หวานพาลรัก 16

“พี่วีอย่าเข้ามานะ” พรรณดาราแหวเสียงดัง เพราะกลัวเขาจะทำอะไรเอาแต่ใจอีก

“เอาผ้าห่มมานี่”

“ไม่!”

“ก็บอกให้เอามานี่” กวีก้าวพรวดเดียวก็ถึงตัวดักแด้ขาวอวบ ชายหนุ่มแกะดึงไม่กี่ครั้ง ผ้าห่มผืนใหญ่ก็มาอยู่ในมือ คนร่างเปลือยยืนกอดตัวเอง มองเขาด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“ไปอาบน้ำได้แล้ว ขืนยังยืนอยู่แบบนี้ เดี๋ยวพี่ก็จัดรอบเช้าอีกสักรอบหรอก” กวีบอกยิ้มๆ คนที่เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองยืนอยู่หน้าห้องน้ำแล้วขึงตาใส่ ก่อนจะรีบผลุบเข้าไปในห้องน้ำ พาเรือนร่างเย้ายวนหลบหนีจากสายตาหื่นกามของเขา

กวีถอนหายใจยาว เขามองประตูห้องน้ำที่เพิ่งปิดลงอย่างมีความสุข ไออุ่นจากเรือนกายนุ่มนิ่มทิ้งร่องรอยไว้บนผ้าห่มที่เขาถืออยู่ กลิ่นหอมของกลิ่นเนื้อสาวที่ติดอยู่แม้เจือจาง แต่ก็ทำให้คนรักหลงเมียอดไม่ได้ที่จะยกมันขึ้นมาดม แล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข

“กินช้าๆก็ได้ พี่ไม่แย่งหรอกน่า” คนอารมณ์ดีนั่งมองเมียกินข้าวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุข แถมยังเอ่ยแซว และจ้องมองเมียตาหวานเชื่อม

พรรณดาราเงยหน้าขึ้นจากข้าวต้มชามโต มองค้อนคนที่สูบแรงสูบพลังเธอไปจนหมด