“แล้วหนูเคยทำงานบ้านแบบนี้มาก่อนไหม”
“เอ่อ...หนูเคยทำที่บ้านแล้วก็ที่ห้องพักค่ะ แต่ไม่เคยรับจ้างทำให้คนอื่น คุณเป็นคนแรกของหนู”
ไอ้ประโยค คุณเป็นคนแรกของหนู ที่เธอพูดออกมาทำเอาคนคิดหื่นเสียววาบไปทั้งช่องท้อง เพชรนิลจึงต้องกระแอมกระไอตั้งสติครู่หนึ่ง
“แล้วงานอย่างอื่นล่ะ เคยทำไหม งานง่ายๆที่ได้เงินดีๆน่ะ” เพชรนิลตะล่อมถาม เขาหรี่ตามองเธออย่างจับผิด
“อืมมม...” หนูจ๋าขมวดคิ้วทำท่าครุ่นคิด งานอย่างอื่นเหรอ งานน่ะเธอเคยทำ ทำทุกอย่างในไร่ช่วยพ่อแม่ ทั้งงานที่รีสอร์ตของพ่อจ๋าอีก เธอก็ทำหลายอย่างนะ แต่ไม่ได้เงิน เพราะทำช่วยครอบครัว แต่ล่าสุด เธอเพิ่งได้ทำงานร่วมกับคนอื่นที่โรงแรมอาเหนือ แบบนั้นจะเรียกว่าทำงานง่ายๆเงินดีไหม เพราะเธอทำไม่ถึงชั่วโมงก็ถูกอาเหนือลากไปหาป้าปรายแล้ว
“คือ...หนูเคยทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่โรงแรมค่ะ แต่งานไม่ง่ายนะคะ เงินก็ไม่ได้เยอะด้วย” หนูจ๋าตอบแล้วยิ้มเจื่อน
เพชรนิลผู้นั่งลุ้นคำตอบลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก เขารีบประมวลผลสิ่งที่เธอบอกมาทั้งหมด แล้วก็สรุปได้ว่า เธอโดนเพื่อนหลอกมาจริงๆ
“แล้วเก็บเงินพอหรือยัง พี่
ไอเย็นของอากาศยามดึกทำให้หนูจ๋าห่อไหล่ทันทีที่เสื้อพ้นจากตัว หญิงสาวยกสองมือขึ้นมากอดอกบิดบังเต้าอวบจากสายตาคมปลาบ“พี่กระต่าย...” หนูจ๋าเบี่ยงหน้าหนีมองเมินไปทางผนังกระจก เธอมองเห็นน้ำทะเลสะท้อนแสงจันทร์ หญิงสาวเม้มปากแน่น รู้ดีว่าสิ่งที่กำลังทำกันอยู่ไม่ถูกต้องนัก แต่ร่างกายเธอกลับโหยหาร่ำร้องบางอย่างจากเขา และเธอหยุดมันไม่ได้“หนูจ๋า...” กระต่ายน้อยเรียกน้องเสียงกระเส่า เขาใช้แรงที่มีมากกว่าดึงสองแขนออกจากความสวยงามตรงหน้า เต้าทรวงสาวเต่งตึงอวดโฉมท้าแสงจันทร์ต่อหน้าเขา“สวยมากครับ คนเก่งของพี่” หนูจ๋าช้อนสายตาขึ้นมองเขา หญิงสาวขยับตัวบิดหนี เขินอายกระต่ายน้อยช้อนมือลงใต้แผ่นหลังเนียนแล้วดันขึ้น เขาก้มลงจูบฐานเต้าอวบสองข้างแผ่วเบา ก่อนจะครอบครองความอวบอิ่มด้วยปาก ดูดกลืนและฉกชิมเร่าร้อน“อ๊ะ!” หนูจ๋าขยุ้มเส้นผมเขาไว้เต็มมือ อารมณ์ร้อนในกายสาวลุกฮือ การเปิดเปลือยเนื้อตัวท่อนบนไม่ได้ทำให้เธอเหน็บหนาว เพราะเมื่อกระต่ายน้อยปรนเปรอเธอด้วยปากและลิ้น หนูจ๋าก็ร้อนรุ่ม ดิ้นพล่าน วูบวาบไปทั้งตัวกระต่ายน้อยสัมผัสน้องแนบชิด ปลุกเร้าอารมณ์เร้นลับในกา
“หนูหิว เลยลงมาหาอะไรกินค่ะ” หนูจ๋าฉีกยิ้มกว้างแล้วมองไปทางเศษซากอาหารที่วางอยู่ข้างๆ กระต่ายน้อยมองไปทางที่น้องหันหน้าไป ก็พบหลักฐานของการลงมาข้างล่างของเธอ“เมื่อหัวค่ำก็กินไปตั้งเยอะแล้ว ยังจะลงมากินอีก ไม่กลัวอ้วนหรือไง”“อ้วนไม่กลัว กลัวไม่อิ่มค่ะ”“พี่ไม่อยากมีแฟนเป็นหมู”“ไม่อยากมีแฟนเป็นหมู ก็คงต้องไปหาคนอื่นแล้วล่ะค่ะ เพราะหนูจะกินต่อไปเรื่อยๆ กินให้อ้วนเป็นหมูเลย” หนูจ๋าว่างอนๆ เรื่องอะไรมาว่าเธอเป็นหมู คนนิสัยไม่ดี“พี่ไม่อยากมีแฟนเป็นหมู แต่พี่อยากมีแฟนเป็นหนู”คนถูกแฟนจีบเขินจนต้องแก้เขินด้วยการทำร้ายร่างกายเขา หนูจ๋าทุบต้นแขนเขาไปหนึ่งที แล้วแสร้งเมินหน้าหนีมองไปยังวิวเบื้องหน้า เพชรนิลขยับเข้าใกล้น้อง เขาฉกชิงหอมแก้มนวลฟอดใหญ่“พี่กระต่าย!” หนูจ๋ากุมแก้มที่ถูกหอม แล้วหันมามองหน้าเขาด้วยความตกใจ“พี่ขอจูบได้ไหมครับ” ก็น้องน่ารักเสียจนเขาจะอดใจไม่ไหวแล้ว เพชรนิลยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดแก้มเนียน หนูจ๋าถูกสะกดตรึงไว้ด้วยสายตาคมปลาบที่สะท้อนแสงจันทร์เป็นประกายล้ำลึกริมฝีปากอุ่นร้อนแนบประกบ หนูจ
“พร้อมหรือยังครับ” เมื่อเห็นว่าน้องหน้าตาไม่ดีเท่าไร กระต่ายน้อยจึงเปลี่ยนเรื่องคุย มาเที่ยวด้วยกันทั้งที เขาอยากให้เธอสนุก มากกว่ามานั่งกังวลใจแบบนี้“พร้อมอะไรคะ”“ก็พร้อมเป็นคนรับใช้พี่ไง เราจะไปแข่งจับปูลมกัน ยังไงงานนี้หนูจ๋าก็แพ้พี่อยู่แล้ว”“หนูว่าพี่กระต่ายควรถามตัวเองมากกว่านะคะว่า พร้อมที่จะมาเบ๊ให้หนูหรือยัง สองวันนะคะ ห้ามเบี้ยว”“ใครจะแพ้ ใครจะชนะเดี๋ยวรู้กัน พี่ไปก่อนนะ” กระต่ายน้อยลุกขึ้นวิ่งลงไปที่ชายหาดก่อน“พี่กระต่าย! ขี้โกง!” หนูจ๋าตะโกนว่าไล่หลังเขาไป แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งตามไปทันทีคืนเดือนหงายพระจันทร์เต็มดวง หาดทรายสีขาวสะท้อนแสงจันทร์ระยิบระยับ เสียงคลื่นซัดสาดดังต่อเนื่อง ลมทะเลพัดแรงตลอดเวลาชายหาดกว้างมีเพียงสองหนุ่มสาวกำลังแย่งกันจับปูลมอย่างสนุกสนาน หนูจ๋าหัวเราะเสียงกังวานใส เธอยังจับไม่ได้สักตัว แต่พี่กระต่ายน้อยกลับจับได้ก่อน หญิงสาวจึงปรี่เข้าไปคุกเข่าลงต่อหน้าเขา แล้วแย่งเอาหน้าตาเฉย“เด็กขี้โกง” กระต่ายน้อยว่าน้องที่แย่งปูลมไปจากมือเขาต่อหน้าต่อตา ที่จริง ที่น้องแย่งไปได้ง่ายๆ เพราะเขายอมเอง
เพชรนิลมาถึงก่อน เขาเริ่มปิ้งย่างไปบางส่วนรอเธอแล้ว"กุ้ง!!!" หนูจ๋ามองกุ้งตัวโตที่วางอยู่ในจานบนโต๊ะอย่างตื่นเต้น"หนูกินได้เลยไหมคะ" เพราะกลัวเขาจะหาว่าพอลงมาก็กินทันทีโดยไม่ทำอะไรเลย หนูจ๋าเลยต้องถามคนย่างกุ้งก่อน"กินได้เลยครับพี่ ย่างไว้รอหนูจ๋านั่นแหละ"หนูจ๋ายิ้มดีใจ รีบนั่งลงแล้วเลื่อนจานกุ้งเข้ามาใกล้ หญิงสาวแกะกุ้งวางไว้ในจาน แต่ยังไม่ยอมกิน คนที่กำลังย่างอาหารทะเลอย่างอื่นอยู่บนเตาหันไปมองแล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย"แกะแล้วทำไมไม่กินล่ะครับ""หนูรอพี่กระต่ายมากินพร้อมกันค่ะ" หนูจ๋าตอบแล้วยิ้มหวานให้เขา"กินก่อนพี่เลยครับไม่ต้องรอ พี่ย่างปูสุกแล้ว เดี๋ยวพี่ไปนั่งกินด้วย""ไม่เอาค่ะ รอกินพร้อมกันดีกว่า เมื่อกี้หนูแอบกินรองท้องไปแล้ว สองตัว พี่กระต่ายไม่ต้องห่วงกลัวว่าหนูจะหิวจนเป็นลมนะคะ"กระต่ายน้อยยิ้มเอ็นดูคนที่นั่งแกะกุ้งจนใกล้จะหมดจานแล้ว ปกติถ้าไปกับสาวๆ พวกนั้นมักจะรอให้เขาแกะกุ้งบริการพวกหล่อน อ้อนให้เขาทำนู่นทำนี่ให้สารพัด แต่หนูจ๋ากลับไม่เป็นเช่นนั้น เธอทำเองทุกอย่าง และทำเผื่อเขาด้วย แฟนใครนะน่ารักจริง
“พี่กระต่ายว่าอะไรนะคะ” ที่จริงหนูจ๋าได้ยินเต็มสองหู เพียงแต่เธออยากได้ยินอีกครั้งให้แน่ใจว่า ที่เขาพูดมานั้นไม่ได้พูดมาเพราะต้องการให้หายงอน“พี่บอกว่า พี่รักหนู” เพชรนิลพูดยิ้มๆ เขาปรายตามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปตั้งใจขับรถเหมือนเดิมคำบอกรักเต็มสองหูทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเร็ว ใบหน้าเนียนใสแดงก่ำ แดงไปถึงใบหูคนเพิ่งบอกรักสาวไปเหลือบมองแล้วยิ้มเอ็นดู ก็น่ารัก น่าฟัดขนาดนี้ใครจะอดใจไหว เขาคิดว่า เขาตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจังแล้วล่ะ“ขี้แกล้งตลอดเลย” หนูจ๋าอุบอิบว่าแล้วขยับตัวนั่งตรง หญิงสาวเม้มปาก ปรายตามองเขาเป็นระยะ“ชอบว่าพี่แกล้งดีนัก เดี๋ยวก็แกล้งจริงๆซะหรอก” กระต่ายน้อยขู่สาว“นี่ยังไม่เรียกว่าแกล้งอีกหรือคะ” หนูจ๋าว่างอนๆ“ยังครับ เพราะถ้าพี่แกล้ง พี่ไม่แกล้งแบบเด็กๆหรอก พี่จะแกล้งแบบผู้ใหญ่แกล้งกัน”ตาคมปลาบเหลียวมองเธอแวบหนึ่ง เป็นช่วงเวลาที่หนูจ๋าหันไปมองเขาพอดี หญิงสาวร้อนวาบไปทั้งใบหน้า เธอพอเข้าใจความหมายของการแกล้งแบบผู้ใหญ่ที่เขาว่า“ก็ลองแกล้งดูสิคะ หนูจ๋าจะฟ้องพ่อจ๋า”คนที่ต่อว่าต่อข
ณ คอนโดหรูแห่งหนึ่งกลางเมืองกรุง คนที่เพิ่งขอคบสาวเป็นแฟนครั้งแรกในชีวิตนอนยิ้มกับเพดาน โคมไฟ ประตู หน้าต่าง ผ้าม่านนัยน์ตาเลื่อนลอยมองเห็นอะไรก็ยิ้มไปหมดใบหน้าสวยหวานวนเวียนอยู่ในห้วงคำนึงกลิ่นอายหอมละมุนยังผลให้เผลอสูดลมหายใจยาว แล้วพริ้มตาหลับลงอย่างสุขใจ“มีแฟนแล้วนะโว้ย! ไอ้กระต่ายน้อย” เพชรนิลบอกตัวเองยิ้มๆแต่...มีแฟนแล้ว งั้น...ต่อไปนี้ก็ห้ามไปกุ๊กกิ๊กกับใครต้องเคลียร์ตัวเองเพื่อน้องสิ แล้วเตียงนี้ผ่านสมรภูมิมาโชกโชนเกินไปไม่คู่ควรกับหนูจ๋าเลย ซื้อคอนโดใหม่เลยดีไหมวะ หรือจะรื้อที่นี่ทำใหม่ทั้งหมด ควรบอกพ่อกับแม่ให้ไปขอหมั้นน้องไว้ก่อนดีไหม หรือควรปิดเป็นความลับไปก่อน ไม่ได้สิต้องให้เกียรติน้อง แล้วเราต้องไปแนะนำตัวเองกับพ่อแม่น้องไหม ฉิบหายล่ะ...แก่กว่าน้องตั้งหลายปี แบบนี้พ่อกับแม่เขาจะไม่แจ้งความจับข้อหาพรากผู้เยาว์เหรอวะ เฮ้อ!...มีแฟนเป็นตัวเป็นตนทั้งทีทำไมมันดูยากเย็นอย่างนี้วะหลังจากนอนคิดโน่นคิดนี่กังวลใจเรื่องโน้นเรื่องนี้หลายอย่าง ทุกเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับหนูจ๋าทั้งนั้น กระทั่งคิดไปถึงเรื่องที่เธอจะต้องกลับไปอยู่บ้านช่วงปิดเทอม เพชรนิล