ตอนที่2 อดีตที่ไม่ลืม

เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ไปทำอะไรให้อดีตเพื่อนรักของตัวเองเกลียดขนาดนั้น ทั้งที่ตอนมัธยมความสัมพันธ์ของเราก็ดีทุกอย่าง แต่ทว่าพอเข้ามหาลัย โมนาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน รู้ทั้งรู้ว่าเธอชอบเรย์เพื่อนร่วมรุ่นมาตั้งแต่เข้าปีหนึ่ง แต่ก็ยังไปยั่วจนเรย์คว้าเอามาเป็นแฟนจนคบกันเกือบสี่ปี

เป็นเรื่องที่ทำให้เธอแค้นใจอยู่จนถึงทุกวันนี้ เธอไม่ได้เสียใจที่ทั้งสองคนคบกัน แต่เสียใจที่ผู้ชายมีเป็นร้อยและส่วนใหญ่ก็ตามจีบโมนาทั้งนั้นแต่กลับไม่เอาผู้ชายพวกนั้น ดันมาต้องการผู้ชายคนเดียวกับเธอ

แค่เว้นคนนี้ไว้สักคนไม่ได้หรืออย่างไร แต่เพื่อนก็ยังทำแบบนี้กับเธอ ทั้งที่เธอเล่าความรู้สึกตัวเองให้เพื่อนฟังมาโดยตลอด แต่กลับย่ำยีความรู้สึกของเธอจนเหมือนไม่ใช่เพื่อนกัน

หลังจากนั้นเธอก็ตัดความเป็นเพื่อนลงทันที พอก้าวเข้ามาเป็นนักแสดง เป็นเธอที่เข้ามาก่อนจากการที่ครอบครัวลำบาก เธอต้องดิ้นรนทำงานตั้งแต่เรียน แล้วบังเอิญได้เจอกับพี่แจง ผู้จัดการส่วนตัวคนปัจจุบัน ชักชวนเธอให้มาลองเป็นตัวประกอบในละครเรื่องหนึ่ง ตอนนั้นเธอแทบไม่มีบทบาทอะไร คนดูน่าจะจำหน้าเธอไม่ได้ด้วยซ้ำไป

แต่ทว่าเงินก้อนแรกที่เธอได้ กลับมากกว่าเงินเดือนที่เธอเป็นพนักงานเสิร์ฟคาเฟ่ทั้งเดือน ทำให้หลังจากนั้นเธอก็มุ่งมั่นฝึกฝนเรียนรู้ตัวเองมาตลอด เพราะรู้สึกรักในอาชีพนี้ขึ้นมาและคิดว่ามันทำรายได้ให้เธอและครอบครัวไม่ต้องลำบากอีก

หลังเรียนจบมหาลัย เธอเลยก้าวเข้าวงการบันเทิงแบบเต็มตัว ไม่ว่าพี่แจงหาบทไหนมาให้ เธอไม่เคยเกี่ยง พยายามทำเต็มที่ทุกบทบาทที่ได้รับ แต่ทว่าเธอไปไม่ถึงบทนางเอก เป็นได้แค่นางร้ายที่ต้องตบตีแย่งชิงพระเอกมาตลอด

พี่แจงเคยพูดปลอบใจเธอว่า นางร้ายก็คือบทนำเหมือนกัน เป็นตัวละครที่ถูกพูดถึงไม่ต่างจากพระเอกนางเอก เป็นสีสันของเรื่อง เพื่อให้เธอไม่ต้องน้อยใจ

อันที่จริงเธอไม่ได้มีความฝันว่าอยากเป็นนางเอกเหมือนที่ใคร ๆ คิด ความฝันเดียวที่เธอมีคืออยากมีบ้าน มีทุกอย่าง เพื่อให้พ่อแม่และน้องสาวของเธอสบาย จะได้รับบทบาทไหนขอแค่เงินดี เธอก็ทำทั้งนั้น

แต่ทว่าทุกสิ่งก็เปลี่ยนไปเมื่ออยู่ ๆ โมนาก็ได้ก้าวเข้ามาสู่วงการบันเทิงเหมือนกับเธอ และที่สำคัญเราสองคนได้เล่นละครเรื่องเดียวกัน โมนาเป็นนางเอก ส่วนเธอเป็นนางร้าย ละครเรื่องนั้นดังเป็นพรุแตก เป็นกระแสถูกพูดถึงกระจายเป็นวงกว้าง ส่งผลให้เธอและนักแสดงนำในเรื่องมีงานเข้ามาไม่ขาดสาย เพราะละครเรื่องนั้นทำให้เธอสามารถทำความฝันของตัวเองในวัยยี่สิบสี่ปีได้สำเร็จ ปลดหนี้ให้พ่อกับแม่ มีเงินส่งน้องเรียนจนจบมหาวิทยาลัย และที่สำคัญมีบ้านที่ซื้อด้วยเงินสด

ความสุขในครอบครัวกลับมาอีกครั้งและทุกอย่างกำลังไปด้วยดี แต่ใครจะรู้ว่าเธอเก็บความเจ็บปวดไว้กับตัวเอง ต้องทนเห็นภาพโมนากับเรย์รับส่งกันถึงกองถ่าย มีเวลาว่างเรย์ก็มานั่งเฝ้าถึงที่กอง ถึงทั้งสองคนจะไม่ได้สนใจเธอ แต่เธอรู้ดีว่านั่นคือการเยาะเย้ยเธอ ใครไม่รู้แต่เธอรู้ดีว่าโมนาเป็นคนนิสัยยังไง

จนเมื่อห้าเดือนที่แล้ว ความอดทนเธอก็สิ้นสุดลงเมื่อวันหนึ่งโมนาตามมาเยาะเย้ยเธอถึงในห้องแต่งตัว จังหวะนั้นเธอขาดสติเลยตบหน้าโมนาจนอีกฝ่ายล้มลงไปกองกับพื้นและพี่นักข่าวคนหนึ่งที่มาเฝ้ากองถ่ายก็เก็บภาพไว้ได้พอดี

กลายเป็นประเด็นในสื่อโซเชียล ทุกกระแสส่วนใหญ่แล้วโจมตีมายังเธอ เพราะเปลือกนอกจอมปลอมที่โมนาสร้างขึ้นมา ทำตัวเป็นนางเอกผู้น่าสงสาร อ่อนแอถูกเธอกระทำ

หลังจากนั้นงานเธอก็หดลงเพราะข่าวฉาว พี่แจงให้เธอหยุดพักงานทุกอย่างเพราะสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ เธอเลยต้องนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ที่คอนโด ผ่านไปเดือนกว่าก็มีข่าวออกมาว่าโมนาเลิกกับเรย์ และไม่นานเรย์ก็แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เรื่องนี้เธอได้ข่าวมาจากเพื่อนร่วมรุ่นที่เรียนมหาลัยด้วยกัน ถามว่ารู้สึกสะใจไหมที่เป็นแบบนี้ มันก็สะใจไม่น้อย แต่จะสะใจกว่าถ้าอดีตเพื่อนสนิทมีข่าวฉาวและทุกคนรู้ธาตุแท้ของมันบ้าง

"กลับคอนโดนะ"ผู้จัดการส่วนตัวเอ่ยขัดความคิดของเธอออกมา

"....."

"พรุ่งนี้มีไปเวิร์คช็อปที่โรงแรม เตรียมท่องบทมาด้วยนะ เอาให้โมนามันอายไปเลย พี่เห็นเวลาเวิร์คช็อป มันไม่เคยอ่านบทมาสักครั้ง"พี่แจงเองก็ไม่ชอบนิสัยนางเอกตัวปลอมเหมือนกับเธอ ยิ่งเธอเล่าเรื่องในอดีตให้ฟัง พี่แจงยิ่งแค้นใจไปใหญ่

"ค่ะ"

รถตู้เทียบเข้าจอดที่จอดรถของคอนโดหรู นินิวเดินลงจากรถทันทีเมื่อประตูเปิด เธอพักอาศัยอยู่ที่นี่เกือบสองปีแล้ว เหตุผลที่แยกออกมาอยู่คนเดียวเพราะต้องการอิสระ หากช่วงไหนงานเยอะ เวลาวันหยุดเธอจะนอนพักผ่อนได้เต็มที่

ส่วนพ่อกับแม่และน้องสาว ก็จะอยู่บ้านหลังใหญ่แถบชานเมืองที่เธอเป็นคนซื้อให้ จะมาหาเธอ อาทิตย์ละครั้ง ทำอาหารมาแช่ไว้ให้ เป็นห่วงตามประสาคนเป็นแม่

วันต่อมา

วันนี้เป็นวันเวิร์คช็อปและอ่านบทของนักแสดงในละครหลังข่าวเรื่องนายหมอมาเฟีย นักแสดงนำของเรื่องทั้งสามคนคือขุนเขารับบทพระเอก โมนารับบทนางเอก และนินิวรับบทนางร้าย กำลังนั่งต่อบทกันอย่างสนุก

ถึงจะมีปัญหาทะเลาะกันมาก่อน แต่ทว่าเวลาทำงานนินิวและโมนาก็มีความเป็นมืออาชีพมาก เรียกได้ว่าถ้าไม่ใช่คนสนิทกันจริง ๆ จะไม่มีใครรู้ว่าทั้งคู่เกาเหลากัน จนกระทั่งเกิดเรื่องเมื่อห้าเดือนที่แล้ว

จนตอนนี้นินิวก็ยังงงว่า สปอนเซอร์หลักของละครเรื่องนี้ คิดอะไรอยู่ถึงได้ต้องการให้เธอมาแสดงเรื่องนี้ ทั้ง ๆ ที่ข่าวดังไปทั่วว่าเธอตบนางเอกดัง

"อีกสิบนาทีพักทานข้าวกันก่อนนะ วันนี้สปอนเซอร์หลักของเราเป็นคนสั่งอาหารมาจากร้านชื่อดังมาเลยนะ"

ทีมงานคนหนึ่งเดินมาบอกในห้องสตูดิโอที่นักแสดงกำลังนั่งต่อบทกันอยู่

"นิวหิวหรือยังครับ"

ขุนเขาพระเอกละครของเรื่องหันหน้ามาถามเธอด้วยรอยยิ้ม เธอกับเขาเล่นละครด้วยกันมาหลายเรื่อง เลยค่อนข้างสนิทสนมกันในระดับหนึ่ง และเธอก็รู้ด้วยว่าขุนเขามีความรู้สึกเกินเพื่อนร่วมงานกับเธอ เขาเคยสารภาพความรู้สึกก่อนที่เธอจะหายหน้าไป ตอนนั้นเธอก็ปฏิเสธเขาไปแล้ว บอกว่าเธอคิดกับเขาแค่รุ่นพี่คนหนึ่งเท่านั้น

"ก็นิดหน่อย"

"แต่โมขอบายนะ เพราะไดเอทอยู่"

โมนาพูดแทรกขึ้นมา นึกไม่ชอบใจที่ขุนเขาให้ความสำคัญกับอดีตเพื่อนสนิทเธอมากกว่า ไม่รู้มีดีอะไร ทำไมทีมงานหลายคนถึงได้เอ็นดูนัก ทั้งที่เธอพยายามทำดีแทบตาย แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร

"ผอมขนาดนี้ ยังไดเอทอีกเหรอ"

อัญชันนักแสดงในเรื่องอีกคนเอ่ยขัดขึ้นมา พร้อมกับเบะปากมองบน

"ก็ฉันไม่อยากให้หน้าบานตอนออกกล้องอ่ะ คนที่มีบทบาทน้อยคงไม่เข้าใจหรอก"

"นี่เธอว่าใคร?"

"ก็ใครล่ะ ที่ไม่ได้เป็นตัวนำ"

โมนาเองก็มองกลับไปอย่างไม่กลัวอีกฝ่าย เธอรู้ว่าอัญชันไม่ชอบหน้าเธอ ขนาดแสดงละครด้วยกันมาหลายเรื่อง แต่ก็ยังหาเรื่องแขวะเธอได้ตลอดเวลา น่าจะเพราะสนิทกับนินิวมากกว่าเธอ

"ก็ยังดีกว่าคนแถวนี้ ที่รับบทนางเอกที่นิสัยห่างกับตัวจริง ราวฟ้ากับเหว"

"นี่!!"

"พอเถอะโม เธออยากให้ทีมงานเห็นหรือไง"

ขุนเขาเอ่ยห้ามทัพทันที ส่วนนินิวกำลังนั่งยกยิ้มมุมปาก สะใจที่อดีตเพื่อนสนิทโดนอัญชันตอกหน้าไปแบบนั้น

"เราไปกินข้าวกันดีกว่าอัญ"

นินิวลุกขึ้นเดินไปจับแขนอัญชันให้ออกจากห้องไปพร้อมกัน