ตอนที่ 34 หลานปู่หลานย่า

“ทำไม?...อยากจะแกล้งอะไรเขาอีกละ...”

            “เปล่าสักหน่อย...ยายนั้นมาฟ้องคุณย่าเหรอครับ”

            “คิดว่าเชือกฟางทำแบบนั้นเหรอ” ไอเดนยิ้มและส่ายหน้า ถึงเขาจะเจอกับเชือกฟางได้ไม่นาน แต่เขารู้ว่าเชือกฟางไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน

            “นะครับคุณย่า”

            “จะดูแลเขาได้เหรอ?” หนูนาถามกลับทันที

            “ได้ครับคุณย่า” หนูนายิ้มให้กับหลานชาย หนูนามองเข้าไปในดวงตาของไอเดน เธอรู้ว่าไอเดนคิดยังไง และเมื่อไอเดนกล้ามาคุยกับเธอ นั้นก็แสดงให้เธอรู้ว่า ไอเดนคิดยังไงโดยที่ไม่ต้องมีคำพูดมากมาย

            “คุณปู่และย่าภูมิใจในตัวหลานๆ ทุกคน...ไอเดนจะไม่ทำให้ย่าผิดหวังใช่มั้ย”

            “ครับ!...ผมเป็นหลานคุณย่ากับคุณปู่ที่ใจดีที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาเลย” หนูนายิ้มให้กับไอเดน ที่เขาไม่ค่อยจะออดอ้อนกับใครนัก นอกจากเธอกับนีออนที่เป็นคุณยาย

ลูส ลูเธอร์ & อนาสตาเซีย เบนเน็ต

            ทางฝั่งนิวยอร์ก ลูส มองหน้าจอคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ ที่ปรากฎภาพของอนาสตาเซียเต็มไปหมด ตอนนี้ครูก้าส่งคนคอยติดตามเธอในทุกพื้นที่ตามคำสั่งของเขา ทุกคนได้รับคำสั่งเหมือนกันว่าถ้าใครมีช่องทางและโอกาสที่จะจับตัวเธอมาให้เขา ให้ทำโดยทันที แต่ทุกคนได้ข้อมูลเพิ่มเติมว่า อนาสตาเซียมีศิลปะการป้องกันแบบมือเปล่าระดับขั้นสูง และการใช้อาวุธ เพื่อเป็นการป้องกันข้อผิดพลาดทีมที่มีหน้าที่นี่ ห้ามพกอาวุธโดยเด็ดขาด ถึงแม้ลูสจะส่งมือดีในการจับตาอนาสตาเซีย แต่เขาก็มีคำสั่งพิเศษว่าให้ทุกคนพยายามหลีกเลี่ยงการปะทะกับเธอ เพราะเธอไม่ควรต้องได้รับบาดเจ็บใดๆ ทั้งนั้น

            อนาสตาเซียที่เดินไปตามถนนโดยที่ข้างกายเธอมีเอ็ดเวิร์ดเคียงข้างโดยตลอดสองสามวันมานี้ แน่นอนเธอไม่มีทางรู้ว่าเขาจะใช้ไม้นี้กับเธอ แต่ อนาสตาเซียมีทางเลือกให้กับเขาน้อยเกินไป

            ลูส กำมือแน่นทั้งสองข้าง เมื่อเขาไม่พอใจที่ข้างกายอนาสตาเซียมีผู้ชายคนอื่น ‘หึง’ นั้นแหละอาการของเขาตอนนี้ แต่ลูสก็ทำได้เพียงเท่านี้ ในตอนนี้แค่มอง และเก็บไว้ความรู้สึกแบบนั้น ผู้ชายด้วยกันมองกันออก

            “เอ็ดเวิร์ด รู้สึกแปลกๆบ้างมั้ย?” อนาสตาเซียพูดขึ้นมาลอยๆ

            “สามวันแล้ว” คำตอบสั้นๆของเอ็ดเวิร์ดทำให้เธอเข้าใจทันที

            “แล้วรู้มั้ยว่าใคร” อนาสตาเซียถามกลับลอยๆ อย่างไม่ผิดสังเกต

            “แอนนี่คือเป้าหมาย...แล้วคิดว่าเป็นใคร” คำตอบลอยๆของเอ็ดเวิร์ด หยุดการเคลื่อนไหวของอนาสตาเซียทันที เธอล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋าสะพาย...

            Grrrr Grrrr ลูสเปลี่ยนสายตาจากหน้าจอคอมฯ ไปมองที่โทรศัพท์     อนาสตาเซีย ชื่อที่แสดงบนหน้าจอ

            “เอาคนของคุณกลับไป...ให้หมด” เสียงปลายสายดังทันทีที่ลูส กดรับ รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าลูส

            “…ถ้าคุณยังไม่ติดต่อมา ผมกำลังจะสั่งเพิ่มกำลังคนอีกสองเท่า”

            “แผนคุณได้ผลแล้ว...คุณต้องการอะไร” อนาสตาเซียถามกลับ

            “คุณ ผมต้องการคุณ อนาสตาเซีย” คำตอบของลูส เรียกอารมณ์สีหน้าของอนาสตาเซียได้เป็นอย่างดี ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด

            เอ็ดเวิร์ดเลิกคิ้วมองอนาสตาเซีย เธอเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า

            “พอจะหาทนายเก่งๆให้แอนนี่สักคนได้มั้ย ข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนา” เอ็ดเวิร์ดยิ้มออกมา และเดินตามอนาสตาเซียเข้าร้านอาหารไป

            “แน่ใจนะว่าต้องการแบบนี้” เอ็ดเวิร์ดย้ำถามอนาสตาเซียอีกครั้ง

            “มั่นใจ...เรามาจับเวลากันดีกว่า หลังจากเอ็ดเวิร์ดเดินออกไปแล้ว เขาจะมาถึงที่นี่ภายในกี่นาที” เอ็ดเวิร์ดยิ้มออกมา สายตาเขามองไปที่ประตูทางเข้า ก่อนตอบ...

            “ศูนย์จุดศูนย์ศูนย์วินาที” อนาสตาเซียหันหลังกลับไปทันที ลูส กำลังเดินมาที่โต๊ะเธอ เขาสวมเสื้อสูทสีเข้มทับเสื้อยืดสีน้ำเงินกับกางเกง  ยีนส์สีเข้ม เขาถอดแว่นตาดำและเอามาถือไว้ เขาหลี่ตามองมาทางเธอ “หนึ่งทุ่มต้องถึงบ้าน” เอ็ดเวิร์ดพูดและลุกจากเก้าอี้ทันที เดินสวนกับลูส โดยที่เขาไม่ทักทายลูสเลย

            “สวัสดีอนาสตาเซีย” ลูส ทักทายและนั่งลงที่เดียวกับที่เอ็ดเวิร์ดนั่งอยู่ก่อนหน้านี้

            “ว่าธุระของคุณมา”

            “ผมคิดถึงคุณ และอยากพัฒนาความสัมพันธ์ของเรา”อนาสตาเซีย จ้องเข้าไปในดวงตาของลูส เพราะคำตอบของเขาเกินกว่าที่เธอคาดไว้

            “คุณย่าฉันเป็นคนไทย แม่ฉันเป็นคนไทย...ช่วยขยายคำว่าพัฒนาความสัมพันธ์ของคุณหน่อยสิ”

            “คุณถึงดูงดงามน่ารักมาก...ออ! ความหมายของพัฒนาความสัมพันธ์...มันก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณให้สถานะแบบไหนกับผม”

           “ลูส มีใครเคยบอกคุณมั้ยว่าคุณ...เอกกวนประสาท โทความหน้าด้าน” ลูสยิ้มออกมา

            “ก็คนตรงหน้าผมตอนนี้”