MasukShare
บทที่ 10 ไปอยู่คอนโดไหม
Terakhir Diperbarui:
2025-04-25 22:19:49
Bab terkait
บอสครับอย่าทำผม บทที่ 11 โจ๊กหมูและน้ำเต้าหู้
เช้าวันต่อมา ผมมาถึงที่ทำงานในเวลาฉิวเฉียด นั่นก็คือแปดโมงสามสิบนาทีแบบเป๊ะ ๆ เนื่องจากวันนี้นาฬิกาปลุกดันไม่ปลุก ผมเลยตื่นสาย ตอนแรกก็กลัวแทบแย่ คิดว่าเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาคงจะเจอบอสนั่งหน้าเหวี่ยงอยู่แน่นอน เพราะเขาค่อนข้างซีเรียสเรื่องเวลา แต่กลายเป็นว่า ห้องทำงานว่างเปล่า ไม่มีบอสอยู่ในห้องเครื่องปรับอากาศไม่ได้ถูกเปิด ไฟในห้องปิดหมดทุกดวง โต๊ะทำงานของบอสยังอยู่ในสภาพเอกสารกองพะเนินเหมือนเมื่อวาน ราวกับว่าวันนี้ยังไม่มีใครย่างกรายเข้ามาที่นี่และระหว่างที่ผมกำลังมึน ๆ งง ๆ ป้าแม่บ้านของบริษัทก็เปิดประตูห้องทำงานเข้ามาพร้อมกับไม้กวาดและที่โกยขยะ“อ้าวน้องภัท เพิ่งมาเหรอจ๊ะ”ป้านวลเอ่ยทักทายด้วยใบหน้าแต้มรอยยิ้ม ก่อนจะเริ่มงานของตัวเอง“ครับป้า พอดีวันนี้ภัทตื่นสายนิดหน่อย บอสยังไม่มาเหรอครับ”“ป้ายังไม่เห็นนะ แต่มันน่าแปลก ปกติบอสจะมาก่อนใครแล้วก็ไม่เคยสาย นี่ก็เลยเวลาทำงานแล้วนะ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรรึเปล่า”จริง ๆ ไม่ใช่แค่ป้าที่คิดแบบนั้นหรอก ผมเองก็คิดเหมือนกันว่ามันน่าผิดสังเกต เมื่อคืนนี้ก่อนเราจะแยกกันบอสก็ยังดูปกติดีนี่นา ผมอดสงสัยไม่ได้ เลยรอให้ป้านวลทำความสะอาดห้องทำงานเ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-25บอสครับอย่าทำผม บทที่ 12 ภาพบอสเย็นชาเริ่มหายไป
“พี่อยากรู้ไปทำไม”ผมเลือกที่จะไม่ตอบคำถาม แต่ส่งประโยคคำถามกลับไปแทน แล้วขยับช้อนไปใกล้ปากของบอสมากขึ้น อีกฝ่ายเลยจำต้องเอาอาหารตรงหน้าเข้าปากไปซะก่อน“ก็ขอใช้สิทธิ์เจ้านายไม่ได้เหรอ”“ฟังดูไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย แล้วการที่ผมดีกับพี่มันไม่ดีรึไง อีกอย่างผมเป็นเลขา ผมก็ไม่อยากทำหน้าที่นี้บกพร่อง และที่สำคัญไปกว่านั้นคือ ผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่ท้องเสีย”“โอเค หน้าที่เลขา พี่เข้าใจแล้ว”บอสพูดจบก็แย่งช้อนไปจากมือผม แล้วตักโจ๊กกินเองแบบเดิม ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำไงต่อเลยเอาตัวเองออกมาจากตรงนั้น ย้ายมานั่งยังมุมโซฟาใกล้ ๆ แล้วหยิบไอแพดประจำตัวมาเปิดดูเคสลูกค้าวันนี้รายชื่อสีแดงยังคงขึ้นแดงเถือกแทบทั้งหน้า ดูเหมือนว่าเคสลูกหนี้จะไม่หมดไปง่าย ๆ เพราะถึงจะปิดเคสเก่าไปได้ เคสใหม่ก็มีเพิ่มทุกวัน การจะช่วยบอสทำผลงานในช่วงสิ้นปีนี้จึงเป็นเรื่องที่หินพอสมควร“พี่วินครับ”“หื้ม”ผมเอ่ยเรียกอีกฝ่ายขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่กับหน้าจอไอแพดเพราะเห็นความผิดปกติในบางอย่าง“พี่วินรู้จักลูกค้าที่ชื่อ มีชัย อัครไพศาลรึเปล่าครับ เขาเอาที่ดินมาจำนองกับทางเราไว้ แต่ไม่จ่ายค่างวดหลายเดือนแล้ว แปลกจังที่ผมเพิ่งเค
Terakhir Diperbarui : 2025-04-25บอสครับอย่าทำผม บทที่ 13 เดี๋ยวพี่ทำเอง
ช่วงเช้าวันนี้ผมอยู่เป็นเพื่อนบอสหลายชั่วโมง จนช่วงบ่ายก็ได้เวลาไปเก็บเคสลูกค้า พยายามทำเวลาเพื่อปิดเคสให้ได้มากที่สุด และจนถึงห้าโมงเย็นผมก็ปิดจบไปได้ห้าเคสและเนื่องจากวันนี้ผมทำงานเลยเวลาแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องกลับเข้าบริษัท เพราะหลังจากห้าโมงพนักงานก็กลับกันหมดแล้ว แต่แน่นอนว่าผมยังต้องทำรายงานการติดตามลูกค้าส่งบอสเช่นเคยผมขับรถมอเตอร์ไซค์ออกมาจากบ้านลูกค้าคนสุดท้ายแล้วมุ่งตรงไปยังทางกลับบ้าน ระหว่างทางแวะซื้ออาหารตามสั่งเป็นข้าวผัดทะเลง่าย ๆ เพื่อเอากลับไปทานที่บ้านแต่เมื่อมาถึงบ้านผมก็เห็นว่าบอสมายืนอยู่ที่หน้าประตูรั้ว เขามาที่นี่ทำไมกันล่ะเนี่ย มันไม่ใช่ที่ที่เขาควรจะเอาตัวเองมาอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ“พี่ออกจากโรงพยาบาลแล้วเหรอ”ผมดับเครื่องรถมอเตอร์ไซค์ ถอดหมวกกันน็อค เสยผมที่ยุ่งเหยิงสองสามทีแล้วมองหน้าบอสอย่างตั้งใจรอฟังคำตอบ“ออกแล้วสิ ถ้าไม่ออกจะมาอยู่ตรงนี้ได้ไง หรือคิดว่าพี่หนีมา”“หายดีแล้วรึไง เมื่อเช้าพี่ยังดูหน้าซีด ๆ อยู่เลย”“หายแล้วครับ”เขาตอบสั้น ๆ แต่กลับเดินเข้ามาใกล้ผมมากกว่าเดิม โน้มใบหน้ามาใกล้ ใช้สายตาคู่เดิมแบบเดิมที่พยายามจะสำรวจทุกอณูบนใบหน้าของผมและวินาที
Terakhir Diperbarui : 2025-04-25บอสครับอย่าทำผม บทที่ 14 คืนที่ไฟดับ
หลังจากข้าวสวยหุงสุกพร้อมทาน ไข่เจียวหอมแดงก็ตามมาติด ๆ ผมเอาจานข้าวสองใบและช้อนส้อมสองคู่มาจัดโต๊ะทานข้าวหน้าโซฟา ส่วนพี่วินก็ยกจานอาหารตามมาข้าวผัดทะเลที่ซื้อมาจากร้านอาหารตามสั่งถูกเอามาผัดใหม่เพื่ออุ่นร้อน ผมแบ่งให้พี่วินลองชิมครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งหนึ่งอยู่ในจานผม ส่วนไข่เจียวหอมแดงก็ถือเป็นกับข้าวของมื้อนี้ไปโดยปริยายและไม่น่าเชื่อว่าหลังจากพี่วินชิมข้าวผัดไปหมดแล้ว เขาตักข้าวสวยมาทานเป็นจานที่สอง เขาดูมีความสุขกับอาหารมื้อนี้มากกว่าตอนที่เราไปทานร้านโปรดของเขาเสียอีก“ไข่เจียวฝีมือตัวเองมันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอครับ”ผมอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซว“ไม่ได้อร่อยขนาดนั้นหรอก แต่คงเพราะได้กินกับภัทมากกว่า”“เอ่อ ครับ”ไม่รู้ว่าต้องตอบอะไรกลับไปในประโยคเมื่อครู่ ผมเลยพยักหน้าตอบรับสั้น ๆ แล้วรีบจัดการอาหารในจานตัวเองต่อ ระหว่างนั้นบทสนทนาระหว่างเราก็ยังดำเนินไปเรื่อย ๆ ดูเหมือนพี่วินจะคุยเก่งกว่าครั้งแรกที่เราเจอกัน เขากลายเป็นอีกคนไปเลยจริง ๆ และผมก็ชอบพี่วินในมุมนี้มากกว่ามุมที่เป็นบอสวินน้ำแข็งเป็นไหน ๆ“พ่อแม่ภัทล่ะ อยู่ต่างจังหวัดเหรอ”“ครับ พ่อกับแม่อยู่ต่างจังหวัด ตั้งแต่เรียนจบแล้ว
Terakhir Diperbarui : 2025-04-25บอสครับอย่าทำผม คืนที่ 15 พี่ชอบภัท
ผมไม่ได้จับเวลาว่าพี่วินใช้เวลาในห้องน้ำกี่นาที ที่รู้คือนานกว่าผมมาก กว่าเขาจะออกมาจากห้องน้ำเสียงฝนด้านนอกก็เริ่มเบาบางลงแล้วกลิ่นสบู่ที่คุ้นเคยลอยฟุ้งมาแต่ไกล ก่อนที่ร่างพี่วินจะมาหยุดอยู่ข้างเตียง เขาก้มหน้ามองผมที่นอนอยู่ชิดขอบเตียง เส้นผมเปียกหมาด ๆ กับแผ่นอกกว้างที่เห็นกล้ามเนื้อชัดเจน และลอนซิกซ์แพ็กที่หน้าท้องของเขามันทำให้หัวใจผมเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้ง และดูเหมือนว่าครั้งนี้มันจะเต้นแรงกว่าทุกครั้งเลย“พะ พี่ ไม่ใส่ชุดนอนเหรอครับ”“ไม่เอาอะ ไฟดับ ร้อน ใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเดียวนี่แหละ”พูดจบพี่วินก็เดินอ้อมไปทางปลายเตียง แล้วเดินมานั่งลงบนพื้นที่ว่างบนเตียงอีกด้านแผ่นหลังกว้างเอนพิงหัวเตียง แขนข้างหนึ่งของเขาตั้งวางไว้บนขอบเตียง เสียงฝนกระทบหลังคายังคงดังเบา ๆ ให้ได้ยิน แสงสีส้มสลัวจากเปลวเทียนหลายเล่มในห้องพอจะเป็นแสงสว่างให้เราสองคนได้เห็นหน้ากันได้ชัด ๆและตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงเหลือเกิน รู้สึกว่ามันแทบจะหลุดออกมาแล้วกลิ่นสบู่บนตัวคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ ๆ ยังคงส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ จนผมรู้สึกดีไม่น้อย ตั้งแต่ใช้สบู่กลิ่นมะลิมาผมไม่เคยรู้สึกว่าครั้งไหนมันจะหอมได้เท่าครั้งนี้เลย
Terakhir Diperbarui : 2025-04-25บอสครับอย่าทำผม บทที่ 16 ชอบรึเปล่า (NC)
“อื้อออ พะ พี่วิน”“เจ็บเหรอครับ”คนที่กำลังคร่อมร่างผมไว้ถามด้วยน้ำเสียงบางเบา ตอนนี้กลางกายของผมมันคับแน่นไปหมดนับตั้งแต่พี่วินส่งนิ้วเรียวเข้ามาทักทายช่องทางด้านหลัง“จะ เจ็บครับ อย่าเพิ่งขยับ”พี่วินโน้มใบหน้าลงมาจูบผมอีกครั้ง เราแลกลิ้นกันจนน้ำลายสอไหลย้อยลงมาตามลำคอ และในตอนที่ผมกำลังเพลิดเพลินกับรสจูบแสนหวาน นิ้วของพี่วินก็สอดใส่เข้ามาจนสุด“อ๊ะ อื้มมม”ความเจ็บแปลบแล่นพล่านไปทั่วร่างกาย แต่เมื่อได้รับจูบแสนหวานปลอบประโลมผมก็ค่อย ๆ รู้สึกดีขึ้น พี่วินผละริมฝีปากออกก่อนจะโน้มตัวลงต่ำและพรมจูบผมไปทั่วร่าง จนมาหยุดที่น้องชายของผมทันทีที่เรียวลิ้นเล้าโลมแท่งร้อน ความเสียวซ่านก็แล่นพล่านไปทั่วร่างกายอีกครั้ง และระหว่างที่เขาใช้ลิ้น นิ้วที่สอดใส่อยู่ในช่องด้านหลังก็ค่อย ๆ ขยับเข้าออกช้า ๆ ซึ่งครั้งนี้ผมรู้สึกดีเป็นอย่างมาก“อ๊า อื้ม เสียวจัง”ผมอดไม่ได้ที่จะระบายความรู้สึกออกไป พี่วินเก่งกว่าที่ผมคิดไว้มาก เขารู้วิธีที่จะทำให้ผมผ่อนคลายและเขาก็ทำได้อย่างดีเยี่ยม กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ผมโหยหาบทรักเขาของเขามากยิ่งขึ้นและต้องการมันอย่างหนักหน่วงผมเอื้อมมือไปลูบไล้แผ่นอกกว้างของพี่วิน ส
Terakhir Diperbarui : 2025-04-25บอสครับอย่าทำผม บทที่ 17 พี่ถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า
เพียงตัวอักษรไม่กี่ตัวที่เขียนไว้ในกระดาษ กลับสร้างความกังวลใจให้ผมเป็นอย่างมาก เดาไม่ได้เลยว่าเรื่องด่วนอะไรทำให้พี่วินต้องรีบกลับไปขนาดนั้น ไม่แม้แต่จะปลุกเพื่อบอกกล่าวกันก่อนผมรีบลุกจากเตียงนอน พาตัวเองเข้าห้องน้ำจัดการภารกิจส่วนตัวและรีบออกจากบ้านเพื่อจะไปบริษัท แต่ก่อนจะถึงที่ทำงานผมแวะร้านหมูปิ้งข้างทางเพื่อหามื้อเช้าง่าย ๆ ทาน และซื้อกาแฟโบราณร้านข้าง ๆ ติดมือไปสองแก้วด้วยเมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน ร่างของพี่วินก็นั่งประจำที่โต๊ะแล้ว เขากำลังจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์พร้อมกับใบหน้าคิ้วขมวด แต่เมื่อละสายตาจากหน้าจอหันมาเห็นว่าเป็นผมที่เปิดประตูเข้าไป รอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้ามีเสน่ห์ก็เกิดขึ้นทันที“มอนิ่งครับที่รัก”ได้ยินคำทักทายที่ไม่คุ้นชินผมก็รีบหันมองซ้ายขวาในทันที หากมีใครมาได้ยินพี่วินพูดกับผมทำนองนี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ“พี่พูดอะไรแบบนั้นเล่า เดี๋ยวใครก็มาได้ยินหรอก”ผมเดินไปหยุดหน้าโต๊ะทำงานแล้ววางแก้วกาแฟโบราณกับข้าวเหนียวหมูปิ้งลงบนโต๊ะ“ไม่เห็นต้องกลัวเลย ถ้าใครจะรู้เรื่องของเราก็ให้เขารู้ไปเถอะ พี่ไม่สนใจสักหน่อย แล้วนี่ซื้ออะไรมาครับ”“ภัทซื้อกาแฟกับข้าวเหนียวหมูปิ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-25บอสครับอย่าทำผม บทที่ 18 หาผู้ช่วย
“ไม่มีอะไรครับ พี่วินไปทำงานเถอะ”ผมพยายามปรับน้ำเสียงเป็นปกติ สองมือยังคงวุ่นอยู่กับคีย์บอร์ด และวินาทีนั้นพี่วินก็เอื้อมมือหนึ่งมาจับมือผมไว้ ส่วนอีกมือของเขาก็ดึงแว่นตาออกไปจากใบหน้าของผมอย่างรวดเร็ว“เห้ย ภัท หน้าไปโดนอะไรมา”พี่วินโน้มตัวลงต่ำจ้องมองใบหน้าผมใกล้ ๆ โดยเฉพาะบริเวณรอบดวงตา แน่นอนว่ารอยช้ำคล้ำ ๆ นั่นผมไม่สามารถจะปิดบังมันได้เลย“คือ เอ่อ”“เล่ามา”พี่วินยืนพิงโต๊ะทำงานของผม มือสองข้างกอดอก ใบหน้าขึงขังและน้ำเสียงดุดันนั่นผมไม่ชอบมันเลยให้ตายเถอะ“ผมหกล้มน่ะ ไม่มีอะไรหรอกพี่”“ภัท”“ไม่มีอะไรจริง ๆ พี่”“ถ้าไม่เล่า วันนี้ก็ค้างที่นี่ ไม่ต้องกลับบ้าน”พี่วินพูดจบก็เดินไปล็อกประตูห้องทำงานทันทีสายตาแข็งกร้าวของเขาตอนนี้น่ากลัวอย่าบอกใคร ที่มาของบอสวินน้ำแข็งที่เคยรู้จัก ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่ามันยิ่งกว่า มันไม่ใช่แค่น้ำแข็ง แต่มันเหมือนภูเขาเอเวอเรสต์ที่มีแต่ความเย็นชาหนาวเหน็บและพร้อมจะพังทลายได้ทุกวินาที“ถ้าไม่เล่า ก็ไม่ต้องทำงานต่อ อยู่ด้วยกันที่นี่แหละคืนนี้”พูดจบเขาก็เอามือปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ของผมทันที แถมยังดึงปลั๊กไฟออกหมดอีกต่างหาก ตอนนี้อุปกรณ์ทำงานทุกอย่างหย
Terakhir Diperbarui : 2025-04-25
Bab terbaru
บอสครับอย่าทำผม ตอนพิเศษ (3) พี่ทำเอง (nc)
ร่างกายของผมถูกถอดเสื้อผ้าออกไปอย่างรวดเร็วสกิลด้านนี้ของพี่วินช่ำชองมากขึ้นทุกวัน ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีผมก็เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่า เสียงลมหายใจหอบกระเส่าดังกว่าทุกครั้ง เวลาพี่วินเมาเขาดูเหมือนคนหื่นกระหายที่ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้เลย ทั้งที่ความจริงแล้วเขาช่ำชองเป็นที่สุดและครั้งนี้เขาก็เริ่มต้นด้วยการ หยิบเจลหล่อลื่นออกมาจากลิ้นชักใต้โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเดินมุ่งมาหาผมที่นอนหงายอยู่บนเตียงท่าทีคลานเข่าเข้ามาหาก่อนจะคร่อมร่างผมไว้ไม่ต่างจากเสือร้ายที่กำลังจะล่าเหยื่อ สายตาของเขามองผมราวกับว่าสามารถกลืนผมลงไปได้ทั้งร่าง และไม่บ่อยนักที่ผมจะได้เห็นเขาในมุมนี้“คืนนี้ภัทน่าเอากว่าทุกคืนเลย รู้ตัวไหมครับ”เขาก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบา ๆ ก่อนจะใช้ปลายลิ้นลากไล้ตั้งแต่ซอกคอของผมลงมาตามลำคอ แล้วกลับไปส่งมอบรสจูบแสนหวานอย่างช้า ๆเราจูบกันเนิ่นนานและค่อย ๆ เพิ่มระดับความเร่าร้อนมากขึ้น สอดลิ้นแลกเปลี่ยนความหวานในโพรงปากของกันและกันอย่างโหยหา ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จาง ๆ ที่ยังอยู่ในตัวทำให้ความต้องการของผมถูกปลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จนตอนนี้ผมรู้สึกปวดหน่วงกลางกายขึ้นมาในทันที“พะ พี่วิน”ผมเอื้อมม
บอสครับอย่าทำผม ตอนพิเศษ (2) คนเมามันน่าเอา
ความสัมพันธ์ของผมกับพี่วินยังคงเป็นไปด้วยดีถึงแม้เราจะมีงอนกันบ้างโกรธกันบ้าง แต่ผมคิดว่ามันคือความธรรมดาของชีวิตคู่แหละครับ และสุดท้ายเราสองคนก็รู้ดีว่า ต่อให้จะทะเลาะกันขนาดไหนเราไม่มีวันปล่อยมือกันไปแน่นอน และเราก็จะกลับมาคุยดีกันเหมือนเดิมภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง เพราะถึงยังไงก็ต้องทำงานด้วยกันอยู่แล้วอย่างเช่นวันนี้ที่กำลังมีคนหน้าบึ้งอีกแล้ว เหตุเพราะเห็นผมไปสอนงานให้น้องใหม่ที่เพิ่งมาทำงานวันนี้วันแรก“ปั้นหน้ายักษ์นาน ๆ ระวังหน้าเหี่ยว เดี๋ยวแก่เร็วนะครับ”ผมอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวแล้วเดินไปโอบล้อมรอบคอพี่วินเอาไว้จากด้านหลัง“พี่ไม่กลัวแก่ครับ แต่พี่ไม่ชอบให้ภัทไปใกล้ใคร ไปดีกับคนโน้นคนนี้เดี๋ยวก็มีคนมาชอบภัทอีก”“โห คิดไปโน่น ที่ผ่านมามีใครได้เข้าใกล้ภัทบ้างล่ะ แค่มาเฉียดพี่ก็ขู่ฟ่อ ๆ แล้ว”“ภัท พี่ไม่ใช่หมา !”ใบหน้าเง้างอนชัดเจนยิ่งกว่าเดิม พี่วินกอดอกแน่น หายใจฟึดฟัดเหมือนเด็กเอาแต่ใจที่โดนแย่งของเล่น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนนิสัยของเขาก็ไม่เคยเปลี่ยน“โอ๋ ๆ ภัทไม่ได้ว่าพี่เป็นหมาสักหน่อย แค่จะบอกว่าพี่หวงภัทขนาดนี้ ใครจะกล้ามายุ่งกับภัทครับ และภัทก็ไม่มีทางไปยุ่งกับใครแน่น
บอสครับอย่าทำผม ตอนพิเศษ (1) คนนี้ของผม
“เตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วใช่ไหม”พี่วินหันมาถามขณะที่ผมกำลังจะเคลื่อนรถออกจากบริษัท วันนี้เราสองคนต้องไปต่างจังหวัดเนื่องจากมีสาขาเปิดใหม่พี่วินเลยรับหน้าที่ไปดูแลการเปิดสาขาใหม่วันแรก โดยวันนี้เราจะลงใต้ไปจังหวัดชุมพรด้วยกัน“ทุกอย่างพร้อมแล้วครับ ทั้งเอกสารแล้วก็กระเป๋าเสื้อผ้า”“เยี่ยมมาก เป็นทั้งเลขาเป็นทั้งแฟน ทำทุกอย่างโดยไม่บกพร่อง ไตรมาสหน้าพี่จะปรับเงินเดือนเป็นห้าแสนดีไหม”“หึ เว่อร์มาก”ผมหลุดขำออกมา แต่เมื่อหันไปมองหน้าพี่วิน ผมรู้ว่าเขาคิดจริงและคงทำจริงได้ไม่ยาก เห็นแบบนั้นเลยต้องเอ่ยห้ามไว้ก่อน“แค่เดือนละแสนห้าผมก็เกรงใจคนอื่นจะแย่ ถ้าปรับเป็นเดือนละห้าแสนพ่อพี่คงเรียกผมไปคุยแน่”“เขาไม่เรียกหรอก เขาโอนกรรมสิทธิ์สาขาสามให้พี่เต็มตัวแล้ว”“ถามจริง”ผมแทบไม่เชื่อหูที่ได้ยินข่าวดีสุด ๆ ในวันนี้ แต่จะว่าไปก็คงไม่แปลกหรอก เพราะที่ผ่านมาพี่วินก็ตั้งใจและทุ่มเทกับสาขาสามเป็นอย่างมาก นับตั้งแต่พี่วินเข้าไปดูแล ผลประกอบการก็ดีขึ้นและเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ อีกทั้งลูกค้ายังบอกต่อและเอ่ยคำชมไม่หยุดหย่อนถึงการบริการและความเอาใจใส่ของพนักงาน ส่วนเรื่องมีตติ้งยิ่งไม่ต้องพูดถึง ในทุกเดือนพ
บอสครับอย่าทำผม บทที่ 35 ผมรักพี่นะ
“พี่วินจะเอาชุดพวกนี้ไปทั้งหมดจริง ๆ เหรอครับ”ผมหันไปถามคนที่นอนสบายใจเฉิบอยู่บนเตียง ตอนนี้เราสองคนกำลังจัดกระเป๋าเตรียมไปมีตติ้งภาคเหนือ แต่ถ้าจะพูดให้ถูกต้องพูดว่าเป็นผมคนเดียวมากกว่าที่กำลังจัดกระเป๋าทั้งของผมและของพี่วิน ส่วนอีกฝ่ายน่ะ เอาแต่นอนมองผมทำโน่นทำนี่ เอามือเท้าคาง กลิ้งตัวไปมาบนเตียงอย่างอารมณ์ดี“ใช่แล้ว เอาไปหมดนั่นเลย รวมสกินแคร์ในขวดเล็ก ๆ ที่พี่เตรียมไว้บนโต๊ะหน้ากระจกด้วยครับ”ผมหันไปมองสกินแคร์ที่พี่วินบอกก็ได้แต่ส่ายหน้า นี่เขาลืมไปรึเปล่าว่าเราไปแค่ไม่กี่วัน เขาเอาทุกอย่างไปหมดราวกับจะย้ายบ้านยังไงอย่างนั้น“แล้วเสื้อคู่ กางเกงคู่ พี่จะเอาไปทุกชุดเลยเหรอ”“ครับ ทุกชุดเลย ของภัทก็ด้วย เราจะได้ใส่เหมือนกันไง”“เอาจริงดิ?”“อื้ม ตามนั้น”พี่วินยักคิ้วยียวน เขายังคงนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง มองหน้าผมเป็นครั้งคราว รอยยิ้มบนใบหน้าเกิดขึ้นแทบตลอดเวลาที่ได้ดูผมจัดกระเป๋าให้เขาและเตรียมข้าวของทุกอย่างที่จำเป็นให้ไม่แน่ใจเหมือนกันว่านอกจากหน้าที่เลขาและคนรักแล้ว ตอนนี้ผมพ่วงหน้าที่แม่บ้านไปอีกตำแหน่งด้วยรึเปล่า แต่ไม่ว่าจะหน้าที่ไหนผมก็เต็มใจครับ เพราะผมรักเขา รักมากที
บอสครับอย่าทำผม บทที่ 34 มีคนงองก็ต้องง้อ
ผมกับภัทเป็นแฟนกันครับ แจ้งให้ทราบ เผื่อใครยังไม่ทราบ ถ้าทราบแล้วก็อยากให้ทราบอีก“พี่วิน พี่ส่งข้อความอะไรไปในไลน์กลุ่มพนักงานเนี่ย”ผมเอ่ยถามหลังจากที่เห็นข้อความแจ้งเตือนในกลุ่มไลน์พนักงาน และตอนนี้เราสองคนกำลังทานมื้อเที่ยง ก่อนจะกลับไปบริษัท“เปิดตัวไงครับ พี่อยากทำอะไรแบบนี้มาตั้งนานแล้ว”“แบบนี้?”“อื้ม ใช่ พี่อยากประกาศให้โลกรู้ อยากบอกทุกคนว่าภัทเป็นแฟนพี่ ในที่สุดก็ได้ทำตามใจสักที”“ต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ กรุปไลน์บริษัทมีพนักงานตั้งเยอะแยะนะพี่ อีกอย่าง วันก่อนพี่ก็บอกพนักงานทุกคนไปแล้วรอบนึงนี่นา”“แล้ว?”คนตรงหน้ามองผมด้วยสีหน้ายียวนกวนบาทาเป็นอย่างมาก หากไม่ติดว่าผมรักเขามากผมอยากจะเอื้อมมือไปเขกกบาลเขาสักทีเดี๋ยวนี้เลย“ก็ไม่แล้วยังไงหรอก ผมแค่ไม่ชิน แต่ถ้าพี่สบายใจที่จะประกาศเรื่องของเรากับใคร ๆ ก็แล้วแต่พี่ครับ”พูดจบผมก็ก้มหน้ากินข้าวต่อ ส่วนอีกฝ่ายก็นั่งหัวเราะชอบใจ ไม่รู้เลยว่าหลังจากนี้พี่วินจะมีท่าทีหรือการกระทำอะไรแปลก ๆ ตามมาอีกรึเปล่า เพราะเขาดูมีความสุขซะเหลือเกินที่เราสองคนไม่ต้องปิดบังสถานะอีกต่อไปแล้วและหลังจากที่ผมกับพี่วินกลับมาบริษัท ทุกอย่างก็เป็นไ
บอสครับอย่าทำผม บทที่ 33 มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้รึเปล่า
พ่อของพี่วินสั่งให้ทุกคนออกไปจากห้องประชุม แม้แต่พี่วินเองก็ตาม แม้ว่าเขาจะพยายามขออยู่ข้าง ๆ ผม แต่พ่อเขาก็ไม่ยอม ดูเหมือนว่าเรื่องที่เขาอยากคุยกับผมจะเป็นเรื่องซีเรียสขนาดหนัก ถึงขั้นไม่ยอมให้ใครอยู่ในห้องเลย สุดท้ายพี่วินเลยต้องจำยอมออกจากห้องไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ตอนนี้เลยมีแค่ผมและผู้ก่อตั้งองค์กรอยู่ในห้องประชุมกว้างขวาง ทั้งห้องเงียบสนิท แม้แต่เสียงของเครื่องปรับอากาศยังไม่มีให้ได้ยิน หัวใจของผมเต้นเร็วและแรงจนแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว เดาไม่ออกเลยว่าเขามีเรื่องสำคัญอะไรจะคุยกับผมผมที่เป็นแค่พนักงานธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น“ฉันติดตามการทำงานของเธออยู่ตลอดนะ เป็นพนักงานที่อายุงานน้อยที่สุดในบริษัท แต่กลับทำผลงานได้ดีเยี่ยม อีกทั้งยังได้รับคำชมจากลูกค้าหลายคนเรื่องของการบริการ ที่ฉันรู้เพราะคำชมพวกนั้นส่งตรงมายังเว็บเพจของบริษัทที่ฉันคอยดูอยู่ตลอด”ผมได้แต่ก้มหน้านิ่ง สมองกำลังประมวลว่าเขากำลังเอ่ยชมผมอยู่รึเปล่า ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนสมองเบลอและอ๊องมาก อาจเพราะตื่นเต้นที่เขาเรียกคุยส่วนตัว และผมก็ฟังอะไรแทบไม่รู้เรื่องเลย“ขอบใจเธอมากที่มาช่วยงานวิน แต่มีเรื่องนึงที่ฉันอยากรู้”“ครับท
บอสครับอย่าทำผม บทที่ 32 ประชุมพร้อมหน้า
เวลาผ่านมาจนถึงวันรายงานผลประกอบการ ซึ่งทุก ๆ สามเดือนพี่วินจะต้องไปประชุมที่บริษัทใหญ่กับน้องชายอีกสองคนเพื่อบอกกล่าวผลงานของสาขาแก่ประธานบริษัทแน่นอนว่าสองเดือนที่ผ่านมาผลงานของบริษัทเราไม่ดีเท่าไหร่นัก มาทำผลงานได้ดีในช่วงเดือนที่สาม และเป็นผลงานที่ดีที่สุดหากเทียบกับผลงานทั้งปีผมไม่รู้ว่าผลงานเดือนสุดท้ายของสาขาจะช่วยให้พี่วินไม่โดนดุได้มากน้อยแค่ไหน วันนี้พนักงานทุกคนต่างพร้อมใจกันส่งกำลังใจให้พี่วินอย่างล้นหลาม ส่วนผมเองก็ติดตามพี่วินมายังบริษัทใหญ่ เพื่อคอยเป็นกำลังใจให้เขาอยู่ข้าง ๆ“ภัทไปนั่งเล่นที่ห้องเครื่องดื่มก่อนนะครับ พี่คงใช้เวลาไม่นาน”พี่วินหันมาบอกผมขณะที่เราสองคนมาหยุดอยู่หน้าห้องประชุมขนาดใหญ่“ภัทอยากเข้าไปด้วย ภัทไม่อยากให้พี่ไปเจอสถานการณ์แย่ ๆ คนเดียว อย่างน้อยก็ในฐานะเลขานะครับ”“เอางั้นเหรอ”พี่วินมองผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแปลกใจ จริงๆ เรื่องนี้เราคุยกันมาก่อนแล้ว และพี่วินก็ไม่อยากให้ผมไปเผชิญหน้ากับพ่อของเขาเท่าไหร่ และทุกครั้งพี่วินก็จะเข้าไปรายงานผลงานทุกสามเดือนเพียงคนเดียว แต่ครั้งนี้ผมอยากไปกับเขาด้วย ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นผมก็อยากไปอยู่
บอสครับอย่าทำผม บทที่ 31 ผมมีเรื่องสำคัญจะแจ้ง
“ก่อนแยกย้ายกันกลับบ้านวันนี้ ผมขอเวลาทุกคนสักสิบนาทีนะครับ มีเรื่องอยากจะแจ้ง”หลังจากกลับเข้ามาในบริษัทผมก็เห็นว่าพี่ ๆ พนักงานหลายคนเคลียร์งานกันเรียบร้อยแล้ว หลังจากพี่ดารายงานเรื่องยอดสินเชื่อที่ทะลุเป้าไปแล้วทุกตัวพี่วินก็ยิ้มหน้าบานในทันทีตอนแรกผมคิดว่าทุกอย่างจบแค่นั้น แต่หลังจากที่ทุกคนยินดีกับเรื่องยอดต่าง ๆ กันจนพอใจ พี่วินก็เอ่ยบางอย่างขึ้นจนทำให้ห้องประชุมทั้งห้องเงียบสนิทลงอีกครั้งแน่นอนว่าผมเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไร เรื่องนี้เราไม่ได้คุยกันมาก่อน“ก่อนอื่น ผมขอบคุณทุกคนมากที่ร่วมแรงร่วมใจกันทำยอดให้สาขาจนทะลุเป้า ผมรู้ว่าอาทิตย์ที่ผ่านมาทุกคนทำงานกันหนักมาก ทั้งออกไปทำตลาด หาลูกค้า ทำสื่อโซเชียล ผมอาจจะไม่ได้มาคุยกับพวกคุณบ่อย ๆ แต่ผมก็ตามดูอยู่ตลอด ขอบคุณสำหรับการร่วมมือกันครั้งนี้ครับ แล้วก็ตามสัญญา เรื่องงานมีตติ้ง หลายคนอาจจะทราบแล้วว่าเราจะเปลี่ยนแพลนจากหัวหินเป็นภาคเหนือ ผมอยากให้ทุกคนได้ไปพักผ่อนกันอย่างเต็มที่โดยครั้งนี้ค่าที่พักและค่าเดินทางผมจะจัดการให้เอง”“หู้ยยยย”เสียงฮือฮาดังตามมาทันทีหลังจากพี่ ๆ พนักงานหลายคนได้ยินแบบนั้น ทุกคนต่างพร้อมใจกันปรบมือเกร
บอสครับอย่าทำผม บทที่ 30 ภัทต้องเป็นของพี่คนเดียว
“แต่งตัวเหมือนกันไปแบบนี้ มีหวังพนักงานในบริษัทรู้แน่ ๆ ว่าเราเป็นแฟนกัน”ผมมองตัวเองในกระจกโดยที่มีพี่วินยืนอยู่ข้าง ๆ ตอนนี้เราสองคนลองชุดในห้องลองเสื้อผ้าด้วยกัน และชุดที่พี่วินเลือกก็เป็นเสื้อคู่ลายเดียวกันและกางเกงยีนแบบเดียวกัน ไหนจะหมวก แว่นตา และอะไรอีกหลายอย่างที่ตั้งใจซื้อเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเขานึกยังไง ถึงอยากจะแต่งตัวเหมือนกันไปมีตติ้ง“รู้ก็ดีสิครับ พี่เองก็ขี้เกียจปิดแล้วเหมือนกัน”พี่วินสวมกอดผมจากด้านหลัง ขโมยหอมแก้มผมไปอีกหนึ่งที“พี่ก็รู้ดีเรื่องกฎบริษัท นี่กะจะทิ้งทวนแล้วทำอะไรแบบสุดโต่งไปเลยงั้นเหรอ”“อื้ม ใช่ เพราะพี่ไม่อยากปิดบังใครอีกแล้ว”“พี่ไม่คิดจะอยู่ต่อที่นี่จริง ๆ เหรอครับ ภัทอยากให้พี่อยู่นะ พนักงานทุกคนก็รักพี่ ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าพี่เหมาะจะเป็นบอสที่นี่มากที่สุดแล้ว”“พูดแบบนี้มีแผนเหรอ นี่กำลังโน้มน้าวพี่ให้เปลี่ยนใจใช่ไหม”“ว๊า รู้ทันซะและ นี่ผมกำลังคิดว่าจะให้พวกพี่ ๆ เขาไปประท้วงบริษัทพ่อพี่อยู่นะเนี่ย”“หึ”“ทำไมครับ หัวเราะหึในลำคอนี่มันหมายความว่ายังไง”ผมเอียงหน้าถามคนด้านหลังที่สองมือยังคงโอบเอวผมไว้ไม่ยอมปล่อย“จะงัดกับพ่อพี่รึไง ต
