MasukShare
( 08 ) วางยา NC10%
Terakhir Diperbarui:
2025-03-26 21:52:25ร่างหนาเคลื่อนตัวคุกคามคนตรงหน้าอีกเรื่อยๆ จนเธอต้องถอยกรูดหนีด้วยความกลัวอย่างหนัก เขาจะฆ่าเธอหรือเปล่าเพราะข่าวข่มขืนแล้วฆ่าสมัยนี้มีถมเถไป
“ถะ ถอยออกไปนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกให้คนช่วยจริงๆ ด้วย” หญิงสาวรวบรวมความกล้าพูดใส่คนตรงหน้าไปอย่างไม่เกรงกลัว พลางใช้มือล้วงไปที่กระเป๋าสะพายเพื่อควานหาโทรศัพท์ของตนเอง
“ร้องจนคอแตกก็ไม่มีใครได้ยินเธอหรอก คอนโดหรูราคาแพงแบบนี้เก็บเสียงได้อย่างดีเลย” ร่างหนามองไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
หมับ!
มือหยาบกระชากกระเป๋าสะพายในมือของเธอแล้วดึงโทรศัพท์ของเธอโยนทิ้งไปบนโซฟา เขาเห็นพี่พิรุธของเธอตั้งแต่แรกแล้ว
“คิดจะโทรหาใครเหรอ?”
“ก็โทรหาตำรวจให้มาจับนายยังไงล่ะ”
“หึ หึ เธอนี่หัวสูงใช้ได้เลยนะ เอาเป็นว่าเรามาตกลงกันดีกว่า”
“ไม่!! ฉันจะไม่ตกลง ไม่พูดอะไรกับคนอย่างนายเด็ดขาด” หญิงสาวยังคงยืนยันคำเดิมอย่างชัดถ้อยชัดคำ
คิงส์ดูไม่กลัวหรือสะทกสะท้านอะไรกับคำพูดของคนตรงหน้าเลย เขาเดินไปนั่งลงบนเตียงของเธออย่างสบายใจ
“นายออกมาเดี๋ยวนี้นะ จะทำเกินไปแล้วนะ”
“….” ร่างหนายังคงนิ่งเฉย ทำให้เดียร์ที่เห็นทุกการกระทำของเขาเริ่มไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าเขากำลังคุกคามพื้นที่ส่วนตัวของเธอมากเกินไป
ร่างเล็กรีบวิ่งไปที่โซฟาเพื่อจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาใครก็ได้ให้มาช่วยเธอให้หลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้ แต่ทว่าร่างหนาก็พุ่งเข้ามาคว้าโทรศัพท์ของเธอได้ทัน ทำให้โทรศัพท์ราคาแพงของเธอหล่นลงพื้นแตกกระจาย
“นี่นาย! มันจะมากเกินไปแล้วนะ ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายยิ่งใหญ่มาจากไหน แต่นายไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้ ที่นี่มันคือพื้นที่ส่วนตัวของฉันนะ!”
“แค่โทรศัพท์เครื่องเดียว ฉันมีปัญญาซื้อให้ใหม่แค่เธอนอนกับฉัน!”
เพี๊ยะ!!
มือเรียวฟาดลงที่ใบหน้าคมอย่างแรงจนเป็นปื้นรอยนิ้วมือของเธอ
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายทำแบบนี้เพื่ออะไร แต่นายจะดูถูกฉันเกินไปแล้วนะ ดูถูกแม่กระทั่งเพศแม่ของตัวเองไม่ละอายใจบ้างเหรอ อย่างน้อย…อื้อ!!”
คนตัวสูงคว้าคอของคนตรงหน้าไปบดจูบอย่างรุนแรง สองมือเรียวทุบตีที่อกแกร่งไปมาเพื่อให้ตัวเองหลุดจากพันธนาการนี้ แต่กลับถูกเขาคว้ามือทั้งสองข้างของเธอรวบเอาไว้ ก่อนจะพลิกหันตัวแล้วผลักเธอนอนลงบนเตียงไป
“นะ นายจะทำอะไร”
“มาขนาดนี้แล้ว เธอก็ไม่น่าโง่จนมองไม่ออกนะว่าฉันจะทำอะไร เรื่องแบบนี้เธอน่าจะชำนาญอยู่นะ” ชายหนุ่มพูดไปพลางถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวจิ๋วของตัวเอง
“ไม่!!” เดียร์ส่ายหัวรัวๆ ก่อนจะเบี่ยงตัวหนีไปที่ข้างเตียง แต่กลับถูกคิงส์คว้าที่ข้อเท้าเอาไว้ทันแล้วดึงลากเธอมานอนที่กลางเตียงตามเดิม “นายอย่าทำแบบนี้นะ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันจะมาทำเรื่องแบบนี้ไม่ได้ ถ้านายอยากนายก็ไปซื้อกินสิฉันมีเงินนะเดี๋ยวฉันให้”
เดียร์พยายามพูดเกลี้ยกล่อมทุกวิถีทางเพื่อให้คนตรงหน้าใจอ่อน และถอดใจที่จะทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ
“ฉันมีมากพอแล้วเงินแต่ฉันไม่อยากซื้อกิน ฉันอยากได้เธอมากกว่า” ร่างหนาก้มลงมาจูบปากกับเธอ ทำให้คำพูดและเสียงสะอึกสะอื้นถูกกลืนลงคอไป เหลือเพียงสายธารน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาของเธออย่างไม่ขาดสาย
“อื้ออ ตุบ ตุบ ตุบ” สองมือทุบเข้าที่ตามตัวของชายหนุ่มอย่างแรงจนเขายอมผละออกไป เดียร์เลยรีบสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะรีบเบี่ยงหน้าหนีไม่ให้เขาก้มหน้าลงมาจูบได้อีก “นายจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ ฮึก เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน อย่าทำอะไรให้มันเลยเถิดกว่านี้”
“เดี๋ยวก็จะได้เป็นแล้วนี่ไง”
คราวนี้เขาฉีกเสื้อของตัวเองให้เป็นเส้นก่อนจะพันธนาการข้อมือทั้งสองข้างของเดียร์ขึ้นเอาไว้เหนือศรีษะ
“ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเลวได้ขนาดนี้ ฮึก เลวไม่มีที่ติเลย ฉันเกลียดนายที่สุด” ร่างบางสบถด่าคนตรงหน้าทั้งน้ำตาเพราะเห็นว่าทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากรอให้เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นโดยที่เธอไม่ได้เต็มใจด้วยเลยสักนิด
“พูดมาก!” เม็ดยาบางอย่างถูกยัดเข้ามาในปากของหญิงสาวทำให้เธอที่กำลังร้องไห้สะอึกอยู่กลืนลงไปอย่างลืมตัว
“อึก มันคืออะไร นายเอายาอะไรให้ฉันกิน”
“ยาที่มันจะทำให้เธอมีความสุข ลืมความเจ็บปวดยังไงล่ะ”
“มะ หมายความว่ายังไง!?”
“….” คิงส์ไม่ได้ตอบอะไร เพราะถ้ายาออกฤทธิ์เมื่อไหร่เธอก็จะรู้ว่ามันคือยาอะไร
ผ่านไปไม่นาน
ร่างกายเล็กที่ถูกพันธนาการอยู่ก็เริ่มบิดตัวไปมา ตามเนื้อตัวเริ่มมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดออกมาเหมือนคนเล่นกีฬาเสร็จมาหมาดๆ สายตาจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ในขณะที่ใจกำลังปฏิเสธเรื่องอย่างว่ากับเขาแต่ร่างกายของเธอมันกลับแสดงอีกอย่างในทางตรงกันข้าม
“ยาออกฤทธิ์แล้วสินะ”
“อื้ม…มะ มันคือยาอะไร” เธอเอ่ยถามคนตรงหน้าไปอีกรอบหนึ่ง
“ยาปลุกเซ็กซ์ไงล่ะ”
“….” เมื่อได้ยินคำตอบนั้นหัวใจเธอก็กระตุกวูบทันที
เธอเคยได้ยินมาเหมือนกันว่าถ้าใครโดนยาชนิดนี้เข้าไปจะไม่สามารถปฏิเสธอารมณ์ทางเพศของฝ่ายตรงข้ามได้เลย เรียกว่าสมยอมเพราะยานี่แหละ ตื่นเช้ามาอีกทีถึงจะมีสติอีกครั้ง
“นะ นายทำแบบนี้ทำไม ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ”
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันอยากได้เธอ” เขายังคงยืนยันคำเดิมเหมือนก่อนหน้านี้ แต่เหตุผลก็ยังฟังไม่ขึ้นอยู่ดี
คิงส์ถอดเสื้อผ้าของคนตรงหน้าออกอย่างใจเย็น เพราะเธอไม่มีท่าทีที่จะปฏิเสธเขาเลย
มือหยาบควักเอาดุ้นใหญ่ออกมาชักรูด ความใหญ่โตของมันทำให้เดียร์ถึงกับอ้าปากค้าง เพราะเธอเคยดูหนังโป๊มาขนาดนี้มันเท่ากับขนาดของพวกฝรั่งเลยนี่นา แถมเส้นเลือดที่รายล้อมอยู่รอบท่อนใหญ่ก็ปูดโปนจนน่ากลัว และหัวบานสีแดงก่ำมีน้ำไหลออกมาจากปลายหัวของมันด้วย
“ฉันรับรอง ว่าผ่านคืนนี้ไปแล้วเธอจะไม่มีทางลืมมันได้เลย” คนตัวสูงคลานเข้ามาหาอย่างช้าๆ ก่อนจะแหวกขาของเธอให้อ้าออกเผยให้เห็นกลีบร่องสีแดงหวานน่าลิ้มลอง “อยากให้ฉันทำมันมั้ยล่ะ” หัวบานฉ่ำถูไถไปตามปากร่องแคบพลางเลื่อนขึ้นไปสะกิดเม็ดไตเสียวด้านบนไปมา
“อ๊ะ อื้ออ อื้มม..” เดียร์เม้มปากแน่นเพราะไม่อยากเปล่งเสียงที่น่ารังเกียจให้เขาได้ยิน
“อยากให้ฉันใส่มันเข้าไปในร่องของเธอไหมล่ะ”
“….” เดียร์เม้มปากแน่นแล้วส่ายหัวรัวๆ
“แน่ใจเหรอ ชอบทรมานตัวเองแบบนี้ก็ไม่บอก” คิงส์กระตุกยิ้มแล้วก้มลงดูดเลียตามหน้าอกของคนตรงหน้าจนแฉะเยิ้มเต็มไปด้วยน้ำลาย
“อื้มมม”
“อืมม จ๊วบบ จ๊วบบ” ลิ้นสากตวัดเลียที่ยอดถันสีแดงหม่นพร้อมกับขบเล่นเบาๆ มือหยาบเลื่อนลงไปลูบไล้โหนกนูนลามลงไปถึงปากร่อง ใช้นิ้วสะกิดขยี้ที่ติ่งเนื้อเสียวนั้นจนเธอกระตุกเกร็ง
“อื้อออ”
คิงส์จะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอเป็นคนร้องขอให้เขาทำเรื่องอย่างว่ากับเธอเอง เพราะมันจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นกว่าเดิม
“เอาไงมาขนาดนี้แล้วนะ ถ้าเธอยังปฏิเสธฉันก็จะกลับและปล่อยให้เธอนอนทรมานอยู่แบบนี้” เขาพูดไปอย่างนั้นแหละ ในใจรู้ดีอยู่แล้วว่าไม่มีใครสามารถปฏิเสธฤทธิ์ยาชนิดนี้ได้เลย ต่อให้เป็นคนดื้อยาขนาดไหนพอเจอยาแบบนี้เข้าไปก็เสร็จทุกราย
“อื้ออ…จะทำก็ทำไอ้บ้า!”
Bab terbaru
นางบำเรอ SM20+ ตอนพิเศษ ( คุณพ่อมาเฟีย )
3 ปีต่อมา“คุณลุงขา…” เสียงเด็กน้อยดังมาแต่ไกลทันทีที่ลงมาจากรถ ก่อนที่ร่างอ้วนกลมจะวิ่งเข้าใส่ลุงครามจนเกือบหงายหลังไป “คิดถึงคุณลุงจังเลยค่ะ”“เหรอครับ ลุงก็คิดถึงเด็กอ้วนของลุงเหมือนกันครับ” มือหนาบีบแก้มยุ้ยเบาๆ อย่างมันเขี้ยว“น้องดารินครับ เข้าบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ เล่นมาทั้งวันมีแต่เหงื่อทั้งนั้นเลย” คิงส์พูดขึ้นจากทางด้านหลังลูกสาว“ค่ะคุณพ่อ”แกตอบรับคำพูดของผู้เป็นพ่อแต่โดยดี ก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปด้านใน“แล้วมึงล่ะ มีอะไรหรือเปล่าถึงได้แวะมา” ถึงแม้จะเป็นครอบครัวที่สนิทและรู้จักมักคุ้นกันเป็นอย่างดี แต่ก็ไม่ได้ไปมาหาสู่กันบ่อยนัก เพราะทุกคนต่างมีหน้าที่เป็นของตัวเอง จะมาเจอกันสักครั้งก็ต่อเมื่อมีงานหรือปาร์ตี้เล็กๆ ระหว่างครอบครัว“กูเพิ่งกลับมาจากออสเตรเลียน่ะ ก็เลยซื้อของมาฝากหลานสาวกับหลานชาย ไม่ได้แวะเอามาให้สักทีวันนี้ผ่านมาพอดีก็เลยแวะเอามาให้” ครามบอก“อ๋อ ขอบใจมากนะ”“อือ..กูกลับละ”“อืม…ขับรถกลับดีๆ นะมึง อย่าไปไถลเล่นกับฟุตบาทล่ะ”“เออ!”เป็นคำพูดที่ห่วงใยแต่ก็ยังไม่วายสอดแทรกเรื่องกวนบาทาใส่กัน ไม่รู้เลยว่าใครจอมยั่วใครจอมโมโหกันแน่ เพราะทั้งสอง
นางบำเรอ SM20+ ตอนพิเศษ ( คุณพ่อมาเฟีย )
บ้านพักริมทะเล“อ่า…สดชื่นจัง…” คิงส์กางแขนออกกว้างแอ่นอกรับลมบริสุทธิ์จากผืนทะเล แต่จู่ๆ ก็มีมือปริศนามาผลักเขาออกไป“ยืนกีดขวางฉิบหายมึงเนี่ย!” ครามพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิด แต่ดูเหมือนจะแกล้งคนข้างๆ มากกว่า“ก็ทางเดินมีตั้งมากมายมึงไม่เดิน มาเดินเอาตรงที่กูยืนอยู่เนี่ยนะ!?” คิงส์หันไปต่อว่า ตรงที่เขายืนเป็นหน้าบ้านก็จริงแต่บ้านก็กว้างพอที่จะไปเดินทางอื่นได้“นี่มันบ้านกู กูจะเดินไปตรงไหนก็ได้ไม่ผิด” ครามทำหน้าเฉยชาใส่คิงส์ ราวกับว่าไม่รู้สึกอะไรกับการกระทำของตัวเองเลย“มันไม่ผิดหรอก มันอยู่ที่มารยาทต่างหากไอ้เวร! กูรู้ว่าบ้านหลังนี้เป็นของมึง แต่กูมายืนอยู่ตรงนี้ก่อนมึง” คิงส์หันไปเท้าเอวด่าอยู่ด้วยกันสองคนไม่ได้เลยจริงๆ สองคนนี้ มีอันเป็นต้องหาเรื่องทะเลาะกันอยู่ตลอด ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องบ้าๆ บอๆ ที่ด่ากัน“แล้วไง? กูไม่ได้สนใจเรื่องนี้สักหน่อย”“มึงนี่มันกวนตีนไม่เปลี่ยนเลยนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนกูกับมึงก็คงจะวางมวยกันไปแล้ว”“มาดิ ตอนนี้ยังวางได้นะ”“เดี๋ยวกูจะฟ้องเมียมึง” คิงส์พูดขู่“ฟ้องเรื่องอะไร๊ กูไม่ได้มีเรื่องปิดบังอย่างเช่นเรื่องแต่งรถเหมือนมึงสักหน่อย”“ให้กูพูดจริงๆ เ
นางบำเรอ SM20+ ตอนพิเศษ ( คุณพ่อมาเฟีย )
“กูขออุ้มหลานหน่อย” ครามยื้อแขนที่รอรับเด็กสาวตัวน้อย แต่กลับถูกคิงส์พาเดินหนีออกไป “ไอ้คิงส์! กูบอกขออุ้มหลานหน่อย”“กูไม่ให้อุ้ม” คิงส์หันมาตอบกลับเสียงแข็งกร้าว“แต่นี่หลานกู”“หลานมึง แต่ลูกกู”ทั้งสองยืนเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะไม่มีใครยอมใครเลย อีกคนก็อยากอุ้มหลาน อีกคนก็หวงลูกราวกับจงอางหวงไข่ ไม่ยอมให้ใครได้แตะต้องลูกสาวเลยโดยเฉพาะคราม“เฮ้ย! มึงจะหวงทำไมวะ กูแค่ขออุ้มหลานหน่อยแค่นี้เอง ไม่ได้พาไปไหนสักหน่อย” ครามพูดแย้งออกไป“กูไม่ให้อุ้ม เดี๋ยวมึงเอาลูกกูไป” คิงส์หวงลูกสาวมาก เพราะแกทั้งน่ารักขี้อ้อน ตัวอ้วนกลมแถมแก้มซาลาเปาหน้าหยิกเล่น ใครเห็นก็ต้องเป็นหลง โดยเฉพาะครามที่ชอบเด็กผู้หญิงตัวอ้วนๆ กลมๆ มาก“กูขออุ้มนิดเดียว มึงก็ยืนโด่อยู่ตรงนี้ กูจะเอาลูกมึงไปไหนได้”“มึงอยากได้ลูกผู้หญิงอีก ทำไมมึงถึงไม่ทำเอาเองล่ะ เหอะ! หรือว่าหมดน้ำยาแล้ว?” คิงส์หัวเราะเย้ยหยันคนตรงหน้า“น้ำยากูยังไม่หมดหรอก แต่เมียกูไม่ยอมมีลูกให้อีกนี่หว่า บอกว่ามีแค่สองคนก็พอแล้ว” ครามถอนหายใจเฮือกใหญ่“มึงมันไม่มีน้ำยาเองนี่หว่า”“แล้วมึงล่ะ ทำไมไม่มีอีก”“กูทำหมันแล้วจะมีได้ไงวะ คนอย่างกูอะมันน้
นางบำเรอ SM20+ ( 90 ) The end
6 เดือนต่อมาบ้านแสนอบอุ่น“แอ้ แอ้” เสียงของน้องดารินดังอ้าวออกมาถึงข้างนอก ฉันชะโงกหน้าเข้าไปมองก็เห็นว่าแกกำลังนั่งเล่นอยู่กับพี่ชายอยู่ ส่วนคิงส์ก็คอยนั่งดูแลอยู่ข้างๆ ตอนนี้พากันหลงเด็กน้อยคนนี้ทั้งพี่ชายทั้งพ่อเลย“ดูท่าคุณหนูไทเกอร์กับคุณคิงส์จะพากันหลงคุณหนูดารินจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วนะคะเนี่ย” ป้าอิ่มพูดขึ้น“ใช่ค่ะป้าอิ่ม” สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือกลัวว่าพี่น้องจะไม่รักกัน กลัวว่าจะมีคนมาพูดทำพี่น้องทะเลาะกัน แต่ตอนนี้ฉันไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วน้องไทเกอร์มีวุฒิภาวะของความเป็นพี่มาก คอยดูแลน้องอยู่ตลอด ทุกวันหลังเลิกเรียนก็จะมาเล่นอยู่กับน้อง อายุห่างกันมากไม่ใช่ปัญหาเลย ดีซะอีกที่จะมีพี่ชายคนโตคอยดูแลน้องสาวคนเล็กคนนี้น้องไทเกอร์แกเข้าใจดีว่าทำไมฉันถึงต้องดูแลเอาใจใส่น้องมากเป็นพิเศษ แต่ฉันก็ไม่เคยละเลยแกเลยสักครั้ง ฉันทำให้แกได้เห็นว่าต่อให้จะมีน้องอีกซักกี่คนความรักที่ฉันมีให้แกก็ยังเหมือนเดิม“แล้วคุณเดียร์ ไม่คิดจะมีคุณหนูอีกซักคนเหรอคะ”“ไม่ล่ะค่ะป้า เดียร์ผ่าคลอดน่ะค่ะคุณหมอบอกว่าถ้าท้องอีกอาจจะเสี่ยงแท้งต้องยุติการตั้งครรภ์ค่ะ เดียร์แพ้ยามากค่ะ โดยเฉพาะยาชากับยาสลบ”“ตายจร
นางบำเรอ SM20+ ( 89 ) คลอดลูกสาว
โรงพยาบาล“ทำไมต้องวางยาสลบเธอด้วยล่ะครับหมอ ปกติแค่ผ่าคลอดให้แค่ยาชาก็ได้นี่นา” คนตัวสูงเอ่ยถามคุณหมอขณะที่กำลังวุ่นวายกันอยู่ภายในห้อง“คนไข้แจ้งมาล่วงหน้าแล้วนะครับว่าแพ้ยาชา และการวางยาสลบแบบนี้มันจะปลอดภัยดีกว่านะครับ ถ้าคนไข้มีอาการแทรกซ้อนขณะที่กำลังผ่าคลอด อาจจะทำให้เป็นอันตรายทั้งแม่และเด็กได้ครับ”“เธอกับลูกจะปลอดภัยใช่ไหมครับหมอ มีกับลูกของผมจะปลอดภัยใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงสั่นคลอน กลัวว่าลูกและภรรยาจะเป็นอะไรไป ถึงจะรู้มาบ้างว่าเธอแพ้ยา แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะแพ้หนักขนาดนี้ และคำพูดของเดียร์พี่เคยพูดเอาไว้ก็ลอยเข้ามาในหัวของเขาทันที ( ตอนที่ฉันผ่าคลอดน้องไทเกอร์ ฉันแพ้ยาชาหนักมากจนหัวใจของฉันหยุดเต้นไปหลายครั้ง แต่ฉันก็กลับมาได้ในที่สุด )“ครับผม หมอรับรองครับว่าภรรยาและลูกของคุณจะต้องปลอดภัย”“…” ถึงคุณหมอจะยืนยันและรับรองแบบนั้น ก็ไม่ได้ทำให้เขาสบายใจอยู่ดีคิงส์ยืนรออยู่หน้าห้องผ่าตัดอย่างใจจดใจจ่อ รอคุณหมอออกมาบอกข่าวดีกับเขาเวลาต่อมาแกร่ก~ประตูสีขาวบานใหญ่ถูกเปิดออกตามด้วยร่างสูงที่ใส่ชุดกาวน์ปิดหน้าปิดตาเดินออกมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของคิงส์“เมียกับลูกของผมเป็น
นางบำเรอ SM20+ ( 88 ) สองเรา
หลายวันต่อมา“อืม…”“เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหมแบบนี้” คิงส์เอ่ยถามภรรยาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน พลางไล่บีบนวดตามขาให้เธอบรรเทาอาการปวด“ดีขึ้นเยอะเลยล่ะ เฮ้อ..”“เมื่อไหร่จะคลอดครับลูกสาวพ่อหืม…พ่อตั้งหน้าตั้งตารอแล้วนะ รีบๆ ออกมานะครับ” ว่าแล้วก็พลางลูบที่ท้องใหญ่ไปมา“โอ๊ะ!?” เดียร์ร้องอุทานเพราะตกใจที่ลูกในท้องถีบอย่างแรงเมื่อคิงส์พูดจบ ราวกับว่ารับรู้ได้และอยากออกมาเต็มทนแล้ว เพียงแต่ยังไม่ครบกำหนดที่จะออกมาเท่านั้น“เป็นไร! จะคลอดเหรอ?” คิงส์เอ่ยถามด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินเสียงร้องของภรรยา“เปล่า ลูกดิ้นอะ ดิ้นแรงเลย” เดียร์บอก“เหรอ ขอจับหน่อยนะ” คิงส์เลื่อนมือไปสัมผัสกับหน้าท้องของเธออีกครั้ง เพราะอยากจะรับรู้ถึงความเคลื่อนไหวภายในนั้น “ดิ้นจริงด้วย ดูสิถีบมือฉันใหญ่เลยอะ”เขาเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจเมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตในท้องใหญ่ของเธอ ดวงตาคมแดงก่ำราวกับคนกำลังจะร้องไห้ มือหนาก็ยังเลื่อนสัมผัสไปมาอยู่แบบนั้น“สงสัยแกจะได้ยินสิ่งที่คุณพูดนะ ดิ้นใหญ่เลย”“เหรอ…รีบๆ ออกมานะครับ พ่ออยากอุ้มอยากหอมแก้มหนูจะแย่แล้ว”ก๊อก ๆ ๆ ๆ“คุณพ่อคุณแม่ครับ นอนหรือยังครับ” เสียงเล็กๆ ด้านนอกตะโก
Anda juga akan menyukai
หนี้รักมาเฟียจอมคลั่ง
มงกุฎดอกหญ้า2.3K Dibacaบริหารรักคนเลว
สตอเบอรี่สีชมพู1.1K Dibacaความลับ รักเลว ANAKATE
MaNIE-STORY1.9K Dibacaทาสสวาทอสูรเถื่อน
รินธารา2.1K Dibacaเมียเด็กของนายมาเฟีย
นรมน58 Dibacaของเล่นมาเฟีย
ศานิต / รุ่งเพชร120 Dibacaพายุร้ายทนายมาเฟีย
แอดมินตัวกลม121 Dibacaหลงรักนายมาเฟีย
เดย์ไลลา2.2K Dibaca
