Share

บทที่ 2

last update Last Updated: 2025-02-14 01:31:31

เหมือนกับว่าถ้อยคำที่พ่อของเธอพูดออกไปทำให้ชายคนนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก พ่อของเธอถูกต่อยเข้าที่มุมปากหนึ่งทีจนเลือดกลบปาก

"อย่าทำพ่อหนูนะ" ซึ่งเธอทนดูไม่ได้จริง ๆ จึงวิ่งเข้าไปกอดท่านไว้ แต่เธอกลับถูกชายอีกคนจับแขนแล้วลากออกไปยืนห่าง ๆ

"ปล่อยหนูนะ พวกคุณอย่าทำอะไรพ่อหนูนะ" เธอพยายามจะสะบัดแขนออกจากการจับกุมของมือหนาแต่ก็ไม่เป็นผลสุดท้ายเธอก็ทำได้แค่พูดออกไป

 "กูให้มึงเลือกระหว่างหาเงินมาจ่ายตอนนี้กับตายไปทั้งพ่อทั้งลูก มึงจะเลือกอะไร?"

ชายคนที่ต่อยพ่อเธอตวัดสายตามองเธอแวบหนึ่ง แล้วตวัดสายตากลับไปมองหน้าพ่อเธอต่อ น้ำเสียงและสายตาของชายคนนั้นดูน่ากลัวมาก ๆ

"ฉันไม่มีเงิน แต่ใช่ว่าฉันจะไม่มีอย่างอื่น.." พ่อของเธอเอ่ยขึ้น เธอได้ยินพ่อตัวเองพูดมาแบบนั้นก็อดทำหน้าสงสัยไม่ได้ นัยน์ตาดำขลับจับจ้องหน้าคนเป็นพ่ออย่างไม่เข้าใจ

 "มึงหมายความว่าไงไอ้แก่"

 "ลูกสาว.." พ่อของเธอพูดมาแค่นั้นก็หยุดชะงักไป ก่อนจะเอ่ยออกมาอีกครั้งหลังถูกตะคอกใส่พร้อมกับชี้นิ้วมาทางเธอ "ลูกสาวของฉันนั่นไง"

 เธอเด็กเกินกว่าจะเข้าใจคำพูดของพ่อว่าหมายถึงอะไรเลยเอ่ยถามไป "หมายความว่าอะไรคะพ่อ"

 "ไหนดูหน้าลูกแกหน่อยสิ" เธอยังไม่ทันได้รับคำตอบจากพ่อตัวเอง ชายคนนั้นก็คลายมือจากคอเสื้อพ่อเธอ แล้วเดินมาหยุดตรงหน้าเธอแทน เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาหื่นกระหายจนเธอต้องรีบเบือนสายตาหนีไปทางอื่นด้วยความกลัว

 "สวยใช้ได้เลยนี่ แต่คงต้องถามนายดูก่อน เพราะถ้าเขาไม่เอาก็เป็นได้แค่อีตัวให้ลูกน้องอย่างพวกกูเอา" อีกฝ่ายว่าแล้วก็แสยะยิ้มออกมาอย่างน่ารังเกียจ ซึ่งเธอเพิ่งเข้าใจอะไรก็ตอนนี้เอง พ่อเธอเอาตัวเธอชดใช้หนี้อย่างนั้นเหรอ

"พ่อทำแบบนี้กับหนูได้ยังไง หนูเป็นลูกพ่อนะ" เธอปล่อยโฮออกมาด้วยความเจ็บปวดไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าผู้เป็นพ่อจะกล้าทำกับเธอถึงขนาดนี้ แต่เธอกลับได้รับคำพูดไร้เยื่อกลับมา

พ่อของเธอไม่มีความรักความห่วงใยให้เธอสักนิด

"เป็นลูกก็ต้องตอบแทนบุญคุณพ่อแม่"

"ฮึก! แล้วที่หนูทำมาตลอดสองปีมันไม่ตอบแทนบุญคุณรึไง ทำไมพ่อเลวแบบนี้หนูเกลียดพ่อ" เธอต่อว่าผู้เป็นพ่อไปพลางพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากการจับกุมของชายหน้าโหด แต่มีหรือแรงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แบบเธอจะสู้ผู้ชายตัวโตได้สุดท้ายเธอก็โดนพวกมันฉุดกระชากไปขึ้นรถตู้จนได้

 “เป็นอะไรไปฮึ” ขณะที่ยาหยีกำลังจมอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเองในอดีตเธอก็ต้องสะดุ้งเบา ๆ เมื่อเสียงทุ้มดังขึ้นข้างหู เธอถอนหายใจออกมาแผ่วเบาแล้วเอ่ยขึ้น “คิดถึงเรื่องในวันวานน่ะค่ะ”

เธอเกลียดพ่อตัวเองแต่ในขณะเดียวกันเธอก็แอบขอบคุณพ่อของเธอที่ทำให้เธอเจอกับคนใจดีอย่างเควิล..

 แม้อีกฝ่ายจะเป็นถึงมาเฟียที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยม แต่เขาใจดีกับเธอจึงทำให้เธอไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวอีกคนเลย หนำซ้ำมีแต่เธอจะเริ่มหลงรักผู้ชายเย็นชาคนนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ

 “คิดถึงเรื่องอะไร?” เควิลกล่าวถามพลางขยับคางเกยไหล่มน

 “ก็คิดถึงเรื่องที่พ่อเอาหนูมาใช้หนี้ให้คุณไงคะ..” ไม่รู้ว่าทำไมพอเธอพูดไปแบบนี้ก็รู้สึกกลัวขึ้นมา กลัวว่าอีกคนจะทิ้งเธอไปหลังจากทำงานบางอย่างที่เขาเคยบอกว่ารอเธออายุยี่สิบก่อนเขาถึงจะบอก

 แล้วถ้าหากเธอทำมันจบล่ะอีกคนยังจะทำดีกับเธอแบบนี้หรือเปล่า แถมพรุ่งนี้ก็เป็นวันเกิดของเธอแล้วด้วย แน่นอนว่าปีนี้อายุของเธอครบยี่สิบปีบริบรูณ์แล้ว

 “เรื่องพวกนั้นมันผ่านไปแล้ว เธอก็อย่าไปนึกถึงมันเลย..” เสียงทุ้มนุ่มที่มาพร้อมฝ่ามือหนาลูบหัวเธอเบา ๆ อย่างปลอบโยน

 เธอเลยทิ้งตัวลงไปพิงอกแกร่งด้วยความรู้สึกปลอดภัย

 “แต่เธอยังไม่ตอบฉันเลยนะว่าอยากได้อะไรในวันเกิดพรุ่งนี้” เควิลไม่เพียงถามคาดครั้นเขายังขยับมือมาบีบแก้มของเธอไปด้วย บีบจนริมฝีปากเธอยู่ไปหมด แต่เธอก็ตอบกลับไปด้วยเสียงอู้อี้ “หนูไม่ต้องการอะไรหรอกค่ะ แค่ทุกวันนี้คุณเควิลก็ให้หนูมากพอแล้ว”

เธอคิดแบบที่พูดจริง ๆ เพราะสิ่งที่เขาคอยมอบให้เธอตลอดระยะเวลาสามปีมันก็มากพอแล้ว

"แน่ใจนะว่าไม่อยากได้อะไรจริง ๆ ไม่ใช่เกรงใจจึงไม่กล้าบอก" เควิลยกยิ้มมุมปากน้อย ๆ เขาพึงพอใจที่เด็กสาวไม่เคยเรียกร้องอะไรเลยแม้ว่าเขาอยากให้ก็ตาม

หากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงรีบบอกแล้ว หรือไม่ก็ออดอ้อนขอเอาเอง แต่เด็กสาวคนนี้ไม่เคยที่จะปริปากขออะไรเลยสักครั้ง เธออยู่อย่างเจียมตัวแต่เป็นเขาเองที่คอยหยิบยื่นให้เธอตลอดเพราะเอ็นดู

"แน่ใจค่ะ" ยาหยีเงยหน้าขึ้นฉีกยิ้มให้คนตัวโตจนตายี และมันก็ดันดูน่ารักมาก ๆ สำหรับเควิลตั้งแต่เด็กสาวเข้ามาในชีวิตโลกของเขาก็ดูสดใสมากขึ้นจริง ๆ

"เย็นนี้ฉันอยากกินขนมจีนน้ำเงี้ยว" จู่ ๆ เควิลก็โพลงขึ้นมาเพราเขานึกอยากทานกะทันหัน และต้องเป็นเด็กสาวเท่านั้นที่ทำ สาเหตุเพราะเขาติดรสมือเข้าแล้วน่ะสิ ตั้งแต่เด็กสาวเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์เขาก็ไม่เคยทานอาหารที่แม่บ้านทำอีกเลยต้องเป็นเด็กสาวทำเท่านั้น

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • นางบำเรอคนโปรด   บทส่งท้าย

    หลายปีต่อมา"มาให้แด๊ดดี้หอมหน่อยสิครับ" เควิลร้องเรียกลูกชายตัวน้อยที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับพี่เลี้ยงบนพื้นในห้องนั่งเล่นทันทีที่กลับมาถึงบ้าน"แด๊ดดี้กลับมาแล้ววว" เด็กน้อยหน้าตาหล่อเหลาอายุย่างเข้า 5ขวบฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นพ่อ รีบดีดตัวลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้ากอดผู้เป็นพ่อที่กำลังนั่งยองๆอ้าแขนรอกอดด้วยความดีใจ "คิดถึงแด๊ดดี้ที่สุดเลยครับ""แด็ดดี้ก็คิดถึงลูกครับ วันนี้ทำงานมาเหนื่อยขอหอมให้หายเหนื่อยหน่อย" เควิลกอดบุตรชายแนบแน่นพลางกระหน่ำหอมแก้มกลม ๆ ทั้งซ้ายทั้งขวาฟอดใหญ่"หอมจนแก้มลูกช้ำหมดแล้วไหมคะนั้นแด๊ดดี้" ยาหยีที่กำลังถือจานผลไม้ออกมาจากในครัวเอ่ยแซวคนเป็นสามียิ้ม ๆ"ก็ลูกน่าหอมนิ" คนถูกแซวเงยขึ้นมองเมียสาวด้วยใบหน้าเคลือบรอยยิ้ม ก่อนจะผละกอดจากลูกเดินไปโอบกอดเมียสาว"แม่ก็น่าหอม" เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพร้อมหอมแก้มขาวผ่องฟอดใหญ่ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาด้วยกลัวว่าลูกจะได้ยิน "น่าเย็..*ด้วย""คนทะลึ่ง ในสมองมีแต่เรื่องพันนี้รึไงคะ" ยาหยีตีอกคนเป็นสามีไปหนึ่งทีโทษฐานที่พูดจาทะลึ่ง แต่ก็มิวายรู้สึกเขินอายไม่ได้แม้เธอกับเขาจะแต่งงานกันมาสี่ปีแล้ว หรือนับตั้งแต

  • นางบำเรอคนโปรด   บทที่ 22 (จบ)

    สามเดือนต่อมา..เวลาล่วงเลยมาได้สามเดือนเต็มนับจากวันนั้นเหมือนความสัมพันธ์ของเควิลกับยาหยีจะแนบแน่นขึ้นเรื่อย ๆยาหยีได้รู้ซึ้งกับคำว่าชอบของเควิลแล้วว่าเป็นอย่างไง และเธอก็ต้องหนักใจมากกับคำว่าเวอร์วังของเขา ซึ่งเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะมีมุมแบบนั้นเพราะทำเอาเธอปรับตัวแทบไม่ทันในช่วงอาทิตย์แรกนอกจากอีกฝ่ายจะป่าวกล่าวประกาศกับเหล่าบอดี้การ์ดและเหล่าแม่บ้านว่าเธอไม่ใช่ลูกหนี้ แต่เขากับเธอกำลังดูใจกันอยู่แล้วเขายังยกหนี้จำนวนหนึ่งล้านถ้วนที่พ่อเธอได้สร้างไว้เขาก็ยกให้ฟรี ๆ เพื่อเป็นการบอกว่าเธอไม่ใช่คนที่มาที่นี่เพื่อใช้หนี้อีกต่อไปไม่เพียงเท่านั้นเขายังพาเธอไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารหรูแทบทุกวัน และทุกครั้งจะมีช่อดอกไม้มอบให้เสมอจนห้องนอนของเธอมันเต็มไปด้วยดอกไม้ของเขาเขาตามใจเธอสุดฤทธิ์เพียงแค่เอ่ยปากบอกสิ่งนั้นก็จะมาวางตรงหน้า เธออยากจะไปเที่ยวที่ไหนเขาก็ไม่เคยขัดเธอรู้ซึ้งแล้วว่าการได้รับความรู้สึกพิเศษจากมาเฟียที่เย็นชามันเป็นแบบไหน ถึงเขาจะไม่มีคำพูดแสนหวานเพื่อเอาใจ ทว่าการกระทำของเขามันบ่งบอกให้เธอได้รู้ได้รู้ว่าเขาชอบเธอจริง ๆ..."หึ.." พอคิดถึงสิ่งดี ๆ ที่เขาคอยทำให้เธอ

  • นางบำเรอคนโปรด   บทที่ 21

    "ไม่เอาเสียเวลา..ฉันใจร้อน"สิ้นเสียงพูดเควิลก็จับร่างบางกดให้นอนหงายบนโซฟาด้วยความเร็วแล้วตามลงไปทาบทับเอาไว้ สองมือจับมือเล็กที่พยายามดันอกไปกดเหนือศีรษะเล็กทุยแน่นอนว่ายาหยีสู้แรงคนตัวโตกว่าหลายเท่าไม่ได้ทำได้แค่ทำหน้าคว่ำร้องโวยวายออกไปเสียงดังลั่น"คุณขี้โกง หนูยังไม่อนุญาตเลยนะคะ""เธออย่าผิดคำพูดสิที่บอกว่าถ้าฉันให้คำตอบแล้วจะให้เอา""หนูไม่ได้ผิดคำพูดสักหน่อย" คราวนี้ยาหยีถึงกับเอ่ยเสียงอ่อยเพราะเถียงไม่ออกเธอดันพูดแบบนั้นไปจริง ๆ นี่น่าทำให้อีกคนได้ทีใช้โอกาสที่เธอนิ่งสงบก้มลงประกบจูบริมฝีปากอิ่มดูดเม้มกลีบปากบนล่างสลับกันแผ่วพลิ้วต้องการตะล่อมเธอให้คล้อยตามสองมือคลายพันธนาการจากข้อมือเล็กเลื่อนลงลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งสุดยั่วยวนที่อยู่ภายใต้ชุดเดรส ขณะที่สะโพกขยับบดเบียดกับเนินเนื้อสาวอวบอูมทำคนที่ยังด้อยประสบการณ์อยู่มากเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัส หลับตาพริ้มจูบตอบอย่างดูดดื่ม ปากอ้าเผยอให้เรียวลิ้นสากสอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดหยอกเย้ากับเรียวลิ้นนุ่ม สองมือเคลื่อนไปโอบกอดลำคอแกร่งแน่น ส่งเสียงครางในลำคออื้ออึงด้วยความรู้สึกวาบหวาม"อื้อ.."ไม่ต่างจากชายหนุ่มที่อารมณ์เริ

  • นางบำเรอคนโปรด   บทที่ 20

    คำถามจากริมฝีปากอิ่มทำเควิลนิ่งไปเพราะเขาเองก็ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองเลยว่ารู้สึกยังไงกันแน่ เขาเองก็กำลังหาคำตอบให้ตัวเองเหมือนกัน แต่ที่แน่ ๆ เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นนางบำเรอเลย"ฉันยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง ไว้ฉันมั่นใจเมื่อไรจะบอกนะ แต่ที่แน่ ๆ ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นนางบำเรอหรือผู้หญิงขัดดอกเลย อาจจะมีบ้างครั้งที่ฉันพูดจาไม่ดีแต่ทั้งหมดเป็นเพราะอารมณ์ล้วน ๆ ไม่เคยคิดจริง ๆ""ค่ะ.." ยาหยีเพียงขานรับเสียงแผ่วและไม่คิดจะซักไซ้อะไรต่อถึงแม้เธออยากรู้ใจแทบขาดถึงความรู้สึกที่ชายหนุ่มมีต่อตัวเองซึ่งลึก ๆ ในใจเธอก็เกิดความหวังขึ้นมาน้อย ๆ ว่าเขาอาจจะรู้สึกอะไรกับเธอบ้างถึงต้องใช้เวลาคิด จากที่เคยพยายามจะตัดใจก็เริ่มลังเลขึ้นมาจะว่าเธอใจง่ายก็ได้ก็คนมันรักมาตั้งนานแล้วนิ..ภายในรถตกอยู่ในความเงียบนานนับนาที ก่อนเควิลจะเอ่ยทำลายความเงียบ สายตาจ้องมองใบหน้าหวานอย่างอ่อนโยน"เราเข้าใจกันแล้วนะ กลับมาเป็นยาหยีเด็กน้อยทึ่น่ารักของฉันได้แล้ว""ก็ได้ค่ะ แต่หนูมีข้อแม้หากคุณไม่ได้เห็นหนูเป็นนางบำเรอ หรือผู้หญิงขัดดอกจริง ๆ จนกว่าคุณจะให้ตอบว่ารู้สึกยังไงกับหนู เราห้ามมีอะไรกันตกลงไหมคะ

  • นางบำเรอคนโปรด   บทที่ 19

    วันต่อมา.."เดี๋ยววันนี้เลิกเรียนแล้วฉันไปรับ" เควิลที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ในห้องโถงเปล่งเสียงขึ้นทันทีที่หญิงสาวเดินลงจากบันไดทำให้ยาหยีถึงกับชะงักมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างสงสัยเพราะน้อยครั้งที่เขาจะไปรับเธอด้วยตัวเองที่มหาวิทยาลัย แต่เธอก็ไม่คิดจะถามหาเหตุผลเพียงขานรับ แล้วเดินออกไปขึ้นรถตรงไปมหาวิทยาลัยครั้นเลิกเรียนเธอก็มายืนรอชายหนุ่มตรงที่ที่ยืนรอรถมารับประจำ รอเพียงไม่นานรถแลมโบกีนี่ราคาหลายสิบล้านก็เคลื่อนตัวมาจอดลงตรงหน้านักศึกษาที่อยู่บริเวณต่างพากันมองมาด้วยสายตาลุกวาวอดทำให้เธอประหม่าไม่ได้จริง ๆ จนต้องรีบวิ่งไปขึ้นรถเพื่อหลบหลีกสายตาหลายคู่ที่จ้องมอง"เป็นอะไร ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น" ทำคนที่นั่งหลังพวงมาลัยขย่นคิ้วด้วยความสงสัยกับท่าทางรีบร้อนของเธอ"คนมองหนูไม่ชอบค่ะ" ยาหยีตอบไปตามจริงพลางมองไปยังกลุ่มนักศึกษาที่มองมา พอได้ฟังคำตอบของหญิงสาวเควิลก็ยกยิ้มมุมปากน้อย ๆ หากเป็นคนอื่นคงจะเดินยืดอกมาขึ้นรถอย่างภาคภูมิใจ แต่เธอกลับไม่ชอบเสียอย่างนั้น"เธอนี่ก็แปลกคนนะยาหยี" มือหนายื่นไปยีศีรษะเล็กทุยด้วยความเอ็นดูจนเรือนผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิง"อย่ามายุ่งกับผมหนู" ยาหยีทำหน้าคว่ำใส่เจ

  • นางบำเรอคนโปรด   บทที่ 17

    นับตั้งแต่วันที่เธอถูกชายหนุ่มลงโทษอย่างหนักเวลาก็ผ่านมาหนึ่งเดือนเต็ม ๆ และแน่นอนว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปความสุขที่เธอเคยมีมันหายไปหมดสิ้น คฤหาสน์แห่งนี้กลายเป็นที่จองจำสำหรับเธอทั้งที่เมื่อก่อนมันเป็นสถานที่ที่น่าอยู่สำหรับเธอมาก ๆเธอต้องทนอยู่ด้วยความเจ็บปวดจากการที่พยายามหักห้ามใจไม่ให้รักชายหนุ่ม ต้อนทนขมขืนยามขึ้นเตียงกับเขาด้วยสถานะนางบำเรอเด็กสาวที่เคยสดใสในเมื่อก่อนกลายเป็นคนเงียบขรึม รอยยิ้มบนใบหน้าแทบไม่มีให้เห็น แววตาแสนสดใสมีแต่ความหมองหม่นเธอไม่มีความสุขอีกต่อไปในคฤหาสน์หลังใหญ่โตนี้...เฉกเช่นเดียวกับเควิลที่รู้สึกหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหญิงสาวเปลี่ยนไปนับตั้งแต่วันนั้นเธอก็ทำตัวห่างเหินเขาเข้าไปเรื่อย ๆ ไม่เข้าใกล้ถ้าเขาไม่เรียก ไม่ออดอ้อน ไม่มาวอแว ไม่สดใสเหมือนในเมื่อก่อน บ่อยครั้งที่เขาเห็นเธอแอบนั่งเหม่อลอยบอกตามตรงว่าเขาไม่ชอบเลยที่เห็นเธอดูเศร้า และยิ่งพานหงุดหงิดทุกอย่างรอบตัวเมื่อเธอทำตัวเย็นชา ห่างเหินเขา เวลามีอะไรกันก็ไม่มีอารมณ์ร่วมเหมือนเป็นแค่หน้าที่ที่จำเป็นต้องทำให้เสร็จ ๆ ไปซึ่งเขาไม่โอเคเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status