CHAPTER 3 ตัวละครใหม่

        มิณไอริณนอนมองเพดานด้วยความเบื่อหน่อยเวลาผ่านไปยังไม่ถึงหนึ่งวัน เรื่องราวมากมายประเคนเข้ามาพร้อมกัน ผู้คนรอบข้างมุ่งหวังแค่ผลประโยชน์

        มิณไอริณต้องอยู่บนความเกลียดชังโดยเฉพาะความเย็นชาจากสามี ตอนเขามีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นเขาเคยนึกเห็นใจภรรยาตัวเองหรือเปล่า

        “ใครที่ต้องการกำลังจัดคุณหรือจะเป็นเขา?” มีความเป็นไปได้แพนธารินเกลียดมิณไอริณไม่เห็นแปลก ช่วงนี้ต้องระวังตัวไว้ไหนๆ จะหย่ากันแล้วหลังจากนี้ขอใช้ชีวิตให้สุดเหวี่ยงเลยแล้วกัน

        ก๊อก ก๊อก ก๊อก

        หญิงสาวมองคนที่เข้ามาใหม่ตัวละครใหม่เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน มิณไอริณมีผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลังทำไมถึงจมปลักแต่กับผู้ชายเลวๆ แบบนั้น

        “พี่มาเยี่ยมเป็นยังไงบ้าง”

        “พี่?” เธอคิดไม่ออกว่าเขาเป็นใครเพราะความทรงจำบางอย่างไม่กลับมา ดูจากแววตาท่าทางน่าจะเป็นคนที่ไว้ใจได้

        “อะไรกันไม่เจอกันแค่ไม่กี่วันลืมพี่ได้ยังไง”

        “เอ่อคือ...”

        “เทวัญ”

        มิณไอริณพยักหน้าพอเขาบอกว่าชื่อเทวัญความทรงจำเก่าๆ วนกลับมาเขาเป็นพี่ชายที่แสนดีที่รักและสงสารมิณไอริณด้วยความจริงใจ เขาสนิทกับเจ้าของร่างเดิมและรู้จักกับทางพ่อแม่ของมิณไอริณด้วย

        “เป็นอะไรถึงคิดสั้น? ถ้ามันเลวขนาดนั้นหย่าเลยดีไหม ไอ้แพทมันเลวเพื่อนของไอริณก็เลวหญิงร้ายชายชั่วดีแล้วที่สมสู่กัน”

        “หมายถึงอะไรคะ?”

        “เราจำไม่ได้เหรอว่าก่อนที่มันจะมาขอหย่า ไอริณจับได้ว่ามันเล่นชู้กับเพลงนาราจู่ๆ ไอริณก็ตกน้ำพี่ว่าต้องเป็นไอ้แพทแน่ๆ” เทวัญเจ็บใจแทนน้องสาวพอรู้ข่าวเขาจึงรีบมาเยี่ยม

        มิณไอริณพยายามนึกย้อนกลับไปจนเริ่มปวดหัว หากเป็นแบบนั้นจริงๆ แพนธารินเลวมากอยากหย่าจนต้องทำทุกวิถีทาง

        “พี่เทวัญไอริณขอความช่วยเหนือได้ไหมคะ?”

        “พี่ยินดีเสมอ”

        “ช่วยจ้างนักสืบให้หน่อยค่ะ ถึงเวลาที่ไอริณจะลุกขึ้นมาสู้กับคนพวกนั้นแล้ว” รวยแล้วจะต้องใช้เงินที่มีให้เกิดประโยชน์สูงสุด และเริ่มแผนการที่จะกำจัดทุกคนออกไปจากชีวิต

        เมื่อเทวัญกลับไปแล้วมิณไอริณหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ทำไมถึงสงสารเจ้าของร่างเดิมขนาดนี้เมื่อหลับตาลงความทรงจำมากมายประดั่งเข้ามาอีกครั้ง รวมถึงเหตุการณ์สำคัญก่อนหน้าที่มิณไอริณจะตกน้ำ

        แพนธารินจ้างคนมาข่มขืนมิณไอริณ เขาเปรยๆ เรื่องนี้กับภูวเรศเท่านั้น แต่ภูวเรศกลับลงมือทำจริง แล้วพอแพนธารินรู้เข้า เขาก็บอกให้ภูวเรศโทรไปสั่งลูกน้องให้หยุดเรื่องนี้เสียทีภูวเรศรับปาก

แต่ทว่าเขาไม่ได้โทรไปสั่งลูกน้องสักคำ ดีที่ว่าแพนธารินได้ขับรถไปช่วยเหลือมิณไอริณเอาไว้ได้ทันในวินาทีสุดท้าย...

ก่อนวันที่มิณไอริณจะไปที่สะพานนั้น เธอก็ได้รู้จากปากของภูวเรศว่า แพนธารินเป็นคนสั่งให้คนไปจับตัวของเธอไปข่มขืน มิณไอริณจึงได้เริ่มเกลียดแพนธารินสุดหัวใจ

“เธอรู้ไว้ด้วยนะคนที่มันจ้างผู้ชายมาข่มขืนเธอคือแพนธารินเขาไม่มีวันรักเธอ เกลียดเธอยิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือน”

มิณไอริณเสียใจหนักที่สุดเมื่อเขาเลวได้ถึงเพียงนั้น และจับได้ว่าเขาแอบมีความสัมพันธ์กับเพื่อนรักของเธอ หญิงสาวเสียใจจึงมายืนบนสะพานแต่ไม่ได้ตั้งใจกระโดดลงมา

.

แพนธารินถูกพ่อแม่ของเขาต่อว่าเรื่องที่ดูแลมิณไอริณไม่ดีจนเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น เขานั่งฟังอย่างใจเย็นตอนนี้เขาให้ทนายเตรียมเอกสารการหย่าไว้แล้ว รอแค่มิณไอริณพร้อมเท่านั้น

“ทำไมแพทถึงใจร้ายกับน้องจัง น้องไม่น่ารักเหรอลูก” ปอไหมเอ็นดูมิณไอริณมากทุกคนกลับไม่ชอบหญิงสาว แต่ปอไหมมองว่ามิณไอริณเป็นเด็กที่น่ารักคนหนึ่ง

“ผมเกลียดไอริณตั้งแต่วันที่ทำให้นุนีต้องตายแล้ว คุณแม่ก็รู้ว่าทุกอย่างเป็นแผนของไอริณ”

“เรื่องมันผ่านมานานแล้วนะแพทน้องยังเด็ก น้องไม่ได้ตั้งใจ”

“ผมจะบอกว่าตอนนี้เราตกลงหย่ากันแล้ว รอแค่ฝ่ายนั้นพร้อม” เขาไม่พูดอะไรต่อเดินออกจากบ้านไปทันที คนไม่รักกันจะให้อยู่ด้วยกันจนตายเลยเขาทนไม่ได้หรอก ตอนที่หญิงสาวจะถูกข่มขืนต้นเหตุเพราะเขา อันนั้นเขารู้สึกผิดจริงนี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้มิณไอริณคิดสั้น

ปอไหมใจคอไม่ดีเมื่อรู้ว่าแพนธารินจะหย่าตอนเช้าจึงรีบมาเยี่ยมลูกสะใภ้ที่นอนป่วย โดยไร้เงาคนเป็นสามีหน้าตาของหญิงสาวดูสดในขึ้นมา

“แพทบอกแม่ว่าหนูไอริณจะขอหย่าจริงเหรอลูก แม่ไม่อยากเชื่อเลย”

“ค่ะคุณแม่เราสองคนตกลงหย่ากันค่ะขอไอริณออกจากโรงพยาบาลก่อน” แม่สามีของมิณไอริณนั้นรักและเอ็นดูหญิงสาวมาก นิสัยต่างกันกับแพนธาริน

“แล้วหนูคุยกับคุณอรหรือยังจ้ะ”

มิณไอริณส่ายหน้าคิดไว้รอออกไปจากโรงพยาบาลค่อยบอกทีเดียวตอนที่หย่ากัน หากแม่ของแพนธารินรู้พ่อแม่ของหญิงสาวต้องรู้เช่นกัน

“หนูอยากหย่าค่ะทิ้งเวลาไว้นานเสียเวลาชีวิตทั้งคู่ ต่างคนต่างไปเริ่มใหม่ดีกว่าค่ะ หรือคุณแม่จะให้หนูฟ้องหย่าดีคะ ทั้งรูปทั้งหลักฐานคงอายคนทั้งประเทศ”

“หนูไอริณพูดเรื่องอะไรจ๊ะ”

“เขานอกใจไอริณค่ะ ซึ่งหนูรับไม่ได้เขาขอหย่าพร้อมเงินจำนวนหนึ่งซึ่งหนูไม่ติด”

ได้เงินไปตั้งตัวตั้งร้อยล้านพร้อมบ้านและที่ดินหุ้นบริษัทอีกใครบ้างจะไม่เอา มีเงินแล้วจะมีสามีกี่คนก็ได้ พูดแล้วเจ็บใจแทนมิณไอริณ

ปอไหมพูดไม่ออกเพราะไม่กล้าไปสู้หน้าพ่อแม่ฝ่ายหญิงซึ่งสนิทกันมานาน มิณไอริณตัดสินใจแบบนี้ถือว่าที่สุดแล้ว

“แม่รักหนูเหมือนเดินนะ มีอะไรบอกแม่ได้ส่วนเจ้าลูกชายแม่จะไปจัดการเอง”

“ขอบคุณนะคะ” มิณไอริณนอนคิดมาทั้งคืนว่าจะฟ้องหย่าให้กลายเป็นข่าวดัง หรือจะหย่าแบบเงียบๆ แล้วแอบมาแฉเรื่องของสองคนนั้นดี มิณไอริณคงไม่อยากให้เป็นแบบนั้น

.

“ฉันจะเข้าไปหาคุณแพทหลีกทางด้วย”

“คุณแพทติดงานอยู่ครับ”

“ไอ้ขี้ข้าหลีกไป” เพลงนาราผลักลูกน้องของเขาจนเซ แล้วรีบเข้าไปในห้องทำงานของเขา เธอกวาดตามองท่าทีไม่ทุกข์ร้อนของแพนธาริน

“ผมห้ามแล้วครับ”

“ออกไปทำงานต่อเถอะ” เขาไล่ลูกน้องออกไป แล้วหันมาจ้องตาเพลงนารา

“คุณได้เพลงแล้วจะทิ้งขว้างแบบนี้ไม่ได้นะคะ”

“คุณได้เงินไปเยอะแล้วหนิ ผมไม่ได้พิศวาสคุณคืนนั้นผมเมาขนาดนั้น ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำอะไรคุณหรือเปล่า” เขาให้กินเพลงนาราไปเพราะต้องการปิดปาก แต่เหมือนว่าเธอจะเริ่มล้ำเส้นมากขึ้นทุกวัน

“แต่เพลงเป็นเมียคุณแล้วนะ!” เธอไม่ยอมให้บ่อเงินบ่อทองหายไปจากชีวิตง่ายๆ แน่ เขาพูดเรื่องคืนนั้นทำให้เธอคิดมาก

“การที่ผมต้องนอนกับผู้หญิงแล้วเรียกว่าเมีย ป่านนี้คงมีเมียครึ่งประเทศแล้ว ถ้าอยากประจานตัวเองว่าเล่นชู้กับผัวเพื่อนก็เอาสิ”

เพลงนารากัดปากตัวเองแน่นไม่กล้าต่อปากต่อคำกับเขา หากมีข่าวออกไปอนาคตหน้าที่การงานของเธอพังไม่เป็นท่าแน่

“อย่ามายุ่งกับผมอีกเพลงนารา”

“คุณมันเลว”

“ผมเลวตั้งนานแล้ว”

“คุณกำลังจะหย่ากับมัน เรามาคบหากันแบบจริงจังไม่ได้เหรอคะ” เธอชอบแพนธารินจนวันหนึ่งเขาต้องเป็นของเธอ คิดว่าความสวยจะหยุดเขาได้แต่ไม่เลย เพราะแพนธารินเลือกใช้เงินแก้ปัญหา และเขายังสงสัยเรื่องในคืนนั้นอีก

“ผมไม่ชอบกินของซ้ำๆ มันน่าเบื่อ ไอ้ภีมส่งแขกอย่าให้ผู้หญิงคนนี้มาวุ่นวายกับฉันอีก!”

มิณไอริณระวังตัวมากยามที่อยู่ใกล้เขา และเขารังเกียจหญิงสาวจึงแยกห้องกัน และเขาไม่ค่อยกลับบ้านที่เป็นเรือนหอ ซึ่งบ้านหลังนั้นเป็นของมิณไอริณที่ถูกตกแต่งเป็นเรือนหอ

ใครจะรู้ว่าที่ผ่านมามันก็แค่ละครฉากหนึ่งที่บีบบังคับให้มิณไอริณยอมหย่า แต่หญิงสาวมีความอดทนมากไม่ยอมหย่ากับเขาง่ายๆ

บางวันอยากแกล้งมิณไอริณจึงพาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน เพื่อทำให้หญิงสาวเสียใจและยอมหย่า แต่หญิงสาวไม่เคยเอ่ยปากเรื่องหย่าเลยสักครั้ง

“บ้าจริงทำไมต้องคิดถึงผู้หญิงคนนั้น”

เขาควรดีใจที่หญิงสาวยอมหย่าง่ายๆ เขารอเวลานี้มาหลายปี จะควงผู้หญิงอีกกี่คนก็ไม่ต้องรู้สึกผิดอีกต่อไป เมื่อไรมิณไอริณจะได้ออกจากโรงพยาบาลเสียที เขาจะยกหุ้นบริษัทให้หญิงสาว 10%

ตอนนี้เขาเก็บของออกมาจากเรือนหอจนหมด ไม่ต้องการอยู่กับความทรงจำที่เลวร้ายเรือนหอราคาหลายสิบล้านเขาไม่เสียดาย เท่าเวลาที่เขาเสียไป