที่รัก” พูดจบวายุก็อุ้มร่างบางไร้เรี่ยวแรงไปวางลงบนเตียงอย่างเดิม แล้วเริ่มบรรเลงบนรักเร่าร้อนต่ออีกครั้งและอีกครั้ง... จนน้ำหวานหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าพร้อมกับแก่นกายที่ยังคงคาอยู่
@เช้าวันต่อมา"นั่งมาตั้งนานแล้วไม่เบื่อเหรอ หืม" วายุสวมกอดคนตัวเล็กที่กำลังนั่งมองน้ำทะเลสีฟ้าครามอยู่กับลูกสาวตัวน้อยจากทางด้านหลัง พร้อมกับใช้ปลายจมูกโด่งสัมผัสพวงแก้มนวลเบาๆ อย่างหยอกล้อจนหญิงสาวหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ"มีคนชอบค่ะ" น้ำหวานหันไปเอ่ยบอกกับสามีหนุ่มพลางใช้มือจับไปยังเท้าเล็กของคนด้านข้างที่กำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่เล็กน้อย โดยที่เมษาก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดีแม้ดวงตาใสจะแสดงถึงความง่วงนอนออกมาอย่างชัดเจน"หวานต้องดุพวกเฮียดีไหมคะที่เมื่อวานหลอกเมษาให้เล่นจนหมดแรง ดูสิตอนนี้ยังง่วงอยู่เลย""ตัวแสบอยากเล่นเอง พวกเฮียไม่ได้หลอกสักหน่อย" เสียงเข้มของธัญแย้งขึ้นจากทางด้านหลัง มือแกร่งวางจานผลไม้และนมในมือลงบนโต๊ะกระจกก่อนจะย่อตัวลงด้านหน้าแม่ของลูกแล้วพรมจูบไปทั่วหน้าท้องนูนอย่างอ่อนโยน"พวกเฮียนั่นแหละค่ะที่หลอก อุตส่าห์วางแผนให้เมษาไม่มากวนตอนที่รังแกหวาน""หึ งอแงจังเลยนะ เฮียไม่ได้ทำแรงสักหน่อย""เฮียไม่ได้ทำแรงกับส่วนที่อันตรายต่อลูกไงคะ แต่ส่วนอื่นนี่สิ หวานเจ็บไปหมดเลย" คนตัวเล็กงอแงออกมาชุดใหญ่พลางใช้มือไปสัมผัสตามร่างกายที่มีรอยรักจากเมื่อคืนอยู่ทุกส่วน รวมถ
@กลางคืน"อื้ออ~" สัมผัสอุ่นที่มาคลอเคลียบริเวณพวงแก้มนวลปลุกให้น้ำหวานที่นอนหลับอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลาหนึ่งทุ่มกว่าๆ ท่ามกลางแสงไฟที่ลอดผ่านระเบียงเธอเห็นใบหน้าหล่อที่คุ้นเคยบริเวณด้านหน้า มือเรียวเลื่อนไปสัมผัสเรือนผมสีดำขลับเบาๆ อย่างที่ชอบทำ ก่อนที่เสียงของวายุจะดังขึ้นบริเวณด้านข้าง"ลงไปกินข้าวก่อนไหม...หรือจะกินพวกเฮียดี""กินพวกเฮียแล้วหวานจะอิ่มเหรอคะ""พวกเฮียทำให้หนูอิ่มจนจุกได้เลยแหละ" ร่างบางหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ให้กับคำพูดของชายหนุ่ม พลางกวาดสายตาไปรอบห้องเพื่อมองหาลูกสาวของตัวเอง"เมษาอยู่ไหนคะ""พวกเฮียพาเข้าไปนอนแล้ว ตัวแสบไม่ดื้อเลย""แล้วเฮียเทวากับเฮียเมธายังไม่มาอีกเหรอคะ""หึ กว่าพวกเฮียมันจะมาถึงเราก็มีเวลาทำอะไรด้วยกันเยอะแล้วล่ะ" เป็นธัญที่เอ่ยตอบคำถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ มือหนาซุกซนเริ่มลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างบางจนน้ำหวานหอบหายใจติดขัดกับสัมผัสของสองหนุ่ม"ขอได้ไหม" เสียงแหบพร่าเอ่ยประชิดใบหูเล็กจนไรขนอ่อนตามลำตัวลุกตั้งชัน น้ำหวานกัดปากเบาๆ เมื่อเห็นสามีทั้งสองคนผละตัวออกไปถอดเสื้อผ้าออก ไม่นานร่างสูงที่ไร้ซึ่งสิ่งปกปิดก็กลับมายังที่นอนตามเดิม ใบ
@สามวันต่อมา"แม่ง ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้วะ" เมธาสบถออกมาอย่างหัวเสียในขณะที่กำลังนั่งรอวายุ เทวา และน้ำหวานลงมาจากชั้นสองด้วยกัน โดยมีเมษาในชุดสีหวานนั่งอยู่บนหน้าตักอย่างอารมณ์ดี"ที่น้ำหวานสอนไปไม่เคยเข้าหัวเลยหรือไงเฮีย ต่อหน้าลูกยังพูดคำหยาบอีก" ใบหน้าหล่อของคนด้านข้างส่ายหัวเล็กน้อยให้กับนิสัยของพี่ชายตนเอง ก่อนจะเลื่อนมือไปสัมผัสแก้มนวลของเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มเป็นเชิงหยอกล้อ ซึ่งเมษาก็หัวเราะออกมาอย่างชอบอกชอบใจ"รอหน่อยนะครับ อีกไม่กี่เดือนหนูก็จะมีเพื่อนเล่นแล้ว จะมีน้องตัวน้อยมาเล่นกับหนูแล้วนะ""ย้อง~""ใช่ครับน้อง พอมีน้องเมษาก็จะเป็นพี่คนโตแล้วนะ ถ้าเป็นพี่คนโตต้องดูแลน้องดีๆ นะครับ อย่าทำตัวเหมือนป๊าล่ะ""ไอ้ธัญ!" เมธาหันมาตวาดน้องชายเสียงแข็งเมื่อเขาเอาแต่พูดกวนประสาทไม่เลิก ต่างจากเมษาที่หัวเราะคิกคักออกมาราวกับเห็นด้วยกับคำพูดของอีกคน"นี่หนูลูกใครกันแน่เนี่ยเมษา ป๊าอุตส่าห์ไปทำหนูถึงที่อังกฤษเลยนะ หนูต้องเข้าข้างป๊าสิ""งอนอะไรลูกอีกคะ" เสียงเล็กของน้ำหวานที่เดินเข้ามาพร้อมกับวายุและเทวาเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่เมธาจะได้บ่นอะไรมากกว่านั้น"ลูกไม่เคยเข้าข้างเฮียเลยหวาน สงสัยต้
@บนห้องนอน"หวานอยากไปจริงๆ ใช่ไหม" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถามคุณแม่สาวที่นั่งอยู่หน้ากระจกพลางหวีผมให้เธอไปด้วยอย่างเบามือ"หึ นี่เฮียระแวงพวกเฮียคนอื่นๆ ขนาดนั้นเลยเหรอคะ" น้ำหวานหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางที่จริงจังของเทวา ที่ผ่านมาพวกเขาทั้งสี่คนมักจะเป็นรอยยิ้มให้กับเธอเสมอ จนน้ำหวานตอนนี้ยิ้มและหัวเราะออกมาได้บ่อยกว่าเมื่อก่อนโดยไม่รู้ตัวเลย"พวกมันชอบเล่นอะไรแผลงๆ เฮียกลัวว่ามันจะมาบังคับหนู""พวกเฮียคงแสบกันน่าดูเลยนะคะพี่ชายคนโตถึงได้ดูปวดหัวแบบนี้""พวกนั้นวันๆ ไม่ค่อยคิดถึงเรื่องมีสาระเท่าไรหรอก พอมาตอนนี้ก็ยิ่งทำตัวไร้สาระกว่าเด็กสามขวบอีก เฮียก็เลยต้องดัดนิสัยถ้าไม่อย่างนั้นคงจะดูแลหนูไม่ได้""หืม นี่เฮียจะให้ทุกคนดูแลหวานคนเดียวเลยเหรอคะ" ร่างบางหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับคนด้านหลังอีกครั้ง ที่ผ่านมาเธอไม่เคยรู้จุดประสงค์ที่เทวาดูเข้มงวดขึ้นเลย แต่พอเขาเอ่ยขึ้นมาก็ทำให้เธอแปลกใจไม่น้อย"ไม่ใช่แค่หนู แต่เฮียหมายถึงเจ้าตัวน้อยที่กำลังจะเกิดมาด้วย อีกหน่อยหนูก็ต้องมีลูกอีก พวกนั้นก็คงจะกลายเป็นพ่อกันหมดทุกคน ถ้าจะมาทำตามใจของตัวเองทุกอย่างเหมือนตอนที่ยังเป็นวัยรุ่นที่
"ตัวแสบดูติดเฮียจังเลยนะคะ" คุณแม่สาวเอ่ยแซวสามีของตนเองเมื่อเห็นว่าเขาดูแลลูกของเธอได้ดีมากจนตอนนี้เมษาติดเขามากกว่าเมธาเสียอีก"ถ้าให้ไอ้เมธาดูแลมันคงเอาแต่ตามใจ โตมาแล้วจะสอนยาก""สามีของหวานน่ารักจังเลยค่ะ" มือเรียวบีบที่แก้มสากเบาๆ เป็นเชิงหยอกล้อ ถึงแม้บางครั้งการกระทำของเทวาจะทำให้อีกสามคนที่เหลือไม่พอใจในบางครั้งแต่เขาก็ทำเพราะเป็นห่วงเธอกับลูก ซึ่งน้ำหวานก็เข้าใจในข้อนี้ดี"แต่เฮียเมธาคงต้องน้อยใจแน่ๆ เลย ที่ตัวเล็กติดเฮียมากกว่า""เฮียก็ไม่ได้กีดกันพ่อลูกนะ แต่มันทำให้ลูกติดมันไม่ได้เอง" ร่างสูงหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงพลางรั้งตัวหญิงสาวมานั่งบนหน้าตักแกร่งช้าๆ มือหนาคอยประคองเธออย่างแผ่วเบาด้วยความทะนุถนอมเป็นที่สุด"หึ สงสัยจะจริงค่ะ ขนาดมานอนกับลูก ลูกยังร้องหาเฮียเลย""เฮียรักหนูมากนะ รักทั้งหวานทั้งลูกของหวานเลย""หวานรู้ค่ะว่าเฮียรักหวานมากแค่ไหน" ใบหน้าเรียวซบลงที่แผงอกแกร่งแล้วหลับตาลงช้าๆ อ้อมกอดของเทวายังคงอบอุ่นสำหรับเธอเสมอตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้@วันต่อมา-ห้องรับประทานอาหาร"พวกมึงออกไปก่อน" วายุเอ่ยบอกลูกน้องที่ยืนอยู่ด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะหันไปมองหน้าธัญเล็ก
@ห้าเดือนต่อมา"ปาาา~" เสียงใสของเด็กน้อยวัยหนึ่งขวบกว่าๆ ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องรับแขกของคฤหาสน์หลังใหญ่พยายามเอ่ยเรียกคนที่คิดว่าเป็นพ่อตรงหน้า ซึ่งเทวาก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู ต่างจากเมธา"เมษา ปะป๊าอยู่นี่ลูก คนนั้นไม่ใช่ป๊าของหนูนะ" คุณพ่อตัวจริงนั่งกุมขมับด้วยความปวดหัวที่ลูกสาวเอาแต่เรียกเทวาว่าเป็นปะป๊าของตัวเองอยู่อย่างนั้น และไม่ว่าเขาจะพยายามบอกเธอเท่าไรเธอก็ไม่เคยสนใจเลย"จะเรียกยังไงก็ลูกของพวกเราเหมือนกัน มึงจะไปบังคับเมษาทำไม" มือแกร่งอุ้มเด็กสาวตัวน้อยขึ้นมาแนบอกพลางเอ่ยบอกคนด้านข้างด้วยความรำคาญที่เมธาเอาแต่พูดประโยคนี้มาหลายครั้งแล้ว ในขณะที่เมษาแนบพวงแก้มนวลกับแผงอกแกร่งอย่างอารมณ์ดี"เพราะมึงเอาแต่พาลูกกูไปอยู่ที่ห้องตัวเอง ลูกกูเลยเรียนรู้อะไรผิดๆ อย่างนี้ไง""เมษาร้องมาหากูเอง""นั่นเป็นเพราะมึงฝึกเธอตั้งแต่แรกไง!""ทะเลาะอะไรกันอีกคะ ปะป๊าทั้งสอง" เสียงเล็กดังขึ้นขัดจังหวะเมื่อเห็นสองหนุ่มที่กำลังนั่งโวยวายใส่กันอยู่โดยเฉพาะเมธาที่จะดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก"ใครเดินมาส่ง" น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความจริงจังของเทวาทำให้น้ำหวานรู้สึกเสียวสันหลังวาบ เธอพ







