CHAPTER 4 รักเธอมาก่อนคุณ

       “อาการป่วยซึมเศร้าดีขึ้นไหม” หมอคัมภีร์ถามขึ้นเขาเป็นห่วงเรื่องนี้มากที่สุด กลัวว่าหญิงสาวจะคิดสั้นอีกรอบและทำอะไรบ้าๆ ลงไป

        “พี่หมอพูดอะไรคะ!” ใครป่วยโรคซึมเศร้าอย่าบอกนะว่ามิณไอริณ สามีไม่เคยรักแถมนอกใจคนอย่างมิณไอริณนี่หรือจะป่วย

        “เราป่วยมานานแล้วนะ”

        “เอ่อ...” เธอพูดไม่ออกเมื่อได้รู้ความจริงอีกอย่างหนึ่ง สังคม toxic ผู้คนรอบข้างต่างหวังผลประโยชน์จากมิณไอริณทั้งนั้น

        หญิงสาวรับรู้ถึงจิตใจของมิณไอริณในตอนนั้น และได้เห็นความชั่วช้าสามานย์ของคนที่ได้ชื่อว่าสามี

        “ตอนนี้ไม่ได้กินยาแล้วแต่ต้องรักษาต่อเนื่องนะ”

        “ฉัน เอ๊ย ไอริณจะออกจากโรงพยาบาลได้วันไหนคะ”

        “ทำไมรีบนักละ”

        “อยากหย่าค่ะอยากได้เงิน” ในหัวตอนนี้คิดวนเวียนแต่เรื่องเงินทอง กลัวว่าฝั่งนั้นจะเปลี่ยนใจไม่ยอมทำตามที่พูดไว้

        “อีก 2-3 วันนะ” คุณหมอหนุ่มส่งยิ้มหวานให้หญิงสาว ใครๆ ต่างมองว่ามิณไอริณนั้นร้ายกาจแต่ความจริงหญิงสาวนั้นน่าสงสารมาก

        บทสนทนาทำให้คนที่แอบฟังอยู่หน้าห้องถึงกับกัดฟันกรอด มิณไอริณพูดเรื่องหย่าได้อย่างหน้าตาเฉยๆ หญิงสาวจะอยากได้เงินไปทำไมในเมื่อตัวเองก็มีเงินทองมากมาย

        เรื่องป่วยของมิณไอริณเขาไม่เคยรับรู้เลย เขาพูดจาทำร้ายจิตใจหญิงสาวสารพัด ทั้งคำพูดและการกระทำตัวเอง ทำดีกับทุกคนยกเว้นกับภรรยา แต่เรื่องในอดีตเขาไม่เคยลืมว่ามิณไอริณทำอะไรไว้บ้าง

        ‘จะมารับบทเหยื่อไม่ได้ เขาต่างหากที่เป็นผู้ถูกกระทำ’

        “คุณมาทำอะไร!”

        “ผมจะมาเยี่ยมภรรยาตัวเองมันผิดตรงไหน หรือคุณคิดอะไรคุณหมอ!” เขาเคยเจอหน้าไอ้หมอคนนี้หลายครั้ง แต่ทำไมครั้งนี้เขาถึงไม่ชอบขี้หน้ามันเลย มันดีใจจนออกนอกหน้าเรื่องที่มิณไอริณจะหย่า

        “เปล่า ผมแค่กังวล”

        “อย่าคิดแทนภรรยาคนอื่นสิครับ”

        “ก็แค่คนจะหย่ากัน อีกหน่อยก็กลายเป็นคนอื่น”

        แพนธารินพูดไม่ออกเมื่อถูกตอกหน้ากลับแบบนั้น ตอนนี้ยังไม่หย่าแปลว่ามิณไอริณยังเป็นภรรยาเขาถูกต้องตามกฎหมาย

        “มึงอยากประกาศเป็นศัตรูกับกูใช่ไหม!”

        “ผมอยากให้ไอริณฟ้องหย่าจริงๆ คุณคงต้องแทรกแผ่นดินหนี”

        “มิณไอริณรักกูจะตายเขาจะไม่มีวันทำแบบนั้น” หย่ากันไปหญิงสาวไม่กล้าทำอะไรอยู่ดี เขาเห็นมิณไอริณเป็นของตายจะต่อว่าทำอะไรหญิงสาวไม่กล้าบินหนีไปจากเขา

        “ผมเคยรักเธอมาก่อนคุณ แต่เธอไม่เลือกผม ผมคิดว่า คุณได้ครอบครองเธอแล้ว คุณต้องรักษาเธอเอาไว้ให้ดีนะ ไม่อย่างนั้น ถ้าวันไหนที่เธอหมดใจ เธอจะไม่เหลือเยื่อใยให้กับคุณ แต่เหมือนว่าจะหมอรักจริงๆ ถึงอยากหย่ากับคุณ”

        คัมภีร์อยากสั่งสอนแพนธารินที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับสิ่งที่ตัวเองทำ

        หัวใจของแพนธารินสั่นไหวเขามองแผ่นหลังที่เดินห่างออกไป มันกำลังประกาศสงครามกับเขาคิดจะแย่งมิณไอริณไป

        “ไอ้ภีม!”

        “มีอะไรให้ผมทำครับสั่งเก็บไอ้หมอปากหมาเลยไหมครับ” ภีมชอบมากเรื่องแบบนี้เขาพร้อมรับคำสั่งตลอดเวลา

        “ไปสืบประวัติมันมาให้ละเอียด”

        “แค่นั้นเหรอครับ”

        “หรือมึงอยากนอนคุก”

        “ครับๆ ผมจะรีบทำตามคำบัญชา” ภีมขอตัวกลับทันทีเมื่อได้รับมอบหมายงาน ที่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องงาน

        “พี่หมอลืมอะไรหรือเปล่าคะ”

        “ฉันเองไม่ใช่มัน!”

        มิณไอริณเงยหน้าขึ้นมามองเขา แปลกใจเพราะคิดว่าเขาคงไม่มาเยี่ยมอีกแล้ว รอแค่ถึงวันหย่าตอนนี้เธอไม่ใช่เจ้าของร่าง จึงไม่รู้สึกหวั่นไหวยามที่ต้องเผชิญหน้ากัน

        “มีอะไรยังไม่ถึงวันหย่าเลย”

        “หายใจเข้าออกคงจะคิดแต่เรื่องหย่าใช่ไหม อยากหย่ากับฉันจนตัวสั่นหรือว่ามีเป้าหมายอื่น!” มิณไอริณไม่เคยเป็นแบบนี้และไม่คิดจะหย่ากับเขาด้วยซ้ำ

        “คุณความจำปลาทองหรือไง เป็นคนขอหย่ากับฉันเองแล้วไปกินรังแตนที่ไหนมาถึงอารมณ์บ่จอยขนาดนี้” สงสัยจะเข้าสู่วัยทองอารมณ์เลยขึ้นๆ ลงๆ จะเซ็นใบหย่าตอนนี้เลยก็ได้แต่กลัวไม่ได้เงินเลยต้องยื้อออกไปก่อน

        “หลังจากหย่าเธอจะทำอะไรต่อ”

        “มีเงินมีทองมีเวลาเป็นของตัวเอง”

        มิณไอริณหยุดพูดแล้วมองใบหน้าของเขาที่จ้องเธอไม่ลดละ มันดูน่ากลัวมากจนเธอไม่กล้าสบตา

        “ฉันสวยรวยขนาดนี้หาผัวใหม่สิคะ! ผัวเก่ามันเหี้-ย หาคนที่รักฉันจริง” เธอพูดต่อจากประโยคก่อนหน้านี้ และหัวเราะคิกคักทำเหมือนไม่เคยมีความรักให้แพนธารินมาก่อน

        “มิณไอริณ! เธอคิดจะทิ้งฉันไปหาสามีใหม่จริงๆ สันดานเธอนี่นะคุณแม่รู้คงเสียใจมาก” เขาโกรธและเสียหน้าจากที่เป็นฝ่ายขอหย่า ตอนนี้กลับรับไม่ได้เรื่องที่หญิงสาวพูด

        “คุณแม่ของคุณท่านทราบแล้ว และคุณพ่อคุณแม่ฉันท่านจะรีบเดินทางกลับจากต่างประเทศเพื่อมาเป็นพยานในการหย่าของเรา”

        “เธอ! ผู้หญิงเลวตอนอยากได้ทำทุกวิถีทางพอยากเลิกก็ทำเหมือนไม่เคยรักฉันมาก่อน”

        “คุณแพทคนโก้คนหล่อฟังฉันให้ดี ผู้หญิงต่อให้รักมากแค่ไหนพอถึงจุดที่หมดความอดทนเมื่อไหร่ จิตใจพวกเธอจะน่ากลัวมากคือไปแบบไม่กลับและไม่หันกลับมามองผู้ชายห่วยๆ มิณไอริณโง่รักคุณแต่ฉันไม่ได้รักคุณ!”

        เธอตะโกนใส่หน้าเขารังเกียจผู้ชายแบบแพนธาริน เจ็บใจแทนมิณไอริณที่ถูกคนไว้ใจสวมเขา เธอจะหาทางเขาคืนพวกเขาให้สาสม

        “...” แพนธารินเดินออกมาทันทีหลังที่เธอด่าเขาเสร็จ เกิดมาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อนทำไมไม่เหมือนมิณไอริณคนที่เขารู้จัก

        ภีมกับภามลูกน้องคนสนิทของแพนธารินรีบมารายงานเรื่องของหมอคัมภีร์ พวกเขาเล่าละเอียดว่าทั้งสองเป็นอะไรกันมาก่อน เหมือนตอนนี้หมอยังโสดน่าจะกลับมาตามจีบมิณไอริณหลังจากที่หย่ากับแพนธาริน

        “คงอยากจะหย่าจนตัวสั่น”

        “เจ้านายจะได้หย่าแล้วครับทนเอาหน่อย”

        “กูไม่ได้พูดกับมึง!” เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรหงุดหงิด ยามที่คิดถึงแววตาของมิณไอริณดูไม่ลังเลกับการที่จะต้องหย่ากับเขาเลยสักนิด มีแต่เขาที่จะเป็นจะตายเพราะความไม่เดือดร้อนของหญิงสาว

        “หรือเธอจะไปคบกับมันเลยยอมหย่าให้ฉันง่ายๆ คำพูดคำจาเปลี่ยนไป”

        “เปลี่ยนไปยังไงเหรอครับคุณไอริณก็เป็นแบบนี้ตลอด ตอนที่จับได้เองผู้หญิงก็โวยวายตลอดมีแต่คนบอกว่าคุณไอริณไม่มีเหตุผล ผัวมีเมียน้อยตามไปโวยวายก็ดูมีเหตุผลดีนะครับ ผัวเธองซวย” ภามพูดขึ้นและถูกภีมตบศีรษะอย่างแรง

        “มึงพูดอะไรออกมา”

        “พวกมึงออกไปเลย! ก่อนที่กูจะยิงเรียงตัว” เขาโกรธที่ลูกน้องพูดแต่มันคือความจริงทั้งหมด

        เขาคิดมากจนเครียดหรือเขาจะยื้อเวลาการหย่าครั้งนี้ออกไปดี แต่เขาเสียเวลามาสามปีแล้วหย่ากันไปเขาจะได้มีผู้หญิงคนอย่างเต็มที่

        “ฆาตกรในคราบผู้ดี ทำไมเธอไม่ตายชดใช้กรรมไปเลย”

        พอคิดถึงเรื่องนี้เขาเกลียดมิณไอริณขึ้นมาทันที หญิงสาวต้องได้ชดใช้กรรมกับสิ่งที่ตัวเองทำไว้ เขาแค่กำลังสับสนกับชีวิตตัวเอง เคยอยู่ด้วยกันมาสามปี พอจะหย่าก็เป็นปกติที่จะมีความรู้สึกผูกพันบ้าง