บทที่ 6 ใครจะพิศวาสลง

ชายหนุ่มเข้ามานั่งรอปาลินที่โซฟาพร้อมกับดูซีรีส์ที่ปาลินเปิดทิ้งไว้ เป็นการฆ่าเวลารอเจ้าของห้องทำกับข้าวให้เขากิน

“ใกล้เสร็จยัง”

“รออยู่เงียบ ๆ อย่าถามมากได้ป้ะ!” ปาลินดุคนที่นั่งอยู่บนโซฟา

นอกจากไม่ช่วยแล้วยังมาเร่งอีก กินก็กินฟรี เดี๋ยวแม่ก็โยนไก่ดิบให้กินเสียหรอก

คนที่โดนดุถึงกับหน้ามุ่ย ก่อนจะหันกลับไปดูหนังตามเดิม เขาเองก็ไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงไปมากกว่านี้ เพราะไม่อย่างนั้นคงได้อดกินแน่ ๆ

ผู้หญิงอะไรวะ ดุชะมัด!!

เวลาผ่านไปไม่นานนัก อาหารที่ปาลินทำก็เสร็จเรียบร้อย ทั้งคู่จึงพากันมานั่งรับประทานอาหารด้วยกัน

ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาตักแกงเขียวหวานไก่เข้าปากตัวเองทันที

“วันนี้แกงเขียวหวานรู้สึกจะเค็มไปหน่อยนะ” ซีนายวิจารณ์รสชาติแกงเขียวหวานที่ปาลินทำ

“กินกับข้าวมันก็พอดีป้ะ?” ปาลินตอบพร้อมกับตักแกงเข้าปาก แล้วยังเคี้ยวกินอย่างเอร็ดอร่อย เหมือนเป็นการบอกว่า สิ่งที่เธอพูดมันคือความจริง

คนที่ได้ฟังถึงกับมุมปากกระตุก รสชาติเค็มไปก็กินกับข้าวงั้นเหรอ? ไอ้ความคิดนี้ไปเอามาจากไหน?! เค็มก็คือเค็มเถอะ!

ถามว่าเขาทำตามไหม? พอกินพร้อมกับข้าวก็พอดีอย่างที่ปาลินพูดจริง ๆ แหละ

เพราะแบบนี้ซีนายเลยต้องได้กินแกงเขียวหวานพร้อมข้าวทุกคำอย่างเลี่ยงไม่ได้ ขืนเขาบ่นมากไป คงได้โดนดีแน่ ๆ

ในระหว่างที่เขากำลังกินข้าวแบบเงียบ ๆ อยู่นั้น สายตาของซีนายก็ได้เหลือบไปเห็นบางอย่าง ทำเอาชายหนุ่มถึงกับสำลักอาหาร

แค่ก แค่ก แค่ก ซีนายทุบอกตัวเองแล้วรีบหยิบแก้วน้ำที่วางอยู่ข้าง ๆ ขึ้นมาดื่มทันที

“เป็นอะไร ไก่ติดคอเหรอ?” ปาลินเอ่ยถามด้วยความห่วงใย

ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมา “เปล่า”

“จู่ ๆ ก็สำลัก สงสัยคิดเรื่องลามกอยู่แน่ ๆ”

ซีนายได้ยินแบบนั้นถึงกับอิ่มกินต่อไม่ไหว ที่ปาลินพูดมันไม่ผิดไปเสียทีเดียว เพราะที่เขาสำลักไม่ใช่อะไร

ปาลินไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน!!

“แกนั่นแหละใส่เสื้ออะไรเนี่ย!!” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้ม

เขาเพิ่งสังเกตเห็นการแต่งตัวของปาลิน เธอใส่เสื้อยืดคอกว้าง แล้วมันไม่ได้กว้างธรรมดา เวลาที่เธอก้มตักกับข้าว มันกว้างจนเขาเห็นไปถึงไหนต่อไหน เห็นขนาดนั้นไม่สำลักก็บ้าแล้ว ยังมีหน้ามาหาว่าเขาคิดเรื่องลามกอีก

“เสื้อยืดไง? แกเห็นเป็นเสื้ออะไรยะ?” ปาลินพูดอย่างหน้าตาเฉย

เห็นทั้งเห็นว่าเธอใส่เสื้อยืดยังจะถามอีก แปลกคนเสียจริง...

แต่เหมือนปาลินจะฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ เธอก้มมองคอเสื้อตัวเอง แล้วรีบเอามือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดไว้ทันที

“กรี๊ดดดด อินาย อิคนลามก! แกแอบดูนมฉันเหรอ? ฮะ!!”

เธอไม่ได้ตั้งใจใส่ชุดแบบนี้นะ มันเป็นความเคยชินต่างหาก เพราะปกติเวลาเธออยู่ห้องคนเดียวก็แต่งตัวแบบนี้อยู่แล้ว อีกอย่างตอนที่ซีนายมาที่ห้อง เธอกำลังวุ่นวายกับทำอาหาร เลยไม่ได้นึกถึงเสื้อที่ตัวเองใส่ว่ามันดูไม่ดีเท่าใดนัก

“โอ๊ยยย แกจะร้องทำไมฮะ!!! แกนั่นแหละ คนบ้าอะไรไม่ใส่เสื้อใน แล้วคิดได้ยังไงว่าฉันจะพิศวาสแกอะ แบนขนาดนั้นต่อให้แกถอดฉันก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก บอกให้รู้ไว้ด้วย! แค่เห็นก็รู้สึกอุจาดตาแล้ว” ซีนายเอ่ยเตือนสติคนที่กำลังโวยวาย

ทั้งที่ตัวเองเป็นคนใส่เสื้อแบบนี้และไม่ระมัดระวังตัวเอง กลับมาหาว่าเขาเป็นพวกโรคจิตเสียอย่างนั้น แล้วคิดได้ยังไงว่าเขาจะพิศวาสตัวเอง

ให้ตายสิ ถ้าพวกเขาเกิดมีซัมติงกัน ฟ้าคงผ่าแน่ ๆ แค่คิดเขาก็สยองแล้ว

ปาลินได้ยินอย่างนั้นถึงกับมุมปากกระตุก เธอยืนขึ้นแล้วเอื้อมมือไปบีบจมูกของอีกฝั่งทันที

“ใครบอกว่าฉันไม่ได้ใส่เสื้อใน ฉันใส่ที่แปะจุกเอาไว้ ตาแกมองยังไงถึงเห็นว่าฉันไม่ใส่เสื้อในฮะ!”

“โอ๊ย ๆ ๆ เจ็บ ๆ ๆ เอามือออก จะบีบเพื่อ!!!” ซีนายปัดมือปาลินออกไปให้ห่างจากจมูกตัวเอง

เขาลูบจมูกไปมาเพราะรู้สึกเจ็บตรงที่ถูกบีบ แรงที่ปาลินบีบนั้นไม่เบาเลย นี่โชคดีแค่ไหนที่จมูกเขามันของจริง ถ้าเสริมมีหวังจมูกเขาเคลื่อนแน่ ๆ

ปาลินไม่หยุดแค่นั้น เธอยังเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่เหนือชั้นกว่า

“อ๋อ... ที่ฉันกล้าแต่งตัวแบบนี้ เพราะฉันรู้ว่าแกน่ะไม่มีอารมณ์ลามกกับใครหรอก ไม่ใช่ไม่อยากลามก แต่ลามกไม่ได้ เพราะแกมันเสื่อมหมดแล้ว”

ปาลินไม่ได้ปรี๊ดแตกเรื่องที่ซีนายบอกไม่ได้พิศวาสตัวเธอ เพราะเรื่องนั้นเธอรู้อยู่แล้ว แต่เรื่องที่ทำให้เธอปรี๊ดแตกคือมาหาว่าเธอแบนต่างหาก

กล้าดียังไงมาว่าเธอแบน คัพซีสามสิบหกมันแบนตรงไหนกัน?

ด้านคนได้ยินถึงกับเจ็บจี๊ดที่หัวใจ ซีนายรู้สึกว่าตัวเองถูกรถสิบล้อทับครั้งแล้วครั้งเล่า โดยคนที่ขับรถสิบล้อก็คือปาลินเพื่อนสาวตัวดีของเขาเอง

“ถามหน่อยเถอะ ถ้าตรงนี้ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นผู้ชายคนอื่น แกกล้าแต่งตัวแบบนี้เหรอ?”

ที่ซีนายเอ่ยถามไม่ใช่อะไร เพราะเขาอยากให้ปาลินระมัดระวังตัวเองมากกว่านี้ ไม่ใช่ปล่อยเลยตามเลย เพราะถึงยังไงเขาก็ยังขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชาย

ปาลินได้ยินอย่างนั้นเธอถึงกับโวยวายเสียงดังทันที “จะบ้าเหรอ!!! ใครมันจะไปแต่งตัวแบบนี้ให้คนอื่นดูง่าย ๆ”

“แล้วแกไว้ใจฉันหรือไง?”

ปาลินเงยหน้ามองดูอีกฝั่งก็เห็นว่าทางนั้นกำลังจ้องตาเธออยู่เช่นกัน หญิงสาวจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย

“ทำไม? แกจะข่มขืนฉันหรือไง?”

คำถามของปาลินทำเอาอีกฝ่ายถึงกับสำลัก

แค่ก แค่ก แค่ก “จะบ้าเหรอ!!” ซีนายพูดพร้อมกับเช็ดปากตัวเองไปด้วย

“ก็ใช่ไง เพราะฉันรู้ว่าแกไม่ทำแบบนั้นกับฉัน ถ้าทำแกคงทำไปนานแล้ว ไม่อย่างนั้นเราจะเป็นเพื่อนกันมากว่าสิบปีเหรอ”

ซีนายพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ก็จริง”

พวกเธอสองคนมีโอกาสที่จะทำเรื่องอย่างว่าหลายต่อหลายครั้ง แต่ซีนายไม่เคยทำแบบนั้นกับเธอเลย อาจเพราะเป็นเพื่อนกันมานานจนรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว เลยทำให้มองข้ามเรื่องนั้นไป

อีกอย่างต่างคนต่างไม่ใช่สเปคของกันและกัน ผู้หญิงแบบที่ซีนายชอบส่วนมากจะเป็นเด็กรุ่นน้องเสียมากกว่า ตัวเล็ก ๆ ขาว ๆ แล้วยิ่งนมแบบเบิ้ม ๆ ยิ่งถูกรสนิยมเขาแหละ

“แต่ก็ไม่แน่หรอก ฉันสวยขึ้นกว่าแต่ก่อนตั้งเยอะ แกอาจจะพิศวาสฉันขึ้นมาบ้างก็ได้” ปาลินไม่พูดเปล่า เธอยังทำท่าสะบัดบ๊อบใส่เพื่อนชายอีกด้วย

ซีนายเห็นท่าทางสะบัดบ๊อบของเพื่อนสาวตัวเองแล้ว ชายหนุ่มถึงกับเอื้อมมือไปผลักหัวของเธอด้วยความหมั่นไส้

“เพ้อเจ้อ!!”

“เอ้า! ก็จริงหนิ ฉันไม่สวยขึ้นตรงไหนยะ”

ซีนายได้ยินอย่างนั้นเขาถึงกับส่ายหน้าพร้อมกับถอนหายใจออกมา “มันต่างจากเดิมตรงไหนวะ? ก็เห็นเหมือนเดิมทุกอย่าง”

เขาพอได้ยินมาบ้าง มีคนพูดว่าปาลินดูดีหรือว่าสวยกว่าแต่ก่อนมาก แต่เขาไม่เห็นว่าปาลินจะต่างไปจากเดิมเลย ดูยังไงก็เหมือนเดิม

“จิ๊” ปาลินถึงกับไม่สบอารมณ์

เธอจะเหมือนเดิมได้ยังไงกัน เธอดูแลตัวเองอย่างดีมาตั้งนมนาน หมดค่าครีมค่าเครื่องสำอางไปตั้งเท่าไหร่ จะมาบอกว่าเธอเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ยังไม่ได้ทาครีมอะนะ? ฝันไปเถอะ!!!

อย่างว่าแหละเธอเองก็ไม่ได้คาดหวังกับคำตอบของซีนายมากเท่าใดนัก เพราะรู้ดีว่าเพื่อนตัวดีของเธอต้องตอบแบบนี้

บทสรุปของคืนนี้ แน่นอนว่าซีนายสู้ปาลินไม่ได้ นอกจากจะสู้ไม่ได้ ยังทำให้ปาลินโกรธจัดเพราะไปหาว่าเธอแบน เลยทำให้เขาต้องได้ล้างจานเพียงคนเดียวลำพัง

ซีนายได้แต่โอดครวญในใจว่า ไม่น่าเลย...