ตอนที่ 6 ผลงานชิ้นสำคัญ

ตอนที่ 6 ผลงานชิ้นสำคัญ

“พี่อนุญาตให้เบนซ์ไปอ่อยมันได้ แต่ห้ามมีอะไรกับมันเด็ดขาด...รู้มั้ย”

“ค่ะ ถ้าพี่ได้สัมปทานแล้วเบนซ์ก็จะเลิกไปหาคุณติณทันที” เสี่ยกำธรกระชากภรรยาสาวเข้ามาบดจูบอย่างหื่นกระหาย

“พี่ขอนะเบนซ์ พี่อยากเหลือเกิน”

เสี่ยกำธรกระซิบเสียงแหบกระสัน ในขณะที่มือหนาเลื่อนเข้าไปที่เสื้อของภรรยาเพื่อปลดกระดุมและถอดเสื้อออกไปให้พ้นทาง

“อืม พี่ธร...อื้อ” กนกอรกรีดร้องเมื่ออีกฝ่ายพยายามดึงกางเกงเธออย่างแรงจนหญิงสาวล้มหงายหลังลงไปบนเตียง เสี่ยกำธรแทบจะมือไม้สั่นไปหมดเมื่อตะโบมมือลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวภรรยาสาวอย่างแทบจะอดรนทนไม่ไหวอีกต่อไป

ริมฝีปากของเสี่ยกำธรบดจูบบังคับให้หญิงสาวเปิดปากก่อนจะแทรกลิ้นสากของเขาเข้าไปเกี่ยวรัดรุกไล่จนกนกอรแทบจะขาดใจ สองมือหนาฟอนเฟ้นเต้านมอวบใหญ่ที่ยังอยู่ภายใต้บราเซียร์จนเสี่ยกำธรต้องละจากริมฝีปากจิ้มลิ้มนั้นลงมาฟัดยอดปทุมถันสีหวานที่ดีดเด้งออกมาอวดโฉมชูล่อริมฝีปากของเขาเมื่อเสี่ยกำธรดึงบราเซียร์ที่เป็นปราการชั้นสุดท้ายออกลิ้นสากของเขาตวัดรวบดูดราวกับหิวโหยมานาน กนกอรได้แต่ครางอยู่ในคออย่างวาบหวิวและทรมาน

ร่างกายที่ถูกปรนเปรอจากแรงหื่นกระหาย ทําให้หญิงสาวที่เพลียจากการร่วมรักกับติณภพมาหมาด ๆ รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง

“อ๊ะ....พี่ธร ...อ๊ะ....อ๊าหหหหห์....” เสี่ยกำธรขยับสะโพกช้าๆ ค่อยๆ ใช้แก่นกายของตัวเองเสียดแทรกเข้าไปให้กนกอรได้รับรู้ ความรู้สึกถึงทุกสัมผัสเสียดสีสอดใส่อย่างแนบแน่นสนิทสนมนั ้น

“อื้อออ...อ๊า...อ๊าหหหห์” กนกอรครางออกมาอย่างเสียวซ่าน กลีบดอกไม้ที่ถูกเบียดเสียด ซอนไชผ่านไปทุกตารางนิ้วนั้นทําเอาเธอใจสั่นจนอดรนทนไม่ไหว

“เร็วขึ้นอีกนิดเถอะค่ะ..พี่ธร ... เบนซ์...เสียว อ๊ากห์”

เสี่ยกำธรขยับสะโพกจัดให้ตามคําขอ พลางขยับสะโพกหญิงสาวให้ ยกขึ้นตามลําตัวเขาที่ยืนตั้งท่าอยู่ข้างเตียงอย่างพร้อมเต็มที่สามีดึงจังหวะขยับรุกโยกดันจนหญิงสาวครางเสียงสะท้านพลางแอ่นสะโพก ร่อนรับนํ้าหนักที่กระแทกส่งมา ความคับแน่นที่ตอดรัดเขาอย่างหนักหน่วงนั้นทําให้เสี่ยกำธรครางในลําคออย่างทนไม่ไหว ก่อนจะเร่งจังหวะซอยกระแทกถี่กระชั้นจนเตียงนั้นสั่นไหวไปมา

“อ๊า...อ๊า...อร๊ายยยยย!!!”

“โอววว...โอ๊ววววว เบนซ์จ๋า...โอววว”

เสี่ยกำธรขย่มจนขาเตียงเขยื้อนจากที่เดิมเมื่อพายุอารมณ์โหมพัดมาจนถึงใจกลาง กนกอรเอื้อมมือไปจับขอบเตียงไว้แน่นเพื่อรับแรง กระแทกในขณะที่สามีหนุ่มกําลังจะเสร็จสม

เสียงเนื้อที่กระทบกระแทกกันนั้นยิ่งทวีความดัง จนกระทั่งเสี่ยกำธรร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อแรงตอดรัดที่ถี่รัวของเธอทําเอาเสี่ยกำธรต้องรีบเร่งเครื่องก่อนที่สิ่งที่จรดจ่ออยู่ ภายในจะพุ่งส่งตัวตนของเขาแหวกว่ายไปยังช่องทางอันซับซ้อนของเธอนับล้านๆ ตัว

“อ่าห์ ....โอวววว”

เสี่ยกำธรร้องครางออกมาอย่างสุขสมในขณะที่แอ่นกระตุกฝังแก่นกายจนสุดลําอย่างลึกลํ้า กนกอรมองใบหน้าที่เคลิบเคลิ้มปริ่มเปรมกับการเสพรสรักกับเธอแล้วก็ได้แต่เหนื่อยหน่าย เพราะเธอยังไม่เสร็จสมอารมณ์หมาย

“เสร็จหรือยังจ๊ะที่รัก...” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นเมื่อถอดถอนตัวตนออก เขาลูบไล้เนินเนื้อก็เจอน้ำรักทั้งคั่งค้างอยู่ เสียงสั่นพร่าที่ข้างหูของเธอหญิงสาวรู้ทันว่าจึงรีบบอกว่า

“เสร็จแล้วค่ะ แค่นี้ก่อนค่ะพี่ธร เบนซ์ง่วงจะรีบนอน” เธอโกหกทั้งที่เธอยังไม่เสร็จ แต่ก็ต้องรีบบอกเพื่อให้เขาภูมิใจ ว่าเขาทำให้เธอเสร็จสมได้ ทั้งที่จริงแล้ว ตั้งแต่แต่งงานกันมากนกอรยังไม่เคยมีครั้งไหนที่เธอรู้สึกถึงการเสร็จสมอารมณ์หมายเลยสักครั้ง ตอนแรกเธอไม่รู้และคิดว่านั่นคือการที่เธอถึงจุดสุดยอดแล้ว แต่รสสวาทของติณภพต่างหากที่ทำให้เธอรู้สึกว่านั่นแหละคือการไปถึงจุดสุดยอดจริง ๆ และเธอก็ติดใจรสสวาทที่เขาปรนเปรอให้อยู่ไม่น้อย

“ได้สิจ๊ะ” ไม่นานนักเสียงไลน์โทรศัพท์ของกนกอรก็ดังขึ้น เป็นไลน์ของติณภพ เสี่ยกำธรสั่งห้ามไม่ให้เธอตอบ เขาพลิกกายลงนอนข้าง ๆ กนกอรจึงรีบหยิบชุดคลุมมาสวมแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที

ระหว่างที่พรนภากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานแทนพี่สาวอยู่นั้น ก็มีคนเดินเข้ามาหาเธอโดยที่ไม่เคาะห้อง พรนภากะจะต่อว่าสักหน่อย แต่พอเห็นได้ความหล่อของเขาก็ลืมความคิดนั้นทันที เธอต่อว่าเขาไม่ลงและเอ่ยถามออกไป

“เอ่อ..มาหาใครคะ”

“ผมมาหาคุณกนกอรไม่ทราบว่าอยู่หรือเปล่าครับ”

“อยู่ค่ะ แต่น่าจะเข้ามาทำงานช่วงบ่าย ๆ ค่ะ”

“นี่นามบัตรผมครับ เผื่อว่าคุณกนกอรมาแล้วฝากบอกด้วยนะครับ...ว่าผมมาหา” เขายื่นนามบัตรพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำเอาหัวใจดวงน้อยของสาววัยแรกรุ่นเต้นรัวไม่เป็นท่า

“ขอบคุณค่ะ” พรนภาอ่านชื่อเรียบร้อย แล้วจึงเอ่ยขึ้น

“เดี๋ยวดิฉันจะบอกคุณกนกอรให้นะคะ”

“ขอบคุณครับ ถ้างั้น..ผมกลับก่อนนะครับ”

เสี่ยกำธรเดินตามภรรยาเข้าห้องน้ำไป ด้วยกลัวว่าเธอจะแอบคุยไลน์กับติณภพโดยที่ไม่ให้เขาได้รับรู้ เขาจึงมาเข้ามานั่งรอภรรยาที่อ่างอาบน้ำในห้องน้ำอีกครั้ง จากนั้นเสี่ยกำธรจึงขอมีอะไรกับกนกอรอีกครั้ง เสี่ยกำธรอาบน้ำเสร็จ ก็กำชับให้ภรรยารีบตามเขาลงไป ทั้งที่เธอยังไม่ได้นอน

“พี่ไม่อยากนั่งทานข้าวคนเดียว เบนซ์ลงไปข้าวกับพี่เสร็จแล้ว จะขึ้นมาหลับต่อก็ได้นิ”

“ค่ะ ๆ เดี๋ยวเบนซ์แต่งตัวเสร็จจะรีบตามลงไปค่ะ” ร่างเสี่ยเดินออกห้องไปกนกอรก็ถึงกับถอนหายใจ ในความเอาแต่ใจของสามี นี่เธอคิดผิดหรือเปล่าที่ยอมตกลงแต่งงานกับเขา

เสี่ยกำธรลงไปรอเธอด้านล่าง เมื่อเห็นภรรยาเดินมา จึงเอ่ยทักขึ้น

“ไอ้คุณติณมันไลน์มาอีกหรือเปล่า”

“เปล่าค่ะ มีแค่เมื่อเช้ารอบเดียว”

“ดี งั้นเรารีบทานข้าวเถอะ”

“แล้วถ้าคืนนี้เขาให้เบนซ์ออกไปหาอีกละคะ”

“ได้สิ แต่เรื่องใบอนุญาตสัมปทานโรงโม่หินต้องสำเร็จนะ” กำธรกำชับภรรยา

“ค่ะ เบนซ์จะพยายาม แต่เหมือนคุณติณจะรู้ว่าเบนซ์คบเขาเพื่อหวังผลประโยชน์” กนกอรรีบอธิบาย

“มันจะคิดยังไงก็ช่างเถอะ ขอแค่มันยอมเซ็นต์ให้เราก็พอ”

กว่ากนกอรจะเข้ามาทำงานได้ก็เกือบบ่ายสองพอดี พรนภาจึงเอ่ยบอกเรื่องที่มีคนมาหาพี่สาว เธอยื่นนามบัตรให้กับกนกอร โดยไม่รู้ว่าทั้งคู่นั้นรู้จักกันดีอยู่แล้ว แต่สาเหตุที่ติณภพให้นามบัตรไว้ก็คือ เขาหลงใหลในความสวยของพรนภาต่างหาก

“พี่รู้จักเขาอยู่แล้ว แค่บอกชื่อก็น่าจะรู้ ไม่เห็นต้องฝากนามบัตรให้พี่เลย”

“ไม่รู้สิคะ เขาคงคิดว่าแบมเป็นพนักงานใหม่มั้งคะ”

“คุณติณ เขาคิดอะไรกับแบมหรือเปล่าเนี่ย!.”

“จะบ้าเหรอ..พี่ เพิ่งเจอกัน..เนี่ยนะ”

“ก็ไม่รู้สิ แต่แบมระวังตัวไว้หน่อยก็ดี เขาเป็นเสือผู้หญิง” กนกอรรีบเตือนน้องสาว เพราะเธอเองก็เริ่มชอบพอติณภพ

“ค่ะ”