LOGIN……เกิดมาทั้งทีดันอยากลองของหลวง แต่ของหลวงนั้นก็ช่างเล่นตัวเสียเหลือเกิน ‘ปฏิบัติการล่าของหลวงจึงบังเกิดขึ้น’…..
View More....สถานบันเทิง M....
"มึงไม่คิดจะมีแฟนเหรอถามจริง" ประโยคคำถามจากไต้ฝุ่นลูกพี่ลูกน้องตนถูกยิงมากลางวงสนทนาภายในร้านที่พวกเขาร่วมหุ้นกันเปิด
"คิด แต่คนที่กูอยากได้มันเป็นไปไม่ได้เท่านั้นเอง" เขาไซโคลนปรายตาพลางจิบวิสกี้ในแก้วที่ถือตอบกลับคำถามจากอีกฝ่าย
"เขาเป็นมนุษย์ต่างดาวเหรอวะถึงเป็นไปไม่ได้" อันนี้ไอ้รุยเพื่อนอีกคนที่เป็นหุ้นส่วน และทำหน้าที่เป็นดีเจประจำร้านถามด้วยใบหน้ากวนอวัยวะเบื้องล่าง
"หรือเป็นผีวะ บรื๋อออ" ไต้ฝุ่นก็เออออไปกับรุยด้วย
"= ='" ไซโคลน
"คนที่มันชอบ เขามีลูก 3 เมีย 1 มีงานอดิเรกนั่งล้างปืนเล่น มึงคิดว่าเป็นไปได้ไหมละ" ก็มีแต่มึงสินะไอ้ฮิลล์ที่ยังพอมีสาระที่สุดในกลุ่ม
"ห๊าาาาาา!" ไต้ฝุ่นกับรุยเอ่ยพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
"= ='" ใช่ครับผมชอบคนมีเจ้าของ และที่สำคัญเขามีลูกมีเมียแล้วครับ ลูกคนโตเด็กกว่าพ่อผมแค่ไม่กี่ปีเอง
"มีเมียไม่มีผล" ไต้ฝุ่นเอ่ย
"แต่มีแผล!" รุยตบมุก
"มึงก็เล่นลูกเขาดิ" ฮิลล์ที่นั่งทำหน้าระอามานานให้คำแนะนำ
"มีเมียมีลูกหมดแล้วนะสิ" ผมตอบกลับเรียบ ๆ
"กูได้ข่าวว่าคนเล็กยังนะ ตอนนี้อยู่หน่วยปฏิบัติการพิเศษ โสด ไม่มีแฟนแต่เข้าถึงยากหน่อยว่ะ" ฮิลล์เอ่ยต่อ ไอ้นี่มันไปแอบสืบมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
"มึงรู้เหรอว่าไซโคลนชอบใคร" ไต้ฝุ่นเปลี่ยนเป้าหมายมาถามฮิลล์บ้าง
"ก็พวกมึงไม่ถามเอง" ฮิลล์ถอนหายใจก่อนตอบ ก็จริงของมันไม่มีใครไปถามมันเอง ทั้ง ๆ ที่มันเป็นคนรู้เรื่องผมมากกว่าทุกคน
"แล้วมันชอบใคร" รุยถามฮิลล์บ้าง
"กูบอกนะ" ฮิลล์หันมาขออนุญาตผมก่อน
"อือ" ผมพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้มัน
"ท่านหิงสา เปี่ยมยศ" ฮิลล์
"O.O" ไต้ฝุ่น
"O_O" รุย
"มึงคิดว่าเป็นไปได้ไหม" ฮิลล์เอ่ยหลังพูดจบ
"ทำใจเถอะไอ้โคลน ก่อนมึงได้เข้าใกล้ ลูกปืนของเขาคงเจาะสมองมึงก่อน" ไต้ฝุ่นยื่นมือมาตบบ่าผมเบาๆ ก่อนส่งสายตาน่าสงสารมาให้
"กูเห็นด้วย" รุยเอ่ยสำทับ
"แล้วมึงละ ไม่ไปหามาร์คหน่อยเหรอ" ประโยคสนทนาถูกเบี่ยงไปยังอีกคนที่มีประเด็นก่อนหน้าผม
"กูติดงานอ่ะ" ฮิลล์หลบสายตาสามคู่ที่กำลังมองตน
"การละครมาก ได้ข่าวว่ามึงเพิ่งไปนั่งเฝ้าไอ้โปกลับมา" ไต้ฝุ่นเป็นคนเอ่ยพร้อมทั้งกรอกตามองบนด้วยความหมั่นไส้ บางทีผมยังตกใจว่าไต้ฝุ่นที่เห็นไม่ค่อยมีสาระจะมีการข่าวแม่นยำขนาดนี้
"วุ่นวายจังเรื่องของมึง กูปวดหัวแทน" รุยพูดทิ้งท้ายก่อนเดินสะบัดตูดไปเตรียมตัวเปิดแผ่น
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ผมนอนเหม่ออยู่อย่างนั้น แต่แล้วเสียงข้อความแจ้งเตือนก็ดังขึ้นติ๊ง!ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที และแน่นอนว่ามันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากริว: “ว่างไหม?”หัวใจผมกระตุกวูบแปลก ๆ ก่อนจะรีบพิมพ์ตอบกลับไปฝุ่น: “มีอะไร?”รออยู่ครู่หนึ่ง ข้อความถัดไปก็เด้งขึ้นมาริว: “มาหาหน่อย”ผมนิ่วหน้า อะไรของเขาวะ?ฝุ่น: “นายอยู่บ้าน?”ริว: “หน้าห้องนาย”หน้าห้อง?!ผมเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที กวาดตามองนาฬิกา…จะเที่ยงคืนแล้วหมอนี่มันคิดอะไรอยู่ถึงมาโผล่แถวนี้เวลานี้วะ?ผมหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมก่อนจะเดินออกไปตามที่เขาบอกผมเปิดประตูออกไปก็เจอเขายืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ ใบหน้านิ่งเฉยเหมือนทุกครั้ง แต่มีบางอย่างในแววตาที่ดูไม่เหมือนเดิม“มาทำไม?” ผมถามพลางกอดอก“คุยกันหน่อย”“เรื่องอะไร?”“เรื่องของเรา”คำว่า ‘เรา’ ทำให้ผมชะงักไปนิดหน่อย“ไม่มีอะไรให้คุย” ผมบอกเสียงเรียบ “ฉันพูดไปหมดแล้ว”ริวไม่ได้ตอบอะไรในทันที เขาแค่ยกบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้แล้วจุดไฟ สูดมันเข้าปอดก่อนจะพ่นควันออกมาช้า ๆ“…ฉันไม่ชอบความไม่แน่นอน” เขาพูดขึ้นในที่สุด“หืม?”“ฉันไม่ชอบอะไรที่คลุมเครือ” เขาเอียงหน้ามองผม “แล้วฉัน
ผมกอดอกมองสองพี่น้องเถียงกันอย่างไม่รู้จะทำยังไง เรื่องระหว่างผมกับริวมันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายให้รุยเข้าใจได้"กูสองคนแค่จูบกันไอ้รุย ยังไม่ได้เอากัน"พวกยากูซ่านี่เชื่อถือไม่ได้จริงๆ ไม่ได้เอาพ่อง!"ถ้าจูบกันแล้วก็ต้องเป็นแฟนกันสิ จะมาแอบกินกันเฉยๆ เหมือนไอ้ฮิลล์ไม่ได้นะ" รุยเถียงต่อ"เราแค่จูบกันรุย นายอย่างี่เง่า" น้ำเสียงของไอ้ยากูซ่าขี้เก๊กเริ่มระอา"นายอย่ามาโมโหกลบเกลื่อน" รุยยังคงไม่ยอม"วุ้ยย! มึงจะอะไรนักหนากะอีแค่จูบ ใครๆ เขาก็จูบกันได้ตอนเมา" ผมพูดแทรกขึ้นมา ถ้าผมไม่มีปัญหาทุกอย่างก็น่าจะจบสินะ"พ่องมึงดิ จะมีกี่คนที่จูบพี่ของเพื่อนตอนเมา"มากกว่าจูบกูก็ทำกันมาล่ะ"เออ…มันก็แค่อุบัติเหตุ ใช่ไหม?" ประโยคหลังผมหันไปหาริว เพื่อขอกำลังสนับสนุน"อือ…" ริวพยักหน้า“กูไม่ใช่เด็กแล้วนะริว!"ปั่ก!"ฉันเป็นเพื่อนเล่นนายเหรอ..." ริวตบหัวรุย"อู้ยยส์...เจ็บนะ พะ..พี่" ไอ้รุยเริ่มกลัวเมื่อเห็นสายตาของพี่ชายตัวเองริวถอนหายใจก่อนล้วงกระเป๋าหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด เขาพ่นควันออกจากปากก่อนพูดประโยคที่สิ้นคิดที่สุดออกมา"คบก็คบสิ""ชะ...ช่ายย ห๊ะ!! เดี๋ยวๆ คบอะไร ใครคบกัน" ผมถามด้วยความตกใจ"
…ไซโคลน Talk…ผมยืนอยู่ริมหน้าต่างห้องพักในโรงแรม มองแสงไฟของโตเกียวที่ส่องสว่างอยู่เบื้องล่าง แต่ความคิดของผมกลับไม่ได้อยู่ที่ทิวทัศน์เหล่านั้นเลยโทรศัพท์ในมือสั่นอีกครั้ง แจ้งเตือนข้อความจากไต้ฝุ่น“มาถึงแล้ว”ผมกลืนน้ำลายลงคอช้า ๆ หัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ นิ้วโป้งแตะไปบนหน้าจอโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบชักมือกลับราวกับของร้อนสารวัตร… มาถึงญี่ปุ่นแล้วจริง ๆผมถอนหายใจแรง กดโทรศัพท์ปิดเสียงก่อนจะโยนมันลงบนโต๊ะ ผมเงยหน้ามองตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ เห็นภาพสะท้อนของชายหนุ่มที่พยายามทำเป็นไม่สนใจอะไร แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความว้าวุ่นผมคิดว่า… ถ้าออกมาห่างไกลขนาดนี้แล้ว ทุกอย่างจะดีขึ้นผมคิดว่า… ถ้าหายไปจากสายตาเขาแล้ว อีกฝ่ายก็คงไม่รู้สึกอะไรแต่เปล่าเลย…สารวัตรตามมาถึงที่นี่และที่สำคัญกว่านั้นคือ ผมไม่ได้แน่ใจว่าตัวเองอยากให้เขาหาเจอหรือไม่…สไนเปอร์ Talk…ผมยืนอยู่หน้าโรงแรมหรูใจกลางโตเกียว มองขึ้นไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องพักของไซโคลนไต้ฝุ่นเป็นคนบอกผมว่าไซโคลนอยู่ที่นี่ และถึงแม้เขาจะไม่ได้บอกเลขห้องตรง ๆ แต่แค่มีข้อมูลนี้ก็มากพอแล้วผมกำโทรศัพท์แน่น สูดหายใจเข้าลึก ๆถ้าผมขึ้นไป
…สไนเปอร์ Talk…ผมมองจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า แต่มันกลับเบลอไปหมดคดียังคงเดินหน้า งานทุกอย่างยังคงต้องทำเหมือนเดิม แต่มีบางอย่างในใจที่คอยฉุดรั้งให้ผมไม่มีสมาธิไซโคลนไม่อยู่แล้วจริง ๆเขาหายไปจากชีวิตผมแบบสมบูรณ์แบบ… ไม่มีร่องรอย ไม่มีการติดต่อกลับ ไม่มีแม้แต่เงาของเขาให้เห็นผมถอนหายใจ กวาดสายตามองโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัวจะโทรไปดีไหม?นิ้วผมเลื่อนไปที่ชื่อของเขา ก่อนจะชะงัก… และกดปิดหน้าจอไปถ้าเขาอยากให้ผมตามหา… เขาคงจะทิ้งอะไรไว้ให้ผมบ้างแต่เขาเลือกที่จะหายไปอย่างสมบูรณ์ แปลว่าเขาคงต้องการแบบนั้นจริง ๆ“เฮ้อ…” ผมเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องทำงาน“เข้ามา”จ่าแชมป์โผล่หน้าเข้ามา “สารวัตร ผมมีข่าวบางอย่าง”ผมเลิกคิ้ว “ข่าวอะไร?”“คนของเราสืบมาให้แล้วครับ…” จ่าแชมป์ส่งแฟ้มเอกสารให้ผม “คุณไซโคลนอยู่ที่ญี่ปุ่นจริง ๆ และดูเหมือนเขาจะตั้งใจอยู่ที่นั่นอีกนาน”ผมนิ่งไป ก่อนจะเปิดแฟ้มออกดู รายละเอียดที่ระบุอยู่ตรงหน้ามันชัดเจนจนผมปฏิเสธไม่ได้และมีรูปที่ไซโคลนไปไหนมาไหนกับริวอย่างสนิทสนม…ใจผมคล้ายๆ มีอะไรหนักๆ กดทับไว้จนเจ็บผม… กำลังจะเสียเขาไปแล้วจริง ๆ



![นายบำเรอของมาเฟีย [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)

