ログインฉันนามิ ใช่ฉันเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น คุณแม่ของฉันเป็นคนไทยท่านเป็นนักโภชนาการ และเป็นเจ้าของร้านอาหารเพื่อสุขภาพ ชื่อว่าร้านผักหวาน คุณพ่อของฉันเป็นคนญี่ปุ่น และท่านก็เป็นเชฟชื่อดัง เปิดร้านอาหารญี่ปุ่น มีสาขาอยู่หลายประเทศ
ฉันเป็นลูกสาวคนเดียว และแน่นอนฉันเป็นที่รักของทุกคน คุณพ่อคุณแม่ตามใจฉันทุกอย่าง เลี้ยงฉันมาแบบสปอยล์สุดๆ ชีวิตฉันเลยค่อนข้างจะคุณหนู แต่ก็ไม่ได้เรื่องเยอะขนาดนั้น ไม่สิ ก็แค่นิดหน่อย เขาเรียกว่ารู้จักเลือกมากว่า ใช่ ต้องพูดว่าฉันช่างเลือก คำนี้แหละถูกต้องที่สุด ที่ฉันยังไม่มีแฟน ทั้งที่หนุ่มๆ มาตามจีบมากมาย และไม่เลือกที่จะคุยกับใครสักคน ก็เพราะฉันช่างเลือกนี่แหละ และเหตุการณ์ที่เกือบโดนวางยาปลุกเซ็กซ์ในร้านพี่ออโต้ ครั้งนั้นก็ยังฝังใจอยู่เหมือนกัน ฉันเลยกลัว และไม่ไว้ใจใครง่ายๆ อีก @ร้านผักหวาน “คุณแม่คะ” “ว่าไงคะ ลูกสาวคนสวยของแม่” คุณนานาสวมกอดลูกสาวคนเดียวหอมแก้มนุ่มอย่างชื่นใจ “หนูหิวจังเลยค่ะ” “นั่งก่อนสิลูก อยากทานอะไรคะ” “หนูทานสลัดก็ได้ค่ะ ช่วงนี้แก้มเยอะจังเลยค่ะคุณแม่ หน้ากลมไปหมดแล้ว” นามิพูดเสียงออดอ้อน “แม่ก็ว่าสวยดีนะ ผอมไปก็ไม่น่ารักหรอก ว่าแต่หนูไปฟิตเนสบ้างรึเปล่า” “อาทิตย์นี้เพิ่งจะได้ไปเล่นครั้งเดียวเองค่ะ เรียนเยอะเหนื่อยมากเลยค่ะ แล้วคุณแม่ทำอะไรเยอะแยะค่ะเนี่ย” “อาหารเดลิเวอรี่จ๊ะ ออร์เดอร์เข้ามาเยอะเลย เหมือนลูกค้าจะบอกต่อกัน แล้วก็มีสั่งประจำมีคนมารับบ้าง ให้ส่งก็เยอะจ๊ะ” “คุณนานารวยใหญ่แล้วนะ จะเปิดสาขาแข่งกับคุณพ่อรึเปล่าคะ แล้วมีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ” “ไม่ต้องจ๊ะผู้ช่วยแม่เยอะแล้ว ลูกทานสลัดไปเถอะ ไหนบอกว่าหิว” “ค่ะ“ คนตัวเล็กยิ้มให้คุณแม่แล้วก็ทานสลัดของเธอไปเงียบๆ “อันนี้ของคนออโต้นะ เดี๋ยวเดินไปส่งให้เขาที่ฟิตเนสนะจ๊ะ” คุณนานา หันไปพูดกับพนักงานในร้าน “เอ๊ะ! พี่ออโต้สั่งอาหารด้วยเหรอคะ” “ใช่จ้ะ เขาสั่งมานานแล้วนะ เป็นลูกค้าประจำของแม่เลยล่ะ” “ดีเลยค่ะ งั้นหนูเอาไปส่งให้เองค่ะ” “ทำไมละจ๊ะ” “หนูอยากเจอพี่เขาค่ะ” “ลูกสาวคนนี้ ยังไงกันแน่ ทำไมอยู่ๆ ถึงอยากเจอพี่เขาละจ้ะ” คุณนานามองนามิยิ้มๆ “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณแม่อย่ามองหนูแบบนั้นสิคะ ไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ” “โอเคๆ จ้ะไม่มีก็ไม่มี งั้นทานของตัวเองให้หมด แล้วค่อยเอาไปส่งให้คุณออโต้เขา” “ได้เลยค่ะ” @ 911 FITNESS “มาส่งอาหารให้คุณออโต้ค่ะ” นามิแจ้งพนักงานในฟิตเนสของเขา “ฝากไว้ได้เลยครับ” “ฉันต้องเจอคุณออโต้ด้วยค่ะ เพราะต้องอธิบายเรื่องโภชนาการให้เขาฟังด้วย แจ้งคุณออโต้ว่ามาจากร้าน ผักหวานก็ได้ค่ะ” “ครับ” พนักงานเดินเข้าไปในออฟฟิศของเขา เพื่อไปแจ้งเขา สักพักเขาเดินกลับออกมา “เชิญคุณผู้หญิงด้านในได้เลยครับ” นามิเดินเข้าไปในออฟฟิศเขา ออโต้ออกกำกายเสร็จแล้ว เขาอาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อย นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เขามองนามิที่เดินเข้ามาอย่างแปลกใจ ว่าทำไมถึงเป็นเธอ เพราะปกติจะเป็นพนักงานของที่ร้านของคุณแม่เธอมาส่งเป็นประจำ “ทำไมเป็นเรา เราไม่ใช่พนักงานที่ร้านผักหวาน ไม่ใช่เหรอ” ออโต้เอ่ยถามตั้งใจกวนเธอเล่น “นามิเป็นลูกสาว รับหน้าที่มาช่วยงานคุณแม่ ไม่ได้เหรอคะ” ได้มั้ง” “เมนูนี้คุณแม่เพิ่มเข้ามาให้พี่นะคะ เป็นพายบลูเบอร์รีแป้งพายทำมาจากถั่วอัลมอนด์ทานแล้วคลายเครียด ลดรอยตีนกาได้ดีค่ะ” “คุณแม่เราพูดมาแบบนี้” “เปล่าค่ะ นามิแค่ตีความหมายคำว่าคลายเครียดให้พี่ออโต้เข้าใจนะคะ” “วันหลังไม่ต้องตีความ เอาเท่าที่คุณแม่เธอว่ามาก็พอ” ยัยตัวแสบมาหลอกด่ากันชัดๆ รึว่าฉันมีตีนกาขึ้นแล้วจริงๆ งั้นเหรอแอบคิดในใจ “โอเค งั้นแค่นี้ นามิไปนะคะ” “เอาทิปไหม ปกติพี่ให้ทิปเด็กส่งอาหารที่ร้านเราด้วยนะ” “เอาสิคะ ว่าแต่พี่จะให้เท่าไหร่ เมื่อกี้หนู เอ๊ย! นามิขับลัมโบร์มาส่งนะคะ พี่จะให้เท่าไหร่ดีละคะ” “แล้วใครใช้ให้ขับมาละ ใกล้แค่นี้ ไม่เดินมา” “ชิ!ใครจะเดินแดดก็ร้อนตัวดำกันพอดี” “งั้นจะเอาเท่าไหร่” “อืม ห้าพันก็พอค่ะ”ออโต้อุ้มคนตัวเล็กในท่าเจ้าสาว แต่ไม่ลืมที่จะหันมาบอกจิ๋วจิ๋ว “เดี๋ยวพ่อกลับมาเล่นด้วยนะ พาแม่ไปทำน้องก่อน”เหมี่ยว!“พี่ออโต้พูดอะไร” ตีแขนเขาเบาๆ อย่างหมั่นไส้“ก็บอกจิ๋วจิ๋วไว้จะได้เตรียมตัวจะได้รู้ว่ากำลังจะมีน้อง”“ถ้ามีขึ้นมาจะตามใจขนาดไหนก็ไม่รู้” นามิโอบแขนเรียวที่ลำคอแกร่ง มองสบตาคมกริบของเขา “ตามใจสุดๆ แน่นอนครับ”“จะกลายเป็นทั้งบ้านมีหนูดุอยู่คนเดียว”ออโต้หัวเราะ วางคนตัวเล็กลงบนเตียงนุ่ม “ลูกคนแรกจะเอาผู้หญิงรึผู้ชายว่ามาครับ” นามิหัวเราะ “พี่จะเก่งอะไรเบอร์นั้นค่ะเลือกเพศลูกได้ด้วย”เขายิ้ม ล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง นามิตามไปนอนหนุนแขนสามี แล้วกอดเขาแนบชิดไม่ห่าง “แล้วพี่ละคะ อยากมีลูกสาวรึลูกชาย” มือเรียวปลดกระดุมเสื้อเขาลูบไล้ไปตามลอนsixpackเล่นไปตามประสา“จริงๆ พี่อยากมีลูกสาวเอาไว้บ่นน้องชายสักคนนะ มีพี่สาวน่าจะดี จะได้ช่วยดูแลน้อง แม่สวยขนาดนี้ ถ้ามีลูกสาวแสนสวยเอาไว้อ้อนสักคนก็คงดี”“ไม่หวงแย่เหรอคะ”“หวงสิ ใครมาจีบตามถึงบ้านแน่”“น่ากลัวชะมัด ตัวเองยังเอาลูกสาวคนอื่นมานอนกอดได้เลย” ฉันพูดแกล้งหยอกเขา และจุ๊บ! “พี่เอามาทำเมีย ไม่ได้มานอนเกิดเฉยๆ ซะหน่อย พี่ให้
“พี่ๆ น่ารักกันจังเลยนะคะ ดูสนิทกันมากเลย มีพี่น้องนี่ดีไปอีกแบบนะคะ เป็นลูกคนเดียวเหมือนหนูบางทีก็เหงาเหมือนกัน” “เห็นแบบนี้ก็ดีแล้วเพราะฉะนั้นตอนเรามีลูก ควรจะมีลูกแฝดนะดีไหม” ออโต้หันมามองสบตาพูดกับแฟนคนสวยของเขา “ดีครับพี่ผมเห็นด้วยอยากอุ้มหลานแล้วอะ ขอหลานชายนะครับ หลานสาวผมเป็นห่วงต้องตามรับตามส่งอีกเดี๋ยวมีหนุ่มมาจีบ” อาร์เดลพูดยิ้มแย้มอารมณ์ดี “เนี่ยนิสัยคนเจ้าชู้นามิดูไว้ เอาไปสอนลูกอย่าให้เข้าใกล้ หวงขึ้นมาเชียว” ออสตินพูด“พี่ออสตินผมไม่เคยเจ้าชู้เลยครับ ไม่เคยนอกใจใครเลยนะครับ เพราะไม่เคยมีแฟน” “นามิอย่าไปฟังสองคนนี้เจ้าชู้สุดๆ มีแต่พี่นี่แหละที่คอยห้ามตลอด” ออโต้พูดยิ้มๆ “โห!” อาร์เดลหัวเราะ ส่ายหัว“อะไรอาร์เดล ฉันพูดอะไรผิด นายกับออสตินที่สุดแล้ว”“พี่ก็ที่สุดเหมือนกันรึเปล่าคะ” นามิถามออโต้ขึ้นมาบ้าง“พี่ที่สุดมานานแล้วครับ แต่มาหยุดที่หนูไง”“กูตาย กลับเถอะพี่ออสติน ไม่ไหวแล้วพี่ออโต้มีมุมนี้ได้ไง”ออสตินกับอาร์เดลพากันหัวเราะ ออโต้ยักคิ้วให้น้องทั้งคู่ แล้วหันมายิ้มให้นามิ เขาเปลี่ยนไปเพราะเธอคนนี้จริงๆ สามปีต่อมา ออโต้กับนามิแต่งงานกันและใช้ชีวิตกันอย่างมีค
“ฉันว่าพี่เคเดนพร้อมกว่านะ มาโน่นละ อยู่ด้วยกัน มหาลัยก็เดียวกัน แค่เรียนกันคนละคณะคิดถึงเก่ง หมั่นใส่ว่ะ” นามิปากคว่ำใส่เพื่อนแกล้งหยอกเล่น “พี่เคเดนสวัสดีค่ะ” นามิเอ่ยทักทาย“นามิเป็นไงบ้างทุกอย่างโอเคแล้วใช่ไหม” เคเดนเป็นห่วงเพราะรับรู้เรื่องราวมาจากเดลล่าตลอด“เรียบร้อยดีแล้วค่ะพี่ คุณพ่อก็กลับมาจำทุกอย่างได้เหมือนเดิมแล้วค่ะ น่าจะพักผ่อนอีกสักเดือนก็กลับไปดูแลร้านได้เหมือนเดิมแล้วค่ะ”“เออ! นามิแล้วสาขาที่ดีซีล่ะ ยังจะทำต่อไหม” เดลล่าถาม“ไม่ทำดีกว่าคุณพ่อจะขายน่ะ แล้วก็ย้ายมาอยู่ที่ไทยเป็นหลัก ญี่ปุ่นก็ค่อยบินไปดูบ้าง ท่านอยากอยู่ใกล้ฉันกับคุณแม่ด้วย”“ดีแล้วแบบนี้แกจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” “อืมแล้วพี่มาหาเดลมีอะไรคะ” เดลล่าหันไปถามเคเดน “เปล่าพี่มาหาเฉยๆ จะมาถาม นามิเรื่องคุณพ่อด้วย”“ขอบคุณพี่เคเดนที่เป็นห่วงนะคะ งั้นจีบกันไปก่อนนะคะ นามิขอตัวไปห้องน้ำก่อน” เคเดนยิ้มให้เธอ ตอนเย็นนามิเลิกเรียนแล้วรีบกลับไปที่บ้านออโต้ ตามที่นัดกันไว้ คนตัวเล็กรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปกับเขา สองคนมาถึงร้านที่ออโต้จองไว้ พี่ออสตินกับพี่อาร์เดลมาถึงแล้ว “สวัสดีค่ะพี่ๆ” นามิเอ่ยทักทายทั้งคู่ ออ
เช้าวันต่อมา นามิ คุณพ่อคุณแม่ของเธอ ได้ยื่นคำร้องต่อศาลผ่านทนายและศาลได้เรียกไต่สวน คุณหมอมายืนยันต่อหน้าศาลให้คุณพ่อถึงอาการป่วยของท่าน เรนนี่กับคุณแม่ของเธอยังยืนยันว่าคุณพ่อได้ยกทุกอย่างตามพินัยกรรมให้พวกเธอทั้งคู่ตอนที่ท่านยังมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนดี “คุณเออิกิ คุณพอจะจำได้บ้างไหมว่าคุณได้ทำพินัยกรรมไว้รึเปล่า” ศาลถามคุณพ่อของนามิ“ผม ไม่แน่ใจครับ”“คุณลองพยายามคิดดูหน่อย ว่าคุณได้ทำไว้ไหม ก่อนที่คุณจะป่วย”คุณเออิกิ พยายามคิดอย่างหนักจนเกิดอาการ ปวดหัวจี๊ดขึ้นมา ท่านเซนิดหนึ่งแล้วกุมขมับ “ปวดหัว”เรนนี่กับมินตรามองมาที่เออิกิ แล้วลอบยิ้มให้กัน คุณหมอรีบเข้าไปดูอาการของคุณพ่อของนามิทันที “คุณเออิกิรู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ” “ผม ผมปวดหัว”นามิกับคุณแม่ เดินไปหาคุณพ่อของเธอทันทีด้วยความเป็นห่วง“คุณพ่อคะ ไม่ต้องพยายามคิดแล้วนะคะ ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ ไม่เป็นไรแล้วนะคะ ใจเย็นๆ” นามิลูบหลังท่านอย่างปลอบโยน คุณนานาจับมือสามีแน่นอย่างต้องการให้กำลังใจ คุณพ่อมองสบตา นามิ แล้วภาพในหัวฉายความคิดออกมาเป็นฉากๆ มันย้อนกลับไปว่าก่อนหน้านี้เขาทำอะไรบ้าง คุณเออิกิมีท่าทีตื่นเต้น มีสีหน้าดีใจอ
ออโต้ยิ้มส่ายหัวให้กับความดื้อแล้วก็แสบเอาเรื่องของนามิ แต่เขาก็ตามใจเธอ ไม่เช็ดรอยลิปสติกออกนามิเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานเขา ทอดสายตามองลงไปด้านล่างเรื่อยเปื่อย และคอยมองคนตัวโตไปด้วยว่าเขาเดินไปตรงไหนทำอะไร นี่ฉันเป็นผู้หญิงขี้หึงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ยังกับแม่บ้านที่คอยตามเช็กสามี หวงเขาขนาดนี้ได้ยังไง คลั่งรักเขามากไปแล้วนะ นามิ เธอนั่งคิดแล้วเผลอยิ้มกับตัวเอง “แต่เอ๊ะ!” นั้นไงปล่อยไม่ได้เลยมีสาวเข้ามาวอแวเขาอีกแล้ว จะบ้าตาย นามิมองสาวสวยที่เดินเข้ามาชวนออโต้คุยแล้วก็กำลังพยายามเอาตัวเองเข้าไปเบียดแนบชิดกับเขา แต่ดูท่าทางออโต้ก็ขยับหนีตลอด แล้วก็รีบเดินผละออกมา “แล้วนั่นใครอีก” แฟนฉันลงไปสั่งงานลูกน้องแป๊บเดียว จะหิวอะไรกันขนาดนั้น นามิลงจากเก้าอี้มายืนเท้าสะเอวมองเขาผ่านกระจก เมื่อมีสาวสวยเดินเข้ามาหาเขาไม่หยุด ออโต้รีบผละออกมา เพราะถ้าอยู่นานกว่านี้คนข้างบนน่าจะเอาเรื่องเขาแน่ เขารีบสั่งงานลูกน้องแล้วโทรหานามิ บอกเธอว่าเสร็จงานแล้วอยากกลับบ้านเลยไหม นามิลงมาหาออโต้ที่รอเธออยู่แถวหน้าลิฟต์ “กลับเลยเนอะ ง่วงแล้วใช่ไหม” “ค่ะ”สองคนเดินออกมาจากคลับไปที่รถของออโต้ หมอกเปิด
“ข่าวเร็วดีนะครับ แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกครับผมเอาอยู่ เคลียร์เรียบร้อยแล้วครับ” “ผมมาก็แค่เป็นห่วง กังวลว่าถ้ามีปัญหาเกี่ยวกับลูกน้องบ่อยๆ เผื่อคุณออโต้จะเบื่อและไม่อยากบริหารแล้ว ก็เลยอยากมาเสนอตัวไว้ก่อน ขอให้คิดถึงผมเป็นคนแรกถ้าคุณออโต้อยากเปลี่ยนมือน่ะครับ”“ขอบคุณครับ แต่เรื่องที่จะทำอะไรแบบนั้นผมตัดสินใจคนเดียวไม่ได้แน่ๆ ครับเพราะอย่างที่คุณรู้ว่าเป็นธุรกิจของครอบครัว ต่อไปก็ต้องเป็นอาร์เดลที่จะเข้ามารับช่วงต่อ คุณเจียวโจวคงน่าจะพอคุ้นๆ หน้าอาร์เดลอยู่บ้างนะใช่ไหมครับ”“ยังเด็กมากไม่ใช่เหรอครับน้องชายคุณ”“ไม่หรอกครับอาร์เดลตามผมไปไหนมาไหนด้วยตลอดเรียนรู้ไปเรื่อยๆ เรียนจบก็พร้อมที่จะทำงานได้เลย ถ้าคุณเจียวโจวต้องการขยายกิจการ เรามาเกี่ยวดองกันไม่ดีไปกว่าหรอกเหรอครับ” ออโต้ดูท่าทีเขาแล้วรีบยื่นข้อเสนอทันทีให้น้องชาย เจียวโจวได้ยินแบบนั้นเขามีสีหน้าที่เรียบขรึมขึ้นเล็กน้อย “คุณมีลูกสาวคนเดียว ส่วนคุณลุงของผมก็มีลูกชายคนเดียวคืออาร์เดล สองตระกูลถ้าได้เกี่ยวดองกัน รวมกันเป็นหนึ่งยิ่งยากจะหาใครมาต้านทานได้นะครับต่อไปในอนาคต” ออโต้พูดให้เจียวโจวได้คิด “ผมเข้าใจสิ่งที่คุณออโต้