LOGINShare
บทที่ 25 - ศึกชิงนาง
Last Updated:
2025-01-19 11:50:21
Latest chapter
น้องสาวสุดที่รักตกสวรรค์มากับสัตว์เทพบรรณกาล บทที่ 50 - โชคชะตาที่เปลี่ยนแปลงไป
@ ณ วัดเซียนกู่ บนเขาเบญจเทวะ บรรยายที่เงียบสงบ องค์หญิงเยียนหลินยืนรอคอยคนผู้หนึ่งอยู่ในศาลาลานวัดอย่าใจจดใจจ่อ สายลมพัดเอื่อยๆ กลิ่นดอกไห่ถังโชยลมปะทะจมูกมีกลิ่นหอมจางๆ ทางฝ่ายองค์ชายซานอี้กับองค์ชายลั่วซือแอบตามองค์หญิงเยียนหลินมาจากวัง เพื่อมาซุ่มดูน้องสาวว่าแอบนัดพบกับผู้ใด?“ผู้ใดกันที่ทำให้เยียนเยียนของเราต้องแอบออกจากวังมาพบถึงวัดเซียนกู่นี่“องค์ชายลั่วซือเอ่ยกับองค์ชายซานอี้“นั่นสิ นี่ก็รอนานแล้วซีอินนัดพบใครกันนะ”องค์ชายซานอี้มักถนัดเรียกนามรองขององค์หญิงเยียนหลินมากกว่าเรียกเยียนเยียน เหมือนองค์ชายสี่!ที่วัดเซียนกู่ ถึงแม้ว่าจะเงียบสงบ แต่ก็ตั้งอยู่บนเขาเบญจเทวะ เขาเบญจเทวะนี้มีสัตว์ปีศาจ และผู้บำเพ็ญเซียนอาศัยอยู่ไม่น้อย “นั่นใครกัน!” องค์ชายทั้งสองสายตาจับจ้องผู้ที่มาใหม่สองคนนั่น พวกเค้าเข้าไปในวัดสักพักใหญ่ จึงค่อยออกมา เดินตรงมายังศาลาดอกไม้”เหมือนจะเป็นคุณชายสกุลฟางกับคุณหนูสกุลฟาง“องค์ชายสามซานอี้เอ่ยขึ้น“ตรงนี้ไม่ได้ยินอะไรเลย อยู่ไกลเกินไป เราเข้าไปใกล้ๆศาลาอีกหน่อยได้มั้ย”องค์ชายสี่ลั่วซือบ่นเบาๆ ทั้งสองจึงค่อยๆกึ่งย่องกึ่งคลานเข้าไปใกล้ศาลาดอกไม้นั่น แต่ไ
น้องสาวสุดที่รักตกสวรรค์มากับสัตว์เทพบรรณกาล บทที่ 49 - มังกรเทพอวี่หลง
ในงานเลี้ยงพิธีปักปิ่น องค์หญิงเยียนหลินไม่ได้พบท่านราชครูหรือท่านอาจารย์จึงเอ่ยปากถามความกับเหม่ยจู “ในงานนี่ข้าไม่เห็นท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์ไม่มาหรือ?” “องค์หญิงน้อย เหม่ยจูก็ไม่เห็นเจ้าคะ เดี๋ยวเหม่ยจูไปสอบถามที่ตำหนักเรือนรับรองให้เจ้าค่ะ“เหม่ยจูจึงไปตามรับสั่งขององค์หญิง!สักพักองค์หญิงน้อยเริ่มมีอาการปวดหัวตาลายรู้สึกร้อนวูบวาบ ”แย่แล้ว ข้าถูกวางยา เหล้าจอกจอกสุดท้ายของคุณชายจางมีปัญหาแน่ๆ พิษชนิดใดกันนะ องค์หญิงน้อยรีบหยิบเข็มออกจากห่อผ้า แท่งไปที่จุดอู่ซูเสฺวียป้องการลมปราณทั้ง 5 ก่อนที่พิษจะได้วิ่งไปทั่วร่างให้ช้าลง องค์หญิงน้อยค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินออกจากงานพิธีปักปิ่นเพื่อกลับตำหนักจิ่งหลิน!แต่ก็ไม่พ้นสายตาคุณชายจางที่ได้วางแผนชั่วอยู่ก่อนแล้วองค์หญิงน้อยเริ่มมีเหงื่อออกตามใบหน้าและ มีอาการร้อนรุ่มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นางเดินโซซัดโซเซ พยายามประคองตัวเพื่อพาตัวเองไปให้ถึงตำหนักจิ่งหลิน และแล้ว! คนที่มาดักหน้าองค์หญิงน้อยคือคุณชายจางนั่นเอง เค้าก้าวเท้าเข้ามาหาองค์หญิงน้อยอย่างช้าๆ เดินเข้ามาหนึ่งก้าว องค์หญิงก็เดินถอยหลังไปหนึ่งก้าว“อย่าเข้ามานะ เจ้าใส่อะไรลง
น้องสาวสุดที่รักตกสวรรค์มากับสัตว์เทพบรรณกาล บทที่ 48 - พิธีปักปิ่น
@ ณ สำนักศึกษาอู่หวิ๋นไถในวิชาฝึกยุทธ์ของท่านอาจารย์เจียงห้องเรียนส่วนใหญ่ของท่านอาจารย์เจียงคือลานฝึกยุทธ์ องค์ชายน้อยยังคงจับคู่อยู่กับซื่อจือหวังโหวน้อยหรือหวังจื่อเย่สหายร่วมเรียนส่วนอีกด้านหนึ่งของสนามที่ติดกันเป็นสนามตีคลีซึ่งผู้ที่อยู่ในสนามตีคลีคือห้องเรียนขององค์ชายอันซื่อ,องค์ชายต้วนอวี้,ฉีอ๋องกับพรรคพวกและคนอื่นๆที่เรียนระดับชั้นเดียวกันในสนามตีคลีควบม้าแข่งตีคลีค่อนข้างดุเดือดจนทำให้เยียนหลินให้ความสนใจมองไม่อาจละสายตาไปจากตรงนั้นได้!“องค์ชายน้อย! องค์ชายน้อย!”ซื่อจื่อเรียกเยียนหลินที่เหมือนจะยืนจ้องใจจดจ่ออยู่ในสนามตีคลี เค้าจึงเอามือวางบนบ่าเยียนหลินเบาๆ พร้อมกับเรียกเยียนหลินว่า“องค์ชายน้อย”เยียนหลินสะดุดเล็กน้อยหันกลับมามองต้นเสียง“อ่อ ซื่อจื่อ!”เยียนหลินอุทาน! “อาจารย์เรียกพวกเราแล้ว ไปกันเถอะ”ซื่อจื่อพูดพร้อมชี้มือไปทางลานฝึกยุทธ์ เยียนหลินพยักหน้ารับและเดินไปพร้อมซื่อจื่อที่ลานฝึกยุทธ์ตรงนั้นมีราวแขวนขึงเชือกป่านสูงราวสิบกว่าฉื่อเห็นจะได้ อาจารย์เจียงเรียกให้ลูกศิษย์มารวมตัวกันที่นั่น เมื่อทุกคนได้เข้าแถวยืนอยู่ต่อหน้าท่านอาจารย์เจียงกันทั้งหมดอาจารย์เจียงจ
น้องสาวสุดที่รักตกสวรรค์มากับสัตว์เทพบรรณกาล บทที่ 47 - ระลึกชาติได้
@ ณ ตำหนักบูรพา“อ๋องฉีเสด็จ! พะยะค่ะ”ขันทีน้อยหน้าตำหนักบูรพากล่าวรายงาน อันซื่อกำลังนั่งจิบน้ำชาสนทนากับต้วนอวี้ ส่วนซานอี้นั่งเล่นหมากกระดานกับลั่วซือเมื่ออ๋องฉีมาเยือนจึงทำความแปลกใจให้อันซื่อถึงขนาดต้องเอ่ยปาก “เสด็จอา มีธุระอันใดกับหลานหรือไม่ พระเจ้าข้า”อันซื่อยืนทำความเคารพผู้เป็นอา บรรดาน้องๆก็รู้มารยาทจึงลุกขึ้นคำนับด้วย“ในพิธีบวงสรวงเทวดา ข้าไม่เห็นองค์ชายน้อยแม้นแต่เงา จึงอยากมาเยี่ยมเยียนเค้าสักหน่อย”ใจจริงแล้วอ๋องฉีอยากมาจับสังเกตมากกว่า“ทูลเสด็จอา องค์ชายน้อยไม่ได้อยู่ที่นี่ พระเจ้าข้าท่านราชครูรับองค์ชายน้อยเป็นลูกศิษย์อีกคนหนึ่ง ตอนนี้จึงร่ำเรียนอยู่กับท่านราชครู พระเจ้าข้า”อันซื่อแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้าได้ดีทีเดียวจนต้วนอวี้มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า “ไหนๆท่านอาก็เสด็จมาถึงนี่แล้ว เชิญนั่งลงดื่มชาสักถ้วย เล่นหมากกระดานกับหลานๆสักตาสองตาเทิด”ต้วนอวี้เผยมือพร้อมกล่าวเชิญอ๋องฉี“ไม่เป็นไร ข้าจะไปพบเสด็จพี่แล้วก็จะกลับจวนเลย ไว้เจอกันที่สำนักศึกษาเถอะ“อ๋องฉีสะบัดแขนเสื้อแล้วหมุนตัวเดินออกจากตำหนักบูรพาไป”เสด็จพี่! เสด็จอาประสงค์สิ่งใดกันแน่ ใยข้ารู้สึกได้ว่าไม่หวังดีต่อองค
น้องสาวสุดที่รักตกสวรรค์มากับสัตว์เทพบรรณกาล บทที่ 46 - กลับคืนสู่เจ้าของเดิม
เยียนหลินได้มาเรียนที่สำนักอู่หวินไถได้เดือนกว่าแล้ว สำนักศึกษามีวันหยุดประจำเดือน 4 วันเพื่อให้นักเรียนได้หยุดพักผ่อนและกลับไปเยี่ยมบ้านได้เช้านี้เยียนหลินกับองค์ชายทั้งสี่ต่างก็เก็บข้าวของเตรียมตัวกลับวังหลวง “องค์ชายน้อย! เจ้าอยู่หรือไม่?“ เสียงใครคนหนึ่งด้านนอกเอ่ยถามถึงคนในห้อง“อยู่! ข้าอยู่” เยียนหลินเดินไปเปิดประตู ผู้ที่มาเรียกคือซื่อจื่อหวังจื่อเย่นี่เอง“พี่จื่อเย่! มีเรื่องอันใดหรือ?“เยียนหลินถามด้วยความสงสัย”เจ้ากำลังเก็บของอยู่หรือ“ซื่อจือสอบถามเรียบๆเคียงๆ”ใช่! ใกล้เสร็จแล้วล่ะ พี่จื่อเย่เข้ามาดื่มชาก่อนสิ“ เยียนหลินเชื้อเชิญ ซื่อจื่อจึงเข้ามาในห้องพักแต่นั่งลงตรงโต๊ะกลางห้องที่ไว้รับแขก เยียนหลินจึงนั่งลงข้างๆ และรินชาให้”พี่จื่อเย่มีธุระอันใดกับข้าหรือไม่“เยียนหลินถามแบบไม่ค้อม”วันหยุดนี้ข้าชวนเจ้าไปเที่ยวได้หรือไม่?“จื่อซื่อก็พูดแบบไม่อ้อมค้อม แต่อันซื่อกับต้วนอวี้เมื่อได้ยินซื่อจื่อพูดเช่นนั้นจึงรีบหันไม่พูดพร้อมกันว่า”ไม่ได้!” อันซื่อและต้วนอวี้ต่างก็มองหน้ากันและกัน“ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้! แต่เสด็จพ่อคิดถึงองค์ชายน้อยเหลือเกิน อีกอย่างท่านราชครูก็จะมาในวันพร
น้องสาวสุดที่รักตกสวรรค์มากับสัตว์เทพบรรณกาล บทที่ 45 - เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก
เช้านี้เยียนหลินเข้าเรียนวิชาแพทย์และสมุนไพรของท่านอาจารย์เซียว นางนั่งเรียนคู่กับซื่อจื่อหวังโหวน้อย ถัดมาที่โต๊ะด้านหลังเป็นองค์ชายซานอี้กับองค์ชายลั่วซือนั่งคู่กันเนื่องจากเยียนหลินมีพื้นฐานทางการเรียนแพทย์มาจากสำนักหมอหลวงในวังแล้ว จึงเป็นเรื่องง่ายในวิชาของอาจารย์เซียวและมักจะได้คะแนนเป็นลำดับสูงสุดในชั้นเรียน จึงเป็นที่โปรดปรานของท่านอาจารย์เซียวยิ่งนักตอนนี้ในเวลานั่งเรียน อยู่ๆ เยียนหลินก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมา นางมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นที่หน้าผากหลายเม็ดใบหน้าที่ขาวนวลกับริมฝีปากบัดนี้กับซีดลง นางพยายามอดทนกับความเจ็บปวดที่เพิ่มทวีมาเป็นระลอกๆ มือที่วางอยู่บนโต๊ะเกร็งจนกำแน่นทั้งสองข้าง ความเจ็บปวดนี้เริ่มมาเป็นระลอกแล้วระลอกเล่า จึงเริ่มทนความปวดหน่วงๆนี้แทบจะไม่ไหว ขณะเดียวกันซื่อจื่อที่นั่งข้างๆกันกับเยียนหลินก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ “องค์ชายน้อยเจ้าเป็นอะไรหรือไม่ ทำไมเจ้าหน้าซีดนักล่ะ”ซื่อจื่อพูดพรางก็หยิบผ้าเช็ดหน้าที่พกไว้ตรงหน้าอกเสื้อของตนออกมาแล้วซับเหงื่อที่ใบหน้าขององค์ชายน้อย ซานอี้กับลั่วซือเห็นเช่นนั้นก็รีบลุกขึ้นเดินไปทางเยียนหลิน ซานอี้ใช้มือทั้งสองจับที่แขนเพ
You may also like
ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ34.2K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์23.5K viewsแต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ | wanna be yours
ACHICHI29.9K viewsจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์29.4K viewsร้ายเล่ห์ลวงรัก
ดอกอ้อลู่ลม4.0K viewsแค้นเสน่หา
ต้าวตังค์68 viewsฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]
มณีภัทรสร196 viewsลุงฝาแฝดสุดสวาท
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ1.1K views
