บทที่ 5 เริ่มงานวันแรก(วายุ-น้ำหวาน)

@อีกด้าน...

“เฮ้ยเฮีย นี่คิดแอบเอาไปกินคนเดียวเหรอวะ ถึงว่ากูโทรหาไม่ติดเลย” วายุโวยวายยกใหญ่เมื่อเข้ามาถึงคอนโดของเทวา เขาคิดไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าถ้าเทวาต้องการอะไรเขาจะใช้เวลาจัดการไม่นาน แต่เมื่อคืนที่อยู่ๆ เขาก็ขาดการติดต่อไป ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาทำอะไรอยู่

“กูก็แค่สอนงานให้ก่อน”

“สอนงาน? ”

“อย่าบอกนะว่าเด็กมันไม่เคยอะ เชี้ย นี่มึงสอนขนาดไหนวะ” แค่เห็นสภาพของเทวาและรอยตามลำตัว เขาก็พอรู้แล้วว่าหนักหน่วงแค่ไหน จะห่วงก็แค่คนที่ยังไม่เคยก็เท่านั้น

“กูไม่รุนแรงกับคนที่ไม่เคยขนาดนั้นหรอก มึงห่วงตอนที่เจอไอ้เมธาดีกว่ามั้ย”

“เออว่ะ ไอเหี้ย ขนาดกูยังไม่คิดเลยว่าคนเย็นชาอย่างมันจะซาดิสม์ขนาดนั้น” วายุทำท่าขนลุกเล็กน้อยเมื่อนึกถึงรสนิยมทางเพศของพิชายตัวเอง

“แล้วนี่อยู่ไหน? ” ใบหน้าหล่อหันมาถามถึงหญิงสาวที่อยากเจอ

“นอนอยู่ในห้อง” เมื่อได้ยินอย่างนั้นวายุก็ตั้งท่าจะเดินเข้าไปทันทีแต่ก็โดนคนด้านหลังเอ่ยห้ามไว้เสียก่อน

“เดี๋ยว”

“อะไรอีกวะ” ร่างสูงที่กำลังจะเดินเข้าไปหันมาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดทันทีที่โดนขัดจังหวะ

“จะเอาก็ไปเอาที่บ้านอย่ามาเอาที่ห้องกู เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเอาไปส่ง วันนี้ให้พักก่อน”

“จะให้พักหรือเก็บไว้เอาเองกันแน่ กูไม่ยอมหรอกนะ” ปากหนาเอ่ยบอกแค่นั้นก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องนอนทันที ซึ่งเทวาก็ได้แต่ส่ายหัวน้อยๆ ให้กับความเอาแต่ใจและใจร้อนของน้องตัวเอง จากนั้นจึงเดินตามเข้าไป

แกร๊ก~

เสียงประตูที่ถูกเปิดขึ้นทำให้หญิงสาวที่เพิ่งนอนหลับไปได้ไม่นานรู้สึกตัว เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย และคิดว่าคนที่เข้ามาคงจะเป็นเทวา

“เชี้ย” แต่แล้วเสียงอุทานที่ดังขึ้นก็ทำให้น้ำหวานตกใจแล้วรีบดีดตัวลุกขึ้นทันทีจนผ้าห่มผืนหนาหลุดออกจากเรือนร่างเปลือยเปล่า ก่อนจะเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนมองเธออยู่ โดยมีเทวาเดินตามมาข้างหลัง

วายุตกใจกับภาพที่เห็นไม่น้อยเนื่องจากตอนนี้น้ำหวานไม่ได้มีอะไรปกปิดร่างกายท่อนบนอยู่เลย ทำให้เขาสามารถมองเห็นมันได้ทั้งหมดทั้งหน้าอกอวบอิ่มสองเต้าใหญ่ ยอดปทุมถันสีแดงบวมเป่ง แม้ว่าตอนนี้ผิวขาวเนียนจะเต็มไปด้วยร่องรอยขบเม้มจากการร่วมรักแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอดูดีน้อยลงเลย กลับกันมันยิ่งทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นด้วยซ้ำ

น้ำหวานที่ได้สติรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าอกไว้ทันทีเมื่อเห็นสายตาของผู้ชายคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่จ้องมองเธออย่างไม่วางตา

“ไอ้วายุ น้องชายฉัน” เทวาที่เดินเข้ามาแนะนำน้องชายตัวเองให้หญิงสาวได้รู้จัก

“ไง~” ร่างสูงเอ่ยทักทายคนที่อยู่บนเตียงโดยไม่ละสายตาไปจากเรือนร่างของเธอ

“สะ...สวัสดีค่ะ” น้ำหวานทักทายกลับด้วยความประหม่าเล็กน้อย เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องอยู่ในสภาพกึ่งเปลือยเปล่าต่อหน้าผู้ชายที่ไม่รู้จัก

“พี่ชายฉันสอนงานเธอเป็นไง หืม” เท้าหนาเดินไปหาคนที่นั่งอยู่แล้วหย่อนตัวลงใกล้ๆ เธอ

“หวังว่าจะเป็นงานมากขึ้นนะ เพราะคืนนี้เธอต้องดูแลฉันต่อ” ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเกี่ยวผมทัดหูเธออย่างอ่อนโยน

“คะ...คืนนี้? ”

“แต่วันนี้คุณเทวาจะให้ฉันพัก...”

“นั่นมันไม่เกี่ยวกับฉัน เฮียให้เธอพักจริง แต่ฉันไม่ให้”

“ไม่คิดเหรอว่าฉันใจดีมากแล้วนะ ที่ไม่เอาเธอตอนนี้” วายุโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ นั่นยิ่งทำให้น้ำหวานได้มองเห็นใบหน้าหล่อของเขาชัดมากยิ่งขึ้น

“แล้วคืนนี้...ฉันจะรอนะ” เขาขบเม้มที่ลำคอระหงเบาๆ เพื่อเป็นการตีตราจองเธอไว้ อล้วเลื่อนมือหนามาบีบขย้ำหน้าอกใหญ่เล็กน้อย

“อ๊ะ!” แรงขบเม้มทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บ ในขณะที่วายุผละใบหน้าออกมาแล้วลุกขึ้นเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี

“ไปก่อนนะเฮีย”

“แล้วเจอกันนะสาวน้อย” เขาหันมาพูดกับน้ำหวานอีกครั้งด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แล้วเดินออกไปทันที

@กลางคืน

-คฤหาสน์หลังใหญ่

รถยนต์คันหรูของเทวาขับเข้ามายังคฤหาสน์หลังใหญ่แห่งหนึ่งในเวลาสองทุ่มกว่าๆ ซึ่งในตอนนี้น้ำหวานได้นอนพักมาบ้างแล้วอีกทั้งเทวาก็ดูแลเธอดีมากๆ เหมือนกัน จนตัวของหญิงสาวเองยังแอบตกใจเล็กน้อยให้กับความใส่ใจของเขาที่มีให้เธอ แม้ในตอนแรกที่เทวาบอกว่าถูกใจและจะให้เธอมาเป็นนางบำเรอให้พวกเขาเพื่อแลกกับค่าเทอม น้ำหวานก็คิดว่าชายหนุ่มจะสนใจแค่ร่างกายของเธอเท่านั้น แต่การกระทำของเขามันกลับดูเป็นห่วงเธอมากเป็นพิเศษจนทำให้ร่างบางไม่รู้สึกกลัวหรือกังวลเลยแม้แต่น้อย

ความจริงตอนแรกเทวาจะไม่ยอมให้เธอมาด้วยซ้ำเนื่องจากเป็นห่วงสุขภาพของเธอ แต่น้ำหวานนั้นยืนยันที่จะมาเองเนื่องจากเธอก็รับเงินจากเขามาแล้ว อีกทั้งเทวายังเป็นคนที่จัดการเรื่องค่าเทอมรวมถึงหนี้สินต่างๆ ของเธอทั้งหมด ส่วนวายุก่อนหน้านี้เขาก็โอนเงินมาให้เป็นจำนวนห้าแสนสำหรับครั้งแรก แล้วบอกว่าจะจ่ายให้อีกเป็นรายเดือน นั่นจึงทำให้น้ำหวานไม่อยากที่จะปฏิเสธพวกเขาไป

ชีวิตของเธอดิ้นรนด้วยตัวเองมาโดยตลอดดังนั้นเธอจึงไม่มีอะไรที่จะต้องเสียอีกแล้ว ขอแค่ได้เรียนจบและได้ทำตามความฝันต่อให้ต้องแลกด้วยร่างกายนี้น้ำหวานก็ยอม และเธอเองก็พร้อมที่จะตอบแทนบุญคุณของคนที่ช่วยเธอไว้เช่นกัน

“เจอกันอีกแล้วนะ” เสียงทุ้มเข้มดังขึ้นบริเวณห้องรับแขกเมื่อเธอเดินเข้ามาในคฤหาสน์ทำให้ใบหน้าหวานหันไปยังต้นทางของเสียงโดยอัตโนมัติ ก่อนจะเห็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อทั้งสามคนนั่งอยู่

“นั่นไอ้ธัญ” เทวาแนะนำให้น้ำหวานได้รู้จักน้องชายของตน พร้อมกับเดินไปนั่งบนโซฟา

“ส่วนไอ้คนที่นั่งตรงนั้นชื่อเมธา ฝาแฝดของฉัน”

“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวก้มหัวให้ผู้ชายทั้งหมดอย่างนอบน้อม ซึ่งทุกคนก็มองมายังหญิงสาวนิ่งจนน้ำหวานรู้สึกประหม่าเล็กน้อยกับสายตาของทุกคน

“หึ สงสัยพวกเราคงได้กลับบ้านทุกวัน” ธัญเอ่ยขึ้นพลางแกว่งแก้วเหล้าในมือไปด้วย ท่าทางของเขาชวนให้รู้สึกหลงใหลไม่น้อย

“จากนี้เธอพักอยู่ที่นี่ หอเธอมันไม่ปลอดภัย” เทวาพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นซึ่งทำให้ก้อนเนื้อด้านซ้ายเต้นระรัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ จนน้ำหวานต้องก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย

“รู้ใช่มั้ยว่าต้องทำหน้าที่อะไร” น้ำเสียงเยือกเย็นดังขึ้นจากอีกฝั่งซึ่งนั่นคือเสียงของเมธา สายตาของเขาที่มองมาทำให้น้ำหวานเริ่มทำตัวไม่ถูก

“ระ...รู้ค่ะ”

“งั้นก็เริ่มเลย”

“เฮ้ย ไม่ได้ดิเฮีย วันนี้กูจอง” วายุรีบโผล่งขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าพี่ชายของตัวเองกำลังจะมาขโมยเหยื่อของเขาไป

“แล้วไง ก็เอาพร้อมกันเลยสิ” ประโยคนั้นทำให้ร่างบางที่ยืนอยู่สะดุ้งเฮือกทันที ถึงเธอจะยอมเป็นนางบำเรอให้พวกเขาแต่เธอก็ยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับผู้ชายหลายคนในเวลาเดียวกันอยู่ดี

“ทำไม ไม่ได้?”

“...”

“ดีนะเร้าใจดี กูชอบ” ธัญพูดเสริมเมื่อเห็นวายุเงียบไป ซึ่งน้ำหวานก็ได้แต่ยืนตัวสั่นอยู่อย่างนั้น เธอยังไม่พร้อมมีอะไรกับพวกเขาทั้งสามคนพร้อมกันจริงๆ สำหรับคนที่ไม่เคยอย่างเธอแล้วมันดูน่ากลัวเกินไป

“งั้นกูถือว่าตกลง”

“ยะ...อย่าค่ะ” หญิงสาวรีบห้ามทันทีเมื่อเมธาเริ่มเดินเข้ามาใกล้ นั่นทำให้เขาหยุดชะงักไป

“ฉะ...ฉัน ฉันยังไม่พร้อม” น้ำหวานยืนก้มหน้าด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา แล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างหวาดกลัว

“หึ ไม่พร้อมงั้นเหรอ”

“ฉันหมายถึงฉันยังไม่พร้อมมีอะไรกับพวกคุณทั้งสามคนพร้อมกันตอนนี้น่ะค่ะ”

“ฉันขอ...ทีละคนได้มั้ย อื้อ!” มือแกร่งเลื่อนเข้ามาบีบที่ใบหน้าสวยอย่างแรงจนหญิงสาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด

“เธอควรจะรู้นะ ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ต่อรอง”

“ไอ้เมธา” เสียงเทวาดังขึ้นอย่างพยายามจะห้ามปรามฝาแฝดของตัวเองแต่เขาก็ยังไม่สนใจ

“เด็กคนนี้ไม่เคย มึงให้เวลาหน่อยดิ”

“งั้นเหรอ แต่กูว่ามึงน่าจะสอนงานไปแล้วนะ” เมธาตอบกลับเทวาไปอย่างรู้ทันโดยที่ดวงตาคมกริบยังคงจ้องมาที่คนตัวเล็กอย่างไม่ละสายตา

“หึ น่าสนุกดีนะ ฉันเริ่มอยากรู้แล้วสิว่าลีลาของเธอมันเด็ดแค่ไหน ถึงทำให้ไอ้เมธาหลงหัวปักหัวปำขนาดนี้”

“พวกมึงเล่นสนุกกันให้พอ” ใบหน้าคมคายหันไปพูดกับทั้งสามคนที่นั่งอยู่ ในขณะที่มือหนายังคงบีบใบหน้าเรียวเล็กเอาไว้แน่น

“กูกลับจากภูเก็ตเมื่อไหร่ ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นของกู”

“โอ๊ย!” ปากเล็กร้องขึ้นเสียงหลงเมื่อคนตรงหน้าโน้มลงมากัดเข้าที่ลำคอของเธออย่างแรง สัมผัสของเขามันเจ็บกว่าตอนที่เทวาเคยทำมากจนน้ำตาใสเริ่มเอ่อคลอเบ้า เมื่อชายหนุ่มฝากรอยไว้ที่ต้นคอของเธอจนพอใจแล้วจึงเดินออกไปทันทีโดยไม่หันกลับมามองแม้แต่น้อย

“ไอ้เชี้ย เฮียเมธาแม่งทำกูแทบหมดอารมณ์เลย” วายุโวยวายขึ้นอย่างหัวเสียเล็กน้อยแล้วจึงหันมาบอกหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นเทาอยู่ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

“เธอขึ้นไปอาบน้ำรอฉันบนห้องก่อน เดี๋ยวฉันตามไป”

"ค่ะ"

"งั้นกูไปสนามก่อนแล้วกัน ไปกับกูเปล่าเฮียวันนี้ให้ไอ้วายุมันสนุกไปก่อน” ธัญหยัดกายลุกขึ้นแล้วเอ่ยชวนเทวาที่นั่งอยู่ไปด้วยกัน

“แล้วมึงไม่อยาก? ”

“กูค่อยวันหลัง ให้ไอ้วายุมันสนุกไปก่อน ดูแล้วมันคงหิวกว่ากู”

"อืม" เทวาพยักหน้ารับอย่างเข้าใจแล้วลุกขึ้นเดินตามน้องชายของตัวเองออกไปทันที โดยทิ้งให้น้ำหวานอยู่กับวายุเพียงสองคน

@ห้องนอนวายุ

ร่างบางนั่งรอวายุอยู่บนเตียงสีดำคนเดียวหลังจากที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จซึ่งตอนนี้บนตัวของเธอมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเล็กปกปิดร่างกายไว้เท่านั้น หญิงสาวนั่งคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา เมธาเป็นคนที่ดูน่ากลัวมากๆ สำหรับเธอ ซึ่งเธอก็ไม่อยากจะนึกถึงตอนที่ต้องนอนกับเขาเลย ใบหน้าเรียวสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกเล็กน้อยเมื่อนึกได้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาคิดถึงเรื่องอื่น เพราะหน้าที่ของเธอคือดูแลวายุให้ดีที่สุดให้คุ้มค่ากับเงินที่เขาจ่ายมา

แกร๊ก~

ประตูห้องนอนถูกเปิดออกด้วยฝีมือของร่างสูงที่ดูเหมือนจะเริ่มมีอาการเมาเล็กน้อย วายุสาวเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อจะไปนั่งตรงโซฟาในห้องก่อนที่มือหนาจะค่อยๆ ถอดเข็มขัดและกางเกงออกหมด เผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ที่กำลังผงาดแข็งชันขึ้น ขนาดของมันดูน่ากลัวไม่ต่างจากของเทวาเลย...

“มาทำหน้าที่ของเธอสิ” ฝ่ามือหยาบกร้านชักรูดแก่นกายใหญ่เบาๆ เพื่อเตรียมความพร้อมแล้วหันมาออกคำสั่งกับคนที่นั่งอยูบนเตียง ซึ่งน้ำหวานก็ลุกขึ้นเดินไปหาเขาอย่างว่าง่าย

พรึ่บ~

หญิงสาวหยุดฝีเท้าอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่มแล้วออกแรงกระตุกตรงปมบริเวณเนินอกเบาๆ เพียงแค่นั้นผ้าเช็ดตัวผืนจิ๋วก็ร่วงหล่นลงพื้นเผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าขาวเนียนที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน จากนั้นน้ำหวานจึงเริ่มคุกเข่าลงตรงกลางหว่างขาแกร่งแล้วเลื่อนมือไปจับที่ท่อนเอ็นขนาดใหญ่พร้อมกับออกแรงชักรูดขึ้นลงเบาๆ เพียงแค่นั้นก็มีน้ำใสๆ ไหลออกมาจากปลายหัวบาน เรียวปากบางไม่รอช้าเธอรีบก้มลงไปครอบปากลงบนปลายหัวเห็นแดงก่ำนั้นทันที

“อ่าาส์” วายุหลุดเสียงครางออกมาเบาๆ เมื่อสัมผัสอุ่นชื้นครอบมายังแก่นกายของเขาได้ครึ่งหนึ่งของความยาว มือหนาเลื่อนมาขยุ้มที่เส้นผมสีน้ำตาลเข้มของคนด้านล่างแล้วกำมันเล็กน้อยเพื่อระบายความเสียวซ่านของตน

“อ่าส์ แบบนั้นแหละ อื้มมม”

อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!

“ซี้ดดด แบบนั้นแหละ” เสียงครางของชายหนุ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อน้ำหวานเริ่มออกแรงดูดแรงขึ้น ฝ่ามือหนาของเขากดหัวเล็กให้ขยับขึ้นลงตามความต้องการโดยที่น้ำหวานก็ยอมรับความรุนแรงนั้นอย่างเต็มใจ

“อ่าส์ แบบนั้นแหละ อื้มมม”

“ซี้ดดด ทำไมเธอเก่งแบบนี้นะ โอ้ว...”

“นะ...น้ำหวาน อ่าส์~”

“อ่าส์แบบนั้น ดูดแรงๆ ซี้ดดด โคตรเงี่xxเลย” จากมือที่กดหัวเปลี่ยนเป็นเอวสอบที่กระแทกสวนขึ้นมา ทำให้แก่นกายใหญ่ดันเข้าไปลึกจนถึงลำคอ แต่น้ำหวานก็ยังคงดูดเลียมันอย่างไม่ยอมแพ้ เธอปรนเปรอเขาด้วยปากของตัวเองอยู่พักใหญ่ ในขณะที่สะโพกแกร่งยังคงกระแทกสวนเข้ามาเรื่อยๆ

อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก

“อ่ะ อ่ะ ดีสัส”

“ซี้ดดด ใกล้แล้ว”

อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก!!

“ซี้ดดด อ่าส์!” กลิ่นคาวคละคลุ้งเต็มโพรงปากบาง เมื่อวายุปลดปล่อยความใคร่ออกมาถึงรสชาติมันจะไม่อร่อยแต่น้ำหวานก็กลืนมันจนหมด อีกทั้งยังดูดเลียทำความสะอาดให้เขาอีกต่างหาก นั่นยิ่งสร้างความพึงพอใจให้แก่คนด้านบนไม่น้อย

“ไปต่อกันเถอะ” ปากหนาเอ่ยบอกคนด้านล่างหลังจากที่หายเหนื่อยแล้ว พร้อมกับช้อนร่างบางขึ้นในท่าเจ้าสาวอย่างรวดเร็ว