ตอนที่9 ยั่ว
หนึ่งปีผ่านไป
หลังจากอาบน้ำป้อนข้าวลูกชายเสร็จเมื่อดูนาฬิกาก็ใกล้ได้เวลาที่สามีกับมือขวาคนสนิทจะกลับถึงบ้านแล้ว
ตึก ตึก ตึก
“นายหญิงครับ นายกับพี่ธารากลับมาแล้วครับ” บอดี้การ์ดเฝ้าอยู่หน้าประตูบ้านวิ่งหน้าตั้งเข้ามารายงานตามคำสั่งของพลอยใส
“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”
ตู๊ด ~ ตู๊ด ~ตู๊ด ~
พลอยใสหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดต่อสายทันที รอไม่นานปลายสายก็รับสายและส่งคำทักทายเสียงหวานกลับมา
“ว่าไงพลอยใสเธอสบายดีไหม องค์ชายน้อยฉันดื้อมากหรือเปล่า” มุกดาในชุดว่ายน้ำกำลังนอนจิบไวน์อยู่บนเตียงผ้าใบริมชายหาดถามด้วยรอยยิ้มสดใส
“ดื้อเหมือนทุกวันตามประสาเขานั่นแหละ ช่วงนี้พ่อเขาไม่ได้อยู่ด้วยตอนกลางวันเลยไม่ค่อยมีคนตามใจสักเท่าไหร่ เลยหายดื้อลงบ้าง”
“ฉันคิดถึงเธอมากนะ อยากกลับไปเล่นกับหลานจะแย่แล้ว”
“ก็รีบเรียนให้จบสิ ไม่ใช่เอาเวลาไปออกเดตกับหนุ่ม ๆ แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะเรียนจบสักที มุกดาแล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหนอย่าบอกนะว่าเธอหนีเที่ยวกับผู้ชายอีกแล้ว” พลอยใสแกล้งพูดเสียงดังขึ้นกว่าปกติเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มทั้งสองที่เป็นเป้าหมายของเธอนั้นกำลังเดินเข้ามาตรงที่เธอนั่งอยู่
“แค่มาพักผ่อนที่มัลดีฟส์สักสองสามวันก็จะกลับแล้ว ทะเลที่นี่สวยมากถ้าคุณชาร์วีว่างให้เขาพาเธอมาพักผ่อนสิ ฉันรับรองว่าเธอต้องชอบมากแน่ ๆ”
“เอาไว้ฉันจะหาเวลาไปนะ แล้วสรุปว่าเธอไปเที่ยวกับใครมีแฟนแล้วไม่บอกฉันใช่ไหม / วันนี้พลอยทำเมนูโปรดพี่ธาราด้วยนะคะ” พลอยใสหันไปคุยกับธาราเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนั้นกำลังจะเดินผ่านหน้าเธอไป
“สวัสดีพลอยใส ไม่ต้องห่วงเพื่อนของเธอนะ ฉันจะช่วยดูแลมุกดาให้อย่างดี” ชายหนุ่มอายุไล่เลี่ยกับเธอโผล่เข้ามาทักทายผ่านหน้าจอ จังหวะที่ธาราหยุดฝีเท้าและหันหน้ากลับมาตอบพลอยใสพอดี จังหวะนั้นมุมกล้องของมุกดาจับภาพเธอกำลังนอนซบไหล่กว้างของใครบางคนอยู่
“ครับ พี่ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะครับ” สายตาคมเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์ของพลอยใสแว็ปหนึ่งก่อนจะหันมองทางอื่น จังหวะนั้นมุกดาเองก็กำลังโฟกัสสายตาไปที่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านข้างพลอยใส
“มุกดาเธอเห็นอาการไม่พอใจของพี่ธาราหรือเปล่า”
“เขาเกลียดฉันจะตาย ป่านนี้คงคิดว่าฉันนอนซบผู้ชายไปทั่วแล้วสิไม่ว่า”
“เดวิด มีผู้ชายมาจีบมุกดาเยอะหรือเปล่า” พลอยใสเอ่ยถามเจ้าของไหล่กว้างที่นอนอยู่ข้าง ๆ มุกดา
“เยอะมาก แต่เธอไม่สนใจใครเลย” เดวิดตอบกลับด้วยน้ำเสียงเอือมระอา
“555 เธอไม่สนใจใครเลยเหรอ หนุ่ม ๆ ตาน้ำข้าวออกจะหล่อขนาดนั้น ขนาดกับคุณเองเธอยังไม่หวั่นไหวสักนิดเลยเหรอ”
“ใช่ เพราะเธอเอาแต่บอกว่าเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว อย่าบอกไอนะว่าผู้ชายหน้าโหด ๆ คนเมื่อกี้”
“ถามเธอสิว่าใช่หรือเปล่า แค่นี้นะฉันจะไปเตรียมอาหารขึ้นโต๊ะ”
“บายจ้า ไว้ค่อยโทรหาใหม่”
“เธอก็อย่ามัวแต่เที่ยวมากรีบเรียนให้จบแล้วรีบกลับมา พี่ธาราโดนผู้หญิงคนอื่นสอยไปจะมาโทษฉันเฝ้าไม่ดีไม่ได้นะ ช่วงนี้ยิ่งเนื้อหอมมีผู้หญิงเข้าหาเยอะมากด้วย”
“เธอไม่สงสารเพื่อนเธอก็ปล่อยให้ผู้หญิงพวกนั้นมันได้พี่ชายเธอไปเลย ชาตินี้ฉันคงไม่มีวันสมหวังกับความรัก” มุกดาแกล้งตัดพ้อเรียกความสงสาร
“เลิกดรามาได้แล้ว แค่นี้แหละฉันวางแล้ว”
“ดูแลตัวเองดี ๆ ฝากจุ๊บองค์ชายน้อยฉันด้วยหนึ่งที”
“วางสายเพื่อนแล้วเหรอ ฉันได้ยินมาว่าเขาชวนเธอไปเที่ยวมัลดีฟส์ อยากไปหรือเปล่า” ชาร์วีเดินกลับมาหลังจากที่ขึ้นห้องไปหาลูกชายที่นอนหลับอยู่ชั้นบน
“คุณงานยุ่งหนูไม่อยากรบกวนคุณค่ะ”
“ตอบให้ตรงคำถาม ฉันถามว่าเธออยากไปหรือเปล่า”
“อยากไปค่ะ”
“งั้นก็ดูว่าอยากไปที่ไหนบ้างแล้วให้ธาราจัดการวางแพลนว่าจะเดินทางช่วงไหน ทีหลังอยากไปก็บอกอยากไปเธอเป็นเมียฉันอะไรที่ทำให้เธอมีความสุขได้ฉันยินดีจะทำ ส่วนความสุขของฉัน ฉันแค่ต้องการความร่วมมือจากเธอแค่นั้นเอง” พลอยใสเผลอยิ้มดีใจเมื่อได้ยินคำพูดของมาเฟียหนุ่มแต่ต้องหุบยิ้มลงเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย
“หนูก็ให้ความร่วมมือกับคุณทุกเรื่องนะคะ หรือมีเรื่องไหนที่หนูทำได้ไม่ดี”
“ท้องได้สามสัปดาห์แล้ว พรุ่งนี้ก่อนแปดโมงเช้าตัวอย่างเลือดต้องถึงโรงพยาบาลที่สิงคโปร์แล้วมึงก็ต้องเป็นคนไปจัดการด้วยตัวเอง” ธาราพูดจบก็ลุกจากโซฟาเดินขึ้นห้องทันที“อะไรของเขาวะ แค่อยากรู้เพศลูกถึงขั้นต้องเอาเครื่องบินส่วนตัวบินไปส่งเองเลยหรือไง ทาโรงพยาบาลก็จัดการเรื่องนี้ได้ไม่ใช่หรือไง”“แจ้งสถาปนิกมาพบฉันด้วยพรุ่งนี้เช้า” ใบหน้าคมเข้มหันกลับมาสั่งอีกครั้งก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป“มึงจะเรียกสถาปนิกมาทำไม” ไม่เพียงลุคค์ที่กำลังงงชาร์วีเองก็งงไม่แพ้กัน“ทำห้องไว้สำหรับลูก”เช้าวันต่อมา“พี่ลุคค์ไปไหนแต่เช้าคะ” พลอยใสถามขึ้นเมื่อมื้อเช้าขาดสมาชิกร่วมโต๊ะไปหนึ่งคน“ไปสิงคโปร์ตั้งแต่เช้ามืดแล้ว” ชาร์วีเป็นคนตอบคำถาม“ไปทำไมคะ มีงานด่วนที่นั่นเหรอคะ” พลอยใสถามกลับอีกครั้งเพราะฮาร์เปอร์ไม่ได้มีธุรกิจที่นั่น“งานด่วนไอ้ธารา”“งานด่วนพี่ธารา?”“มุกดาท้องได้สามสัปดาห์แล้ว ลุคค์กำลังนำตัวอย่างเลือดไปตรวจที่สิงคโปร์ว่าได้ผู้ชายหรือผู้หญิง”“จริงเหรอคะ ดีใจด้วยนะคะ ดีใจด้วยนะมุกดาในที่สุดลอนดอนก็มีน้องแล้ว” มือเล็กยื่นไปกุมมือว่าที่คุณแม่มือใหม่ บนโต๊ะอาหารมีแต่รอยยิ้มแห่งความสุข บ้านฮาร์เปอร์เริ่ม
“เอ่อ..ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ หมอว่าเราไปนั่งคุยกันตรงโต๊ะทำงานหมอดีกว่าค่ะ”“จากผลอัลตร้าซาวด์เด็กจะคลอดประมาณเดือนมกราคมปีหน้าค่ะ ส่วนเรื่องเพศนั้นหมอยังตอบไม่ได้ต้องส่งตัวอย่างเลือดไปตรวจที่สิงคโปร์ถึงจะสามารถรู้เพศเด็กได้ หรือไม่ก็ต้องรออายุครรภ์ประมาณห้าเดือนถึงจะอัลตร้าซาวด์ดูเพศได้ค่ะ”“เร็วกว่านั้นได้ไหมครับ” ธาราถามขึ้นท่าทางร้อนใจ“ไม่ได้ค่ะ เราต้องส่งตัวอย่างเลือดไปทางเครื่องบินต้องรอส่งตามรอบค่ะ แต่หมอจะติดตามผลให้เร็วที่สุดแล้วจะแจ้งผลให้ทราบค่ะ”“ทางเราสามารถส่งตัวอย่างเลือดไปเองได้ไหมครับ” อยู่ ๆ ความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัว“ส่งเอง แต่ตัวอย่างเลือดต้องเก็บในอุณหภูมิที่เหมาะสมนะคะ คุณจะถือขึ้นเครื่องไปแบบธรรมดาไม่ได้ค่ะ”“ผมจะให้แพทย์เป็นคนนำตัวอย่างเลือดไปส่งที่โรงพยาบาลโดยไม่ให้ตัวอย่างเลือดเสียหายโดยเครื่องบินส่วนตัวของเรา ตัวอย่างเลือดจะถึงสิงคโปร์ไม่เกินแปดโมงเช้าวันพรุ่งนี้ รบกวนคุณหมอติดต่อโรงพยาบาลปลายทางแล้วแจ้งรายละเอียดให้ทางเราทราบโดยด่วนด้วยนะครับ” เสียงเรียบบอกรายละเอียดทั้งหมดออกไป มุกดาได้แต่นั่งอึ้งไม่คิดว่าคนเป็นสามีจะตื่นเต้นแล้วทำให้เป็นเรื่องใหญ่ขนาดน
หลังจากเสร็จกิจกรรมตอนเช้าและกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง มุกดาสีหน้าอ่อนแรงผลพวงจากกิจกรรมรักเมื่อคืนที่ผ่านมาและต่ออีกครั้งในตอนเช้า“ค่อยไปวันหลังไม่ได้เหรอคะ ฉันเหนื่อยมากเลยขอนอนพักก่อนได้ไหม” มุกดาพยายามต่อรองธาราอยู่หลายครั้งแต่ชายหนุ่มก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเขานั้นได้นัดหมอสูตินรีแพทย์ที่เก่งที่สุดไว้แล้ว“ไม่ได้ผมนัดหมอไว้แล้ว แล้วอีกอย่างคุณจำเป็นต้องรีบตรวจร่างกายโดยเร็ว มีอะไรจะได้รีบแก้ไขทัน”“ร่างกายคนนะคะ ไม่ใช่เครื่องจักรที่พอเจอปัญหาแล้วสามารถเปลี่ยนอะไหล่แล้วแก้ไขได้”“แต่งตัวเสร็จแล้วใช่ไหม ผมนัดหมอไว้ตอนบ่ายโมงพอดี” ไม่เพียงจะไม่ตอบคำถามแต่เขาทำเมินเฉยต่อคำขอร้องของเธอ“ฉันไม่ไปค่ะ ฉันเหนื่อยจนไม่มีแรงจะเดินแล้ว เมื่อเช้าฉันบอกว่าไม่ให้ทำคุณก็ยังจะทำอยู่นั่นแหละ” หย่อนสะโพกนั่งลงกับเตียงใบหน้าง้ำงอ“ไม่ได้มุกดา ผมนัดหมอไว้”“อ้ะ!” วงแขนแกร่งช้อนร่างอรชรขึ้นจากเตียงในท่าเจ้าสาวเปิดประตูห้องพาเธอเดินลงไปด้านล่าง โดยไม่ลืมหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กของหญิงสาวไปด้วย“นี่คุณปล่อยฉันลงนะ ฉันเดินเองได้” สายตาดุมองหน้าชายหนุ่มบอกออกไปน้ำเสียงไม่พอใจ“เมื่อกี้บอกเห
“เซ็กซีฉิบ ต่อไปอย่าหวังจะเอานมไปโชว์ใครอีก”“อึก..อย่าบีบ” ฝ่ามือหนาบีบเคล้นอกอวบที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะโยกของช่วงล่างปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!“อือ..อ่าส์ คุณฉัน..ฉันไม่ไหว อื้อ..อ่าส์” เสียงร้องระงมดังไปทั่วห้องเมื่อสะโพกสอบเด้งกระแทกสวนขึ้นมาจนปลายชนเข้ากับท้องน้อย ความเสียวปนจุกจนมุกดาร้องครวญครางออกมาเพื่อระบาย“แรง ๆ มุกดาผมใกล้แล้ว” สะโพกสอบกระแทกสวนขณะที่มือหนาสองข้างจับอยู่ที่เอวคอดช่วยประคองจังหวะขึ้นลงตามที่ตัวเองต้องการ“อึก! คุณมันเสียว ฉันไม่ไหว”“อดทนอีกหน่อย”“อือ..อ่าส์” ปากสวยอ้าค้างสั่นระริกเมื่อปลายแก่นกายไซซ์เกินมาตรฐานกระแทกชนปากมดลูกด้านในจนจุก บวกกับความเสียวแปร๊บตรงท้องน้อย“อ่าส์..” ใบหน้าหล่อเหลาแสดงความร้ายกาจออกมาผ่านสายตา ธาราช้อนขาพับจับหญิงสาวพลิกลงด้านล่างเปลี่ยนตัวเองขึ้นมาเป็นคนคุมเกมรักร้อนแรงนี้ต่อปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!“อ้ะ! อ้า..ไม่ไหวแล้ว” หัวใจคนร้องเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่งแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงครางของธาราบ่งบอกถึงอารมณ์เร่าร้อนเป็นอย่างดีเพียะ!“อร๊าย..กรี๊ด..” เสียงร้องตามมาด้วยเสียงกรี๊ดทันทีที่ธาราฟาดมือหนักลงแก้มก้นระคนมันเขี้ยว เม็
“ถ้าคุณเผลอครางออกมาแสดงว่าฉันทำให้คุณพอใจ ตกลงตามนี้นะคะ” ใบหน้าเรียวเล็กผละออกจากอกแกร่ง เงยหน้าขึ้นจ้องดวงตาคมเข้ม“ตกลง”“คุณเตรียมบอกฝันดีฉันได้เลยค่ะ” มือเรียวเล็กคว้าแท่งเนื้อที่ตั้งโด่ขึ้นมารูดขึ้นรูดลง ปลายดอกเห็ดสีแดงก่ำตอนนี้มีน้ำสีใสไหลซึมออกมา เส้นเลือดปูดด้านข้างลำแท่งชัดขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อโดนสัมผัสจากมือนุ่ม“อ่าส์..มุกดา” ธาราเผลอร้องครางออกมาเมื่อปากอุ่นนุ่มกลืนกินแท่งเนื้อของเขาเข้าไปจนสุดความยาวในคราเดียว จากนั้นใช้ปลายลิ้นตวัดเลียส่วนปลายที่บานเป็นดอกเห็ดสลับกับเส้นเอ็นตรงปลายด้านข้าง“ไม่ชอบเหรอคะ จ๊วบ!” เสียงหวานเอ่ยถามสลับกับดูดเลียและกลืนกิน รสชาติแปลกใหม่ที่เธอได้สัมผัสสร้างความตื่นเต้นให้เธอไม่น้อยจ๊วบ ~ จ๊วบ ~ จ๊วบ ~“อ่าส์..อย่ากัด” เสียงแหบพร่าบอกออกไปเมื่อฟันคมโดนเนื้อขณะที่รูดเข้ารูดออกเพราะขนาดที่ใหญ่เกินมาตรฐานที่ปากเล็กจะกลืนกินเข้าไปได้มาก รู้สึกเจ็บแปลบ ทว่าก็ชวนรู้สึกตื่นเต้นตลอดเวลา ดวงตาคมเข้มก้มมองหน้าหญิงสาวที่กำลังปรนเปรอ ฝ่ามือหนากดศีรษะเล็กแช่ไว้บางครั้งขณะที่ปากเล็กกลืนแท่งเนื้อเข้าไปจนสุดจนเขารู้สึกเสียวซ่านจนแทบทนไม่ไหว“อ่าส์..ปากนุ่มเป็
ร่างบางอ่อนปวกเปียกราวคนหมดแรงถูกอุ้มในท่าเจ้าสาวพาไปยังห้องนอน ก่อนจะค่อย ๆ วางลงบนฟูกหนาอย่างเบามือ ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาเช็ดเหงื่อพอลวก ๆ แล้วล้มตัวลงนอนข้าง ๆ หญิงสาว“ดูคุณมั่นใจจังนะว่าเขาจะมาเกิดคืนนี้” นานนับนาทีหลังจากพักหายใจเมื่อภารกิจสำคัญเสร็จสิ้นลง มุกดาหันไปถามคนเป็นสามี“ทำเองกับมือ” คำตอบสั้น ๆ บวกกับสีหน้าท่าทางที่มั่นใจ มุกดาเห็นจึงอดหมั่นไส้ไม่ได้“น้ำเชื้อคุณ มันจะใช้ได้จริง ๆ หรือคะ ไม่ใช่เสื่อมสภาพไปหมดแล้ว” ปากอวบอิ่มเบ้เล็กน้อย“คุณเตรียมตั้งชื่อลูกของเราว่ามังกรได้เลย เพราะเขาจะต้องเกิดราศีมังกรเท่านั้น” ไม่พูดเปล่าฝ่ามือยื่นมาลูบไล้หน้าท้องแบนราบอย่างเบามือราวกับว่าข้างในนั้นมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าลูกอาศัยอยู่“แต่งานวิจัยเขาบอกว่าคนที่ทำงานหนักและพักผ่อนน้อย น้ำเชื้อจะไม่ค่อยแข็งแรง เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าอีกนานกว่าลูกของคุณจะมาเกิด” มุกดาว่ากลับอีกครั้งด้วยความหมั่นไส้ท่าทีของชายหนุ่มแต่อิงความเป็นจริงอยู่ไม่น้อย“ผมตรวจแล้วน้ำเชื้อผมแข็งแรงดี ปล่อยเข้าร่องของคุณแล้วลูกของเราวิ่งเข้าไปในมดลูกคุณ รับรองลูกของเรามาเกิดวันนี้แน่”“คุณไปตรวจตอนไหนคะ” ร่า