ตอนที่ 3 ให้เธอยอมรับผิดไว้กับตัวเอง (6)

จันทร์แรมไม่ตอบเรื่องที่นักข่าวต้องการจะรู้ จึงเป็นหน้าที่ของเปรมมิกาที่รับไม้ต่อมา “ขอโทษค่ะ ให้เราสองคนแม่ลูกได้เจอพี่ไอรีนก่อนนะคะพี่ ๆ ถ้าสามารถบอกอะไรเพิ่มเติมได้ไอด้าจะบอกหลังจากที่เราออกมาแล้วนะคะ” ใช้โทนเสียงอ่อนโยน ประคองมารดาพาเดินออกจากวงล้อมของนักข่าวที่ยังรุมไม่เลิกอย่างช้า ๆ ภายใต้การนำทางของพนักงานรักษาความปลอดภัย หันหลังมาไม่เห็นบิดาแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอกังวลตอนนี้อาจจะไปรอที่รถแล้ว

ถึงจะมีสถานะเป็นมารดาแต่จันทร์แรมก็ไม่สามารถเดินเข้าลิฟต์เพื่อขึ้นไปหาลูกสาวของตนเองได้ตามใจชอบ มากสุดที่เข้ามาได้คือล็อบบี้เท่านั้น เปรมมิกาพยามยามที่จะเก็บสีหน้าทางอารมณ์มากกว่าที่ผ่านมา พวกเธอแม่ลูกติดต่อเองก็ไม่ได้ ต้องให้เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์โทร. ขึ้นไป

“ฉันกับลูกสาวขึ้นไปได้เลยใช่ไหม?” จันทร์แรมถามทันทีที่เจ้าหน้าที่วางสาย น้ำเสียงไม่มีความนุ่มนวลอีกแล้ว กดข่มเพราะคิดว่าตนเหนือกว่า แต่ความเหนือกว่ากลับต้องรอฟังคำอนุญาตที่ล้วนเก้อมานับครั้งไม่ถ้วน อารมณ์ที่จะทำดีกับคนที่นี่จึงไม่มีอีกแล้ว เข้ามาหาแต่ละครั้งกว่าจะได้เจอยากเย็นแสนเข็ญ เคยทวงขอคีย์การ์ด บัตรผ่านขึ้นไปยังห้องเปรมา แต่ยายต